8 bizarre onderwater observaties – Rob Hughes

Rob Hughes is, naast een zeer gerespecteerd, visser ook een zeer ervaren duiker. Al meer dan twintig jaar trekt hij er in de warmere maanden haast wekelijks op uit om de onderwaterwereld van dichterbij te bekijken. Tijdens deze duiktochten gaat hij vaak op zoek naar de karpers, naar kenmerken van karpers, maar ook naar al het andere wat met de visserij te maken heeft.

In dit erg informatieve artikel neemt hij jullie mee naar een 8-tal enorm leerzame onderwater observaties die hij de afgelopen jaren gedaan heeft. Van karperholen tot zogenaamde wiergrotten, alles komt voorbij!


1: Kleiholen/gaten

Op dit moment van het jaar zijn blijken bepaalde karpers specifiek op zoek te zijn naar klei. Als je water helder genoeg is zal je ongetwijfeld karpers met modderige vlekken op hun flanken zien. Voorheen dachten we dat dit het resultaat was van het schuren langs takken om zich van parasieten te ontdoen. Misschien is het ook wel deels een onderdeel van het schuren, echter kwam Mark Holmes met de suggestie dat ze op zoek waren naar mineralen in het klei om aan hun mineraalvoorraad toe te voegen. Het is interessant dat alle observaties van karpers met kleimarkeringen plaatsvonden vroeg in het seizoen, wat dus met beide opties te maken kon hebben, maar sommige gaten waren zo diep dat ik me af begon te vragen of het niet meer was dat wat simpel schuren. Want dat konden ze natuurlijk ook op andere plekken doen..

Observations1

Een duidelijk voorbeeld van een door de karper gemaakt ‘ kleigat’.

Ik heb holen gezien zo groot als kleden en van wel 50 centimeter diep. Ze hebben allemaal een ding gemeen: Op de bodem ligt klei. Geen slib, geen gravel, geen steen, maar klei. Waarom zijn ze bewust op zoek naar klei? Misschien voelt het wel gewoon goed op hun huid of misschien zijn ze op zoek naar iets wat ze nergens anders kunnen verkrijgen. Holmes denkt dat het een combinatie van zouten en mineralen is. Ik neig er naar te denken dat hij het bij het juiste eind heeft, maar een ding is zeker, vanuit mijn benadering: Ik heb al veel van deze zogenaamde ‘karperholen’ gezien’’ en in de lente zijn de karpers vaak niet ver weg, dus een aasje in de buurt van of in een karperhol zou zo maar eens opgemerkt kunnen worden!


2: Wiergrotten

Dit is een erg interessant fenomeen dat ik pas een enkele keer heb gezien. Van bovenaf ziet een wierbed er simpelweg uit als een wierbed, maar van onderwater en voorzien van een betere kijk, blijkt een wierbed vaak toch veel complexer te zijn dan dat. Tunnels en paden zijn duidelijk te vinden, maar op sommige plaatsen, eentje op het Abbey Lakes’ Heron Lake in Frankrijk en de andere in Thorney Weir in Colne Valley (UK), kwam ik iets tegen wat ik alleen kan benoemen als zijnde een ‘karpergrot’. Het is letterlijk een grote hoop wier dat hol is in het midden en in een van beide gevallen zwommen er ook echt drie karpers binnen, het andere geval liet duidelijke signalen zien van recente karperactiviteit. Bij beide gevallen had de grot een dak en twee in-/uitgangen en bestond de bodem volledig uit zand/gravel, dat terwijl de bodem rondom de grot bestond uit hoog en laag weelderig wier.

De grot op Abbey  die ik als eerste vond terwijl ik met een zaklamp op het water aan het schijnen was en die onmogelijk te vinden zou zijn geweest in normaal licht was fenomenaal. Toen ik overdag terug ging om hem te onderzoeken bleek pas de ware grootte. De grot zag er uit als een opengeritse bivvy en was bijna net zo groot!

Observations2

Een zogenaamde karpergrot, een bijzonder verschijnsel!

De tweede kwam ik vorig jaar tegen en deze was nog veel interessanter! Zoals je op de foto kunt zien zag het er een beetje uit als een ‘space invader, hij had ingangen en iets wat op een raam leek. Helaas is er geen manier om achter het bestaan van deze plekken te komen zonder zelf het water in te gaan en nat te worden, maar het zijn zeker plaatsen die de karpers vaak zullen bezoeken, waar ze zullen liggen en waar ze zich veilig zullen voelen.


3: Spoorzoeken

Niet noodzakelijk een kenmerk om naar uit te kijken, maar ik wou deze toch even behandelen zodat jullie snappen wat ik bedoel wanneer ik praat over wat ik zie en hoe ik dat zie.

Zoals wel duidelijk is geworden spendeer ik veel tijd onder water en de wereld onder water is in vele opzichten hetzelfde als de wereld boven water. Ik ben constant op zoek naar waar de karpers zijn, of waar ze zijn geweest, net zoals een jager zijn prooi zoekt, zoek ik mijn karper. Het is bijzonder wat je kan zien als je weet waar je naar moet kijken. Een geoefend buitenmens kan aan een boom zien welke dieren daar langs zijn gekomen en welke kant ze op gingen, terwijl de meeste mensen gewoon een boom zien.

Observations3

Spoorzoeken, maar dan onder water!

Vele malen heb ik de verhalen vertellende markeringen van de karpers ook gezien, in de vorm van om- of uit elkaar geduwde stukjes wier die de route door een wierbed aangaven, opgeschud slib op de bodem van het water waar ze zojuist hebben gegeten. Een verstoring van het lichte stoffige slib is misschien wel de grootste aanwijzing dat er zojuist een vis voorbij is gekomen. Alle wateren hebben vaste stukjes opgelost in het water die neerdalen op de bodem, wanneer een vis daar langs zwemt of op aast  komen de stofdeeltjes omhoog, net zoals dat bij jou thuis gebeurd wanneer je je vinger over de televisie haalt (tijd om weer een keertje af te stoffen?) Dit is een ideale manier om vissen snel te herkennen!


4: De ins- en outs van wierbedden

Ik ga meteen maar het verschil uitleggen tussen wierbedden en wiergrotten. Grotten daar gaan de karpers binnenin en daarin voelen ze zich veilig, wierbedden zijn iets waar ze omheen zwemmen en vanaf eten. Voornaamste wat ik hiermee wil zeggen is dat waar wier is, er veel meer is dan dat men aanvankelijk zou denken!

Wier is er in alle vormen, maten en soorten dus als je eenmaal weet met welke soort je te doen hebt kan je hier ook een stuk effectiever op in spelen. Tenzij het van boven tot onder Canadees wier is, ga er dan niet altijd van uit dat er geen enkel schoon plekje te vinden is, zeker niet op grindafgravingen, want juist daar vind je vaak perfect schone plekjes naast de hevigste wiervelden!

Observations4

Rondom alle wiervelden zijn wel schone plekken te vinden

Gaten in het wier zijn ook een enorm goede plek om het aas te plaatsen,  zeker als het wier niet al te hoog staat, maar de enige manier om deze gaten terug te vinden is met een marker, een loodje of met een gelukkige worp (wat je waarschijnlijk maar een keer lukt.) Ik zie regelmatig vissen rondom wierbedden zwemmen of gewoonweg daar rondhangen en ik durf haast wel te zeggen dat het grootste gedeelte van de tijd dat ze dat doen ze zich op half-water bevinden. Gebruik die informatie zoals je wilt, maar houdt het veilig!


5: Grindbodems

Naast het gekrijs van een beetmelder die je alarmeert dat een karper er zojuist vandoor is gegaan met je haakaas is toch wel het tweede meest bevredigende gevoel binnen het karpervissen het: tap, tap, tap, tap van een schone grind bodem of de bevrijdende tik van een harde schone bodem bij het uitpeilen van je stek. Toch, toch zijn er een aantal punten om rekening mee te houden voordat je er van uit gaat dat je echt op een grindbodem aan het vissen bent.

Ik heb de beste vissers grind verkeerd zien determineren in meerdere gevallen. Als het water een oudere grindafgraving is en er ook een mosselpopulatie aanwezig is op het water dan kunnen sommige ‘’als grind aanvoelende’’ stukken ook zomaar mosselbanken zijn. Mosselbanken voelen erg hetzelfde, maar er is een klein verschil aangezien mossels vaak erg kort bij elkaar liggen en de zogenaamde ‘taps’ elkaar veel sneller opvolgen. Stenen aan de andere kant hebben veel tragere ‘taps’, maar het grootste verschil is de kleine sliblaag die vaak bovenop een grindbed ligt.

Observations5

Het verschil tussen mossels en grind is klein, maar zeker waarneembaar!

Slib, in het speciaal de Cotswold en Oxfordshirte varieteir, is erg fijn en kan soms erg moeilijk te herkennen zijn. Het enige devies is om je tijd te nemen met je peildobber en lood om de dikte van het slib over de grind zo goed mogelijk in te schatten, dit kan je alleen doen door goed op te letten hoe ver het lood door de slib zakt voordat het op het grind terecht komt, daarna trek je het lood namelijk enkel onder het slib door, wat je een verkeerd beeld geeft.


6: Slib en meer

Ik ben deze winter aardig onderweg geweest en heb her en der een lezing gegeven en na drie verschillende lezingen werd mijn de vraag gesteld waarom slib niet zwart was? Het blijkt dat er nog steeds een normale misopvatting bestaat omtrent slib en wel dat het zwart zou moeten zijn. Dit word voornamelijk aangewakkerd door de end-tackle fabrikanten die materialen blijven fabriceren in de trant van: ‘silty-black’ e.d. Om het een en ander duidelijker te maken: De anaerobische laag is inderdaad zwart van kleur, echter de laag daar bovenop zal altijd veel lichter zijn zoals te zien is op de foto. Deze foto is gemaakt op Cleverley Mere in Essex en als je heel goed kijkt kan je in het zwarte spul zelfs een bloedworm zien. Dit is de plek waar de bloedwormen leven, een andere misopvatting is namelijk dat ze leven in het slibachtige zeewier. Wat ze misschien ook wel doen, maar ik heb dat nog nooit gezien. Ik Heb de afgelopen tien jaar gedurende de warmere maanden elke maar bijna elke week gedonken, dus of mijn observaties genoeg zeggen..

Observations-6

Slib is echt niet altijd alleen maar zwart gekleurd!

Om terug te komen op de kleuren van het slib, als je je echt specifiek op de camouflage wilt richten, houdt dan rekening met de grond rondom je wanneer je bezig gaat met het samenstellen van je rig. ‘Weedy Green’ en ‘Silty Black’ klinken misschien wel ideaal maar zijn dat misschien niet waar je aan het vissen bent. Kijk eens naar de lokale stenen, want dat is de kleur van de bodem waarschijnlijk gaat zijn. In Cotswold is dat bijvoorbeeld geel en in Essex is dat bijvoorbeeld wat moor Oranje en in de Midlands is het duidelijk donkerder. Een ander punt om rekening mee te houden en dit gaat hand in hand met het grind stukje van hierboven, is dat je moet weten hoe diep het is,  zeker als het licht is.


7: Ruggen en bulten

Grindafgravingen, in het bijzonder de grindafgravingen rondom Oxfordshire waar ik veel van mijn tijd door heb gebracht waren werkelijk waar een prachtige plaats om te duiken. Ze lagen vol met fantastische plekken zoals ruggen, gaten, kanalen etc. en wat me regelmatig opviel was dat ze bijna altijd willekeurig opdoemden. Er kan een heuvel liggen in the middel of nowhere voor geen enkele reden. Ruggen kunnen zomaar stoppen, steiler worden, smaller worden of op plateaus uiteinden.  Er kunnen gaten en rechte zijden op ruggen zitten en extreem steile taluds waren ook geen uitzondering meer.

Over het algemeen, naarmate je de top van de rug bereikte, er vanuit gaande dat deze breed en vlak was, was er erg weinig slib. Wanneer je naar beneden gaat aan de zijdes word het zandiger en zandiger en zijn er frequente stappen te vinden in het verval. Dit kan komen door stroming, erosie of simpelweg door het passeren van de tijd, maar in veel gevallen, in het speciaal in de gebieden die ik aan heb gehaald, zijn ze verzorgd door de rivierkreeftjes. Ze kunnen hele gebieden naar hun hand zetten door zich in te graven, waarmee ze hele interessante plekken kunnen creëren, maar ook hele grote problemen!

Dennis-Willemsma-kreeft

Rivierkreeftjes graven zich over het algemeen niet in in de bovenste lagen van een zandrug aangezien ze graag een dak boven hun hoofd willen en ze kunnen best grote holen uitgraven en vlakke plaatsen creëren die lijken op een dassenburcht. Interessant genoeg, de grotere mannetjes hebben een vrij groot territorium waarin ze leven en er mogen geen andere individuen in de directe omgeving komen. Wanneer we dan kijken naar de randen van de zandrug zien we dat het daar krioelt van de kleinere kreeftjes. Deze worden allemaal verdreven uit de territoria van de grote kreeften en hebben zich hier dus maar verzameld. Iets om zeker in je achterhoofd te houden bij je visserij op zandruggen.

Observations7

De rivierkreeftjes graven langzaamaan de zandruggen uit.

Zandruggen zijn zelden onbegroeid en met wat goed onderzoek valt er haast altijd wel iets interessants te vinden rondom deze interessante features!


8: Andere bijzonderheden

Het is werkelijk waar bijzonder wat je allemaal kan vinden in wateren. Ik heb verzonken gebouwen gezien, auto’s, fietsen, winkelwagens, telefooncellen en zelfs grote pijpen en tafels op de bodem. Mensen gooien vanalles in het water. Vooral de kant regionen liggen volgestapeld met afval en dit kan problemen opleveren als je niet weet waar je mee te maken hebt. Dat mooie harde plekje waarvan je zo zeker was dat het een zandplaat was kan immers net zo goed het dak van een auto zijn. Dat obstakel is wellicht wel een winkelwagen. Als het gebied verder erg kaal is kan dit natuurlijk een trekpleister worden, maar naar mijn mening negeren ze het vaak toch eerder en zwemmen ze vrolijk verder.

Observations8

Ook de mens zorgt helaas voor een hoop features onder water

Dit was het weer voor deze week, hopelijk hebben jullie wat opgestoken van deze update. Binnenkort ben ik terug met een nieuw artikel over de (uitermate interessante) onderwaterwereld!

Rob Hughes

Bekijk ook