Addicted To The River – Sanny Royen
Karpervissen op een grote rivier. Het gaat in je bloed zitten! Een aantal jaar geleden werd Sanny ‘besmet’ en in dit artikel vertelt hij over zijn dwalingen langs de oevers van de Maas.
" Het moet op een zwoele zomeravond in 2010 geweest zijn , dat ik voor het eerst aan de oevers van de machtige rivier stond. Toen kon ik nog niet vermoeden dat de rivier permanent door mijn gedachten zou blijven stromen.. "
De Maas, soms zoet als marsepein, maar vaak hard als een barbaar!
Aangezien ik voltijds werk als medewerker in een groot magazijn, gelukkig getrouwd ben en vader ben van een dochtertje van één jaar moet ik mijn vistijd zorgvuldig uitkiezen, meestal worden er in het weekend twee korte nachtjes gevist en word er weekelijks twee tot drie keer richting rivier gekard om de stekken te voorzien van lekkers.
Meestal gaan er per voerbeurt een vijftal kilo 20mm boilies het ruime sop in, in sommige periodes aangevuld met een flinke portie tijgernoten voor de kantzones . Ik opteer altijd voor een vismeelmix eventueel aangevuld met kruiden of birdfood. Op een zoetere variant trek ik naar mijn gevoel teveel van de talrijke barbelen en kopvoorns aan. Ik hecht enorm belang aan mijn aas, er wordt wel eens gesteld dat riviervissen veelvraten zijn die alles wat op hun weg ligt verorberen, maar dat is toch niet altijd het geval. Vooral in de moeilijke periodes is opboksen tegen het talrijk aanwezige natuurlijke voedsel geen sinecure en kan een topaasje toch weldegelijk het verschil maken tussen vangen of visloos huiswaarts keren…
Ook hecht ik belang aan het gebruikte materiaal. Het moet sterk en schuurvast zijn om de vele mosseltjes en obstakels de baas te kunnen. Als hoofdlijn opteer ik voor een nylonlijn van minimum 40/100 . Daaraan nog een voorslag geknoopt van 50 tot 60/100. Als onderlijn gebruik ik graag een combirig van 35lb. Ook heb ik goede ervaringen met een nylon onderlijn van 50/100 , afgewerkt met enkele sinkers.
Woeste karpers als deze behoeven stevig materiaal.
In principe is de riviervisserij niet super moeilijk, als er genoeg in de voorbereiding geïnvesteerd word komen de karpers wel op de mat terecht. Ook de stekkeuze is natuurlijk enorm belangrijk, het is zaak uit te zoeken wanneer de vissen zich in welke sector bevinden. Dat valt niet altijd mee omdat de riviervissen echte nomaden zijn die in principe op enkele dagen meerdere kilometers kunnen afleggen.
Ik ben nu iets meer dan 4 jaar aan de oevers van de rivier te vinden. Ik vis tot nu toe uitsluitend op de rivier, omdat het localiseren en vangen van de karpers op zo een bruut water me nog steeds een enorme kick geeft. Dit gevoel van euforie kan ik voorlopig nog niet op een afgesloten water vinden. Als het plannetje en de aanpak blijken te kloppen en er word een grote of mooie karper gevangen, leef ik nog steeds enkele dagen op een wolk… Kortom de rivier blijft me intrigeren!
Hier geniet ik van!
Terug in de tijd, we schrijven 2011
So far so good, na mijn eerste verkenningstocht langs de rivier wordt er gestart met vissen, dit in de moeilijke zomerperiode, onervaren als ik nog ben wordt er de eerste 4 nachtjes geblankt . Tijdens de 5e nacht kan ik mijn eerste dertiger landen in de vorm van een 17.3 kilo wegende Maasspiegel.
De volgende nacht is het ook raak en land een van de bekende schubs, genaamd “Raduta” op een zomergewicht van 21,7 kilo. Ik ben enorm onder de indruk van deze vis en begin fanatieker met de visserij bezig te zijn. In het najaar volgen er nog drie veertigers en enkele dertigers, en ga met een goed gevoel de winter in.
Een oude strijder gaat terug in zijn/haar element.
In 2011 probeer ik op hetzelfde elan door te gaan, als ik eind mei reeds drie schubs boven de 20 kilo grens en enkele dikke dertigers heb geland denk ik op rozen te zitten voor het najaar… Ik verwacht dat er zeker nog enkele gewichtige klanten zullen volgen, maar niets is minder waar! Ik kan niet overtuigen en vang nog ‘slechts’ enkele dertigers. Begin november gooi ik dan ook de spreekwoordelijke handdoek in de ring. De omstandigheden zijn nog goed, maar de klad zit erin en ik kan me niet meer opladen om nog verder te vissen. Ik leer de keerzijde van de medaille kennen, en besef dat het (op zijn Limburgs gezegd) “niet altijd kermis kan zijn”.
Wat zou er hier nog meer zwemmen?
Terug voor meer in 2012
Het jaar 2012 start uitstekend met in de derde geviste nacht al een 42 ponds schubkarper, maar in de rest van het voorjaar krijg ik niets bijzonders meer te pakken. Mijn ambities voor het najaar moet ik ook te temperen want door de werkzaamheden in ons nieuwbouwhuis heb ik ‘s avonds de tijd en energie niet meer om te gaan voeren. Er word enkel op vrijdag nog een instant nachtje meegepikt.Ik maak wel men boillie een tikkeltje attractiever om de karpers sneller te kunnen prikkelen.
Een dikke rivierveertiger, daar doen we het voor.
Wonderwel kan ik bijna elke nacht een fraaie dertiger bijschrijven in het logboek. Begin november is het nog eens goed raak, ik vang op de valreep nog een fraaie veertiger vooraleer de rivier omtovert in een wildwaterbaan.
De eerste vijftiger
Het voorjaar van 2013 was er een om snel te vergeten,het blijft eindeloos lang koud en de gure Noordoosten wind blijft het wateroppervlak geselen. Ik krijg gewoonweg geen karper te pakken. Als eind mei de hemelsluizen ook nog eens opengaan en de rivier onbevisbaar word vanwege de stroming besluit ik er twee weekjes tussenuit te knijpen. Ik zie het niet meer zitten en begin aan alles te twijfelen, aas, rigs en vooral aan mezelf. Als ik halverwege juni na het werk het vismateriaal in de auto zwiep en in recordtempo naar de rivier knal, zien de omstandigheden er al een stuk beter uit. De wind is gekeerd en er brand een aangenaam zonnetje.
Rond 22 uur hoor ik iets wat ik al lang niet meer gehoord heb; geluid uit de beetmelder. Ik spring van de bedchair en zie de hengeltop flauw heen en weer slaan, ik graai de betreffende hengel uit de banksticks en voel al snel dat er iets groots aan de andere kant van de lijn bungelt. De vis blijft maar als een bezetene meters lijn van de molenspoel sleuren en ik denk dan ook dat ik met een grote meerval te doen heb.
Wat een gevecht gaf deze vis!
Als de vis eindelijk onder de kant zit draai ik de molenspoel een paar standjes vaster en voer de druk op, groot is mijn verbazing als er opeens een enorme bek van een karper bovenkomt, de slip gaat terug losser want dit bakkie moet zeker weten in het schepzakkie. Als ik eindelijk het net onder de enorme schub kan steken zie ik meteen om welke vis het gaat, het is de topschub van het stuwstuk! Dat de vis volledig afgepaaid is kan de pret niet drukken, de naald van de Reuben Heaton knalt tot 25,4 kilo.
" Yes! De eerste river fifty is in the pocket! "
Twee weken later volgt ook nog mijn eerste spiegel boven de magische grens. Een brute knaap van 43 pond. Ik blijf lekker doorvangen tot ik eind september reeds stop met vissen omdat het vrouwtje op bevallen staat en ik de komst van mijn eerste kindje zeker niet wil missen !
Het jaar van de waarheid
2014, dit moet het jaar van de waarheid worden, ik hoop door mijn opgedane ervaringen van de voorafgaande jaren de karpers zo veel mogelijk te slim af te zijn. Door de milde winter zijn de vissen al vroeg op het jaar los. Ik voer al flink, wat door de toch nog lage watertemperatuur enigszins riskant is. Gelukkig blijkt het een goede zet want eind maart krijg ik al 8 runs op een weekend waaronder wederom een schub boven de 20 kilo!
Eén van de puntgave vissen uit een wispelturig voorjaar.
In mei strik ik een targetvis genaamd “Das Boot”, afgepaaid en deze haalt de veertigpond’s grens niet, desalniettemin ben ik zeer tevreden met deze vangst. Ik begin het een beetje ‘gezien te hebben’ op dit stuwstuk en besluit in de zomer het ander stuwstuk aan te gaan pakken.
Ik heb dit stuk in het najaar van 2010 al een korte periode bevist, en weet dat er enkele zeer gewichtige klanten rondzwemmen die ik nu achter de schubben wil gaan zitten. Ik sla de handen in elkaar met vismaat Ronny en we besluiten het gezamenlijk te gaan aanpakken. Het beloofd niet makkelijk te worden, er heerst een enorme drukte aan de waterkant, de schaarse stekken zijn bijna allemaal bezet en er zijn enkele internationale toppers aan de slag die toch wel een enorme concurrentie vormen.
Nog zo’n kogelronde veertiger van de Maas.
Wat volgt is een onverwachte dolle periode in het vroege najaar, de vangsten stapelen zich op. We gaan als een speer, met enkele nachten met meer dan tien runs op de teller. Op nog geen twintig nachtjes weten we meer als 15 dertigers en 11 veertigers te vangen. Het hoogtepunt voor mezelf komt er begin oktober, ik weet een super brute rivierspiegel te vangen die hoog op mijn lijstje stond!
Deze stond hoog op mijn lijstje! Wat een plaat van een vis.
Met haar 24,9 kilo de kers op de taart op een dan al prachtig visjaar! En wie weet wat er in de toekomst nog volgt.. Ik blijf in ieder geval doorgaan aan de oevers van de rivier en weet zeker dat ik er nog vele avonturen in het verschiet liggen !
Tight lines!
