Een stap dichterbij – Saron Debets

We gaan een jaartje terug in de tijd. Voorjaar 2014 en Strategy mannen Pieter en Saron hebben een groot masterplan uitgetekend voor een Frans avontuur. Maar zoals (bijna) altijd lopen de zaken iets anders dan vooraf gedacht…

Het is eind april en de hoogste tijd voor Pieter en mij om weer eens diep het Franse rijk in te trekken. Onze laatste gezamenlijke trip stamt alweer uit het najaar van 2013 en viel qua vangsten behoorlijk tegen, zeker als je kijkt naar de hoeveelheid energie en inzet die we toen geleverd hebben. Wat dat betreft heb je het niet allemaal zelf in de hand en moet je vaak met minder genoegen nemen. Wie weet loopt het de aankomende dagen wel op rolletjes en kunnen we weer eens flink ‘los’ gaan. We gaan er in ieder geval weer volle bak tegen aan!

Vol goede moed!

Aankomst op ons basiskamp

Na een voorspoedige reis komen we halverwege de middag aan bij ons chalet. Voor deze sessie zal dit de uitvalbasis zijn van waaruit we meerdere wateren zullen gaan aanvoeren en bevissen. Ingraven op 1 stek en de sessie uitzitten is aan ons beide niet besteed. Dit kunnen we simpelweg niet opbrengen en er is altijd die drive om meerdere wateren en stekken tegelijk aan te voeren en beurtelings af te vissen. Die drang om zoveel stekken tegelijk te willen aanpakken is niet altijd de juiste manier om de beste resultaten te boeken, echter geeft dit ons wel de meeste voldoening. Je komt er in ieder geval eerder achter of een stek interessant is om langer aan te houden. De daadwerkelijke visuren staan echter vaak in schril contrast met de uren die besteed wordt aan het zoeken, verkennen en aanvoeren van nieuwe stekken. Dit kost simpelweg veel tijd en inzet en dit is niet voor iedereen weg gelegd.

We voeren met een mix van Yellow Crab & Krillminol en Tutti Frutti.

Nadat alle spullen zijn uitgepakt en we de keet met al onze zooi hebben volgepakt, wordt het tijd om het water op te gaan. Direct achter ons chalet ligt onze eerste uitdaging, een paar duizend hectare water. Waar zullen we eens gaan starten? Het eerste wat we doen is een thermometer te water hangen, die geeft op het ondiepe 17 graden aan. Dat is veelbelovend! In ieder geval maken we een grote voerplek achter ons chalet waar we een talud aanvoeren en een groot plateau.

Een kleine kilometer verderop ligt een mooie ondiepe kom waar veel obstakels in het water liggen, ook deze stek gaan we ruim aanvoeren. Op beide stekken verspreiden we een kilo of 7 boilies. Hiervoor gebruiken we twee verschillende smaken, de zoete Tutti-Frutti en de zoute Yellow Crab & Krillminol. Wij combineren graag verschillende bollen, onze ervaring is namelijk dat er vissen zijn die een duidelijke voorkeur hebben en op deze manier bereik je in onze beleving meer karper.

Op zulke stekken kan het drillen pittig worden!

De stekken zijn aangevoerd en nu is het tijd om te chillen! We zoeken een goed restaurant en proosten op de komende dagen. Tijdens het nuttigen van een heerlijke pizza en de nodige Desperado’s bespreken we alvast ons strijdplan en het voer- en visschema. Het plan is om morgen beide stekken nogmaals aan te voeren en daarna ook alvast stekken op water nummer twee te maken, deze binnenzee ligt op een half uurtje rijden en is nog groter! Op dit soort wateren ben je kansloos met een electro en met een windkracht 4 kun je er met de 3 meter rubberboot en benzinemotor ook al bijna niet meer op. Dat wordt dus flink bikkelen, maar dat kun je aan ons wel overlaten! Ook plannen we alvast onze eerste visochtend en die zal na twee voerbeurten op de obstakelstek moeten plaatsvinden.

Nadat we op het nieuwe water ook twee stekken hebben aangevoerd gaan we terug voor de tweede voerbeurt op de obstakelstek. We hopen beide al karper te kunnen spotten en varen daarom heel rustig voor de in het water hangende struiken langs. Wat we gisteravond niet zo goed konden zien en nu des te beter, is dat er her en der takken en zelfs hele bomen onder water liggen. Dat wordt dus pittig! We zoeken daarom een aantal van de veiligste plekjes uit om morgenochtend te bevissen. Op alle aangevoerde spots zijn de bollen weg, foetsie. Er ligt helemaal niets meer! Ineens zien we een karper onder de boot door schieten, dat geeft nog meer vertrouwen! We besluiten om weer een kilo of zeven bollen voor de struiken langs te verspreiden en varen even later voldaan terug naar ons chalet.

Eerst wordt er gevoerd en dan pas zijn we zelf aan de beurt voor een pizza en Despo’s.

De lijnen nat maken

Het is tijd om de hengels klaar te maken en onderlijnen te knopen. Voor dit zware obstakelwerk nemen we geen enkel risico, we gaan voor de Gamakatsu Super Snag, een klauwhaak met een zeer dikke steel die geschikt is voor het echte zware drilwerk. Ook het onderlijnmateriaal moet zeer schuurbestendig zijn, want een tak begroeid met mosselen kan direct het einde van de dril betekenen.

Stevig materiaal voor op de obstakelstek.

De onderlijnen zelf zijn simpel maar doeltreffend. Omdat de bodem hard is en we vrij compact gevoerd hebben maken we ze niet te lang. We kiezen voor een lengte van 16 cm en knopen de hair door met een bledknoopje op de haaksteel. Met de stugge tungsten linealigner zorgen we dat de haak goed in kan draaien. Ik prefereer de stugge ten opzichte van de wat slappere die op de markt zijn. Doordat ze beter hun vorm behouden, fuctioneren ze ook effectiever. Voor het maximale resultaat kneed ik op ongeveer vier cm van de haak een flinke klomp putty op de onderlijn. Dit zorgt er niet alleen voor dat de onderlijn mooi op de bodem blijft liggen, maar werkt tevens als contragewicht bij een opname door de karper. De haak wordt in mijn ogen nog sneller in de juiste positie gebracht. Eenvoudig, maar zeer effectief.

De volgende morgen zijn we er op tijd bij en rond half acht varen we de laatste hengel uit. Tijd voor ontbijt en koffie? In onze dromen misschien, maar nu zeker niet, want de eerste aanbeet dient zich onmiddellijk aan. Pieter pakt de hengel en start de dril.

De eerste vis van Pieter, de hengel lag nog maar net in!

“Dat duurde niet lang”, roept hij. Lachend pak ik het schepnet en ga bij hem staan. Dan ineens de tweede aanbeet! Ja hoor het is ongelofelijk, binnen 5 minuten sta ik ook te drillen. We zijn nog maar net gestart en het is al weer chaos. Pieter kan zijn vis snel scheppen en heeft een mooie twintiger in het net. Dan natuurlijk het onvermijdelijke, ook de derde aanbeet dient zich aan! Wat gebeurt hier!? Pieter kan direct weer aan de bak, want ik ben nog steeds bezig met mijn dril, die overigens ontzettend goed aanvoelt. Wat een droomstart!

Het was een succesvolle dag!

Bizarre start

We vissen de ochtend uit en met acht vissen zijn we meer dan tevreden! Het voer kan er weer in en morgen zullen we terug keren. Nu is het tijd om in te pakken en ons bezig te houden met het aanvoeren van de andere stekken.

Mijn eerste vis van dit water! Dat belooft wat!

Dit neemt de rest van de middag in beslag. Flink investeren en hopelijk maximaal afromen. De avond wordt gebruikt om onderlijnen te knopen en te beazen. We willen een flink aantal kant en klare rigs op voorraad hebben om zo min mogelijk tijd te verliezen tijdens het vissen. Moe maar voldaan zakken we even later achterover in de stoel. De openhaard gaat aan, want het is inmiddels behoorlijk afgekoeld. We ‘ploppen’ een Desperado en genieten van een heerlijke maaltijd. Bij het checken van het weer voor de aankomende dagen schrikken we toch wel enigszins. Erg veel regen en dalende temperaturen! Oei, dat belooft niet zoveel goeds.

Bij de open haard knopen we wat nieuwe rigs waar ik graag deze line aligners op gebruik. Foto: Ricardo-Broekhuizen

De volgende ochtend zijn we weer vroeg uit de veren, maar we zijn niet de enige…Krijg nou wat, het lijkt wel of heel Frankrijk het water op knalt! Het roofvisseizoen gaat van start en hoe. Het ziet zwart van de bootjes gevuld met kunstaaswerpende pecheurs. Ze varen elkaar zowat de vouwen uit de broek! Vissen op deze stek is voor ons direct onmogelijk geworden. Is dat even een flinke streep door de rekening. Balend maken we rechts omkeer en we besluiten om dan maar naar water nummer twee te rijden. Ook een paar duizend hectare groot en met de windkracht 5 van vandaag omgetoverd in een flinke binnenzee. Tegen beter weten in gaan we met de boot het water op. Zwemvesten aan en gas erop, er zal en moet gevoerd worden net als de twee dagen hiervoor. We draaien de haven uit en willen het ruime sop gaan, maar dit blijkt direct een slecht idee te zijn. De golven zijn zo hoog dat de boot het gewoonweg niet aan kan. Ik lig helemaal voorin de punt en pieter zit achterin op de bodem. Bij elke golf knalt de boot weer naar beneden en komt er een flinke lading water de boot in gespoeld. Het is kansloos en ook nu moeten we rechtsomkeert maken.

Hier valt niet te vissen!

Wat een ellende toch weer. Een paar dagen geleden was het nog tegen de 30 graden met bijna geen wind en nu lijkt het verdorie wel of we in het najaar zitten. Er blijft nog 1 optie over en dat is een stek zoeken die wat meer uit de wind ligt. Het zijn niet de beste stekken, maar we kunnen even niet anders. We besluiten hier twee keer te voeren en dan een kans te geven.

Nog meer tegenslag

Die avond vissen we achter ons chalet, hier ligt inmiddels ook 3 dagen voer en we hopen dat deze stek loopt. We varen 5 hengels uit op alle interessante spots. Met de sounderbox in het chalet, kunnen we lekker voor de open haard kruipen en hoeven we niet in het slechte weer tussen de muggen te liggen. Het is gezellig en voordat we het weten gaat de nacht over in de ochtend en moeten we helaas een blank noteren. We besluiten de stek te controleren met de onderwatercamera en komen tot de conclusie dat de boilies er nog boilies liggen, we zien wel wat kreeften, maar verder niets. De stekken worden dus niet bezocht door de karpers en misschien zitten ze ook niet in deze sector.

Achter het chalet is het uitzicht mooi, maar loopt het niet!

We pakken de boel snel weer in en rijden naar de kom toe op het andere water. Hier blijkt de watertemperatuur al met 3 graden gezakt. Veel regen, wind en een lage temperatuur doen ons besluiten om zelfs het war

Geen monster, maar in ieder geval een karper op de kant!

mtepak aan te trekken. We weten dat het moeilijk gaat worden, maar geven zeker nog niet op. In deze kom kunnen we gelukkig de lijnen redelijk uitvaren. Op de andere voerstekken kan het echt niet meer en gezien de weersvoorspellingen moeten we die ook maar direct vergeten. Alle pijlen staan dus gericht op de kom, nu is het afwachten of er vissen aanwezig zijn. Laten we het hopen, want het is onze laatste troef.

Geheel onverwacht loopt er een hengel af en kan Pieter aan de slag. We zijn weer in de race en het lijkt erop dat we de vis hebben gevonden! Blij als we zijn, hopen we op een echte bak, we weten in ieder geval dat ze er zitten. Als er even later een kleine schub het net inglijdt zijn we toch enigszins teleurgesteld. Gelukkig krijg ik een uur later ook een run, dit voelt goed aan en ik moet vol in de hengel om de vis mijn kant op te krijgen.

Yes! Toch nog een run!

Dit wordt ook even flink nagelbijten omdat de vis keer op keer vlak voor de kant vast komt te zitten in één van de vele wierbedden. Inmiddels heb ik al wel gezien dat het een flinke karper is en met knikkende knietjes probeer ik hem zo voorzichtig mogelijk uit het wier te krijgen. Het lijkt erop dat ik aan de winnende hand ben en wanneer Pieter het net eronder drukt is de buit binnen. Toch nog een mooie vis en een goede beloning voor al onze investeringen.

Deze vis zorgt toch nog voor een mooie afsluiting van de trip.

De dag daarna zijn we terug, de watertemperatuur is inmiddels weer een graad gezakt en het voelt enorm guur aan. Tegen beter weten in proberen we het vandaag de hele dag, maar het lijkt tevergeefs. We zien totaal geen actie en weten dat het voor deze trip erop zit. Een trip die niet verliep zoals we verwacht hadden. De pech van een weeromslag die dit keer ongunstig was en totaal verkeerd uitpakte. Het is niet anders en net zoals de najaarssessie van afgelopen jaar valt ook deze trip een beetje in het water. We hebben ervoor geknokt, maar het was deze keer geen ‘loon naar werken’.

Helaas moeten we ons erbij neerleggen dat het geen ’tettersessie’ wordt.

De grote inzet vertaalt zich helaas niet altijd in drillpret. Je doet er niets aan en het hoort erbij. We houden ons vast aan de gedachte dat we weer een stapje dichterbij de volgende succesvolle sessie zijn!

Saron Debets