Een taaie Rainbow trip – Remco Akkermans
Rainbow Lake, het water van obstakelvisserij, recordvissen en succesverhalen! Maar zijn het ook alleen maar succesverhalen? Remco Akkermans en zijn maat Ron van den Bergh gingen afgelopen maart op zoek naar hún succesverhaal maar het werd een taaie week…
December 2014
Het is 2 december 2014 als ik onverwachts een berichtje krijg van onze Italiaanse vriend Michele Bettucci “Hi Ron and Remco, i have peg 7-8-9 in Curton from 7 to14 march 2015. If you want it’s yours!!” Lees ik dat nu goed? Michele had ons ooit wel eens gezegd dat als hij niet naar Rainbow kon gaan, dat hij ons zou vragen. Maar hier had ik nooit op gerekend! Snel wordt er met Ron gebeld en we waren er snel aan uit: we will go!!!
Rainbow Lake stond niet op mijn planning maar was wel één van die wateren waar ik na het lezen van de boeken van Alijn Danau en Steve Briggs graag eens mijn lijnen nat wilde maken. Ze hadden mijn interesse gewekt met hun mooie verhalen en opeens kregen we de kans om hier een week te gaan vissen.
Geweldig dat onze Italiaanse vrienden ons dit gunnen!
Vrijdag 6 maart
Na een dag werken werden de spullen in de auto geladen en rond 20.00 uur begon de reis van 1060 km. Voor het eerst zou ik zo’n afstand in mijn eentje gaan afleggen want Ron was al eerder vertrokken. Ron woont in Luxemburg waardoor het dik 300 km omrijden was voor mij dus besloten we om apart te rijden. Eenmaal onderweg belde Ron al. “Ik zit al op de stek” zegt hij. Omdat er deze week niemand op deze stek heeft gezeten kon hij al naar de stek.
Via Insight Genesis creëren we snel een goed beeld van onze stek!
Hij zou wachten met vissen maar ondertussen had hij al heel de stek ik kaart gebracht met zijn Lowrance visvinder. Al de gegevens werden opgeslagen in Insight Genesis waardoor hij al een flinke basiskaart van de bodem had gemaakt. Voor mij het teken om flink door te rijden.
Voor deze obstakelvisserij werd er voor zwaar materiaal gekozen; vooral het vertrouwen in de ijzersterke Grabba haken is groot!
Wat een rit
Rond 9 uur kom ik aan bij Rainbow Lake en gelijk voel ik de spanning om zo snel mogelijk het water op te gaan. Na een gesprekje met eigenaar Pascal en een aantal andere vissers besluit ik om naar de stek te gaan, waar Ron al volop bezig is met zijn hengels.
De middag besteedden we op het water. We bekeken alle alle stekken nog eens goed en tegen het eind van de middag liggen alle hengels erin. Ons idee was om op zoveel mogelijk verschillende dieptes te beginnen, maar in eerste instantie vooral niet te veel te voeren. In de weken voor ons waren de vissen erg rustig geweest qua aasgedrag. Her en der werden er wel vissen gevangen maar veel was het nog niet.
Onze stek voor deze week!
De eerste nacht verliep rustig, geen aanbeet gehad en ook op de rest van het meer was het rustig geweest. Er waren maar 3 vissen uitgekomen de eerste 24 uur waar we toch met ruim 25 vissers zaten te vissen. Wel zaten er een aantal mooie gewichten bij waardoor we erg veel vertrouwen hadden dat er ook bij ons nog een (grote) vis voorbij zou komen deze week.
Lekker wakker worden zo!
Kan het nog slechter?
Op maandag verspeelt Ron een vis in de takken, waarna het weer stil wordt. De dagen gaan voorbij en de vangsten op het hele meer worden per dag minder. We zitten ondertussen al vijf dagen te vissen en er zijn tot nu toe pas een zestal vissen gevangen op het gehele water! De laatste 48 uur is er zelfs niet één vis gevangen op het hele meer, wat nu? De complottheorieën beginnen zich op te stapelen waarom het zo slecht is deze week…
De boot werd elke dag nauwkeurig doorzocht op zoek naar gemorst aas.
Twee weken geleden heeft Pascal en zijn team het water gekalkt om de PH-waarde op peil te brengen en daar had iedereen wel een mening over. Terwijl iedereen zich daar mee bezig hield, visten wij gewoon door. Aan al die theorieën hadden we niets, hier moesten we het mee doen en dat deden we dan ook maar 😉
Was deze regenboog een voorteken dat we nog vis konden verwachten?
De eerste vis
Het is donderdagnacht als plots mijn hengel die helemaal rechts in de baai ligt tot leven komt. Even was er dat moment waarop ik dacht “hoor ik het nu goed?”. Ja, hij gaat er als een speer vandoor en voor ik het weet sta ik tot mijn middel in het water met een kromme hengel. Snel helpt Ron mij in de boot te stappen en duwt hij mij de goede richting in. Het is de hengel die helemaal aan het eind van de baai op één meter water ligt net achter een klein eilandje. Tijdens de dril moet ik de lijn uit 2 haken en een V-steun zien te krijgen om bij de vis te komen. Ook dit is weer een hele nieuwe ervaring maar uiteindelijk zit ik snel boven de vis.
Via 2 haken en een V-steun wordt de stek bereikt waar de eerste aanbeet vandaan komt!
Gelukkig is hij naar het midden van de baai gezwommen waardoor ik hem rustig kan afdrillen. Als ik hem uiteindelijk in het net trek merk ik gelijk dat het een kleinere vis is, maar wat kan mij het schelen, mijn eerste Rainbowvis is een feit! Eenmaal aan de kant gekomen wordt de vis van 8 kg op de foto gezet en krijgt hij snel weer zijn vrijheid terug.
Toch wel erg blij met de eerste vis ook al is hij niet groot.
Nog één nacht te gaan
Ook vrijdag verloopt de dag zonder aanbeet waardoor we alleen nog kunnen hopen dat we in de laatste nacht nog een vis vangen. Gezien het feit dat de meeste vissen op Rainbow overdag gevangen worden, is de kans op nog een vis niet heel groot, maar we hebben nog tijd!
Het is 1.30 uur als de hengel van Ron er als een speer vandoor gaat, het is zijn linkse stok die op een ondiepe plaat ligt dicht tegen de kant. Snel help ik hem de boot in. Als Ron eenmaal weg is, draai ik me om en zie ik dat hij van schrik alles omver heeft gelopen in zijn sprintje onderweg naar zijn hengel. Na een tijd zijn hoofdlampje te hebben gevolgd op het water hoor ik hem roepen “ik heb hem, mooie schub”. Als hij bij de kant komt en ik de vis voor hem uit het water til voel ik gelijk dat dit een vis is van rond de 15 kg. We zijn dan ook zeer tevreden dat we uiteindelijk toch beide een vis hebben gevangen.
Een mooi gebouwde vis van 15,6 kg is het resultaat!
Het is voorbij
De rest van de nacht gaat zonder aanbeet voorbij en in de ochtend ruimen we op, waarna we rond 9 uur arriveren bij het clubhuis. Op dat moment wordt ons nog duidelijker dat we niet mogen klagen met onze twee vissen. In de hele week zijn er maar een tien (!) vissen gevangen op het hele meer en blijkt het één van de taaiste weken van het jaar te zijn geweest.
We genieten tot de laatste minuut van het uitzicht!
Zelfs de meest ervaren Rainbow vissers hebben het zwaar gehad en menig visser ging zonder vis naar huis. Voor ons was dit een leerzame week waar we op een manier moesten vissen die we nog niet kenden en de ervaring die we afgelopen week hebben opgedaan nemen we mee naar 2016 want dan gaan we terug om herexamen te doen!
Om af te sluiten heb ik nog een filmpje voor jullie gemaakt! Tot een volgende blog 🙂
