Flashbacks uit een topseizoen – Michel Snijders
De winter is een mooie periode om terug te blikken. Dat is hetgeen wat Michel in deze blog doet. Deze Randstedeling graaft in zijn geheugen en komt met enkele fraaie anekdotes.
Michel in rust, tijd om terug te blikken op 2014.
Winterstop of wintervissen?
Het jaar 2014 zit er weer op en 2015 is alweer begonnen. Het einde van de Decembermaand stond weer bol van de terugblikken, wat een jaar was het weer zeg. We zijn er op tv mee doodgegooid, dus zal ik jullie daar niet mee lastigvallen. Maar als karpervissers gaan we natuurlijk ook terugkijken op ons afgelopen seizoen, want als de temperaturen dalen zijn er toch heel veel vissers onder ons die de hengels even in de hoek zetten en dan maar een paar maanden op de vangstfoto’s en -video’s van het afgelopen seizoen teren. Zo ook ik de afgelopen tijd. Er waren wel wilde plannen om het afgelopen najaar (na een heerlijk lang en vooral warm struinseizoen) toch eens flink huis te gaan houden met de statische stokken.
De praktijk leerde dat door drukte op het werk hier eigenlijk helemaal niets van terecht kwam. Hoe graag ik ook wilde, ieder weekend lag ik na een drukke werkweek uitgeteld op de bank. Gelukkig is de rust op het moment een beetje wedergekeerd dus hoop ik de komende maanden misschien instant nog een enkel visje te kunnen prikken. Het blijft namelijk wel heerlijk om in deze tijd van het jaar in alle rust aan de waterkant te zitten, ondertussen terugdenkend aan de mooie momenten van het afgelopen jaar. Dit is ook iets wat ik in de rest van dit blog nog zal doen. Ik wil namelijk nog enkele voor mij bijzondere momenten met jullie delen.
Vroege start…
Afgelopen seizoen was ik al vroeg aan de slag en lag ik vanaf januari alweer nachtjes te slapen aan de waterkant. Nou ja slapen, ik ving potverdikke nog vis ook! Het was 25 januari toen ik mijn eerste vis ving. Het was geen monster, who cares, zo’n ijskoude vis in je handen zorgt toch wel voor een glimlach van oor tot oor! Het betreffende watertje waar ik op dat moment mijn hengels uitgooide heeft ook geen bizar bestand aan grote vissen, ik viste daar gewoon met veel plezier mijn nachten in de vrieskou voor een paar knollen. Ik had mijn zinnen gezet op een klein spiegeltje waar ik eerder eens foto’s van had gezien. Het betrof een heel leuk, kort, gedrongen, mooi beschubd spiegeltje.
Die ochtend zat er een blij man zijn kop koffie te drinken aan de waterkant.
Nu kan ik hier verder een heel mooi langdradig verhaal van maken hoe ik hem ving, maar dat is niet hoe statisch vissen werkt. Het is wachten tot je beetverklikker roept om assistentie en dan maar hopen dat die vis aan het eind van je lijn hangt. Of je nu voert of niet, er komt verder een dosis geluk bij kijken of je die vis vangt die je zo graag wilt vangen. Enfin, 2 sessies heeft het geduurd en ik mocht het mooie visje op de gevoelige plaat zetten. Die ochtend zat er een blij man zijn kop koffie te drinken aan de koude waterkant!
De eerste grootmuil
Het voorjaar begint heel vroeg en de temperaturen lopen snel op. Ik zet mijn statische stokken in de hoek en pak de struinhengel. Het is tijd om te gaan ‘brokken’! De eerste vis op de brok wordt gevangen op 20 april en er volgen er snel nog enkelen. Allemaal vissen zo tot een pond of 15, niets schrikbarends maar dat interesseerde me ook niet want ik wilde gewoon vis vangen. En dan komt dat moment dat je voor het eerst een bek boven ziet komen die toch wel een stuk groter is dan van de soortgenootjes. Ik weet het nog goed. Samen met vismaatje Sander was ik er een dag op uit getrokken om samen te gaan brokken.
Brokken. Maken. Foto: Robert de Wilt.
We hadden al verschillende wateren bezocht en Sander had al een vis gevangen, de stemming was opperbest en we hadden het goed naar ons zin. We besloten nog even op één van de wateren in het park aan de slag te gaan en ik had wat brokken gestrooid onder de takken op een veel belovende plek om daarna even een stuk verderop te gaan kijken of ik iets zag. Na een minuut of 5 à 10 besloot ik, omdat ik geen teken van vis zag, om terug te gaan naar de aangevoerde plek. Dit om even te checken of er al iets aan het smikkelen was. Op het moment dat ik kom aansluipen zag ik kringen uit de kant komen en dit beloofde veel goeds. Toen ik dichterbij kwam hoorde ik aan de slurpgeluiden dat het ook daadwerkelijk een karper was. Er kwam een bek boven water komen die groter was dan ik tot noch toe had gezien. Ik keek even goed en ja hoor, dit is één van de dikkere vissen hier en hij heeft niets in de gaten! Wat is het toch prachtig om een karper zo rustig nietsvermoedend al die brokken te zien wegslobberen.
Hoppa, laat die rakkers maar komen. Foto: Sander Boer / Hét Visblad.
Zo rustig mogelijk roep ik Sander en ook hij komt aansluipen. Op dat moment heb ik mijn brokje net laten zakken en heb mijn lijn over een takje laten hangen zodat zo min mogelijk lijn het water raakt en de brok mooi op zijn plek blijft drijven. Alles gaat nu heel snel, ik kijk even op naar Sander die aan komt sluipen en als ik terugkijk zie ik een bek mijn brok naar binnen slurpen. Op dit moment sta ik (bij wijze van spreken) te stuiteren van adrenaline en ik zet de haak… Bam, die is raak!
Hij had niets in de gaten…
En meteen duikt de vis onder de overhangende takken. Door mijn hengel onderwater te houden en horizontaal druk te blijven houden lukt het me om de vis rustig stukje voor stukje onder de takken vandaan te krijgen. Gelukkig lukt het en even later kijken ik en Sander naar een mooie forse schub die zijn rondjes zwemt en het net in duikt. We kijken in het net en staan te juichen van vreugde. We maken snel wat foto’s en zetten de vis weer terug. Wat een beleving, dit is hoe vissen hoort te zijn!
De kleine dondersteen
Het is ondertussen al juli geworden. De afgelopen dagen had ik al gemerkt dat de vissen ietwat minder interesse toonde, dus had ik dit keer een emmertje grondvoer en enkele sneetjes wit meegenomen om te kijken of ze dan niet met het pennetje te foppen waren. Dus een paar balletjes voer gedropt onder de kant en afwachten maar. Al vrij snel zie ik brasems op het voer duiken en even later schuiven de eerste karpers voorbij. En wat voor karpers! Twee van de grotere vissen van het water zwemmen nu met regelmaat over het voer maar ik merk dat ze op hun hoede zijn. Te gek om dit alles te kunnen zien gebeuren, het aas ligt op een licht aflopend taludje op een metertje diepte. Als de twee vissen wat meer interesse beginnen te tonen in het aas en af en toe wat oppakken, leg ik snel mijn aas op het plekje op het moment dat ze net even wegzwemmen. Ze komen terug en beide vissen lijken de vlok op te merken die daar natuurlijk net nog niet lag. De vissen lijken beide de vlok te willen pakken en het lijkt wel of ze er een wedstrijdje van maken. Op dat moment zie ik een donkere vlek, die ik al enkele minuten lang had opgemerkt op iets dieper water, vanuit het niets razendsnel vooruit schieten en mijn vlok pakken. Uit reflex hef ik mijn hengel en haak ik de vis. De 2 grotere vissen zijn meteen pleite, waar ik in eerste instantie van baal. Maar als ik uiteindelijk het visje zie moet ik toch wel weer lachen.
De kleine dondersteen!
Wat een schitterend donker schubje en wat was deze dondersteen die twee trage dikzakken toch mooi te snel af! Later zou blijken uit oude foto’s dat dit visje toch ook wel één van de oudere vissen (25 à 30 jaar zeker, waarschijnlijk ouder) was van het putje en dat dit visje dus gewoon niet wilde groeien. Niet getreurd, kleine opa’s of oma’s moeten er ook zijn!
Een aangename verassing!
Hoewel ik het grootste gedeelte van het jaar struinend en met één hengel heb gevist, was er in augustus op de watertjes waar ik viste een enkele week een dip in de vangsten vanwege het weer (wie zal het zeggen). Hierdoor heb ik even een korte uitstap gemaakt naar de statische stokken en ben op een ander water aan de slag gegaan. Ik heb het hier over een instant sessie op een mooie poldervaart. Gewoon even lekker wakker worden aan de waterkant en kijken wat het wordt. Zo gezegd zo gedaan. In de avond aangekomen en alles in gereedheid gebracht. De hengels lagen op de uitgelezen hotspots. Dit wordt vangen let maar eens op!
‘s Avonds komt mijn maatje nog kijken en net voor middernacht begint het gruwelijk te stromen omdat er een gemaal staat te pompen. Ik krijg een fluiter en ik sta een heuse boom te drillen die ik door de stroming gewoon niet naar de kant krijg. Uiteindelijk breekt mijn onderlijn en kan de boom zijn weg richting gemaal vervolgen. Toch jammer, ik denk dat het wel een persoonlijk record was geweest 😉 ! Door de stroming drijft er constant zo bizar veel wier rond dat vissen praktisch onmogelijk wordt, dus drop ik mijn hengels maar voor eigen kant. Dit in de hoop dat ik ’s nachts nog aan vissen toe zou kunnen komen. Om het uur een wekker zetten om te kijken of de hotspots weer te bevissen zijn gaat misschien wel lonen.
Na een nacht met weinig slaap was deze vis erg welkom.
’s Ochtends rond een uur of vier stopt het gemaal met pompen en drop ik mijn hengel weer op de beoogde stekken. Door de vermoeidheid heb ik het best wel een beetje koud gekregen, dus ik duik meteen mijn slaapzak weer in. Het moet een uur later zijn geweest dat ik de eerste vis vang, een prachtige schub die ik na een foto-momentje weer laat zwemmen. Ik drop mijn hengel weer en ga een bak koffie zetten, de ketel staat net op het vuur als dezelfde hengel weer afloopt. De vis speert er vandoor en even later zie ik een vage schim onder de wateroppervlakte verschijnen. Ik denk even een spiegel te hebben, maar al snel zie ik dat er een mooie Koi-karper aan mijn haak hangt.
Suprise!!!
Ook deze was het haasje en rond een uur of zeven vang ik nog een schub. Dan is het feest weer afgelopen en geniet ik nog even een ochtendje na onder het genot van een aardige sloot koffie.
Soms loont het om een wekker te zetten.
Wat zal 2015 ons brengen?
Ik vond 2014 een te gek visjaar waaraan ik veel mooie herinneringen over heb gehouden. Tot eind oktober ving ik aan de oppervlakte nog mijn karpers! Wat het weer betreft hebben we daarom als oppervlaktevissers echt niets te klagen gehad. Van maart tot oktober was het gewoon superweer met een enkele dip erin af en toe. Als ik een contract kan tekenen dat 2015 weer zo wordt qua weer doe ik het meteen! Hoe dan ook zal de jacht naar mooie vissen dit seizoen gewoon weer geopend worden en zullen er vast en zeker genoeg mooie vissen gevangen gaan worden. Jullie horen het wel van me.
De foto is dan niet zo scherp, het is wel een mooie oppervlaktevis uit oktober.
Dames en heren, jongens en meisjes, boeren, burgers en buitenlui, ik wens jullie allemaal een gezond en gelukkig 2015, maak er een topjaar van! “Trek elke sloot leeg, maar niet die waar ik wil gaan vissen!” 😉
Vriendelijke groet,
