Karperstratego 3.0 – Het Pittoreske kanaaltje
Kanaalvissen kan erg intensief zijn. Soms is het een ‘vierkante meter’ visserij. Jeffrey Vrielink beschrijft in dit artikel zijn ervaringen op een bijzonder kanaaltje in het Twentse landschap.
Het is winter van 2013 op 2014… Ik heb een aantal korte sessies gevist bij de Kleine Jan brug. Ik zag hier namelijk enkele futen en aalscholvers baantjes duiken tijdens een observatie ritje. Na een dagdeel gepeild te hebben had ik enkele kilometers kanaal goed in kaart gebracht. Hiermee kreeg ik een duidelijk beeld van het kanaaltje maar ook inzicht in het gedrag van de watervogels. Zij doken hier niet voor niets.
Het kanaaltje, een fraaie plek om te vertoeven.
Toch kon ik geen actie van karper forceren tijdens mijn eerste sessies, wel wist ik elke sessie enkele zeelten en brasems te vangen. Er werd gevist en gevoerd met een zoetige licht verteerbare boilie, een combinatie van pineapple en shellfish om precies te zijn.
De stekkeuze moge duidelijk zijn en werd gebaseerd op de watervogels welke telkens het zelfde patroon doken. Het genoemde peilwerk wees uit dat hier een diepe geul loopt van circa drie meter. Een ideale winter stek, dacht ik zo. Na vier keer een blank aan mijn broek te hebben gekregen ga ik verder op onderzoek uit. Hierbij neem ik elke op het oog potentiële stek mee in mijn zoektocht.
Bruggen, splitsingen, bochtjes, overhangende bomen en andere afwijkingen worden allemaal grondig onderzocht. Dit levert mij weer enkele stekken op waar ik vervolgens bedachtzaam een voerstrategie opzet. Bij de splitsing word gevist en gevoerd maar geheel zonder succes. Ik viste met twee hengels, voerde ook doordacht naar mijn idee maar toch wou het niet vlotten. Een andere meer instant boillie met scopex flavour werd geprobeerd echter ook zonder enig succes…, nou ja op de gulzige zeelt en brasem na dan.
Het voorjaar lonkt
Het is inmiddels voorzichtig voorjaar geworden en de zoektocht duurt voort. Ik vis op een aantal nieuwe stekken. Enkele van deze stekken zijn dezelfde als van afgelopen winter terwijl het merendeel nieuwe stekken zijn meer gebaseerd op het mooiere weer. Mijn tweede poging dit voorjaar op een stek puur gebaseerd op zicht doet alle moeite waard zijn.
Het voer dat het moet gaan doen.
Op dit plekje zit een klein knikje in de oever met een overhangende boom. Niets bijzonders, maar meer net genoeg. Een van de weinige ‘anders dan standaard’ afwijkende feiten langs dit voor de rest monotone kanaaltje. Na peilwerk blijkt het knikje zelfs geen invloed op het bodemverloop te hebben.
Ik start hier voorzichtig een voercampagne. Ik zit nu royaal van de gekende (en veel beviste) stekken af en durf wat op te zetten voor de toekomst. Ik vis nu met drie hengels om zoveel mogelijk te kunnen zoeken en proberen. Mijn Watersense doet me geloven hier succesvol te kunnen worden. Steevast word er gevoerd in de avond terwijl er gevist word er in de vorm van korte nachten. Het voer heeft zo enkele uren de tijd om de vissen op het gewenste tijdstip aan het azen te krijgen.
Balans tussen werk, prive en vissen
Ik ben juist begonnen met een onderneming in de infra en heb erg weinig tijd. Ik val met regelmaat terug op inmiddels goede vriend Freddy. Freddy voert voor me als ik echt niet kan en staat me bij… de ene keer als klankbord en bij vangst als fotograaf. Al in de eerste sessie is er succes, een ferme schub is het haasje.
Gevangen op een harde plaat in het midden van het kanaal.
Ik voer door, vrij lang dit keer omdat ik de komende drie weken niet kan vissen. Als ik dan na weken weer kan vissen is alles tot leven gekomen langs het kanaaltje. De natuur is geheel ontwaakt en viert feest. Ik vang die nacht een ferme warrel schub op het zelfde plaatje notabene.
Zo voer ik weer een poosje door en vis nu met enige regelmaat op de stek. Telkens komt er vis vanaf en merk ik dat ze het voer waarderen. Ook is dit voor mij een hele geruststelling aangezien ik met een prototype boillie vis welke nog in doorontwikkeling is en pas in 2015 aan het publiek zal worden voorgesteld.
Regelmatig mag ik mooie kanaalvissen op de mat verwelkomen.
Ze blijven nu komen vanuit het midden, elke keer van het zelfde plaatje van op één richting tussen 19:00 u en 07:00 u. De andere hengels leveren niets op enkel bij uitzondering een brasem of zeelt. Ik overweeg hierdoor een nieuwe stek, eentje in de richting van de aanbeten, want die komen steevast van links. Ik wil dus naar links en zo wellicht nog beter ‘op’ de vis gaan zitten. Ik zoek wat leuks in de genoemde richting. Na een middag zoeken vind ik een oud witvis stekje en voer dit keer erg attractief met pellets en boillies. De pellets laat ik wellen in een Krill Syrup, terwijl ik de boilies laat zoals ze me zijn aangeleverd. Er is immers om een eerlijk test resultaat gevraagd door Hennie.
Eens kijken of dit balletje wil vangen!
Nieuwe stek, nieuwe kansen
Na een klein weekje voeren pak ik een nacht met daarop aansluitend de ochtend. Verbaasd ben ik als ik die ochtend wakker word zonder beet gehad te hebben ‘’het liep dan toch best lekker op het vorige plekje’’ bedenk ik me als ik een lekkere bak koffie zet. ‘’Ik moest weer dom doen’’ bedenk ik me even later als ik de vers gezette koffie opslurp. ‘’Nog even blijven’’ verplicht ik mezelf… en dan geheel onverwacht loopt om 9 uur mijn rechter hengel af en land ik een hele mooie donkere schub.
Te ver opgeschoven bedenk ik me direct, té ver naar links gegaan. Terwijl ik maar ongeveer 600 meter verhuist was bleek het toch te ver en miste ik de groep vissen op een haar na. Afijn ik heb weer een visje en daarmee een stukje van de puzzel opgelost.
Opnieuw op zoek
Ik loop na afloop van de sessie een observatie rondje en merk dat ik nog driehonderd meter terug kan gaan zitten juist naast een bomenrij. Ik moet er wel een stekje maken, en de oever is hier erg steil. Loodrecht eigenlijk met direct onder de kant twee meter water. Aan de ondiepe overzijde staat een halve meter water en is de bodem zachter. Wat tevens logisch is voor een binnenbocht. Kenmerkend voor dit kanaaltje is dat de geul vaak gelijk loopt aan de buitenbocht. Met enige verbeelding kan ik zo een onderwaterbeeld vormen. Deze geul is vaak hard en schoon en veruit de meeste vissen worden hierin gevangen. Mijn eerste sessie op de gemaakte stek leveren me in drie uur tijd, twee bijna twintigponders op. Beiden haak ik strak aan de overzijde op de halve meter water, tegen de plantengroei aan. En dat onder bloedhete omstandigheden van wel vijfendertig graden!
Harde vechters!
Ik spotte de vissen bij aankomst en viste er pardoes op. Even leken ze van slag om vervolgens weer vlot terug te keren op het gebrachte voer. Later bleek dat de vis zich hier veelvuldig zou laten zien aan de oppervlakte. De vissen werden beiden op links gehaakt. Dit strookt enigszins met mijn eerdere vangst op rechts driehonderd meter verderop naar rechts. In theorie zouden ze dus gegroepeerd enkele dagen op een strook hangen. Deze theorie blijkt later ook te kloppen met verdere vangsten in de weken erna. De betreffende weken erna vang ik telkens één a twee vissen op rechts. En geen enkele vis meer op links.
Een mooi stekje tussen het riet.
Ik maal er eigenlijk niet om, ik vis en vang en heb plezier. Toch wint mijn ondernemende- observerende- gevoelsmatige drijfveer het van de sleur en verkas ik wederom enkele honderden meters naar rechts. Ik schuif aan pal naast een obstakel, ik heb hier een poosje ‘dubbel’ gevoerd terwijl ik ook nog voerde en viste op mijn andere stek.
Volschub op het aas
De eerste sessie op de nieuwe stek is er één om niet te vergeten, ik vang namelijk een schitterende volschub achtige spiegel die speelt met de vijftien kilo grens. Verrassend genoeg kwam deze vis op links en korter tegen de overkant weg dan ik normaal vis. Ik stek hop twee keer tussen mijn oude en nieuwe stekje, en beiden voer ik deze nog aan. Feitelijk in de vorm van een lange strook. Elke sessie levert vis op en sommige zelfs meerdere. De lange voerstrook lijkt zijn werk te doen.
Een van de oude strijders van het kanaaltje.
Inmiddels heeft het mooie zomerse weer plaatsgemaakt voor iets wat op najaarsweer gaat lijken. Nog niet met overtuiging maar het lijkt ergens op. Ik kom er achter dat mijn ‘steile oever’ stek niet meer zo ideaal is en ik bijna het kanaal in kukel op een regenachtige dag. Dat moet anders!
De stek bij het obstakel of beter gezegd de stek naast de stek bij het obstakel brengt uitkomst hier kan ik gemakkelijk bij het water komen en is ook nog eens net binnen mijn voerstrook welke ik met het oog op de nieuwe stek iets verleg. Met hetgeen ik op mijn oude stek strooide, verbreed ik nu de strook aan de zijde van mijn nieuwe stek. Inmiddels is mijn vangst van de volschub spiegel niet onopgemerkt gebleven en kom ik in contact met een jonge plaatselijke karperfanaat welke de vis herkende in het online consultants fotoboek van de Watersense Facebookpagina.
Stug doorzetten
Hij leverde mij een aantal foto’s aan van vissen zodat ik het één en ander kon matchen met mijn eigen vangsten. Een leuk gegeven is dat de foto’s uit 2008 dateren, en ik zelf nog informatie had betreft mijn visserij in het verleden hier daterende uit 2001/2002. Aan de hand van deze gegevensuitwisseling werd mijn vermoeden bevestigd en blijkt hier veel veranderd onder de waterspiegel. Hierboven was het nog steeds dat pittoreske kanaaltje door de Twentse landerijen. Inmiddels vis ik al een geruime poos op de ‘nieuwe stek’. De strook is drastisch ingekort en afgesteld op de visserij specifiek voor deze stek. Circa honderd meter word elke dag royaal van voer voorzien. Lekker verspreid in kleine handjes verdeeld.
Ook in het najaar weet ik enkele mooie vissen te vangen.
De vangsten liegen er niet om. Telkens komen er één of meerdere vissen uit. Ik vang een mooie rijen tussen al het schubgeweld. Ook een two-tone weet ik te netten. Beide vissen werden me net als de volschub spiegel voorgehouden middels foto’s door de jonge karperfanaat. Mijn eigenlijke targets ‘De Dikke’ & ‘Eenoog’ weten de dans nog te ontspringen.
Stug zet ik door… Diep het najaar en de daarop volgende winter in.
Stay tuned voor het vervolg!
