Karpervissen op de Belgische kanalen – Deel 1

Karpervissen op de kanalen in het land van Jupiler, friet en dikke karpers; Cris Scheffer heeft er altijd van gehouden. In dit tweeluik neemt hij ons mee naar zijn visserij op het bikkelharde waterstelsel ‘het Verbindingskanaal’! Hij begint met een kleine flashback…

Het is begin april en het Paasweekend van 2012 staat voor de deur. Ik ben me aan het voorbereiden op een 3 daagse sessie op een Belgisch water , een zeer drukt bevist water met enkele serieuze hoofdprijzen. En op die hoofdprijzen heb ik het gemunt en zal er dus de komende tijd flink wat uurtjes door gaan brengen. Ik stel voor mezelf geen deadline, op dit soort wateren kan het soms rap gaan als de goede stekken vrij zijn , zit het tegen… Tsja dan duurt het wat langer. Voor mij geen enkel probleem.

Vissers, vissers en nog meer vissers…

Zo kom ik dus vrijdag met een afgeladen auto op het domein aan en wat me gelijk opvalt is de enorme drukte aan het water van andere karpervissers, blijkbaar is iedereen er dit Paasweekend op uitgetrokken en er is dan ook geen enkel stekje meer vrij aan het water. Wat nu!? Echt alternatieven heb ik niet en terug gaan naar wateren waar ik in het verleden gevist heb doe ik niet graag. Ik heb de vissen daar vaak al en wil graag nieuwe vissen vangen.

De eerste ontmoeting met de kanalen smaakt zeker naar meer!

Dan in 1 keer denk ik “laat ik eens gek doen” en rij richting het Kempisch Kanaal. Met karper legendes als Phil Cottenier en de gebroeders van Hoven in mijn gedachte rijd ik die kant op om vervolgens aan te komen op sluisstuk 9-10. De eerste indruk viel op mij een beetje tegen, voor mij was het meer als een iets bredere sloot.

Als ik de volgende ochtend voor de 9^e keer een brasem mijn 15mm boilie heeft gevonden besluit ik te verkassen. Ik rij een heel eind verderop richting stuk 4-5 en ‘s avonds staat er ineens een bekende van me aan de tent. Hij vist hier al jaren in deze regio en is dan ook zeer verbaasd mij hier tegen te komen. Hij gaat die nacht een paar honderd meter verderop zitten. Als ik de volgende morgen bij hem langs ga vraagt hij of ik “zin heb om een nachtje op het verbindingskanaal (VK) te vissen?” “Uhm ja, is goed, we zijn er nu toch in de buurt dus waarom niet!”

Ik ben wel in voor een nieuw avontuur en wil de putten wat minder frequent bevissen, in ruil voor de kanalen.

Eerste kennismaking met het VK

Het enige wat ik er tot dan toe van wist is dat het oude Benelux record ‘The Big One’ op het VK zwom/zwemt. En… dat het er een taaie visserij is. Toen ik voor het eerst aan de betonnen oevers van het kanaal stond moet ik eerlijk bekennen dat het mij een stuk meer deed dan het Kempisch! De geur van het natte beton en de gedachte aan de zwaarlijvige schubs die hier door de vaargeul cruisen maakte het een aangename eerste ontmoeting!

Schubs als deze spoken continu door mijn hoofd…

Het maakt me dan ook niet zoveel uit dat ik de volgende morgen voor de 3^e keer met mijn knieën op het beton zit om een brasem te ontdoen van een haak. Als ik hier ooit terug kom, wat 100% gaat gebeuren, zal ik een andere zak bollen uit de vriezer moeten pakken.

De visserij op het Verbindingskanaal is zoals Geert ooms ooit schreef een “harde, taaie en vaak afstomende visserij op 1 van de moeilijkste waterstelsels van België”. Het kanalencomplex heeft in zijn totaal een lengte van een km of 60 en er zit een grote zandafgraving (van meer dan 100 hectare) aan vast. Van tijd tot tijd blijft een groot deel van de karpers in deze zandput ‘hangen’.

De ultieme droom voor veel ‘VK-vissers’ is deze schub: The Big One. Helaas is het onduidelijk of deze gigantische karper nog in leven is. Het is alweer een tijdje geleden dat ze de oever bezocht…

Er is dus voor een nieuweling serieus wat huiswerk te doen eer dat je überhaupt kunt gaan nadenken wie je moet gaan bellen om foto’s te maken. Die vissen kunnen namelijk kilometers verderop zitten!

Van start!

Achter de schermen begin ik met verzamelen van alle info die dan ook maar iets met het kanaal te maken heeft Google Earth, Facebook , oude magazines, alles. Ondertussen doe ik eigenlijk ook best goede zaken op de druk beviste Belgische put. In die tijd ruil ik mijn VW Golf 5 in voor een Caddy en dat stelt mij in staat om ook korte doordeweekse sessies voor het werk te vissen in weer en wind (zonder met natte zooi te blijven zitten).

Vanuit mijn Caddy vis ik nu rustig 4 nachten in de week als de vis ‘los’ is.

Op de momenten dat de vis ‘los’ is, vis ik er nu rustig 4 nachten in de week. Zo lukt het me om op een doordeweeks dinsdag nachtje de nummer 3 van de put te vangen; een schub van 26,5 kg. De zakken bollen vliegen in deze periode werkelijk waar de vriezer uit en ik moet regelmatig naar Ronny bellen voor nieuwe bollen.

Op een doordeweeks dinsdagnachtje vang ik een mooie schub van 26,5 kg.

We gaan ondertussen richting het einde van Oktober en ik sneak er nog even 2 weken tussenuit met mijn vismaat Ries naar Zuid-Frankrijk. Als ik half november ergens weer thuis kom vind ik het wel welletjes geweest en ruim mijn spullen op het het volgende voorjaar. Gedurende de wintermaanden blijft het V-kanaal door mijn hoofd spoken.

Ondertussen sneak ik nog even naar Zuid-Frankrijk eind oktober 😉

Een nieuw jaar, nieuwe kansen

“Wel, niet, wel, niet komend voorjaar al starten” spookt continu door mijn hoofd tijdens het vroege voorjaar van 2013. Ik ben eigenlijk nog helemaal niet klaar op een put waar ik in het najaar nog een mooie 50er had. Toch besluit ik het voorjaar door te brengen aan het V-kanaal, de weekenden dan!

Ik had op die hengel ‘s ochtends al 2 brasems gevangen en dacht eerst dat het nu ook weer het geval zou zijn en liep al draaiend met de hengel naar de stek. Daar aangekomen zie ik een spiegel boven de stenen kopschuddend heen en weer gaan! “WTF, die hangt er bij mij aan.” Na wat pogingen lukt het de lijn achter de stenen vandaan te krijgen, helaas dril ik te soft omdat ik vermoed dat de lijn is beschadigd en de vis zwemt zich vast , na een minuut of 10 van alles te hebben geprobeerd breekt de lijn. Balen!

Poging 2…

Een week later krijg ik op dezelfde stek een herkansing en vang 1 van mijn mooiste spiegels ooit, een brute 40er die beter bekend staat als ’t Schilderij. Na deze vangst gaat het paai geweld los op het kanaal en zijn alle gegroepeerde vissen weer uit een gegaan.

Ik krijg een herkansing en vang een van mijn mooiste spiegels tot nu toe!

Ook op de put waar ik doordeweeks verschillende nachten vis hebben de vissen gepaaid en voel dat ik daar mijn slag moet slaan en laat het V-kanaal weer achter me tot het volgende voorjaar.

Doodsbedreigingen…

Op de put loopt het als een trein en vang in korte tijd een berg vissen, soms voor daar ongekende aantallen per sessie. Dat jaar vist ook Phil Cottenier er. M’n vismaat Ries en ik kunnen het goed met hem vinden, anderen echter niet en er gebeuren dat jaar rare dingen tot zelfs doodbedreigingen aan toe! Ik ben dan ook opgelucht als ik eind augustus de top schub vang, de vis waarvoor naar daar ben gekomen.

Ik ben blij als ik eind augustus de topschub vang en neem afscheid van het water.

Ik ben er na die vangst nooit meer geweest, ook Phil heeft de handdoek in de ring gegooid en is ergens anders gaan vissen. Maar vanaf dat moment wist ik 1 ding zeker; de komende jaren zit ik volgas aan ’t beton!

Cris Scheffer

Volgende week plaatsen we het tweede deel van Cris zijn avonturen op het Verbindingskanaal. We kunnen nu al verklappen dat er enkele klappers van vissen uit komen. Stay tuned!