Karpervissen op de Belgische kanalen – Deel 2
In het eerste deel kon je al genieten van de eerste stappen die Cris Scheffer deed aan de betonnen oevers van het V-kanaal. In dit tweede, en laatste, deel neemt hij ons mee naar het zeer succesvolle voorjaar welke pas net achter de rug is…
Ondertussen draaide mijn pen overuren in mijn logboek om de uitgepeilde stekken e.d te noteren. Klakkeloos in de geul smijten is niet aan mij besteed, het zal ongetwijfeld een keer een vis opleveren maar als je regelmatig beet wil krijgen zal je uit een ander vaatje moeten tappen. Het vinden van de juiste stek is dan ook erg belangrijk. Misschien ga ik hier wat ver in , ik check vaak na het peil werk met de hengel en (voer)boot ook de stek met een onderwatercamera, om precies te weten hoe en wat.
Mijn pen draait overuren in mijn logboek. Kennis is macht, zeker op de Belgische kanalen.
Hotspot 2.0
Zo loop ik afgelopen voorjaar (2015) tegen een, in mijn ogen, dijk van een hotspot aan. Ik had al een nacht gevist en had er nog 1 voor de boeg. De wind stond mij niet aan en besloot in de middag toch om te verkassen richting een andere stek waar ik het komend voorjaar vaker wou gaan zitten.
Het water is nog koud dus ik kan nu peilen tot ik een ons weeg zonder iets te verstoren. Ik vond daar een stuk uit de kant een zeer interessant plaatje! Zo interessant dat ik er gewoon zenuwachtig van werd! Ik wist haast zeker dat hier straks, in de goede tijd, vissen moesten azen, dat kon niet anders!
In de loop van het voorjaar hoop ik…
…veel van deze fraaie kanaalkarper te mogen vangen.
Omdat de vissen op het kanalencomplex veel trekken en van heinde en ver kunnen komen plaats ik me op verschillende strategische plekken om ze te proberen te onderscheppen. Zo begon ik de eerste vissen te vangen bij een watertemperatuur van 8 graden. Ik wissel een beetje af met 2 stekken tot ik voor mezelf het gevoel heb dat het tijd is om de stek van ‘het plaatje’ is te gaan bevissen.
Verse bollen
Voordat ik uitpak ga ik even bij Ronny in de hal langs waar hij zoals altijd volle bak boilies aan het draaien is voor zijn bedrijf Carpelicious. Ook Borremans is er en we maken een gezellig praatje tot mijn oog valt op een dampend kratje Red Spice bollen die net uit de steamer komt. Ik graai er een hand uit en stop ze in mijn broekzak. Ik zeg nog lachend “deze warme jongens strooi ik er zo meteen in”.
Uit de krat graai ik een handje ‘warme jongens’.
Als ik 2 uur later languit op mijn stretcher achterin mijn bus lig krijg ik een paar piepen, aan de kleur van het ledje op mijn ontvanger zie ik dat het de hengel op het plaatje is! Ik schiet omhoog en haast me naar de hengel en loop al draaiend naar de stek. Ik denk eerst wéér met een ‘deurmat’(brasem) te maken te hebben, maar als ik bij de stek ben aangekomen voel ik een log gewicht naar links zwemmen.
Niet veel later zie ik dat het om een goede spiegel gaat en kan deze zonder problemen scheppen. Bij het onthaken moet ik zelfs even een onthaak tangetje pakken, zo vast zit de haak midden in de onderlip! Ik gebruik de kant-en-klare line aligners van PB Products, voor mij nooit niets anders meer!
In mijn tackle box tref je trouwens alle end-tackle van hun aan. Omdat dit merk er in mijn ogen met kop en schouders bovenuit steekt qua kwaliteit en betrouwbaarheid. Wat voor mij goed is, is goed en zal ik niet snel veranderen.
Kwaliteit en betrouwbaarheid telt voor mij zwaar!
Een dikke veertiger
Maar goed, we dwalen af. Ik maak de sling nat, zet de weger op 0 en leg rustig de vis er in. De unster knalt (wat ik al dacht) eenvoudig door de 20 kg en stopt net voor de 22. “Zo!.. hatsikidee de eerste beer is binnen”, en ik ben ervan overtuigd dat er nog meer van dat stekje af gaan komen de komende tijd.
De eerste beer van het ‘plaatje’ is een feit!
Toch duurt het 2 weken voordat ik de stek weer kan bevissen, dit door drukte op het werk en andere plannen. Die sessie weet ik weer 2 vissen te vangen waaronder een mooie dertiger. ‘s Avonds vertel ik Ronny van het stekje en hoe ik erop vis. Hij vist ook regelmatig in deze sector en zo kunnen we elkaar een beetje helpen, dit gaat hem goed af want hij vangt een paar schitterende spiegels op het plaatje.
Gek genoeg blank ik na de vangst van die veertiger niet 1 keer meer op deze stek. Ik moet helaas wel tot 5 keer toe s avonds nog verkassen omdat er mensen recht tegenover mij gaan zitten en met 2 hengels in de vaargeul vissen… Ik heb geen zin in zinloze discussies en verkas gewoon, om op een ander moment weer gewoon terug te komen als zij er niet zijn.
Mission Completed
Het hoogtepunt van het afgelopen voorjaar vond plaats toen ik kon regelen dat ik op een donderdag wat later mocht beginnen op het werk. Die woensdagavond scheur ik dan ook plankgas de 100 km richting het kanaal. Er staat een lekkere warme zuidwester wind en als ik aankom zit alleen Rick op zijn stek te vissen, een paar honderd meter verderop.
Ideale omstandigheden dus! Ik leg mijn hengels in no-time haarscherp op mijn stekjes en Rick en ik drinken nog even gezellig een biertje ergens tussen onze stekken in. Nog voor dat die op is loopt er bij mij al een hengel af!
Een ‘choco kleurige’ schub gunde mij niet eens even de tijd mijn biertje op te drinken.
Het gaat om een afgepaaide hommer die na een paar foto’s gelijk weer terug mag. Het duurt tot de volgende morgen eer dat ik weer actie krijg, dezelfde hengel als gisteren ligt zo krom als een hoepel in de steun en de Delkim schreeuwt het uit. De dril duurt lang en ik heb het gevoel dat het weer is bingo kan zijn. Ondertussen staat er een groep scholieren achter mij die op weg waren naar school en meekijken hoe het bovenste stukje van mijn leader achtjes draait onder de kant (zonder ook maar 1 mm naar boven te komen).
Hoppa, een schitterende spiegelbak maakt mijn voorjaar eigenlijk al geslaagd.
Na een flink bellen plakkaat ligt er een bizar hoge spiegel op haar flank aan de oppervlakte, in 1 beweging gaat het net eronder! “Hoppaa!” Op de mat zie ik eigenlijk pas hoe vol de vis zit; er kan werkelijk waar geen gram meer bij. We wegen hem voorzichtig en maken snel wat mooie foto’s en tevreden laat ik de hoogzwangere dame weer zwemmen. “Wat een bak! Heerlijk!”
De apotheose
Na een dikke week werken sta ik op de stek. Gewapend met een emmer kakelverse bollen en haarscherpe onderlijnen is het vertrouwen toren hoog. Die nacht krijg ik maar liefst 3 beten waarvan ik er helaas 1 verspeel door lijnbreuk. De vis zwom zich muurvast ergens in de geul, helaas niks aan te doen.
De volgende ochtend spreek ik mijn makker Dimitri Gijbels . Dimi zit een paar kilometer verderop en ik was benieuwd of hij iets heeft gevangen. Tijdens het gesprek krijg ik 1 keiharde piep en ik zeg nog hardop “aaahh loop alsjeblieft af!” En dat gebeurt dan ook! “Yess!”
Ochtenden als deze zijn om in te lijsten.
Als ik de hengel oppak geef ik eerst even een knipoog richting de hemel, iets wat ik altijd doe als ik een aanbeet krijg. Die knipoog is voor een helaas veel te vroeg overleden karpervisser die ik goed kende; Rudi. Ondertussen weet de vis van geen ophouden en ik moet alle zeilen bijzetten om te zorgen dat de lijn niet schuurt langs de betonnen kant.
Als de vis na een paar minuten in de geul aan de oppervlakte draait denk ik dat het gaat om een goede dertiger . Maar als de vis niet veel later recht voor mijn voeten door komt gezwommen zie ik een wel héél erg brede rug! “Oei, even de slip een tandje losser, dit is zwaar bingo” zeg ik hardop.
Als de vis eenmaal veilig in het net zit ben ik er gewoon even stil van, dit is een grote schub! Als de vis op de mat ligt herken ik hem; het is de ‘Boezerschub’. Een vis die in de goede tijd makkelijk door de 30 kg gaat, maar nu ze is afgepaaid is ze iets lichter. Maar ik kan me niet druk maken, nog steeds is ze goed voor een dikke 50er. Met het vangen van een van de drie grote schubs van het Verbindingskanaal gaat er een droom in vervulling. And that is what it’s all about!
Een doel voor de komende jaren van het vangen van een van de topschubs werd werkelijkheid.
Resume
Het voorjaar is dus dik geslaagd! En met bijna 30 kanaal vissen ben ik lekker in de weer geweest. De komende maanden vis ik rustig op het gemakje door op een ander deel van het kanalencomplex om me daarna te gaan voorbereiden op het najaar. Een najaar waar ik nu al enorm naar uit kijk 😉
