Karpervissen op de Franse rivier – Ben Scholten
In dit artikel van Ben Scholten en zijn vismaat Dennis Spek worden we meegenomen in een heerlijk Frans avontuur. Onze Haagse Helden hebben hun vizier op een brute Franse rivier waar parels van vissen zwemmen…
“Nou, daar gaan we dan”, was mijn gedachte nadat ik alle spullen in de auto had geladen om vervolgens naar vismaat Dennis te rijden. Al weken was ik me al aan het verheugen op deze 7-daagse trip. Sinds een aantal jaar bevis ik samen met Dennis de openbare wateren in Frankrijk en dit keer zou voor mij de eerste sessie op een rivier worden. Toch maar wat aanpassingen gedaan qua materiaal. Grotere molens (geleend waarvoor dank), dikkere lijnen, simpele rigs en zwaarder lood. Vooral zwaarder lood!
Op naar een nieuw avontuur.
Let’s go!
Bij Dennis aangekomen spring ik vol enthousiasme de auto uit en word begroet door onze eigen carpdog, genaamd Hazel. Dennis zelf is wat stilletjes maar dat zal de spanning wel zijn dacht ik. Dennis geeft aan last te hebben van zijn buik maar dat we toch gaan. Als alles in de auto geladen is kunnen de deuren nog net dicht en is de ruimte in de wielkast toch best wel krap geworden. Om 22:00 rijden we Den Haag uit zodat we ruim de tijd hebben om op tijd de volgende ochtend bij de plaatselijke hengelsportwinkel een vergunning te halen. We zijn goed drie uur onderweg en Dennis is voor zijn doen echt stil. Met een bezwaard gezicht zegt hij: “Ben, ik vind het echt heel vervelend, maar ik voel me zo beroerd. Ik moet echt gaan liggen”. Vervelend als dat het is kan hij er niets aan doen en bied ik aan om rechtsomkeert te maken. “Nee, we gaan”, zegt hij vastbesloten. “Maar we gaan stoppen voor vannacht”. Met vraagtekens in mijn ogen kijk ik hem aan. Dennis heeft wel eens gevist op een plas aan een camping waar je zo op kan rijden en die is met een kleine afwijking van de route niet ver hier vandaan.
We passen mister Tom aan en rijden richting camping. De binnendoorwegen zijn heel wat anders dan de snelweg. Heuvel op, heuvel af. Van mistbank naar mistbank rijden we door het Franse landschap. Voor het eerst in mijn leven zie ik een das. Helaas wel dood, maar wist niet dat ze zo groot werden. Eenmaal aangekomen op de camping zetten we snel onze tentjes op en spreken af om de wekker op 08:00 te zetten. Om daarna weer onze reis te vervolgen. Eigenlijk ben ik best opgelucht. Hoe rot ik het ook vind voor Dennis dat hij zich zo beroerd voelt, ik zag best op tegen zo’n lang stuk autorijden. Als Dennis al in zijn slaapzak ligt bewonder ik nog even de mooie sterrenhemel die hier heel duidelijk zichtbaar is in dit pikdonkere landschap. Ik draai nog een shaggie en als deze op is kruip ik ook in de slaapzak. Ondanks dat we nog niet aan het vissen zijn, vind ik het buiten verblijven echt heerlijk en val in een diepe slaap.
De wekker gaat en als ik mijn ogen open is het pikdonkere landschap veranderd in een prachtige, weelderige, groene wereld. Het is goed fris geweest vannacht want alles is behoorlijk nat door de douw, maar dat de natuur hier al een stuk voorloopt is duidelijk. Ook bij Dennis gaat de wekker en als zijn tentrits open gaat word ik aangevlogen door een doldwaze Hazel. Zelf heb ik (nog) geen hond maar wat een geweldig dier is dit. Hoe voel je vraag ik Dennis en gelukkig is hij weer het heertje. We proppen alles weer in de auto en volgas vervolgen we onze reis die verder goed verloopt. Rond 14:30 kopen we onze vergunningen en een uur later staan we aan de oever van de rivier. Dit is even andere koek dan de wateren die ik tot nu toe bevist heb ik Frankrijk en sta te trappelen om te beginnen. Al heel gauw wordt het ons duidelijk waar we gaan vissen. Het is heerlijk weer met zo’n 20 graden en er staat een best briesje.
De stek die we voor ogen hebben is een grote kom en de wind blaast vol op deze kant. We zien veel leven en het vertrouwen groeit per minuut. We tossen om wie waar gaat vissen en Dennis wint. Veel maakt dat niet uit want we vissen run om run. Wie begint er dan? Gaat een van mijn hengels als eerste dan ben ik aan de beurt en vice versa. Alle hengels worden uitgevaren en dat is hier geen overbodige luxe gezien de afstanden van sommige stekken. Dennis vaart eerst met de dieptemeter een paar keer heen en weer en hij vindt al gauw een aantal mooie stekken. De eerste hengel wordt op een ondiep talud gedropt. De tweede in de buurt van een obstakel. Nadat hij mij een seintje heeft gegeven dat de rig goed ligt leg ik de hengel op de steun en net als ik de waker aan de lijn hang begint van de tweede hengel, die net een kwartier inligt, de spoel te gieren. Vol ongeloof staar ik enkele seconden naar het gebeuren maar grijp dan toch de hengel en roep naar Dennis die vanwege het nog uitstaan van de beetmelder niks in de gaten had dat er een aanhangt. Zo snel als hij kan vaart hij terug naar de kant waar we van hengels wisselen en draait weer om richting de vis. Via de camera kijk ik mee hoe de dril verloopt en zie ik hoe de vis het net in glijd. Op de kant zie ik dat de eerste vis gelijk een goeie is. We wegen de vis en met 17 kg is het een geweldig aftrap. We maken wat foto’s en gaan daarna snel verder met de rest van de hengels. Alle hengels van Dennis liggen nu op scherp maar ik krijg niet de kans om mijn hengels gereed te maken want alweer gaat de talud hengel af en nu is het mijn beurt. Ik heb wel eerder mijn lijnen uitgevaren maar nog nooit een vis vanuit een boot gedrild. Van enige gezonde spanning was zeker sprake en al kwam er af en toe wel een vloekje uit, ik genoot van elke seconde.
Puur gebaseerd op het zien van filmpjes en foto’s leek mij die lange schepnetsteel erg onhandig in de boot. Mijn schepnet heeft een 2delige steel waarvan het bovenste deel maar 20 cm lang/kort is en dat leek mij veel makkelijker in gebruik in de boot. Pfff, zat ik daar even naast. Les 1… Zorg dat je schepnet al uitgeklapt is. Eenmaal aangekomen bij de vis met de boot moest ik dat eerst nog doen en dat is in een wiebelende boot met een sterke vis aan de haak niet handig. Les 2… Nee, een korte schepnetsteel is niet handig in een boot. Na een kleine 10 minuten komt de vis voor het eerst boven en ik zie dat het een bak van een spiegel is. Had ik een lange steel gehad was ze al de mijne. Ik kan er echter net niet bij en verspeel ik de vis bijna omdat ik met het netkoord tegen de onderlijn druk in een verwoede poging haar te scheppen. Gelukkig gebeurt dat niet maar de vis gaat er wel weer opnieuw vandoor en knalt de diepte in. Ik kon mezelf wel voor m’n kop slaan. Een tweede poging mislukt ook. Peppie en Kokkie zijn er niets bij. Na een vijftal minuten komt ze weer aan de oppervlakte en met de hengel ver achter me lukt het eindelijk het net eronder te krijgen en schreeuw ik het uit. De druppels staan op m’n voorhoofd. Op de kant was Dennis heel nieuwsgierig waarom ik juichte en dat werd hem al gauw duidelijk. 22,4 kg, gaf de weegschaal aan.
We kijken elkaar aan en denken het zelfde. Iets met neus in de boter heet dat geloof ik. We krijgen nu wel de tijd om alle hengels uit te varen maar de boot is nog niet op de kant of de volgende aanbeet volgt. Deze vis kan vanaf de kant gedrild worden en dat lukt goed. Weer een dikke spiegel maar een die net de lengte mist om over de 30 pond grens te gaan. Minder blij zijn we er niet mee en Dennis kan een 13,4 kg spiegelkarper bijschrijven. Diezelfde avond vangen we nog 2 vissen. Voor mij een schub van 14,5 kg en voor Dennis een schub van 11,5 kg. Als het donker is valt de wind helemaal weg en gebeurt er niets meer. Wel zien er horen we dat de brasem volop aanwezig is en aan het paaien slaat.
Een schub die flink strijd leverde.
Dag 2
We krijgen een goede nachtrust en wanneer we wakker worden blaast de wind weer vol op onze kant en dat met een strak blauwe hemel. Dennis verzorgt het ontbijt in de vorm van pantosti’s en in combinatie met een energydrankje staan ook wij weer paraat. We verversen wat rigs en genieten van de zon wat al gauw overgaat in bakken in de zon (lekkâh bakkûh in de zon).
Vroeg in de middag volgt er een harde fluiter en is het mijn beurt. Heel even denk ik dat het nodig is de boot in te gaan maar de vis draait en zwemt nu richting het wijd. Voor de kant wordt het nog even spannend omdat de vis onder de boot door zwemt waar de motor ook nog van in het water hangt. Dat moeten we even anders doen maar dat is latere zorg. De kant is diep genoeg om de lijn weg te houden van de schroef en zwemt weer onder de boot vandaan. De vis geeft het op en weer is het een dikke dame van een spiegel. 17,3 kg met een korte hoge bouw.
Niet lang daarna gaat eindelijk een van mijn hengels af die allemaal op diepere gedeeltes liggen. Na kort contact zit de boel ineens muurvast en Dennis springt in de boot. Opnieuw volg ik alles via de camera, wanneer hij eenmaal boven de vis is, komt de boel weer in beweging en de dril kan verder. Hij heeft moeite met scheppen en vol verwachting kijk ik naar het schermpje. Het net klapt dicht en als ik zie dat in de boot tillen niet lukt zie ik ook ineens een grote puntstaart. Een meerval van 160cm en 25kg had mijn rigje opgesnoept. Zelf heb ik nog nooit een meerval gevangen en was onder de indruk maar Dennis zei: “Daar komen we niet voor”.
Een slijmerige verrassing!
Later die middag komt er een Fransman langs en vraagt naar de vangsten. We vertellen van de silure (meerval) maar over de grote karpers houden we wijselijk onze mond. De man vraagt gelijk of we de meerval dood hebben gemaakt want volgens hem is het een plaag. Dat hebben we niet (denk er ook niet aan) wat hij jammer vindt en vertrekt weer. In de avond besluit ik een rig opnieuw uit te varen omdat er wat piepjes zijn geweest en het niet meer goed voelt. Als ik het lood uit het water pak zie ik tot mijn verbazing dat deze helemaal bedekt is met viseitjes. Dit geeft ons nog meer vertrouwen. Wind op onze kant, een warme zon (zeg maar heet) en paaiende brasem. Omdat we meerval niet meetellen in de run-om-run strategie is het weer Dennis die eropuit mag na een harde aanbeet. Het is een grote schub van 17kg waarvan de hom, als Dennis hem optilt, eruit loopt. Vandaag of morgen barst hier dus ook de karperpaai los. Iets waar we toen, we vertrokken uit Nederland, nog niet eens aan hebben gedacht. Voor het slapengaan voeren we nog 2 kilo verspreid over de hele ondiepe kantzone in de hoop eventuele geile visjes nog tot eten aan te zetten.
Dag 3
De nacht is stil geweest, wat aan de ene kant niet erg is omdat je dan toch lekker uitgerust bent, maar aan de andere kant wil je vangen. Daar kom je tenslotte voor en aan de activiteit te horen tijdens een nachtelijk toilet(bosjes) bezoek is het bijna vreemd dat er ‘s nachts nog geen vissen zijn gevangen.
Om 6 uur bij het eerste beetje licht worden we uit ons slaap gerukt door een aanbeet. De vis doet niet veel en heb werkelijk geen idee wat het is. De eerste 100 meter kan ik zonder moeite binnen draaien maar dan ineens word de vis wakker en begint lijn te nemen. Na 5 minuten voel ik een raar getik op de lijn en zeg tegen Den dat ik de boot in wil omdat ik denk dat de lijn ergens langs schuurt. Hij begint te lachen omdat hij ziet dat het een vleermuis is die tot drie keer toe denkt dat de strak gespannen lijn een smakelijk hapje is. Opzouten Batman! De boot is dus niet nodig en de rest van de dril verloopt goed. Dennis tilt het net op en zegt dat het weer een zware is en hij krijgt gelijk. Deze spiegel gaat ook weer net over de 17 kg heen en is lang en smaller van lichaamsbouw. We vangen niet extreem veel maar wel een topper van 22,4 kg en vier vissen van 17 kg. Daar zijn we best tevreden mee!
Wauw, wat een BAK! Dik 44 pond karpervlees.
Onze voorraad pantosti’s en energydrankjes raakt op en wordt het tijd voor een tripje naar de supermarkt. Het is Dennis zijn beurt voor de volgende run dus ik ben de sjaak voor de boodschappen. Het scheelt toch weer ruimte in de auto en je hoeft je niet druk te maken hoe je bijvoorbeeld vlees goed houdt. Deze Lidl is totaal anders als thuis. Producten die ik niet ken maar wel verse croissants en van die lekkere chocoladebroodjes. Net als ik er een paar wil pakken komt er een klein ventje aanrennen al roepend: “Chocolat, chocolat! Movûh, ik ben eerst 🙂
Een mooie serie dertigers kwam er op de kant..
Terug bij de stek wijst Dennis naar het water en blijkt dat de wind helaas is gedraaid en nu van onze stek afblaast wat onze kom totaal windstil maakt. In de middag smelten we weg en zoeken we de schaduw op. Dennis vangt nog en schub in de vroege avond. Deze vis is zo beschadigd (geen idee waardoor) en zijn verwondingen beginnen te bloeden zodra we de vis uit het water tillen. Dennis besluit de vis gelijk weer terug te zetten. Eventuele wondbehandeling zat er niet in, want aan een hele fles hadden we nog niet genoeg gehad.
De vangsten lopen duidelijk terug maar omdat de voorn en brasem nog massaal aanwezig is besluiten we toch nog te blijven. Al ga ik wel een kijkje nemen op andere stekken. De andere kant van het water in niet begaanbaar vanwege de hoge dichtbegroeide kanten, maar vanaf de punt aan onze kant kunnen we met de boot er wel bij.
Dag 4
Wederom is het een stille nacht en weer om 6 uur een aanbeet die ik verzilver met een schub van 20 pond. Tijdens het ontbijt bespreken we onze plannen en omdat ook Dennis aan de andere kant vissen vanuit de boot heeft zien liggen besluiten we te verkassen. We hebben net een aantal hengels inliggen wanneer er een auto aan komt gescheurd en een drietal mannen onze kant op komen gestampt. Ik spreek geen woord Frans en Dennis un petit peu, maar duidelijk is wel dat ze niet blij zijn dat we hier zitten. Heel vervelend natuurlijk, maar wij gaan echt niet weg op deze manier. Er wordt niets gevangen die dag. Als we ons klaarmaken voor de nacht spannen we toch maar even een lijntje rond onze stek die in verbinding met een pieper staat. Ik vertrouw de familie Stamper voor geen meter.
Dag 5
We hebben die nacht nergens last van gehad maar helaas ook niet van vis. Wel kon ik een dozijn aan muggenbulten bijschrijven. Iets waar we het de avond ervoor nog over hebben gehad omdat het opviel dat er bijna geen muggen waren. Speak of the devil…
Ook deze stek is niet productief en omdat we toch in een korte tijd eruit willen halen wat er te halen valt besluiten we weer te verkassen. Hengels en tenten worden afgebroken en de boot laten we leeglopen. Hop, in de auto en zoeken maar. We hebben nog twee nachten te gaan maar na 60 km en een halve dag verder zakt de moed even in de schoenen. Ook speelt de vermoeidheid op. Ondanks dat we in de nacht geen vissen vingen waren het wel korte nachten. Nachtvissen is niet toegestaan en dus stonden we elke morgen vroeg op om de tenten af te breken wat overigens werkte, want tijdens een controle werd niets gezegd. Het idee om vervroegd naar huis te gaan klonk steeds beter maar bij een laatste deel van de zoektocht vonden we toch een interessante stek met veel overhangende struiken/bomen, basaltkeien, een brug en een wateruitlaat van regenwater.
De bodem was erg zacht en na even zoeken en voelen vanuit de boot vonden we toch mooie stekken. Na een uur kreeg ik een prachtige aanbeet. Drie losse piepen die overgingen in een volle fluiter. Na het oppakken van de hengel bleef er lijn van de spoel afgaan en toen ik de slip iets strakker had gezet en meer spanning op de lijn bracht kwam er een tak uit het water ter hoogte van waar ik mijn rig had gedropt. Hoe kan ik die nou niet gezien hebben tijdens het uitvaren. Daar heb ik nu toch niets meer aan en ik verminder direct de lijndruk maar het mocht niet meer baten. De lijn breekt en wappert in de wind. Ik ben er even stuk van maar ben vast beraden snel verder te gaan. Even later ligt alles weer in en is het tijd voor een lekkere maaltijd.
Al die kant en klare dingen zijn handig maar ben het even zat. Tijdens de zoektocht waren we gestopt bij een supermarkt en had ik spullen gehaald voor pasta. Heel simpel maar toch lekker en hartig. Gehakt, paprika, pot tomatensaus met basilicum en natuurlijk de pasta. Tijdens het eten sloeg het weer helemaal om en barste het los. Totale paniek want op onze hengels na stond er nog niets klaar en het grootste gedeelte van de spullen lagen buiten. Snel de tenten opgezet en alles naar binnen gegooid. Zeiknat en bek af konden we verder aan onze maaltijd. Deze stek was een hoge kant met rotsblokken erin en door de regen veranderde het al snel in een gevaarlijk glijbaan met harde stukken. De regen hield een uur of twee aan en de wateruitlaat die ik eerder benoemde was veranderd in een waterval met hoge druk. Dit veroorzaakte een duidelijk zichtbare moddervlek in het water en dit vonden wij erg interessant. Naast regen stroomt er ook een hoop eetbare dingen het water in voor de karper en zuurstof. We hadden er vertrouwen in, mede door de snelle aanbeet maar de rest van de avond bleef het visloos. Vanwege de vermoeidheid doken we vroeg de slaapzakken in. Ik kon de slaap niet vatten want soms heb je dat gevoel. Dat gevoel dat je wat gaat vangen. Dat voorgevoel bleek terecht want om 11 uur kreeg ik op dezelfde hengel als eerder op de dag een keiharde aanbeet.
Klein maar fijn!
Vastberaden deze te vangen stond ik op blote voeten op de stenen te drillen. Natuurlijk begon het weer te regenen maar dat interesseerde me helemaal niets. Dennis was niet wakker te krijgen, dus ik pakte zelf het schepnet. Om de vis weg te houden van de rand voor de eigen kant liep ik het water in wat met blote benen nog best koud was. Alles verliep goed en ondanks dat dit de kleinste vis was tot nu toe (ca. 18 pond) was ik erg blij met deze vis. Alle vissen waren gevangen met de hengels van Dennis, op de meerval na, en ook al vis je run-om-run en gebruik je hetzelfde aas en dergelijke, toch wil je ook je eigen hengels gebruiken. Zeker na de lange zoektocht en de verspeelde vis was ik erop gebrand een vis te vangen. Dennis lag echt in dromenland maar na enkele malen roepen werd hij toch wakker voor de foto’s. Tevreden viel ik in slaap totdat ik om 4:30 wakker werd van lawaai. Dat lawaai was de storm die op was komen zetten. Ik keek naar buiten door het muggengaas en zag witte koppen op de golven die al redelijk de kant opkwamen. De tent van Dennis zag ik ook al behoorlijk schudden in de wind en de doemscenario’s zag ik al voor me. Ik besluit Dennis te wekken en zie dat Hazel al wakker voor de opening staat. Versuft vraagt hij wat er is en ik zeg dat we twee dingen kunnen doen. Tenten afbreken en in de auto gaan zitten of opruimen en naar huis. Met nog maar één dag te gaan en geen zin in het feit om weg te regenen op de laatste dag besloten we op te gaan ruimen. Om half 7 lag alles in de auto en werd het licht. Alsof de duvel ermee speelt klaarde het op en werd het mooi weer. Een dag eerder als gepland naar huis maar we vonden het wel goed zo.
Wat hebben we genoten! Op naar een volgende trip!
Het was een mooie week met niet veel, maar wel grote vissen, nieuwe ervaringen, avontuur, hard werken maar het belangrijkste was dat we hebben genoten. In het najaar heb ik nog een Frankrijktrip in het vooruitzicht. Dennis gaat zelfs een keer of 3 weer op avontuur.
Als laatste hebben we nog een video van dit avontuur gemaakt! Veel kijkplezier gewenst!
See you next time!
