Keep them short – Joey Kouwenhoven
Vissen in Frankrijk is voor Joey al sinds jaar en dag zijn passie. Tijdens zijn buitenlandse reizen heeft hij veel toffe vriendschappen gesloten met ‘lokale’ karpervissers. Deze connecties zijn soms een enorme hulp en in deze sessie vallen de puzzelstukjes perfect in elkaar. En dan blijkt soms dat je niet eens ver uit de kant hoeft te vissen voor succes…
Nooit gedacht dat ik met een waadpak het vliegtuig zou betreden, tot ik vorig jaar een Franse visser ontmoette waarbij het eerste contact uitgroeide tot een ware vriendschap! In Oktober 2014 bevisten we per toeval samen een klein watertje in het zuiden van Frankrijk. Vanaf dag één schoten de Whatsapp berichten heen en weer en de eerste gezamenlijke sessie werd al snel ingepland. Eind april 2015 legde ik dezelfde weg af, maar ditmaal op een hoogte van tien kilometer. Na een kleine twee uur vliegen stond ik op plaats van bestemming en kon ik bij een volgeladen transporter instappen. Het avontuur kon beginnen!
Laat het avontuur maar komen!
Het bosmeer
De plannen waren grotendeels vooraf gesmeed, maar met zoveel mogelijkheden worden deze vaak nog wel eens een keer herzien. Al snel besloten we om ons voorlopig toch vast te houden aan het oorspronkelijke plan en we startten daarom op een redelijk druk bevist water waar nachtvissen is toegestaan. Dit dertig hectare grote meer omringd met bossen is de thuisbasis van mijn vismaat Harvey. Hij kent dit water als de binnenkant van zijn broekzak en het is dan ook geen toeval dat we die nacht een zestal mooie vissen vangen. We verwelkomen een reeks vissen van prachtige schubs tot aan stokoude spiegels.
We verwelkomen een zestal vissen de eerste nacht.
Er blaast een lekker voorjaarsbriesje, we zijn van alle gemakken voorzien en ik ben volledig in mijn element. Toch merk ik dat mijn vismaat dit beduidend minder is en onder het genot van ons eerste glas whiskey gooi ik dit maal een ander ‘hengeltje’ uit. Al snel kom ik tot de conclusie dat Harvey nog maar weinig voldoening kan halen uit dit water. Omdat ik voor beide een geweldig avontuur voor ogen heb, brainstormen we al snel over andere wateren in het huidige departement. Er is immers tijd genoeg en tijdens het gesprek raakt Harvey enthousiast over een dag water met een hoge moeilijkheidsgraad. Dit valt echter niet te wijten aan de hengeldruk, maar aan het zeer dunne karperbestand van dit relatief jonge water. Er gaan geluiden dat deze grindafgraving enorme vissen herbergt. Niet alleen de vissen maar ook de kreeften, krabben en ratten zouden hier enorm zijn. Met alleen een tussenstop bij de supermarkt vervolgen we onze weg naar het dagwater.
Een nieuwe uitdaging
Nog in de ochtend komen we aan bij het meer. Omdat de stekken niet met de auto te bereiken zijn laden we snel het fietskarretje vol en koppelen deze aan de mountainbike. Geheel onwetend planten we ons zelf neer naast een rij bomen die half in het water staan.
Niet alleen de vissen maar ook de kreeften, krabben en ratten zouden hier enorm zijn.
Omdat het meer vrij diep is proberen we verschillende dieptes van een halve- tot twaalf meter. De rust op dit meer is ongekend en op een aantal joggende Fransozen na, zijn wij de enige die genieten van deze achttien hectare aan natuur. De uren verstrijken zonder enige actie en ik besluit om met de mountainbike een verkenningsrondje om het meer te doen. Met zo’n kleine populatie aan karper is het van essentieel belang om in de buurt te vissen van de schaars aanwezige karpers.
Crossend over het grindpad zoek ik het kraakheldere water af. Het water is een waar walhalla voor de duiksport aangezien ik vanaf de kant een heel eind de diepte in kijk. Plots valt het mij op dat het water langs tientallen meters van de oever hier een stuk troebeler is en nog voor ik kan concluderen wat dit betekent zie ik een karperlichaam strak tegen de kant. Het is een schubkarper van een kilo of tien die overduidelijk aan het azen is.
Binnen een kwartier staan we met ons beperkte hoeveelheid aan materiaal bij het troebele water. Heel voorzichtig droppen we de rigs van vlak onder de kant tot opnieuw de diepte in. Na ongeveer een half uur vliegt de hengel er vandoor die gepositioneerd was op slechts een halve meter!
Nog geen half uur lag de hengel op de steun…
De absurde run die de vis neemt vertegenwoordigt brute kracht. Ik gebruik de afstand tot de vis om deze uit het gebied van de andere hengels te begeleiden. Na nog een half uur knokken schuif ik het net onder een grote donkergrijze spiegel. Trots poseer ik met deze parel van ruim 24 kilo voor de camera. Na het terugzetten van deze vis, vangen we nog twee kleine schubkarpertjes die recent zijn uitgezet. Opvallend genoeg kwamen ook deze aanbeten op slechts een half metertje water.
Succesvol dagvissen
Na een goede nachtrust staan we de volgende ochtend weer vroeg voor het automatisch gestuurde hek. Door een tijdklok wordt deze dagelijks om zes uur ‘s morgens geopend, wat het beheer van dit openbare water zeker ten goede komt. In Frankrijk kom je dit beleidsprincipe van parkwateren trouwens steeds regelmatiger tegen.
We verspreiden de hengels over een strook van 100 meter
Snel crossen we naar de zelfde stek waar we gister bij vertrek nog wat boilies hadden gevoerd. Omdat we wederom de enige vissers zijn, verspreiden we de hengels dit keer over een oeverlengte van ruim honderd meter. Er bevinden zich geen obstakels in het water, wat dit hooguit alleen wat asociaal maakt. Met deze effectieve manier bevissen we een groot gedeelte van de oever en worden de kort onder de kant azende vissen niet verstoord. Bijkomend voordeel van kort onder de kant vissen, is dat we de lijnen strak kunnen houden waardoor er bij een opname direct spanning ontstaat op de hoofdlijn. Uitspugen is hierdoor haast onmogelijk waarna de vis zich volledig haakt.
Grote karpers komen ook op ondiepe plekken..
Deze aanpak zorgt gedurende de dag voor de nodige sprintjes richting onze hengels. We vangen die dag een schub van achttien kilo en twee brute vijftigers. Deze topvissen haken we op amper een halve meter water! Dit staat in schril contrast tot de dieper geviste hengels, die zwijgen namelijk in alle toonaarden. Het levende bewijs dat grote karpers ook op zeer ondiepe plekken kunnen azen.
De temperatuur klimt de overige dagen omhoog wat het aasgedrag van de karper doet omzetten in paaigedrag. We proberen hier op in te spelen door mee te verhuizen richting de paaigronden. Echter verloopt het moeizaam en forceren we nauwelijks aanbeten. We vangen de rest van de week voornamelijk kleinere schubkarpers. De laatste dag slaat het weer om wat direct goed is voor een spiegel van negentien kilo. Helaas heb je met een vliegticket niet de keus om langer te blijven en maken daarom een eind aan deze geweldige en vooral leerzame sessie.
Bovenaan deze update kun je het filmpje checken dat ik van deze sessie heb gemaakt. Veel kijkplezier!
Keep them short!
