Klooien op de camping – Raymond Hakkert

Zodra je kinderen krijgt zul je als ‘vissende vader’ (flink) wat minder vrije dagen kunnen besteden aan het karpervissen. Raymond Hakkert weet dit maar al te goed en toen hij tijdens de meivakantie met zijn gezin op de camping stond zag hij wat beroering in de plaatselijke vijver. Ondanks het ontbreken van een degelijke uitrusting MOEST er gevist worden… Lees het verslag (en bekijk de video) van Team Hakkert en hun jacht naar een ‘camping karper’!

Raymond vertelt: Er staan een paar leuke dagen naar een Nederlandse camping op de planning. Op de website staat dat er een visvijver aanwezig is. Leuk voor de kids! De viskoffers en een paar telescopische werphengels gaan mee. Just for the fun. Je kent het wel. Zelf raap ik wat gehaast nog wat ?serieuze? struin spullen bij elkaar.

De eerste avond ontwaar ik aan de campingvijver (+/- 1 ha.) na een rondje fietsen een zooi visvolk. Vrij onverwacht zie ik ver uit de kant toch een paar puike vissen zwemmen. Echter, waar ik geen rekening mee heb gehouden is een oppervlakte-zelfhaaksysteem. Eerlijk gezegd vis ik ook niet graag met die controllers, met name omdat je eigenlijk juist die controle meteen kwijt bent (what’s in a name?). Echter, soms heb je van die situaties… Zoals nu dus; stresshappers ver uit de oever. Ik moet wat en begin maar wat te rommelen met een oude snoekdobber uit Sven zijn viskoffer. In die van Roy vind ik een kant en klaar forel-onderlijntje (16/00 + haakje 12). Dit kn samen best dienst doen als scherp controller-systeempje.

Het onderlijntje is wel erg dun, maar Raymond heeft geen alternatief voorhanden.

Bijkomend voordeel van dit ‘indrukwekkend technisch in elkaar geflanst setje’ is dat degene die de grootste dobber bezit hier aan de oevers van Lac du Camp-bling het meeste aanzien heeft. Kijk daar gaan wij, d Hakkertjes, niet aan onder doen natuurlijk! H!

Werphengels, emmers, viskoffers

Roy, Sven en ik sjouwen onze meuk naar de vijver en installeren ons. Vissen maar! Terwijl ik de zoveelste hengel uit de knoop haal voor de boys, zie ik daar toch plots m’n ?Dick-Langhenkel-Tekkel-controller? achter een mega boeggolf aan over het water schuiven. Na mijn eigen Kont-Roller door het gras – inclusief hoongelach vanaf de overkant – sla ik voorzichtig aan. Gevolg: Het haakje breekt van de lijn op een beste vis!

“Gare -piiiiep- onderlijnen!!! Het kan ook niks hebben!”

De (bejaarde) medevissers schrikken pardoes op uit hun stoel n middagdutje. Wederom hoongelach, ?KUT?, en ?Da wa ne beste Jonguh!? Het geluid van blikjes bier die worden geopend bevestigd mijn vermoeden: Nie-voo Maaskantje. BURP! Gesjellich!

We zijn het snel zat. De radio met Frans Bauer staat ons net te hard en we taaien maar af. Morgen maar in de herkansing met het volgende camping-klooi projectje; d Hak-Uit-Zig-Rig. Echter, daar heb je serieus lood voor nodig. Dat heb ik voor de rest van m’n leven genoeg…, thuis liggen ja. Pfff. Dat wordt dus stenen zoeken. Een knalroze oordopje zal dienst doen als zig, heb ik al bedacht.

Verder flansen

Na wat gehannes heb ik het voor elkaar. Vier blinkende 30 grams peerloodjes – uit de hengelsport afdeling van de campingwinkel doen, via een hoekafhouder, dienst als gewicht. De roze oordopjes-zig maakt het geheel af.

Niet dus. Ja, een misser! De top vliegt krom en een boeggolf is mijn uitzicht… Ik ht boeggolven en dit was al de tweede hier. Ik gooi m’n banjer-armalite met de hatsie-flats zig opnieuw in. Die klanten hier zijn toch cht lastig te vangen. Tja, ze worden elke dag door minstens 15 man belaagd.

Sven is deze keer alleen mee – Roy wilde liever zwemmen – maar is het vissen en Duckies lezen in deze hitte al na een uur zat. Hij gaat ook liever zwemmen en dat is meer dan begrijpelijk. Het is in de zon eigenlijk geen doen, ook al ben je ingesmeerd. Ik beloof hem te bellen als ik er eentje heb.

De spanningsboog bij de kids is laag. Raymond zelf gaat echter tot het uiterste om de vijverkarpers te verleiden.

De vijver loopt in de middag qua vissers bijna leeg. De barbecue luchtjes zorgen ervoor dat de maagjes gaan knorren. Vanuit het midden drijven debrokjes schuin en langzaam naar de oever. Op het moment dat deze tussen het lage en weinige riet in de oever komen te liggen gebeurt het… ?Hoor ik daar nou een slurp(je). Ja hoor! Hak wakker worden, logisch!? Niemand vist hier onder het kantje en zeker niet strak er tegenaan. Zo dicht in de kant wanen ze zich natuurlijk relatief ?veilig?. Bovendien gooit iedereen vlak voordat ze massaal gaan barbecuen de visvoer restjes vlak onder de kant.

Drillen maar!

Het duurt niet lang of ik sta met een telescopische werphengel met 16/00 lijn en haakje 12 een bizar sterke torpedo te drillen. De molenslip hapert flink waardoor relaxt drillen onmogelijk lijkt. ?De slip? bestaat in dit geval uit het zelf geven van lijn of meewandelen. Tijdens de dril bel ik Sven. Die komt met het hele gezin plus opa en oma kort daarop aanhollen. Het nabij gelegen campingveldje lijkt daarbij ook uit te lopen! De dril duurt en duurt. Met deze torpedo valt niet te sollen en het halve bestand van de put zwemt langzij met hem mee. Ze hebben het allemaal in de bol: Paaien hier! Hierzo paaien! De schub moet strak staan van de testosteron!

Het publiek kijkt gespannen toe.

Nooit heb ik z lang staan drillen op dit formaat vis. Tientallen mensen denken dat er minstens een meerval ? of haai – boven zou komen. Hij blijft maar gaan. De slecht werkende slip van het molentje werkt ook niet echt mee. Ik moet er constant achteraan, met in mijn kielzog de steeds groter wordende groep nieuwsgierigen.

?Kan-ie al op de BBQ??

?Zit-ie er nog aan, het monster van de camping??

En dan mensen die hun vissersleven aan je gaan vertellen, terwijl jij je het zweet in je naad staat te drillen?

?Ik ben een keer op een big-game boot meegeweest, en bla, bla?. ?Mijn opa had ooit eens een snoek van wel vijf-en-zeventig cen-ti-meter joh. Niet te vreeee-ten!?

?Weet je wat goed schijnt te werken, volgens de buurman van mijn buurman, ja die met die Kip caravan; boelies!?

Applaus!

Na een veel te lange dril – een deel van het publiek is allang weer naar de tent of caravan – kan ik de ranke schub eindelijk landen.

Het maakt niet uit wat, hoe groot en waarmee je iets vangt. Het plezier staat voorop en de sport is in dit geval enorm. Normaal gesproken heb ik liever geen publiek in de buurt tijdens het vissen. Maar het warme onthaal en applaus van de enthousiaste campinglui is zonder meer leuk. Zeker wanneer de vis vlot en gezond weer terug wordt gezet. Sportvis-reclame pur sang!

Op de vangst wordt flink geproost. ?Goe gedaan jonguh!?

Team Hakkert met de vangst van de dag 😉

Campingvissen; het is niet mijn ding, maar wel dikke pret wanneer je je erop instelt en met wat aanklooien toch een mooie vis vangt.

Raymond Hakkert