Na verbouwen, komt vistijd!
Na een winter geheel in het teken van verbouwen vertrok Wim Hanegraaf aan het einde van de winter (eindelijk) weer naar het water. Toegegeven, tijdens de koude periode werden er een aantal priksessies gevist, maar het ‘echte werk’ stond op een bijzonder laag pitje. Gelukkig verleerd een visser zijn kunsten nooit en verliep Maart zoals werd gehoopt. Lees snel verder en beleef met Wim de eerste maanden van het jaar…
Verbouwing op het thuisfront
Zoals jullie in de intro kunnen lezen ben ik (veel te) weinig aan de waterkant geweest, deze winter stond in het teken van de verbouwing die ik aan ons huis moest doen. Een uitbreiding van de garage en woonhuis was cht nodig, met een stel kinderen en uiteraard mijn hobby (die de grootse opslag benodigd) begonnen we nu cht ruimtegebrek te krijgen. Maar de verbouwing nadert gelukkig zijn eind en de eerste sessies zijn alweer gemaakt. En zeker niet zonder succes. Terwijl ik stof aan het happen was heeft makker Danny wel enkele dagsessies gemaakt. Door constant en vooral lichtjes door te voeren met de licht verteerbare Fiber Ice bol, kon hij enkele mooie wintervangsten noteren. Aan de ene kant super, maar aan de andere kant was dit niet altijd even goed voor mijn motivatie om te klussen 😉
Danny: ”Wim ik heb er weer een…”
Een enkele vangst die langs kwam tijdens een priksessie.
Maart
Danny en ik besloten enkele weken terug om samen een put te gaan bevissen waar we al vaker succesvol waren. In het vroege voorjaar wordt er gelukkig niet heel veel gevist, mede omdat het er in principe verboden is om je lijnen nat te maken. Je moet eerst toestemming krijgen van de eigenaar van het land. Omdat wij bekenden van hem zijn, is dat voor ons over het algemeen geen probleem. Er zwemmen op dit water enkele mooie spiegels die wij zelf enkele jaren geleden gekocht hebben van Koos Walters.
Koos Walters van Carpfarm levert door het hele land zijn visjes af.
Door een sterfte waren er diversen vissen overleden en ook vonden een paar mensen die zichzelf onterecht karpervisser noemen het helaas nodig om vissen te verplaatsen naar een ander water. Erg jammer en volstrekt onnodig! De uitzetting van deze vissen was een mooie aanvulling op het bestand en we hopen dat ze uitgroeien tot flinke vissen.
De lijnen nat maken
Zo diende de eerste sessie van het voorjaar zich aan. De laatste minuten op mijn werk leken wel uren te duren, maar aan alles komt een eind, zo ook aan de werkweek! Aangezien ik al een tijdje minder gevist had, leefde ik enorm naar deze sessie toe. We hadden de stekken in de week ervoor al meerdere keren voorzien van TTB Xceed bollen, deze boilies hebben mij vorig jaar enkele keren positief verrast en het vertrouwen is dan ook torenhoog. Als je vertrouwen hebt in je aas hebt wordt het vissen ineens een stuk minder ingewikkeld 😉
Ik heb altijd bollen in de soak zitten, dit geeft soms nt dat beetje extra wat nodig is. Vooral in het vroege voorjaar werkt dit vaak erg goed, probeer het eens!
Na aankomst werd vlug de boot vol lucht geknald en konden wij onze lijnen zorgvuldig uitvaren. We legden de rigs in de buurt van de vele obstakels. Er zijn door de jaren heen diverse bomen in het water gevallen waardoor het vissen er behoorlijk lastig kan zijn. In mijn ogen is een goede boot op dit water dan ook een must.
Ook ben ik in dit geval een voorstander van gevlochten lijnen. Ik vis deze gevlochten lijn wl met een nylon voorslag van ongeveer 20 meter lang, zodat (als een karper zich alsnog vast zwemt) deze nooit met ‘onbreekbare’ gevlochten lijn komt te zitten. Wij vissen strak tegen de obstakels en willen direct zien wanneer we beet hebben, ik blijf dan ook altijd dicht bij mijn hengels en vis zonder baitrunner. Zodra de top begint te krommen pak ik de hengel van de steun en loop ik direct een aantal meter naar achteren. Zodra ik zeker weet dat de vis uit de obstakels is stap ik pas in de boot en dril ik de vis af.
Spannende momenten..
Op deze manier verspeel ik hier bijzonder weinig vissen terwijl het een water is waar je anders zou vermoeden. Er stond deze avond een stevige wind er werd zelfs een weercode geel afgegeven voor storm; perfect visweer! Echter is het water nog niet warmer dan 7 graden, vandaar dat we het voeren hebben beperkt tot om de dag enkele handjes boilies, we hoopten dat de aangekondigde storm de vissen tot azen aan zou zetten. Aangenaam was het in ieder geval niet dus we hadden de tentjes tegenover elkaar gezet en de hengels in het midden, zo konden we de hengels goed in de gaten houden en toch kletsen en schuilen voor de regen.
De lijnen lagen in en we waren net aan het overleggen over onze aanstaande Frankrijk trip toen Danny zijn hengel begon te krommen. De dril verliep zoals het moest, echter schoot de vis alsnog los. Erg balen voor Danny, want zoveel aanbeten krijg je hier niet. De Delkims zwegen helaas tot de volgende ochtend, voor de rest was het nu niet bepaald rustig, aangezien de tenten stonden de gehele nacht stevig te klapperen! Balend dat verdere actie was uitgebleven begon ik alvast wat spullen bij elkaar te zoeken toen alsnog de verlossende aanbeet kwam. Vlug pakte ik de hengel en stapte gecontroleerd 10 meter naar achteren. Ik wist zeker dat de vis uit de obstakels was en stapte vervolgens in de boot om de vis te gaan halen. De wind was nog niet gaan liggen, sterker nog. Het begon nu echt te spoken. Danny moest me even een zetje geven om van de kant af te komen.
Was ik even blij dat ik een paar dagen ervoor bij Jacco een 55 lbs elektromotor gekocht had, deze capriolen waren met mijn ouwe trouwe 30lbs motor zeker niet gelukt, de vis werd vrij vlug in het net getrokken en de wind blies mij met vis en boot zo weer terug tegen de kant, missie geslaagd, een brute schub!
Storm of niet, gevist moet er en zal er!
Dat smaakt naar meer
Het smaakte naar meer dus de week erna werd het voeren doorgezet en de Xceed bolletjes vonden weer hun weg naar het water. Er waren deze week ook een paar mooie dagen voorspeld dus we namen de gok om ook de ondiepe kom voor te voeren. Hoewel het water nog niet boven de 10 graden kwam hoopte ik toch dat er enkele vissen in het ondiepe kwamen scharrelen. Uiteraard werden er ook enkele plekjes tegen de obstakels aangevoerd. Ik moest ?s morgens helaas nog wat aan de verbouwing doen, maar Danny kon al wat eerder dus die had al alvast plaats genomen. Het duurde maar een halfuurtje voordat ik een Whatsapp berichtje binnen kreeg:”Wim, ik heb al een mooie spiegel!” Ik was blij voor Danny, vooral omdat hij de week ervoor een vis verspeelde, maar wilde zelf nu ook wel heel graag naar het water!
Gerechtigheid voor Danny, een fraaie spiegel is het haasje!
Mijn klusjes werden iets wat haastig afgemaakt (nog even en ik kom in Help Mijn Man Is Klusser) en ik vertrok ook aan het water. Zoals te verwachten viel kreeg ik niet zo snel beet als Danny, ik had dus net zo goed mijn klusjes af kunnen maken… Maar goed, lekker rustig over het water turen in het prille voorjaarszonnetje is ook genieten!
Saskia kwam ?s middags met de kinderen langs om ons eten te brengen. Hun aanwezigheid bracht duidelijk geluk want vrij snel na hun aankomst trok mijn top krom en kon ik in actie komen. Toen ik de vis naderde met de boot zag ik dat het foute boel was. Er zwom een prachtige vis aan de oppervlakte die ik herkende als de koningin van de plas. Echter, er hing ook een tak bij van 2 meter lang tussen de vis en mij in!
Daan vindt het allemaal nog een beetje eng, Emma? die is nergens bang voor.
Gelukkig liep het goed af en kon ik met enig geluk de beauty in het net manoeuvreren. Hierbij schoot de haak overigens direct los, geluk moet je soms ook hebben. Het was erg leuk dat mijn kinderen erbij waren, nu konden we mooi samen op de foto.
Een mooie afsluiter
De volgende dag ving Danny vroeg in de ochtend nog een leuke schub en was het leed van de verloren vis alweervergeten. Op naar huis!
Een goedmakertje voor de verspeelde karper tijdens de eerste sessie.
Ik was mijn spullen aan het opruimen toen ik een paar piepen hoorde van de hengel in de kom, het is er vrij van obstakels en deze hengel stond dan ook 25 meter verderop. “Vervelend zeg weer die waterkippen je hebt er ook helemaal niks aan” zeg ik tegen Danny. “De hele de dag zitten ze elkaar achterna, maken ze ruzie, herrie, stelen ze je bollen”… Vervolg ik mijn tirade, totdat de losse piepen overgaan in een keiharde run. Ik pak de hengel op en de top begint te krommen, lekker hoor. Net voor het einde van de sessie vang ik nog een prachtige schub, ik hou er van!
Zoals een Duitser de wedstrijd in de laatste minuut beslist, vang ik deze karper aan het einde van de sessie.
Plannen in het verschiet
Over een paar weken gaan Danny en ik een weekje naar Frankrijk, waar we lekker op openbaar water ons ding gaan doen. Voor de weken daarna is de ligplaats voor de boot in de jachthaven alweer besproken. Vorig jaar was het een rampzalig visjaar, in ieder geval op de rivier. Maar nu is het jaar goed begonnen en hopelijk kunnen Danny en ik die lijn lekker doorzetten!
Er zijn weer plannen genoeg, nu de uitvoering nog… 😉
Stay tuned,
