Nederland en de grenzen van de tolerantie?
In deze blog geeft onze Belgische blogger Mark Hoedemakers zijn visie over de hetze die de Partij voor de Dieren is gestart in Nederland. Het ‘uitroeien’ van de hengelsport staat hoog op de agenda en Mark vraagt zich af of de PVDD daadwerkelijk heeft getracht om zich te verplaatsen in de vissers…
De Partij voor de Dieren: een groepering van mensen vermomd als politieke partij – hoor ik daar iemand lachen met dat spreekwoord met die wolf en die schaapsvacht? – , die ongetwijfeld het hart op de juiste plaats hebben, heeft natte dromen over een betere wereld.
Een wereld waarin hengelsport een verboden tijdverdrijf is. Een nieuwe wereld waarin mensen met een verleden als sportvisser daar in alle talen angstvallig over zwijgen. Je zou het maar meemaken om publiekelijk neergesabeld te worden, als boetedoening voor oude zonden waarin nylon en haken instrumenten van het kwaad waren. “Vissers scheppen plezier in het pijnigen van dieren,” is een vaak terugkerende leuze tijdens stellingnamen of discussies van leden en sympathisanten van de PVDD. Stemmingmakerij die de waarheid helaas flink geweld aan doet. De Partij voor de Dieren heeft ook een Belgisch/Vlaams zusje gebaard.
Onze idealen zijn ook de moeite waard! Daar wordt de visstand én het water ook beter van!
Ze heet ook De Partij voor de Dieren en een blik op hun website leert me dat Joyce de Troch haar meter is. Joyce ageert op de ‘welkompagina’ tegen het onverdoofd slachten van dieren, en ik krijg meteen meer sympathie voor haar dan ik in mijn eerdere, diepste herinneringen aan haar kon opwekken. “Never judge a book by its cover,” bedenk ik me, en ik koester meteen de stille doch wanhopige hoop dat de mensen aan de andere kant van de getrokken messen dat misschien ook ooit zullen doen. Zouden zij ooit de moed en kennis willen en kunnen opbrengen om ons, weidelijk vissende hengelaars met respect voor fauna en flora, eens niet te beoordelen op stereotiepe denkbeelden of weinig onderbouwde aannames? Laat ik er maar geen geld op verwedden…
Hoe is het toch zover kunnen komen?
“15 miljoen mensen, op dat hele kleine stukje aarde,” een zinsnede uit een lied van Fluitsma en Van Tijn. Een relikwie uit 1996, toen er nog ruimte zat was in Nederland. Iedereen had lucht genoeg en men liet elkaar ademen. Ondertussen is de tekst hopeloos gedateerd, want Nederland telt al 16,8 miljoen mensen en dat is teveel. Niet dat ik geo- of demografisch zo bovengemiddeld onderlegd ben, maar mijn buikgevoel zegt: vol is vol!
Waar veel mensen op een kluitje zitten, borrelen langzaam frustraties op. Misschien liggen zulke frustraties wel aan de basis van de huidige onderstroom die bepaalde zaken krom of uit de context trekt? Bovenstaande uitgangspunten zijn bullshit natuurlijk, maar als je hardop nadenkt trek je wel ‘ns een conclusie die soms een beetje, soms behoorlijk naast de kwestie is. En dat geldt blijkbaar niet alleen voor ondergetekende!
Het internet is het gedroomde strijdperk voor stemmingmakerij en het verkondigen der meningen. Een ideaal slagveld waar de digitale pen krachtiger is dan het zwaard. Op fora lees je reacties die zich door de band genomen situeren in het kamp der elkaar blindelings na kakelende heikneuters met de onvermijdelijke geitenwollen sokken, of die in sommige gevallen voortspruiten uit een clan van qua woordenschat beperkte, om zich heen schoppende hengelaars. Polarisatie ten top is vervolgens ons deel! De karakteriële verschillen worden door de twee, lijnrecht tegenover elkaar staande groepen, zodanig uitvergroot dat het humoristisch wordt. Dat het ook een beetje zielig wordt.
Een lans breken voor het hengelen
Ik schud onbewust bewust meewarig het hoofd. Wat is er toch gebeurd met Nederland? Ooit het meest tolerante, open volk ter wereld. Nu met momenten bijna zieltogend door een stelletje, naar regeltjes en verboden ‘hengelende’, zure mensen. Het is wetenschappelijk bewezen dat een correct gehaakte vis geen pijnprikkels voelt zoals mensen dat doen, maar wel stress ervaart. Je leest het: tijdelijk optredende stress. Dat kadert in het gezegde “niet roomser willen zijn dan de paus”.
" Ik heb een andere vraag voor jullie, een stelling in de categorie ‘PVDD’: wanneer komt er een verbod op extreem linkse partijen? "
In wezen is PVDD een partij die wel degelijk kan en mag wegen op een beleid, maar sla toch niet door zoals elke extremistische groepering. Ben ik blij dat ik als visser samenwerk met een afdeling van Natuurpunt waarin geen doorgeslagen lui met oogkleppen naar een zelfgeschreven evangelie staren. Met visserijbiologen die een opleiding achter de rug hebben en volgens kennis én ethiek redeneren. Ben ik blij dat die andere partijen me als volwaardig zien en daar ook naar handelen.
Ben ik blij dat wij samen bewijzen dat hengelsport niet marginaal is en dat je samen op correcte en wetenschappelijk verantwoorde manier aan beheer en resultaat kan werken. Ben ik blij dat er nog mensen zijn die zich in ‘het midden’ bevinden. Als je echter naar de wereld kijkt (en Nederland hoort daar ook bij), dan word je echter vanzelf triest door zoveel onverdraagzaamheid en zoveel borden voor mensen hun kop. Eén reactie zal wel komen: “Je hebt zelf een bord voor je kop, vissertje!” Maybe, maar laat me daar dan maar van genieten, terwijl ik ook van normale medemensen en de natuur in haar geheel geniet… Succes met jullie strijd tegen alles wat niet in jullie eigen denkbeeld past (en dat is in NL blijkbaar veel de laatste jaren). Vergeet niet op tijd en stond een Rennie te nemen. Dat helpt in de strijd tegen maagzuur.
Ondertussen aan het front
Aan elke zichzelf respecterende hengelaar. Aan elke oprecht genietende visser. “Verenigt u!” Laat zien dat wij ook groepsgevoel bezitten en samen sterk staan. Als iedere karpervisser die vindt dat ie in de twee bovengenoemde categorieën thuis hoort, zich vandaag nog aansluit bij De KSN of in België de VBK, dan leggen jullie onbewust mee de fundamenten voor de hengelsport van morgen. Dan worden wij eendrachtig machtig, net zoals natuurbeheersorganisaties en pak beet de PVDD. Dan klinkt onze stem luider en vergroten we het draagvlak waarop we zelf steunen. Het draagvlak dat al behoorlijk groot is, dankzij Sportvisserij Nederland en de Vlaamse Vereniging van Hengelsport Verbonden. Het draagvlak dat desalniettemin nooit groot genoeg kan zijn!
Mark Hoedemakers houdt zich vast aan zijn idealen.
" “15 miljoen mensen, op dat hele kleine stukje aarde. Die schrijf je niet de wetten voor, die laat je in hun waarde.” Misschien toch niet zo gedateerd… "
