Op zoek naar najaarsgoud – Tjalle Rooderkerk – Deel 2

In het eerste deel van Tjalle’s najaarsschrijfsel las je over zijn vangsten op een put aan een groot waterstelsel. In dit tweede deel lezen we of hij die goede lijn door kon trekken…

FIFTY SHADES OF GREY

We schrijven begin september en het weermodel gaf die week een strakke zuidwester op met kans op buien en onweer… Er voor zorgen dat ik vóór de weersomslag aan het water zat was nu aan de orde! Dit lukte en de eerste ochtend ving ik twee kleine uitzet spiegeltjes van beide rond de 6 kg. Later die dag werden mijn hengels nog drie maal (bijna) uit de steunen getrokken door het brute geweld van die kleine belhamels.

Rods out... Het najaarsavontuur gaat verder!

Rods out… Het najaarsavontuur gaat verder!

In de avond begon de wind op te steken en dreigende regenwolken kwamen duidelijk in sneltempo deze kant uit, vlug werden de hengels opnieuw voorzien van vers aas en op elke stek dropte ik nog een volle schacht boilies met de voerboot. Dit deed ik om de uitzetters bezig te houden en stiekem hopend om een paar zwaardere vissen uit te nodigen aan de feesttafel. De wind was nu al redelijk in kracht toegenomen en de golven beukten tegen de oevers. Felle regenbuien zorgden voor dikke druppels die als een ritmisch slaaplied tegen het tentzeil aan tikten. Net toen ik vast lag te slapen kreeg ik een aarzelende aanbeet op de compacte voerstek in dieper water. Ik nam de hengel op en voelde meteen contact met een betere vis. Na enkele pogingen om terug naar dieper water te zwemmen, bleef hij een lange tijd zwaar onder de top bonken, enkele minuten later voelde ik dat zijn strijdt gestreden was en kon ik de armen van het net om zijn indrukwekkende lijf sluiten. De nodige vreugdesprongen bleven dan ook niet lang uit toen ik zag om welke vis het ging, weer eentje die hoog bovenaan het schubbenlijstje stond, de klok bevestigde mijn vermoeden met z’n 25 kg!

Tjalle-Rooderkerk-pic2

Deze vijftiger stond hoog op mijn verlanglijstje!

Vissers, ploeterend in de regen, kleumend in de kou terwijl de rest van de brave burgers warm aan de kachel of dicht tegen de billen van de vrouw ligt… Laat ze maar doen, ik had weer een bak gevangen en die herinnering kon niemand mij nog afnemen! Vooraleer ik de poëtische toer opging stak ik de schubbenkoningin in de zak en plaatste deze veilig in dieper water. In de ochtend namen we na een korte fotosessie afscheid, “adios en breng volgende keer je grootmoeder maar mee op de koffie”!

FISH ON, FISH OFF….

De weken die volgden werd het ritme van het voeren en het vissen er stevig ingehouden, de karpers zaten goed op mijn aas en de beten bleven geregeld komen. Ik had de laatste week van september 2 dagen vrijaf genomen op het werk, en kon al vanaf woensdag beginnen met vissen. Die eerste nacht bleef het stil, tenminste… dat dacht ik! Want toen ik in de vroege ochtend een klein torpedoschubje ving van rond de 5kg merkte ik ook op dat er die nacht blijkbaar een aanbeet was geweest op de andere hengel! Conclusie, batterij van de RX beetmelder leeg en vis foetsie, KUT!

Ongeveer 35 uur later kreeg ik opnieuw een aanbeet op de hengel waar ik de dag eerder de vis op verspeelde, deze keer was ik er als de kippen bij en voelde quasi onmiddellijk dat dit terug een goede vis was. Langzaam maar zeker kwam zijn logge gewicht onderaan langs de talud geschoven, ik was ondertussen ruim tien minuten aan het drillen en was ervan overtuigd dat dit een gewichtige knaap was! Toen ik hem traag naar boven voelde komen legde ik voorzichtig mijn net in gereedheid toen plotsklaps het contact wegviel…

Fok! Een kras op mijn karperziel!

Fok! Een kras op mijn karperziel!

Het donderde in Keulen toen ik de slappe lijn binnendraaide. De haak was open geplooid en de vis zwom met een pijnlijke lip terug het diepe in… Al vloekend zette ik de hengel tegen de brolly en ging er vervolgens even bij zitten om de boel eens naderbij te bekijken. Slechts enkele seconden later volgde er opnieuw een aanbeet op de andere hengel en mocht ik na een kort maar krachtig gevecht een dikke spiegel in het net slepen die toch nog voor een absolute goedmaker zorgde.

Deze oude karaktervis bracht de gemoederen terug tot bedaren.

Deze oude karaktervis bracht de gemoederen terug tot bedaren.

Het was nu nog maar vrijdagavond en ik had al meer actie gekregen dan ik verwachtte, toch kreeg ik de twee verspeelde vissen niet uit het hoofd en besloot om die avond mijn hengels niet meer in te leggen. Daar ik al ruimschoots 48u. op de stekken gevist had zou het zeker geen kwaad kunnen om ze even rust te gunnen en eens goed aan te voeren met de werppijp , ik verspreide een kleine 5kg knikkers over een strook van 150 meter. Omdat mijn beide stekken ongeveer die afstand van elkaar liggen en omdat ik altijd op de rand van een voerstek het haakaas deponeer, zouden de vissen nu toch geen lijnen tegenkomen. Omdat er niet gevist werd konden die ‘wilde varkentjes’ vannacht eens goed doorvreten zonder het risico te lopen om geprikt te worden.

NIEUWE DAG, NIEUWE KANSEN

Die betreffende nacht had ik net voor het zandmannetje langs kwam een paar vissen horen springen in de verte. Ik dacht bij mezelf “hmm… zouden ze toch verder getrokken zijn? We zullen morgen wel zien.” Omstreeks 7 uur in de ochtend stond ik op en trakteerde mezelf eerst op een warme kop koffie en een stevig ontbijt. Mensen die me kennen weten ondertussen wel dat ik mijn innerlijke mens nogal graag voorzie van allerhande spijzen en dranken als ik aan het vissen ben, je moet toch iets omhanden hebben tijdens de eenzame uren aan het water!

Voor een ochtend als deze kwam ik met plezier uit de warme slaapzak!

Voor een ochtend als deze kwam ik met plezier uit de warme slaapzak!

Ik had mezelf voorgenomen om pas na de middag terug te beginnen vissen omdat ik de laatste aanbeten pas later in de dag kreeg. Terwijl ik wat nieuwe rigs aan het knopen was sprong er iets van formaat uit het water, met het hart in de keel liep ik voorzichtig het water in om te kijken of er eventueel nog een vis te bespeuren viel, een kwartier lang gebeurde er niets, helemaal niets… Plots sprong er weer een karper pal op diezelfde plek, enthousiast als een klein kind in de snoepwinkel kon ik mezelf toch niet bedwingen om de hengels uit te leggen. Omdat dit kort tegen de kant was opteerde ik voor een snowman presentatie, dit had mij vorig jaar enkele bonusvissen opgeleverd waneer er activiteit was op het ondiepe en de keuze was dan ook gauw gemaakt om de vertrouwde Acid Pear Drop pop ups nog eens uit de vistas te peuteren. Vijf minuten later bracht ik middels m’n voerboot de rig precies naar de plek waar de vis enkele minuten eerder het wateroppervlak had doen uiteenspatten, het duurde dan ook niet lang vooraleer de hengel afliep en een schitterend spiegeltje van 7kg was het haasje. Normaal zet ik vissen van deze categorie direct terug zonder foto, maar deze was gewoon veel te mooi, eventjes de zak in en vlug de hengel terug inleggen.

Een pareltje als deze moest op de gevoelige plaat !

Een pareltje als deze moest op de gevoelige plaat !

Korte tijd later kreeg ik enkele lichte tikken op de top van de andere hengel, ik dacht eerst dat er een brasem mee gemoeid was, tot plots de spoel van mijn Technium molen traag begon te tikken. Ik nam de hengel op en trok de blank krom tot in het handvat, dit voelde opnieuw zeer degelijk aan en enkele minuten later lag er opnieuw een uit de kluiten gewassen spiegel in het net.

Een karakteristieke vis als deze is altijd welkom.

Een karakteristieke vis als deze is altijd welkom.

Een kleine tegenvaller was wel dat ik deze 5 jaar geleden al eens gevangen had maar als je al jaren intensief op een water vist dan blijven dubbelvangsten nooit lang uit. Bij het wegen viel me op dat deze prachtige vis bijna 2,5kg was bijgekomen want deze zat nu op een gewicht van 22,4kg. Toch mooi om te zien wanneer vissen waarvan je denkt dat ze aan hun maximum gewicht zitten jaren later toch nog lichtjes blijven doorgroeien! De plaatjesschieter zou binnen een klein uurtje ter plekke zijn en even later ving ik nog een schub van 15kg op de kanthengel. Mijn voerplannetje had zijn vruchten afgeworpen!

De laatste loodjes, wegen hopelijk het zwaarst!

Het werd nu steeds later in het najaar en de goede vangsten van afgelopen weken konden echter niet blijven duren, blanken werd stilaan een pijnlijk feit. Bij de rest van de vissers op het water begon het nu ook steeds moeilijker te worden. Omdat ik al een hele tijd met 24mm knikkers aan het vissen was werd het tijd om geleidelijk over te schakelen naar kleiner aas. Daar ik met de late shift stond op het werk, moest ik wachten tot het weekend om vers aas te rollen. Die week werden er 3 korte nachtjes gevist en zo kon ik nog een drietal vissen vangen, wederom een klein schubje, een dertiger schub en ‘de grote ghost’ op 21,8kg.

Nog zo'n heerlijke vechtersbaas!

Nog zo’n heerlijke vechtersbaas!

Met alweer enkele vissen in het logboek was er nog niks verloren en na ‘s zaterdags enkele uren stevig doorgewerkt te hebben had ik genoeg aas om de rest van het najaar nog uit te vissen. Met de 3 verschillende diameters die ik gedraaid had kon ik nu proberen om ze alsnog een tijdje langer voor de gek te houden! Het moment was bijna aangebroken om een poging te wagen op de diepere stek die ik gedurende 3 weken aangevoerd had zonder er effectief op te vissen. Op zo’n 250 meter lag een plateau van ongeveer 4 meter lang en 2 meter breed bij een diepte van bijna 12 meter. Deze liep geleidelijk op naar 9,5m. om dan terug naar dieptes tot 16 meter af te dalen. Dit was dan ook de perfecte spot wanneer het op ondieper water (5 tot 7meter) stil begon te vallen. Het is op dit water erg belangrijk om de perfecte hotspot te vinden en de manier waarop ze te bevissen. Enkele meters te ver naar links of rechts maakt wel degelijk het verschil tussen blanken of vis vangen! De goede plekken zijn hier zo schaars geworden dat er per stuk wateroppervlak van 20 hectare misschien 1 of 2 plekken zijn waar met regelmaat vis langstrek en halt houdt om te azen, de rest van de plekken laten ze gewoon links liggen en dat leidt bij sommige vissers tot grote frustratie. Vorige jaren hebben hier verschillende jongens hun seizoen afgesloten met een handvol vissen, en dat terwijl ze meerdere nachten per week klopten het hele jaar door. Een goede stek vinden is hier dus enorm belangrijk! De eerste keer vissen op de plateau bracht vrijwel direct drie slijmjurken op de kant, waarschijnlijk hadden ook zij hun heil gezien in de 15mm’s die aangeboden werden. Terug een 24mm boilie aan de hair dan maar.

Tijdens mijn volgende sessie kreeg ik kort na de middag de eerste beet op de diepe bult, een fel beschubte spiegel van 18,6 kg met een sinaasappelkleurige buik moest het ontgelden en ik was dan ook door het dolle heen met dit prachtig exemplaar !

Sinterklaas was er wel erg vroeg bij dit jaar !

Sinterklaas was er wel erg vroeg bij dit jaar !

Na deze sessie ving ik nog zeven vissen waarvan vier boven de 30 pond. Het grootste deel van de karpers zaten zeer goed in het vlees en het zou nu een kwestie van dagen zijn vooraleer ze genoeg vetreserves hadden opgeslagen om de winter door te komen. Dit weerspiegelde zich ook in de sessies die nadien volgden, op 9 nachten kwam met veel moeite een vis op de kant. Het water liet zich nu weer van zijn harde kant zien en ik hoopte dat deze ruige noot nog een keer te kraken viel voor de winter aan zijn intrede zou beginnen.

Ik zou voor de laatste keren alles uit de kast halen om nog een mooie afsluiter te vangen, toch was dit najaar al zeker en vast meer dan geslaagd, en zoals men zegt: De laatste loodjes wegen (hopelijk) het zwaarst, fingers crossed!

Tjalle Rooderkerk

Bekijk ook