Ratten en de ziekte van Weil: reëel gevaar voor karpervissers

Laat het verhaal van Lennard van der Meij een waarschuwing zijn voor ons allemaal. Na een Franse sessie werd hij doodziek, zonder dat de artsen konden ontdekken wat er met Lennard aan de hand was. Na weken ernstig ziek te zijn geweest kwam de diagnose: de ziekte van Weil. Overgebracht door de ratten op zijn stek! In dit artikel vertelt hij zijn verhaal.

Een Franse trip

Begin oktober vertrok ik voor een weeksessie naar Frankrijk. Wederom ging ik met mijn maatje Ferdinand Volwater op avontuur. We hebben al vaker samen gevist en altijd was het erg gezellig. De gehele week verbleven we op dezelfde stek en daar hadden we flink wat tonnen voer staan. Ons motto is “beter iets teveel meenemen, dan tekort komen”.

Het hoogtepunt van de Franse trip!

Wat me erg opviel was dat er heel veel ratten aanwezig waren, maar verder schonken we hier geen aandacht aan. Immers heb ik nooit problemen gehad met een rat of een muisje meer of minder. Iets wat, denk ik, 90 procent van de vissers niet heeft.

Onbeheerde kooktent

Ferdinand en ik hadden beiden onze eigen tent om in te slapen. Daar tussenin stond een grotere kooktent. Heel handig en gezellig: doordat er lekker veel ruimte in deze tent is kun je hier, naast koken, ook in verblijven en schuilen voor regen. Deze tent was dan ook een beetje het ‘rommelhok’ tijdens deze sessie.

Het is super handig om een losse kooktent te hebben, maar let op dat je geen eten laat slingeren!

Zeker als het goed liep met de vangsten schoot het er nog wel eens bij in om de afwas meteen te doen. Hierdoor stond er regelmatig een pan met etensresten of een bordje op de grond. Toen maakte ik me hier geen seconde druk over, maar nu weet ik wel beter… Afijn, na een super sessie te hebben gedraaid, waarbij we met meerdere vangsten samen met de vis het water in waren gegaan, vertrokken we vermoeid naar huis.

Ziek, heel erg ziek

Een week na thuiskomst moest ik me klaar maken om een nacht te werken en ging ik overdag even een paar uurtjes liggen (om ’s nachts niet de man met de hamer tegen te komen). Echter: toen ik wakker werd had ik enorme hoofdpijn, zere benen en maar liefst 40,4 graden koorts.

Werken kon ik wel vergeten en na drie dagen doodziek op de bank te hebben gelegen moest ik (na enig aandringen van mijn vrouw) toch maar eens de dokter bellen. Die vermoedde een griepje… Een dag later ging het nóg slechter en belde ik het ziekenhuis. Ik kon gelukkig direct komen maar werd al snel weer naar huis gestuurd “buikgriep meneer, komt vanzelf goed.”

Tijdens mijn ziektebed had ik geen idee dat deze beesten de oorzaak waren van mijn lichamelijke klachten.

Uitvallende lichaamsfuncties

Toen een dag later van alles begon te draaien in m’n hoofd en het leek alsof mijn buik uit elkaar spatte moest ik met spoed naar het ziekenhuis. Daar aangekomen kreeg ik 2 ruggenprikken en gingen de alarm bellen rinkelen nadat bleek dat mijn nierfunctie uitgevallen was en m’n lever raar deed. Ook bleken mijn longen te zijn aangetast en waren mijn infectie waardes veel te hoog. “WTF is er mis met mij?”

Een uitzicht als dit raak je snel beu kan ik je vertellen!

Na 4 dagen ziekenhuis konden ze nog steeds de oorzaak niet benoemen en na een scala aan antibiotica ging ik heel zachtjes weer vooruit. Na in totaal 7 dagen ziekenhuis mocht ik weer naar huis, maar lang kon ik hier niet van genieten. Twee dagen later begon ik bloed te spugen en kreeg ik last van mijn ogen. Mijn zicht ging achteruit en ondertussen was de hoofdpijn ook weer terug.

De ziekte van Weil

Kort daarna tipte een vriend me “gast, heb je niet gewoon de ziekte van Weil?” “De ziekte van WAT?”… Ik kende heel deze ziekte niet en ging direct speuren op Google en daar leerde ik dat je besmet kan raken met deze ziekte als je in contact komt met iets wat in aanraking is geweest met geïnfecteerde ratten. Alle symptomen die ik had wezen hier op en snel belde ik het ziekenhuis voor een gericht bloedonderzoek.

Ratten plassen in het water en kunnen hiermee ziektes overbrengen. Zeker als je wondjes aan je huid hebt!

Toch was ik aan de ene kant opgelucht toen bleek dat de test positief was. Positief als zijnde: ik had de ziekte van Weil. Ik wist nu wat er aan de hand was (en de artsen ook, iets dat nóg belangrijker is). Deze artsen gingen direct aan de slag en met een medicijnen kuur waar een houseparty mee bediend zou kunnen worden kroop ik langzaam uit het dal.

Langzaam herstellen

Ik ben nu 2 maanden verder en mijn lichaam is beetje bij beetje aan het opkrabbelen, maar dit gaat in hele kleine stapjes. Het neemt dan ook meer tijd in beslag dan me lief is, maar ja, het had veel slechter af kunnen lopen.

De ziekte van Weil kan een echte sluipmoordenaar zijn! Soms bestaan de symptomen slechts uit hoofdpijn, spierpijn en koorts, maar vaak mondt dit uit in: bloedingen in de longen, nierfalen, uitval van de lever of hersenvliesontsteking. Kortom: zaken waar je dood aan kunt gaan. En dat door een paar van die ‘onschuldige’ ratten op je visstek!

Ze lijken onschuldig, maar kunnen voor grote problemen zorgen!

Voorkom deze ellende

Dat is ook de reden dat ik dit artikel schrijf. Nu ben ik me bewust dat ik veel beter op de hygiëne had moet letten tijdens de vissessie. Zeker in onze hobby lopen we een verhoogt risico op de ziekte van Weil. Vooral tijdens langere sessies komen we toch regelmatig in aanraking met ratten.

In Engeland is er zelfs een speciaal spuitflesje met reiniger om je handen mee schoon te maken als je in contact bent geweest met water waar mogelijk ratten in geplast hebben.

Lennard van der Meij

Tips om de ziekte van Weil te voorkomen:

• Laat geen etensresten slingeren en ruim afval op in afgesloten emmers (ratten knagen zo door een vuilniszak heen).
• Sluit emmers met aas af met een deksel en laat geen boilies slingeren.
• Doe direct de afwas, ratten klimmen zo in pannen of likken aan je bord en kunnen zo de ziekte overbrengen.
• Pas op met wondjes aan je handen en je voeten als je in contact komt met water waar ratten in zwemmen (of in plassen).

Kortom, pas goed op en neem voorzorgsmaatregelen!