Riverside ModderFakkers – Edwin Otte

Riviervissen… een tak van de karpervisserij die niet voor een ieder geschikt is. Edwin Otte doet echter niets liever! Hij smult van zowel de teleurstellingen als de successen want zoals uit dit artikel maar weer blijkt; het een gaat gepaard met het ander…

Traag slingert zij, die menigeen in haar greep houdt, door een keiharde vallei. Er is niets dat haar tegen houdt en alleen zij kan het hardste gesteente vorm geven op haar eigen manier. De magie straalt er vanaf! Visserjongetjes worden hier vissersmannen, maar vaak ook niet. Een fantastisch karper water; de rivier!

spookynights

Ik rij met mijn rammelende wagen over een hobbelig zandpad langs de rivier, het zonnetje schijnt dus raampje open, kop naar links, polaroid op en ogen op het water gericht. Op zoek naar karpers, op zoek naar stekken, op zoek naar gebeurtenissen die mijn vissersziel doen opleven en op zoek naar avontuur. Avontuur beleef ik altijd wel, geen twijfel. Neem als voorbeeld mijn wagen: Het berijden van dit voertuig is namelijk al een uitdaging op zich! Maar ach, zolang het rammelt, heb je het bij je…

Karpervissen op de rivier...

Karpervissen op de rivier…

...is niet voor mietjes!

…is niet voor mietjes!

Aan de overkant spot ik een paar gasten die ook zitten te karperen en besluit eens te gaan buurten. Iets wat tegenwoordig volgens mij een taboe is. “Stel je voor dat het onbekenden zijn zeg”, wat dan? Of… stel je voor dat iemand iets te weten zou kunnen komen dat hij of zij niet mocht weten? Dan hebben we de poppen aan het dansen in de karperwereld. Delen is er tegenwoordig niet snel meer bij. Er wordt en is teveel verneukt en men helpt elkaar liever naar de klote dan dat men elkaar helpt om ook een mooie karper te vangen. Jammer, maar ik wil gewoon ‘buurten’.

Tom & Jogi in the house

Ik draai het pad op en vrijwel direct komt een van de mannen op mij afstappen. Een beetje geïntimideerd door het gestalte van de man blijf ik even in de auto zitten. Als de karper visser dichterbij komt begin ik hem te herkennen. Het is d’n Tom! De enige echte! “What the fuck! Jij hier?” Gezellig! En wie drijft daar in vaargeul? “Das d’n Jogi! Amai!”

Jogi ken ik al jaren en weet overal z'n visjes te vangen!

Jogi ken ik al jaren en weet overal z’n visjes te vangen!

Tom kende ik eigenlijk niet voordat ik met een website begonnen was. Hij waardeerde het idee en al snel hadden we wat gemaild over, jawel; karpers! We hadden elkaar alleen nog nooit ‘in het echt’ ontmoet. Jogi kende ik al heel lang, van vroeger. Eigenlijk heb ik nooit geweten wat Jogi nou eigenlijk was; Belg, Zeeuw of een Nederlander? In ieder geval een toffe gast die zijn vissen altijd en overal weet te vangen en waar je wat van op kan steken als je ermee in gesprek raakt!

Er wordt gezellig wat gekeuveld over karpers, rivieren, websites zoals deze en natuurlijk over andere vissers die het allemaal veel beter kunnen als ons…  😉

Net op het moment dat mijn maatje Patrick, die er ook bij gekomen is, op de nieuwe Poelie Rods van Tom staat te kwijlen, trekt die stok krom en springt er een blije Belg de boot in. Pat en ik blijven op de kant en maken wat foto’s van de drill. Schitterend om te zien, overdag, een witte zodiac in een grauwe industriële omgeving, voortgetrokken door een beer van een vis! We volgen de drill aandachtig en leven mee met iedere uitspatting van de vis. Tom, die inmiddels zo zit te lachen dat het eruit ziet alsof ie een banaan overdwars tussen zijn lippen heeft zitten, geniet met volle teugen van zijn moment.

Een bruut moment voor Tom, maar ook voor ons!!

Een bruut moment voor Tom, maar ook voor ons!!

De grote spiegel komt in het net en al snel zijn ze terug bij de stek. Foto’s worden geschoten, er wordt gesprongen, gedanst en iedereen is blij! Aangenaam echt kennis te maken! Hoe toevallig kan het zijn ?

Op zoek naar een stek voor de nacht

Na samen met Patrick wat rond gereden te hebben besluiten we een aantal plaatsten aan te voeren en een centrale stek te kiezen om van daaruit te ‘opereren’.

Als ik de rubberboot de rivier op duw en de motor start, bekruipt mij dat intens gelukkige gevoel weer. Het gevoel wat ik zo gemist heb de afgelopen jaren; het vissersgevoel! Ik slinger de dieptemeter aan, steek een peukje op en koers stroomafwaarts, op zoek naar een leuk bodem verloop. De ruzie tussen nat en droog is op het scherm perfect terug te zien in de vorm van diepe geulen, grindbanken en zandplaten. “Waar, waar, waar?” De eeuwige vraag!

Stromingen, trek van boten, richels, waar blijft er van nature vissersvoer achter hangen, hoe loopt mijn lijn door het water ten op zichtte van de stek? Maar ook; hoe zou die vis aan komen zwemmen ten op zichtte van het voer? Het zijn allemaal vragen die ik mezelf stel terwijl ik op het water zit. Soms denk ik wel eens, “hoe meer je over die kut vissen weet, hoe moelijker je het jezelf op sommige momenten maakt om ze te vangen”. Pleur toch gewoon in jongen en doe niet zo raar… Dat kan soms ook een goede strategie zijn 😉

Waanzin of juist slim?

Waanzin of juist slim?

Een geul links, eigenlijk niet heel ver van de kant, trekt mijn aandacht. Hij is zo’n 100 meter lang, zacht van structuur en er staat 6.5 meter water in, dit terwijl het in het midden van de rivier 5 meter diep is. Hier is de bodem veel harder. Ik vermoed vaste steen. Ik besluit om de geul lekker aan te voeren, deze is voor de linker hengel. Aan de overkant vind ik een mooi klein plateautje van een paar vierkante meter. Boven op staat net een meter minder water.

Nu heb ik meestal wat problemen met plateaus op stromende rivieren. Zeker als de vis het klappen van de zweep kent. Waarom? Ik weet niet, maar ik heb altijd het idee dat het voer er toch vanaf stroomt en alleen de rig blijft liggen. Dit lijkt mij dan weer iets te onnatuurlijk voor onze vrienden en bovendien als het oppakken van zoiets vaak negatief wordt ervaren leren ze ‘t vanzelf snel af. Ik besluit dan ook maar om naast het plateau te voeren en er misschien nog wel eens een stok bij te leggen. Er op vissen kan ik altijd nog wel eens proberen, al is dit dan meer om bevestiging te zoeken. Vaak kun je uit blanken ook wel lessen trekken bedenk ik me. Wat is vissen toch veelzijdig!

Een andere les: wees voorzichtig met het in je boot stappen ;-)

Een andere les: wees voorzichtig met het in je boot stappen 😉

Frans op bezoek

Geronk uit de bossen komt vaag dichterbij. Ik ga op t puntje van mijn stoel zitten en spits mijn oren. Ik ruik onraad. Mijn ogen richt ik op het zandpad en wacht op de dingen die komen gaan. Het geluid wordt luider en plots komt er vanachter een heuveltje een grijs autootje, met achter het stuur Frans. Hij is een van de echte mannen die regelmatig aan deze rivier te vinden is. Hij kent haar goed en er wordt dan ook druk geluisterd naar de verhalen van deze oude strijder.

Het is niet voor het eerst dat ik Frans hier tegenkom, maar hij blijft indruk op mij maken. Een relaxte gast, die Frans en wat hij hier (vaak alleen) allemaal voor avonturen heeft beleeft… niet normaal! Respect voor zijn doorzettingsvermogen en inzicht. Een van de betere vissers die we kennen!

Frans, een karpervisser die gezegend is met een grote portie doorzettingsvermogen!

Frans, een karpervisser die gezegend is met een grote portie doorzettingsvermogen!

Het donker van de nacht valt over de vallei en het geheel krijgt een rare sfeer. Zware industrie, die dateert uit de jaren dat het wiel net was uitgevonden, doemt op tegen de zwarte nacht. Het gezoem van fabrieken, gedreun van boten, Tom en Jogi, Starwars, dikke karpers, stekken, slaap, droom…

Ontwaken als een baas

“Tik tik tik tik tik tik”, de slip heeft het zwaar onder het gebeuk van een van de rivier beren. Drie minuten geleden lag ik nog heerlijk in mijn warme slaapzak, nu is het koud, maar ook warm. Ik ben de boot ingesprongen en zit op de vochtige rubberen rand. De hengel buigt flink door en de grote karper trekt me honderden meters door de vaargeul stroomafwaarts in de richting van het dorp. De hengel uit de geul is afgelopen!

Van binnen bruis en borrel ik, buiten is het echter fris. Ik lach me kapot, heerlijk dit! Geen idee hoe laat het is. Wat boeit het ook?! Het is een beetje mistig en vaag ontwaar ik de kades met verderop wat fabrieken. Het vage industrielicht schijnt op het wateroppervlak wat maakt dat ik het punt waar de lijn het water in loopt kan zien. Alles schuift langzaam aan me voorbij. Ik drijf inmiddels al een eind weg van de stek, voortgetrokken door een grote vis. Ik controleer regelmatig of er geen grote schepen aankomen in de verte. Voor zover dat gaat in de wat mistige omstandigheden. “Je zal het maar hebben, denk ik nog”

De vis slaat met zijn gigantische staart een diepe kolk naast de boot, om vervolgens weer de vaargeul in te duiken. Ik ga er nog maar eens goed voor zitten, wetend dat dit spel nog lang niet afgelopen is. Het net ligt overdwars in de boot, klaar om bediend te worden. In de verte, door de mist, zie ik het probleem al komen in de vorm van een groen lampje. Een dieplader stroomopwaarts! “SHIT! Gas erop! Drillen!” Ik klem mijn handen nog eens extra stevig rond het kurk en zet nog meer druk. De kranten koppen zie ik al voor me: “Nederlandse visser beland door enorme karper onder binnenvaartschip”

Wetend dat die klote schepen veel sneller bij je zijn dan je verwacht is het nu alles of niets. Buigen of barsten. De hengel gaat in absolute ros modus, de oude Daiwa kreunt en de lijn zingt van spanning. “Dit is toch schitterend” roep ik tegen de vis, ”is this all you’ve got?” De vis slaat een diepe trog, draait zich om en vertrekt weer richting donkere diepte om daar minuten lang op te blijven hangen.

Nu is het genoeg, ik plant het handvat van de hengel net naast de zak en trek hem met twee handen in een diepe curve. Langzaam komt de vis naar de oppervlakte. Ik begin te pompen, te draaien, te pompen, werkelijk als een dolle ga ik tekeer. Het gedreun van de zware dieselmotor van het binnenvaartschip bonkt na in mijn hersenpan en de boot zie ik in mijn ooghoeken steeds groter worden. Dan draait de grote schub zich naast de rubberboot ineens aan de oppervlakte, ik twijfel geen moment, ros het net onder de vis en trek het lood tot aan het spreiderblokkie. De hengel laat ik zakken en de beer duikt automatisch het net in. ADHD!

Edwin-Otte-rivier-karper

Een prachtige rivierbak!

Als een dolle klap ik de armen van het net tegen elkaar, rol de zooi op, check de vinnen en breng de veel te zware vis aan boord van de rubberboot. Gehaast zoek ik met mijn rechterhand het handvat van de benzinemotor en draai deze vol open om te zorgen dat ik weg ben uit de vaargeul. De rubberboot maak een rare draai en de punt komt volledig uit het water. Het schroefwater kolkt op zo’n 10 meter achter de boot na, om vervolgens doorklieft te worden door een gigantische massa staal. “Net op tijd Ed.”

Het is inmiddels al wat lichter geworden besef ik, terwijl ik met de karper op de mat tussen mijn benen terugvaar naar Patrick die op de kant staat te wachten. Hij is wakker geworden van een idiote brul die door de vallei galmde, “een bak zeker?” Nee Pat, het was maar een brasem.

De vangst van de schub gaf me energie voor de sessies er na!

De vangst van de schub gaf me energie voor de sessies er na!

Succes voor m’n maten

Twee dagen later zitten Patrick en Bas samen op een andere aangevoerde stek. Ik heb de afgelopen dagen wat rondgezworven, als altijd. We vangen allemaal af en toe schitterende vissen, de zon schijnt en het is prima vertoeven aan de rivier. We zitten wat te lullen, als een van de stokken tegen de barage afloopt. Terwijl Patrick zijn drilkunsten aan ons laat zien, loopt er nog een hengel af. Dubbelrun!

Deze vis zwemt zich echter vast ergens in het midden van de rivier, dus besluiten Bas en ik de boot in te stappen. De stroming aan de barrage zet ons echter prima weg van ons doel. “Heerlijk hé Bas, riviervissen” We kijken samen beteuterd naar een wapperend stukje lijn dat nog ergens uit het topoog kringelt. Balen!

Patrick is inmiddels beter in zijn nopjes, deze kwam veilig in het net en we treffen hem dan ook aan een brede grijns op zijn gezicht! “Heerlijk hé Pat, riviervissen” We schieten wat mooie platen, geven schouderklopjes en er wordt weer gedanst.

Patrick in z'n nopjes!

Patrick in z’n nopjes!

Als ik later die avond naar een andere stek rijd, met een muziekje op, besef ik hoe mooi het eigenlijk allemaal is, dat vissen. Nog nagenietend van de vangsten laat ik de gebeurtenissen de revue passeren. Ik neem als voorbeeld deze middag. Zo zit je met 3 man lekker in rust te lullen over van alles en nog wat en 10 minuten later zitten er 2 mannen beteuterd naar een wapperend stukje lijn te kijken terwijl een ander met een grijns van oor tot oor op de kant omdat ‘ie een mooie heeft geland! Magic. Tegenstrijdigheden. Avontuur. Grote karpers. De rivier. Ups en downs. Vissen… Ik kan het niet laten!

Overigens zou het met Bas wel goed komen; later ving hij deze fraaie rivierspiegel.

Overigens zou het met Bas wel goed komen; later ving hij deze fraaie rivierspiegel.

Geniet!

Edwin Otte

Bekijk ook