Solo op Salagou – Arno Spruit – Deel 1
Zou jij het doen? Twee weken in je uppie naar een Frans meer van ruim 700 hectare? Arno Spruit deed het in het voorjaar van 2014 en in dit tweeluik doet hij zijn verhaal. Lees over wind, wier, controle én oersterkte karpers!
Arno vertelt: Gedwongen door omstandigheden, moest ik mijn jaarlijkse Frankrijksessie in 2015 inplannen in het voorjaar. Ik vis persoonlijk het liefste pas in het late najaar of de vroege winter op mijn Franse ’thuiswater’: Lac du Salagou. Ondanks dat het in het Zuiden van Frankrijk in het voorjaar vaak erg mooi weer kan zijn, is het toch ook nog vaak erg bedrieglijk en grillig. Maar om nog een beetje zekerheid in te bouwen, koos ik voor de laatste twee weken van mei. In ieder geval is het voorjaar niet mijn favoriete jaargetijde. Echter de keus was heel simpel, of in het voorjaar of niet…
Een flinke slok water op 1200 km van Utrecht.
Een ander nadeel was, dat m’n maat niet mee kon en dat het dus een solotrip van bijna twee weken werd. Dat vroeg dus wel een wat andere voorbereiding en aanpak dan met z’n tweeën.
Plan de campagne
Om te beginnen moest ik het nachtvisverbod zien te omzeilen. Ik zou gewoon gaan dagvissen, iets wat op Salagou geen enkel probleem hoeft te zijn. Hiervoor had ik echter wel een vaste plek nodig van waaruit ik m’n ding kon doen.
Als uitvalsbasis had ik een kleine camping (Camping Les Arcades) in de buurt van het meer gevonden. Via Facebook had ik contact gelegd met de eigenaresse en uitgelegd wat m’n plan was en dat ik ’s ochtends al heel vroeg van het terrein af moest kunnen. Zij begreep precies wat ik wilde en het was dan ook geen enkel probleem. Op deze camping zou ik m’n spullen neerzetten en kon ik alle kanten op.
Dit water zit in mijn hart! Vele sessies viste ik er al en de aankomende trip zal zeker niet de laatste zijn.
Als tactiek had ik bedacht om meerdere stekken aan te voeren en deze dan vervolgens, via het dagvissen, af te romen. Dus terwijl ik op stek A zou vissen, zou ik stek B alvast aanvoeren. Ik had van te voren al een aantal stekken op het oog die dat mogelijk zouden moeten kunnen maken. Echter vanaf de luie bank ziet zo’n plan er toch echt even wat anders uit dan in de praktijk. Later bleek namelijk dat de enorme wiervelden en de niet aflatende, soms stormachtige, harde wind dat nagenoeg onmogelijk maakten.
De aaskeuze was een eenvoudige. Als verdeler van TTB Baits in de regio Rotterdam, had ik de beschikking over een flinke hoeveelheid boilies. Dit keer had ik mijn keuze laten vallen op de Wicked Squid, een bol met een mooie dosering krill, liquid krill, Robin Red en een subtiele flavour. Kortom, de puzzelstukjes leken goed in orde en zo reed ik half mei naar het Zuiden om daar m’n geluk te beproeven op wat ik m’n Franse thuiswater noem.
Omdat er op Salagou weinig witvis zwemt kies ik voor attractief aas.
Wind, wier en kans op een lijk..?
Na aankomst op de camping en opbouw van m’n basiskamp besloot ik, ondanks dat ik zwaar NDK was, om toch een ‘rondje’ langs een paar van de beoogde stekken te maken. Wat ik zag was vooral veel, heel veel, wier en nog véél meer wind. De stek die ik als eerste op het oog had was echter prima bevisbaar. Het betrof hier een enorm groot plateau met een maximale diepte van zo’n 8 meter. Jullie snappen dat de eerste bollen snel te water gingen.
De eenvoudige camping wordt gebruik om een klein basiskamp neer te zetten.
Tegen de middag is er een hoop consternatie op en rondom het meer. Ik hoor diverse helikopters af en aanvliegen. Ik kan er alleen niets van zien, omdat het achter de berg is waar ik zit te vissen. Een Fransman weet me later te vertellen dat er een jonge knul vermist is geraakt nadat hij uit z’n boot was gevallen. “Lekker is dat”, denk ik bij mezelf. “Zal je zien, heb ik straks een lijk op m’n stek.” Het was ook gelijk weer een reminder van hoe gevaarlijk het hier op het water kan zijn.
Na nog wat stekken te hebben bekeken besluit ik een paar uurtjes te vissen op een voor mij bekende stek. Het is heerlijk warm voorjaarsweer en ik zoek de schaduw op om nog een beetje bij te komen van de reis en de andere inspanningen. Ik word ’s middags gewekt door een stevige aanbeet vlak achter een wierbed. Helaas lost de vis de haak. Die dag stop ik om 22 uur om het nachtvisverbod te respecteren.
Rods out, laat de karpers maar komen!
Voordat ik naar de auto vaar voorzie ik de stek van een hoeveelheid bollen voor de volgende dag. Dat valt met de wind die er staat nog niet mee. Al met al ben ik toch pas rond middennacht op de camping. Het plan om meerdere stekken aan te voeren verdwijnt al snel naar de achtergrond. De wind maakt dat nagenoeg onmogelijk. Alles moet je hier met de boot en elektromotor doen en de afstanden zijn gewoon (te) groot, dat gaat me teveel tijd kosten. Tijd voor een andere aanpak wil ik effectief kunnen vissen.
Plannen bijstellen
De volgende morgen gaat de wekker ernstig vroeg. Snel even onder de douche om de 3 uurtjes slaap weg te spoelen en dan vlug naar de waterkant. Ik had gisteravond besloten om niet meer iedere dag van de stek te vertrekken, maar gewoon de hengels binnen te draaien en om op de stek te blijven slapen. Vanaf de stek zou ik dan vroeg in de ochtend weer starten. Als ik weggestuurd zou worden kon ik altijd nog terugvallen op de camping en een deel van het oude plan oppakken.
Mobiel vissen blijkt toch niet zo eenvoudig op deze winderige slok water.
De volgende dag is het weer compleet omgeslagen en het regent, en niet zo’n een beetje ook. De vis vind dat kennelijk niet leuk, en laat zich dan ook niet zien deze dag. Tegen de avond begint het op te klaren en neemt ook de wind eindelijk een beetje af. Tijd om de stek opnieuw, ruim verspreid, van bollen te voorzien. Ik heb geen zin om m’n hengels eruit te halen, zeker omdat ik overdag geen enkele actie heb gehad, en besluit om het nachtvisverbod te negeren en door te vissen. De drang naar vis wordt me teveel. Dan maar een boefje……
Halverwege de nacht vang ik dan eindelijk de eerste vis van de sessie. Geen gigant, maar wel oersterk en goed voor de motivatie. De volgende ochtend moet ik mijn kamp opbreken, want de voorraden zijn op. Ik besluit om steeds 2,5 dag te vissen en dan terug te gaan naar de camping voor de nodige verfrissing en het optoppen van de voorraden. Daarnaast maak ik de keuze om voorlopig op deze stek te blijven hangen en voer deze nog een keertje verspreid aan.
Het plan omgegooid: ik blijf bivakkeren aan het water.
Aan het eind van de middag ben ik weer terug op m’n stek. Gelukkig is deze nog vrij! Later zou ik de enige karpervisser op het meer blijken te zijn… Het regent en waait weer behoorlijk. De wind staat schuin op de stek. Aan de temperatuur mankeert niets. Met wat gedoe lukt het me om de rigs ruim verspreid weg te leggen. Pas tegen half twee ’s nachts loopt er een hengel af. Het drillen moet vanaf de kant gebeuren. Het waait zo hard dat varen in je eentje gewoonweg niet verantwoord is. Wonder boven wonder lukt het drillen vanaf de kant eigenlijk prima.
Heerlijk als het uiteindelijk lukt!
Drie kwartier later is het weer prijs. Ook deze moet vanaf de kant gedrild worden en ook dit loopt voorspoedig af. Een echte Salagou torpedo is het resultaat.. Niet veel later valt de swinger van m’n derde hengel met een klap weg. Helaas blijkt alles muurvast te zitten.
Het uitvaren van de twee hengels die op de kant lagen is onverantwoord en met nummer drie zo vast als een huis, is het tijd om lekker te gaan slapen. Voldaan en met een grote glimlach val ik in slaap. Wel zette ik toch maar even de wekker om op tijd te kunnen uitvaren… Echter: even voor zes uur krijg ik een gierende run. “Hoe kan dit?” vraag ik mezelf af! Tot mijn verbazing zie ik dat de hengel die ‘vast’ lag er opnieuw vandoor is gegaan. Bizar! Maar goed ik klaag niet en wederom is het een onvervalste, oersterke, torpedo die het in het net komt. Deze vis kon ik nu wel vanuit de boot drillen. Dat blijft toch echt een fantastische ervaring.
Het is en blijft een betoverd water!
De wind laat het toe om de hengels weer perfect weg te leggen. Het is vandaag heerlijk weer. Wind, wolken en zon.Het enige wat ontbreekt is een aanbeet. Deze komt pas tegen de avond. Met een klap vliegt de swinger tegen de hengels aan, de top buigt door en… veert ook na een korte tijd weer terug! De vis heeft de haak helaas gelost. Na een, voor Salagou begrippen matig onweersbuitje, springt er een hele grote vis in de buurt van m’n middelste hengel. Vol van verwachting is het tijd om de slaapzak op te zoeken.
Wat zou de nacht brengen?
Controle
Ondanks de hoge verwachtingen op een nacht met actie, wakker geworden met mooi weer, maar zonder vis. Dat had ik echt niet verwacht. Het gevoel begint me te bekruipen of het misschien niet beter is om wellicht toch op zoek te gaan naar een andere stek of moet ik geduld hebben en het hier gewoon voorlopig uit vissen? Een dilemma om eens rustig in het zonnetje over te gaan nadenken.
Voor het eerst in de 14 jaar dat ik hier nu vis krijg ik ook controle vandaag. Ik ben net m’n hengels aan het binnen halen om te verversen als ik en boot met behoorlijk snelheid aan zie komen. Drie, buitengewoon vriendelijke, medewerkers van de visserijpolitie voeren op het meer een controle uit. Alles was prima in orde en over de tent, die toch duidelijk zichtbaar voor hen was wordt niets gezegd..
Mijn kampement wordt in orde bevonden door de wetsdienaars. Ook de bivvy mag blijven staan!
In de middag loopt er toch weer een hengel af. Een kleine schub verdwijnt vlotjes het net in. Daar blijft het dan ook bij. In de avond steekt er, binnen 5 minuten, een ijskoude noordenwind op. Snel de slaapzak in voor wat warmte. Morgen wordt weer een halve dag in verband met het optoppen van de voorraden. In de vroege ochtend komt er eindelijk een wat grotere schub op de kant. 50 minuten later is het alweer raak. Dit keer een magistraal gevecht vanuit de boot. De CJW gaat goed krom en de vis weet van geen ophouden. Gelukkig weet ik de dril in mijn voordeel te beslissen en ligt de eerste dertiger van de sessie in de boot.
Voor dit soort karakteristieke karpers kom ik naar Salagou!
Om een uur of 10 ben ik van de stek af en op weg naar de camping. Heerlijk om zo om de paar dagen onder een verfrissende douche te kunnen stappen. Ik ben ondertussen alweer 7 dagen onderweg, maar heb het gevoel er net te zijn.
Hoe het verder gaat lezen jullie zaterdag in deel 2.
