Solo op Salagou – Arno Spruit – Deel 2
Afgelopen woensdag lazen jullie in het eerste deel van dit tweeluik hoe Arno zijn plannen om gooide op het machtige Salagou. Het ‘solo’ karpervissen op zo’n groot water vereiste enkele aanpassingen en na een aantal dagen begon de stek steeds beter te lopen. In dit tweede deel vertelt Arno over de laatste week van dit prachtige avontuur.
Arno aan het woord: Zoals jullie in deel 1 al konden lezen had ik op een camping een basiskamp gemaakt en na het opfrissen en het aanvullen van de voorraden rij ik (halverwege de trip) weer terug naar het water. Tegen de middag ben ik er weer en begint het ritueel van opbouwen weer van vooraf aan. Langzaam begin ik te merken dat m’n lijf in opstand komt. Ik loop al een flinke tijd te tobben met een verschoven ruggenwervel en een hernia, en deze beginnen nu serieus op te spelen. Er is immers geen vierkante decimeter vlak op de stek waar ik vis en dat ga ik merken. Nu maar hopen dat dit geen roet in het eten gaat gooien…
Wat is het toch een heerlijk water… Om verslaafd aan te raken!
Back on track
Ondanks de goede omstandigheden duurt het toch nog tot midden in de nacht voordat er weer een aanbeet komt. Helaas weet deze vis de haak te lossen. Balen, maar die dingen gebeuren. Een goed uur later is het weer raak. Deze karper blijft gelukkig wel hangen en een oude getekende krijger is de klos. Tijdens het weghangen in een bewaarzak krijg ik een hele rare aanbeet. Eenmaal boven de vis gaat deze als een malle tekeer en blijft mijn tegenstander maar diep. Het duurt zeker 20 minuten voordat ik te zien krijg wat het is… Helaas blijkt het een ‘naaktslak’ van ongeveer 120 centimeter te zijn. Bah! Ik onthaak de meerval en leg de rig terug op de hotspot.
Het meer vanuit hoger perspectief. Foto: iStock.
Deze maandagochtend krijg ik voor de tweede keer controle. Wederom was men buitengewoon vriendelijk. De twee dames mochten er best zijn en wederom werd er niets gezegd van m’n tent. Kennelijk was men daar in ieder geval niet in geïnteresseerd. Van hen hoorde ik dat ik de enige karpervisser was die ze gezien hadden tijdens deze controle ronde. Best lekker: ruim 700 hectare voor jezelf.
Lossers
Vandaag is het volop zomers en dat gewoon in mei! Het is echt warm en er staat nagenoeg geen wind. Het voelt zelfs benauwd aan en ik denk bij mezelf: “dat zal vanavond wel een onweersbuitje kunnen opleveren.”
Overdag heb ik dan ook weinig hoop op een aanbeet, maar toch schiet er, uit het niets, een hengel vandoor. Eenmaal boven de vis lost de haak nog voordat ik überhaupt heb kunnen zien wat het was. Dit is nu de vierde losser op 12 aanbeten. Dat is mij teveel. Ik besluit om de hairs van m’n rigs iets te verlengen. Mogelijk biedt dat soulaas. De volgende aanbeet komt in de avond en deze vis blijft wel hangen. De dril is fantastisch, met lange uithalen en heftige strijd. Na verloop van tijd kan ik het net onder een fraaie spiegel schuiven. De foto’s waren helaas niet goed, een teken om nog wat beter oefenen met de zelfontspanner.
Misschien toch nog wat meer…
…oefenen met de zelfontspanner!
De nacht verloopt stil, heel stil. De aanbeten komen echt zeer onregelmatig. Tegen de ochtend vang ik toch nog een spiegeltje. Dit zou een kopie van de vorige kunnen zijn, ware het niet dat het gewicht en de lengte niet overeen komen.
Het einde komt in zicht
Het is ondertussen alweer 26 mei, nog vijf dagen en dan is het alweer voorbij. Vandaag staat er een bizarre harde wind schuin op m’n kant te knallen. Overdag gebeurt er vreemd genoeg helemaal niets, ondanks de fantastische omstandigheden. “Dan maar tijdens de nacht” praat ik mezelf moed in. Gelukkig volgt er een knetterharde run tijdens de eerste uren van het donker. Het waait zo hard dat ik de vis vanaf de kant moet afdrillen: varen is echt onmogelijk.
De karper komt toch redelijk eenvoudig naar de kant en ik kan hem zonder al teveel moeite, door een opening in het wierbed, naar m’n net loodsen. De vis blijkt de grootste van de sessie tot nu toe te zijn. Heel langzaam beginnen de gewichten wat op te lopen. De volgende aanbeet is 3 kwartier later en deze lost helaas wéér de haak. Twee hengels liggen op de kant en blijven dat ook. Het is gewoon te gevaarlijk om nu met de boot het ruwe sop op te gaan. De enige hengel die nog in ligt is er een met tijgernootjes aan de hair.
Een Salagou karper rust eventjes uit in de sling.
Ik vis inmiddels alweer twee dagen één hengel met tijgernoten, maar deze heeft nog niets opgeleverd. M’n vertrouwen in deze nootjes is niet heel groot, maar toch loopt ook deze hengel af. Resultaat, een bijna identieke schub als de vorige.
Op Salagou zwemmen veel schubs van dit formaat.
In de ochtend is het weer tijd om van de stek af te gaan en de voorraden aan te vullen. Op de camping neem ik ook m’n opgeladen accu’s in ontvangst van de campingeigenaar. Het is wel prettig dat hij daarin voorziet. Sterker nog hij vind het geweldig wat ik aan het doen ben en wil er van alles over weten. Aan het einde van de middag ga ik weer terug. Ik heb nu genoeg voorraden bij me om het tot zaterdagmorgen, de dag van vertrek, uit te houden. In deze 4 dagen is het ‘do or die’ en ik ben van plan om alles uit de kast te halen!
Alles uit de kast de komende dagen!
Eindelijk een veertiger!
Tijdens de eerste nacht van deze ‘sessie in een sessie’ krijg ik al snel een aanbeet. Bij het oppakken voel ik al dat de lijn ergens doorheen loopt, waarschijnlijk het wier! Als ik de lijn vrij heb bemerk ik dat deze verderop nogmaals vast is gelopen. Eenmaal boven de plek des onheils komt de lijn maar moeizaam mee. Na wat gepruts met de hengel besluit ik om de lijn met de hand omhoog te trekken. Net als ik vermoed dat alles er af is komt plots de voorslag boven en blijkt de vis helemaal vrij te zijn! Niet veel later beeindig ik het gevecht en schuift er een flink knaap van een schub over het netkoord! Yesss! Hier zat er een engeltje op mijn schouder.
BAM, eindelijk een topvis!
Bij het eerste ochtendlicht zet ik de vis op de foto en na nog een karper te hebben gevangen lig ik midden in een middagslaapje als ik een spetterende run krijg op mijn linker hengel. Omdat ik zo verward was zet ik eerst mijn hoofdlamp op en storm daarna pas mijn tent uit. Na een stevige dril van een kwartier kan ik het net onder een grote schub schuiven. “Zou dit de gewenste 20 kg vis zijn?” Eenmaal aan de wegklok blijkt de vis 20,2 kg te wegen! Wonderbaarlijk blijkt het dezelfde vis te zijn als de schub die mijn maatje vorig jaar had, bij hem was het zelfs zijn eerste Salagou karper!
Hakken.fr
In de dagen die volgen weet ik een flink pak mooie karpers te vangen. Zowel schubs als spiegels van wisselende formaten en typen komen voorbij. Uiteindelijk weet ik zelfs 10 dertigponders te vangen. Een prima score en dat terwijl ik mijn topsessies altijd in het najaar heb op Salagou!
In totaal weet ik 10 dertig plussers op de mat krijgen.
Als de laatste nacht aan breekt zie ik, voordat ik m’n hengels weer wil uitvaren, een hoop commotie aan de overkant. Ik hoor een buitenboordmotor en ik zie een hoop licht vanaf een boot komen. “Zou men een nachtelijke controle ronde gaan doen?” vraag ik mezelf af. Omdat ik geen zin heb in gezeik besluit ik om de hengels er lekker uit te laten en een goede nacht slaap te pakken. Morgen moet ik immers weer naar huis en dat gaat een stuk beter als je uitgerust bent! Overigens was het loos alarm en heb ik geen controle gehad…
Aanpak
Nu ik dit schrijf en weer lekker achter mijn computer in Nederland zit (hoewel, lekker… in de zon op Salagou: dát is pas lekker) wil ik nog even vertellen wat de tactiek was waardoor het op het einde van de sessie nog goed los ging. Zoals ik vertelde heb ik de laatste dagen vanaf dezelfde stek gevist. Het gevaar schuilt er in dat zo’n stek dood wordt gevist. Om dit te voorkomen voerde ik zeer verspreid. Dagelijks knalde ik er tot wel 10 kg Wicked Squid boilies in. Door dit extreem verspreid te doen ‘trok’ ik de scholen karpers als het ware uit elkaar over het enorme plateau.
De strategie was goed, net als het aas én de motivatie 😉
Omdat de karpers zonder uitzondering boiliepap uitscheten wist ik dat ze het plateau aan het overzwemmen waren op zoek naar boilies. Hoe later in de sessie, hoe meer karpers er aan tafel waren aangeschoven en hoe frequenter de aanbeten kwamen. De prima weerscondities, met de wind vaak op mijn oever, hielp natuurlijk ook mee!
Een prima aasje!
Normaal gesproken geef ik een boilie niet teveel credits, er zijn immers veel meer variabelen die zorg dragen voor een goed resultaat. Echter, voor mijn gevoel zaten de karpers zó fel op het aas dat mijn vertrouwen in de Wicked Squid nogmaals is bevestigd. Het is immers heerlijk om een serie mooie vissen te mogen vangen: van oude, getekende krijgers tot schitterende jongelingen die de toekomst van dit water veilig stellen.
Vooral de spiegels zijn van enorme schoonheid.
Houd het netjes a.u.b.
Met de karpers zit het dus wel snor op Salagou, echter: bij vlagen kan het ook flink druk zijn op dit water. Zeker in het najaar. In zowel 2014 als in 2015 was het knetterdruk aan de oevers van dit ‘rode meer’. Deze toeloop is ontstaan na de vangst en publicatie van een hele grote spiegel in 2013. Een karper die zeker hoog op mijn verlanglijstje staat:
Tot de volgende keer!
Afijn, de regels (en de handhaving hiervan) zijn door deze vangst flink aangescherpt. En nee, dit zijn geen loze woorden om andere vissers weg te jagen! Ik ben tijdens deze trip in een paar dagen tijd 2 keer gecontroleerd. In de 14 voorgaande jaren nog nooit..! Gaat het dit jaar mis, dan is het gedaan met het (nacht)vissen op dit water. Men is heel resoluut en wil de toestanden zoals op Cassiën voorkomen.
Kortom, vis met verstand 😉
