Succesvol karpervissen dankzij het ‘Statisch Stalken’

Wil jij meer vis vangen in minder tijd? Ga dan ‘statisch stalken’! Jordy Op ’t Hof is een geslepen visser die vaak nét even wat extra’s doet om ervoor te zorgen dat er een karper (of liefst: meerdere karpers) in zijn net belanden. In dit artikel vertelt hij over zijn nieuwe passie: het statisch stalken! 

Er zijn internet waakhonden die meer op Facebook lijken te struinen als aan de waterkant. Zij gebruiken social media om de visie van anderen publiekelijk te bekritiseren en met o.a. cynische postings te blaffen welke visserij aan de term stalken of struinen mag worden gekoppeld. Zo zou dit alleen van toepassing zijn wanneer we een karper besluipen en proberen te vangen nadat deze visueel is gespot? Laat staan dat er een stuk lood of een beetverklikker aan te pas komt..?

Met een knipoog schrijf ik dat ik vermoed dat deze denkwijze een aanval van acute hondsdolheid moet zijn geweest voor de brokkenstrooier in kwestie. Laten we ons vooral niet druk maken om een term wanneer het plezier van andere vissers voorop staat. Dit gezegd hebbende, wijs ik deze onzin terug naar de voerbak en gaan we over tot plezieriger zaken.’’

Struinen kan met hondenbrokken aan de oppervlakte, maar kan óók met een rigje op de bodem!

Aanpak

Stalken is in mijn beleving een gezonde mix van actief vissen. Dit kan zijn door het aanbieden van oppervlakte aas of door aasbellen af te vissen met bodem aas. Echter is dit iets heel anders als statisch stalken. Dat kleur ik in als een uiterst mobiele statische visserij waarbij net als tijdens het algemeen bekende statisch vissen wordt gevist met een loodmontage. Op het waterstelsel waar ik vis, plaats ik mijn rigs voornamelijk op moeilijk bereikbare stekken. Stekken die zowel boven en onder water een uitdaging zijn, maar uitsluitend op deze wijze zo veilig mogelijk kunnen worden bevist. Kort in de kant, strak onder of tussen takken die in het water staan, onder overhangende bomen, voor duikers of met een PVA-bag dwars door een wierbed heen.

Het gedrag van de door ons zo geliefde vissen is vaak redelijk te voorspellen. Speel hier op in en vang meer!

Allemaal plekken waarvan ik weet dat de vis er is te vinden. Het zijn veelal ook plekken waar weinig tot geen andere vissers, uit angst voor verspelen, de rig durven en horen te plaatsen als zijn daarvoor veel lijn moeten uitzetten. Die angst schets overigens wel een mooi contrast met het vertrouwen dat de vis heeft om op dergelijke stekken te azen. Om een gehaakte vis op de begroeide stekken te kunnen landen, ben ik wel zo goed als verplicht geweest om enkele aanpassingen te maken aan mijn uitrusting. Een gehaakte vis, moet namelijk wel geland kunnen worden.

Uitrusting

Om zo mobiel mogelijk te zijn heb ik mijn materiaal daarop aangepast. Geen lange hengels, maar twee Scopes in de 9 feet uitvoering, lekker compact!

Een hengel waarmee ik op de meest weelderig begroeide stekken kan komen en meer dan voldoende power in handen heb. Flexibiliteit en mobiliteit zijn key woorden in deze visserij. Ik zal mij daarom nooit onnodig lang vastpinnen op een stek als ik denk dat de kans op een aanbeet elders groter is. Bij inactiviteit kan ik binnen enkele minuten klaar zijn voor vertrek naar een volgende stek.

" Flexibiliteit en mobiliteit zijn key woorden in deze visserij. "

Naast de hengels draag ik slechts het schepnet en sling mee in de onthaakmat, een rugtas op de rug en een emmer met aas in de hand. Om nog verder in te perken is de onthaakmat een prima stoel gebleken en een regenpak en/of waadpak houd mij net zo droog als een brolly.

Ik wil alles zien en scan daarom voortdurend het water af naar activiteit. Als ik er mee weg kom, leg ik mijn hengels gewoon naast mij op de grond. De slip is geopend of staat juist helemaal dicht om ervoor te zorgen dat bij het kromtrekken van de top direct stevig kan worden gedrild. Uitsluitend wanneer de stekken wat verder uit elkaar liggen, maak ik gebruik van lichtgewicht banksticks waarop een beetverklikker is gemonteerd.

Alle moeite meer dan waard!

Een belangrijk onderdeel in het succes van deze aanpak is het gebruikt van een waadpak. Dit, omdat ik veelal vis vanaf de kant waar anderen juist naartoe vissen. Afhankelijk van de begroeiing die aan of onder water staan, is het niet altijd mogelijk te drillen vanaf de oever. Ook wier en waterlelies kunnen het je lastig maken een vis dichterbij te halen. Voor passanten en hondenbezitters doem ik naar alle waarschijnlijkheid soms op als een geestverschijning in oorlogskledij als ik door het water heen onder de overhangende bomen vandaan kom gekropen. Dit is vaak de enige en meest veilige manier om een vis weg van obstakels te drillen en scheppen. Het is een extra ‘obstakel’ in de aanpak, maar zoveel beter dan dom blijven trekken aan een vis die werd belaagd op een wijze waarop verspelen of vast zwemmen ongekend hoog is.

Een ander uitrustingsstuk waar ik veel voordeel aan behaal is een polariserende bril. Het geeft rust aan de ogen en is essentieel gebleken op de dagen dat er een schittering op het water zit. Zelfs een klein briesje kan het al moeilijk maken om stofwolken en verkleuringen in het water te detecteren. Een ding is namelijk zeker, tref je ergens een stuk met troebeler water aan, dan kun je er een wedje op leggen dat er karper voor verantwoordelijk is. Met de bril op kan ik niet alleen de vis sneller en beter zien, ook de rig en de reactie die de vis heeft ten opzichte daarvan. Bij een herhaaldelijke schrikreactie ten opzichte van het haak aas weet ik dat er iets moet worden aangepast om toch die aanbeet te forceren.

In het hol van de leeuw

Het leuke aan deze visserij is dat je voortdurend actief bezig bent. Door diverse stekken te bevissen maak ik sessies die variëren van enkele productieve uren tot een hele dag. Meer dan eens heb ik ervaren hoe een groep karpers werd belaagd in hun vaste holding en zich daar vergreep aan mijn rig. Ze zwommen er een enkele maal overheen, keerden om, om zich er vervolgens voor mijn ogen aan te haken. En ik kan je eerlijk vertellen, een aanbeet krijgen is mooi. Maar er een zien aankomen is nog zoveel mooier.

Come to daddy 😉

Door de oppervlaktevisserij heb ik ervaren dat er altijd vissen zullen zijn die zeer moeilijk of wellicht wel helemaal niet makkelijk vangbaar zijn met drijvend aas. Keer op keer zie ik dan dezelfde vissen zwemmen, maar buiten wat zenuwachtig gedrag durven ze het aas niet te nemen en zorgen ze er ook nog eens voor dat er andere vissen worden meegenomen in hun vluchtgedrag. In dit soort situaties bied een statisch stalkende benadering een uitkomst. Krijg je deze aanpak onder de knie, combineer je het en weet je waar en wanneer je de vis het beste kunt belagen, dan trekt je top soms al krom voordat je lijn is afgezonken.

Een van de twee die ik ving tijdens een dubbelrun… Instant én stalkend

Stekken en productiviteit

Singels, slootjes, kommen en putjes. Allemaal water dat door duikers of buizen met elkaar is verbonden. Met name de hoekjes van een water, de onderbrekingen door wiervelden, leliebedden, bruggen, kommen, duikers en plekken met overhangende bosschages zijn favoriet. In mijn stelsel aan wateren ben ik inmiddels bekend geraakt met het trekgedrag van de vis. In het voorjaar verzamelen de vissen zich in de tientallen sloten en putjes tussen de weilanden om zich na de paai weer te verspreiden over de overige tientallen hectare aan water.

Door dit in een veel kleinere gedachte te plaatsen, weet ik ook per stek waar ze azen en op welke tijdstippen ik ze daar kan belagen. Zo kan de ene stek alleen in de vroege ochtend vis in de sector bevatten, terwijl een andere stek dezelfde groep vissen juist in de middag of avond heeft. Wanneer je van dit soort kennis optimaal gebruik maakt kun je ook de productiviteit tijdens korte sessies enorm vergroten. Want juist dit is een tweede grote verschil met het ‘normale’ instant statisch vissen. Ik wil niet wachten op het moment dat de vis over mijn stek komt. Ik zoek de stekken op waarvan ik weet dat de vis er is te vinden op dat moment van de dag.

Een stek waar je niet op afstand naartoe hoort te vissen.

Ook in Frankrijk leverde het een echte bonusvis op. Door de nachtstek te verlaten en met de boot naar een jungle aan in het water staande takken te varen, kon ik mijn rigs plaatsen op een stek waar verspelen bij een normale aanpak bijna 100% zou zijn. De overkant was onbegaanbaar terrein, maar door in het water bij de hengels te staan, kon ik de vis na een aanbeet direct een veilige kant op sturen.

Met het waadpak aan strak naast de hengels staan. De stormpalen staan op 1 meter water en de vis passeert net achter de grote tak.

Om effectief te zijn is het zaak de karper te belagen op stekken waar ze rondhangen. Ik loop vaak meerdere stekken af om die te voorzien van een handje voer en later te bekijken of er activiteit is waar te nemen. Stekken die vis opleveren kunnen een tiental, honderdtal of enkele kilometers van elkaar verwijderd liggen. Door lopend en met een polariserende bril het water te scannen, kom ik tussen de stekken in meer dan eens langs een zeer acceptabel exemplaar dat aan de oppervlakte kan worden belaagd. Die laat ik dan natuurlijk niet liggen.

In de vroege ochtend de nachtstek verlaten met de boot om te gaan stalken tegen een reservaatje. Gewoon één van de topvissen weten te schaken

Afhankelijk van het gedrag van die vis, kies ik een aanpak. Soms zie je zo’n vis namelijk voor korte duur stil liggen, in het kroos azen om vervolgens de bodem om te woelen. Druk azende vissen waarvan de staart als een vlag boven het wateroppervlak flaneert. Stalken is inspelen op wat je ziet om zodoende tot een maximum aan resultaat te komen en niet vast te roesten in een methode.

Aas

Mijn basis aas bestaat uit een mix van kleine en attractieve partikels en boiliekruim. Maar soms kan slechts een enkele Hellraiser pop-up geknoopt aan een chod rigje voldoende zijn. Gepositioneerd op een plek waar de karper regelmatig zwemt is het een ware instant killer. Vis ik op een water waar een handje voer de vis wat sneller kan aanzetten tot azen, dan komen er zondermeer partikels aan te pas.

Met attractief aas kun je op korte tijd veel afdwingen.

Door deze kort na te behandelen met een PVA vriendelijke liquid, kunnen ze gemakkelijk gebruikt worden in een PVA zakje. Deze laat ik dan met lood en al dwars door het wier zakken, zodat het geheel kan openbarsten op de veelal wiervrije bodem die er onder ligt. Het hangt een beetje af van het soort wier, maar het type dat aan de oppervlakte drijft heeft voor deze aanpak mijn voorkeur.

Je zintuigen staan op scherp en stalkend zie en hoor je zoveel meer…

Blijven nadenken

Mijn absolute voorkeur binnen het stalken gaat uit naar de oppervlaktevisserij. Het plezier om op die manier te vangen is groter, maar soms is een andere aanpak productiever. Het weer, gedrag van de vis, het water of de stekken maken het soms een onmogelijke opgave om ze aan de oppervlakte te vangen. Deze elementen maken het leuk om te blijven nadenken over de eigen visserij.

Roest niet vast in één methode. Gevangen met een broodkorstje op een stek waar ze de dag ervoor alleen op de bodem wilde azen.

Door van iedere stek te weten welke tijdstippen het meest interessant is om er te vissen, is een investering van jaren. Ik begin daar nu -na een jaar of vijf- pas echt de vruchten van te plukken. Moeten blijven nadenken over de visserij, het type aas, de wijze van benaderen en dit zien resulteren in nieuwe informatie en vangsten maakt dat statisch stalken een bijzonder effectieve benadering is binnen het karpervissen.

Jordy Op ‘t Hof