Van ’t Padje af – deel 2 – Het jaagpadprobleem en de weg naar een mogelijke oplossing
De controles op voertuigen op de Belgische jaagpaden zijn flink gestegen. Terwijl veel vissers hun afschuw uitspreken moeten zij volgens Mark Hoedemakers ook beseffen dat ‘wij vissers’ jarenlang bevoorrecht zijn geweest. In deze blog vouwt Mark het ‘plan van aanpak’ uit van het VBK over dit ‘hot topic’.
" “’s Oaves laat, de hoar nog naat, nog efkes en noa bed. De raam wied oap, genne sloap en d’n hemel waas veurroej. Mist hing op ’t land. ’s Oaves laat, dan stong de Peel in brand.” "
In het prachtige lied ‘De Peel in Brand’, bezingt de Limburgse band Rowwen Hèze het fenomeen dat wanneer ’s zomers bij valavond, als de zon achter de einder zakt, het wel ‘ns lijkt alsof de aarde in brand staat. En terwijl zo’n zomerse deemstering ondergetekende meestal laat wegzakken in een staat van innerlijke rust, was dat medio september helemaal niet het geval. Tijdens de indian summer van 2014 – die overigens welgekomen was na een weerkundig zomertje van niks – stonden zowat elke dag de oevers van de Limburgse kanalen in brand. Figuurlijk dan toch.
De Peel in brand…
Jullie hebben ongetwijfeld wel ergens opgevangen of gelezen dat NV De Scheepvaart de controles op ongeoorloofd jaagpadgebruik door gemotoriseerd verkeer fors heeft opgeschroefd. Dit naar aanleiding van een aantal klachten van andere gebruikers en enkele ongevallen die niet onopgemerkt voorbij gingen. Het gevolg is een gerichte actie en nultolerantie waarbij ook vissers die met de auto tot op de stek reden (of hem daar al hadden staan), stante pede berispt werden. Net zoals in het voetbal kregen alle overtreders een rode kaart onder de neus geduwd, als voorbereiding op nog strengere controles met bijbehorende boetes. Zeker aan het Albertkanaal is het voor vissers geen kwestie van ‘even slikken en weer doorgaan’, dixit Marco Borsato, want de oevers van deze waterweg liggen slechts voor enkele schamele procenten parallel met een vrij toegankelijke openbare weg.
Lees ook de blog die ik hier reeds over schreef, klik hier!
Aux armes!
Vanuit VBK vzw hebben we meteen actie ondernomen door een online petitie op gang te brengen. Geen petitie om, zoals de strijdkreet ‘Aux Armes’ inhoudt, rechten op te eisen die we niet eens hebben. Wel een petitie om een draagvlak te creëren voor debat met de betrokken partij. Een tweede doel van deze handtekeningenactie was om de lont uit het kruitvat te halen. De spanningen liepen soms hoog op in die eerste twee weken van het strenge optreden. Als vissers zich dan schouder aan schouder zetten middels een petitie, geeft dat hopelijk een houvast om toekomstgericht te gaan denken. Een afwachtende, serene houding in plaats van spreekwoordelijk wapengekletter dat eerder bruggen opblaast dan er te bouwen.
Niet alleen karpervissers, maar ook alle andere hengelaars zijn de dupe van de verstrengde aanpak. Vandaar dat er beslist werd om als VVHV vzw (de door de overheid erkende hengelsportkoepel waar VBK vzw deel van uitmaakt) contacten te leggen met NV De Scheepvaart om samen een vergadering te beleggen. Die samenkomst vond plaats in Hasselt, op maandag 6 oktober laatstleden.
One for the team…
Het was een constructief gesprek. Dat kwam omdat wij als vissers beter kunnen beseffen dat wij de vragende partij zijn, en dat je met roepen en tieren niks bereikt. Al de verworvenheden van de laatste 20 jaar zijn tot stand gekomen door geduld, tact, beleefdheid en goed voorbereide dossiers/aanvragen vanuit de georganiseerde hengelsport.
Er zijn in heel onze maatschappij, en dus ook in de hengelsport, een hoop lui die een gebrek hebben aan geduld, tact, beleefdheid en dergelijke. Mensen die menen dat het middelpunt van de aarde vlak onder hun zitvlak ligt. Zij zien in dit geval niet dat, nu er wordt opgetreden tegen een groeiend ‘probleem’, we gewoon jarenlang van geluk mochten spreken dat men ons, hengelaars, met rust liet. En dan nu met veel poeha eisen beginnen stellen, daar waar wettelijk gezien op dit moment niks op te eisen valt. In de sport zegt men wel eens vaker dat je wint of verliest als team. ‘Take one for the team’, is nog zo’n mooie uitspraak. De waarheid is, op dit moment, dat wij ons best eens een tijd sober opstellen, durven inzien en erkennen dat – naast sluipverkeer en andere ongeoorloofde jaagpadgebruikers – er ook vissers zijn die het bont maken en zo mee aan de oorzaak liggen van de strenge controles, en trachten te werken naar een compromis. Een compromis dat er misschien nooit komt maar waar wel hard aan gewerkt zal worden.
Dat is dan ‘one for the team’ vanwege de mensen die achter de schermen al decennia lang de zaken proberen te verbeteren voor alle hengelaars. De andere ‘one for the team’ hoeft niet veel te zijn. Gewoon je fatsoen houden en de hengelsporters als groep niet in diskrediet brengen door gekke dingen. Ja, laat het ons maar ‘gekke dingen’ noemen. Want geloof me: als ik soms hoor of lees wat sommige vissers voor strapatsen op hun conto hebben staan, dan zak ik niet alleen door de grond van plaatsvervangende schaamte. Dan word ik ook een klein beetje pissig en triestig. Zo kunnen, om een schrijnend dieptepunt te benoemen, de 2 vissers die een dreigtelefoon deden aan het adres van de telefoniste van De Scheepvaart (of die ene visser die tot 2 maal toe belde, wie zal het zeggen?) wat mij betreft hun hengels beter aan de wilgen hangen. De enige goede plaats voor hengels van dat soort lui…
“Toevallig nog gevist, heer Hoedemakers?” “Jazeker!” Een brace Belgische veertigers uit een septembersessie.
Misschien moeten we met z’n allen een keer back to basics gaan. Naar de essentie van wat onze mooie hobby ooit was. Een keertje vasten, wat minder luxueus langs de waterkant verblijven? Want zeg nu zelf: de verschillen tussen nachtvissen en kamperen zijn de laatste 10 jaar flink vervaagd. Niet dat dit slecht is, dat hoor je me niet zeggen. Het is enkel en alleen een vaststelling, een feit dat ook tegen ons gebruikt kan worden, mocht iemand met minder goede bedoelingen dat willen. Haal dus opnieuw een keer die oval van het schap en de trolley uit de schuur!
Misschien bevalt het je meer dan je denkt. In de tussentijd plannen wij vanuit VVHV vzw een vervolg op het eerste onderhoud met de directie van De Scheepvaart. Mocht dit er onverhoopt niet komen, dan bekijken we welke alternatieve weg we kunnen bewandelen om het één en ander klaar te krijgen. Tot die tijd gaan we uit van het positieve en het constructieve, de beste optie.
Een trolley is een noodzaak geworden.
En zo zijn het alsnog twee hectische maanden, zo tussen zomer en winter. Een logisch gevolg als je het leven der op karper vissend romanticus leeft. Een logisch gevolg als je een op karper vissend hengelsportbestuurder bent. Dan is enige hectiek en de nodige dramatiek nooit ver weg.
“Heb je toevallig ook nog gevist, heer Hoedemakers”?
“Jazeker. En daar heb ik met volle teugen van genoten!!!”
