Veel ijsvogeltjes, weinig vis – Rick van den Acker

Meestal ben ik voor KWO achter de schermen bezig, nu vanaf nu soms ook een beetje er voor. Middels een regelmatige blog zal ik jullie op de hoogte gaan houden van mijn avonturen aan de waterkant. In dit eerste deel neem ik jullie mee naar de late winter en het vroege voorjaar van 2016. De voor velen welbekende ‘winterdip’ sloeg ook bij mij toe en voor een tijd lang was alles bar en boos. Hoe het vroege voorjaar uiteindelijk verliep? Lees hier onder verder!


Je kent het vast wel, die taaie winterdip die het gros van ons meemaakt tijdens de koudere maanden. Vaak in Februari, begin Maart eveneens, en in een enkel geval zelfs in de maanden daaromheen. Ook ik moest er dit jaar aan geloven. De vangsten op mijn thuiswater waren bar en boos, een verhuizing zorgde voor de nodige stress en de motivatie zakte tot ver onder het vriespunt. Ondanks dat de wateren er ogenschijnlijk perfect bij lagen en de dagen vaker zonnig dan regenachtig verliepen werd de waterkant op een enkele priksessie na niet opgezocht.

Je zult wellicht wel kunnen raden dat ook deze priksessies alles behalve spectaculair verliepen, een korte samenvatting schetst het juiste beeld: “Veel ijsvogeltjes, weinig vis. Een enkele piep van een verdwaalde meerkoet. Het was taai, maar de atmosfeer was weer goed als vanouds. Ik genoot, genoot van het zijn op de plek waar ik thuis hoor; aan het water.”

Ik doodde de tijd met wat fotografie

Ik doodde de tijd met wat fotografie.

Met wat leuke sfeerplaatjes als resultaat.

Met wat leuke sfeerplaatjes als resultaat.

De drive is terug!

In tegenstelling tot andere jaren duurde mijn winterdip voort. Februari was al ruimschoots ten einde en ook Maart begon zich inmiddels goed en wel te roeren. De drive van voorheen was zoek en waar ik ook zocht, hij was nergens te vinden. Het was opeen zonnige dag halverwege Maart dat ik besloot wat anders te doen: Ik ging niet vissen, ik ging op zoek naar de ijsvogel. En aangezien je de ijsvogel voornamelijk aan het water tegen komt, kon er best een hengeltje mee! Nog geen vijf minuten na aankomst aan het water stond ik al met een kromme hengel; van de eerder zo rijkelijk aanwezige ijsvogels geen spoor, maar mijn drive, diewas gevonden!

Rick-van-den-Acker-Blog-7

De eerste van het jaar; de kop is er af!

Waar een Social wel niet toe kan leiden.

Terwijl ik de vis rustig haar vrijheid terug gaf viel de spreekwoordelijke last van mijn schouders. Het startschot was gegeven, de eerste vis van het jaar een feit: Time to get the engine running. Ik kan het kort houden, want nog geen twee dagen later volgden vis nummer twee en drie. Een Social-sessie met collega blogger Ben van Boekel bracht voor ons beiden een tweetal kleine maar o zo welkome spiegelkarpers op de mat, maar nog belangrijker: Het bracht ons plannen voor het voorjaar. Plannen die we nog eens goed door moesten spreken, reden te meer dus om enkele dagen later af te spreken aan een klein, haast idyllisch aandoend plasje ergens in het Zuiden van het land.

Tijdens de eerder genoemde social kwam namelijk al snel ter sprake dat we beiden nog wel ruimte hadden voor een vroege voorjaarstrip naar het Franse land en als we naar Frankrijk knnen, dan gaan we natuurlijk! Onder het genot van enkele sterke bakken koffie smeedden we onze plannen en na de tussenkomst van een kleine schubkarper vertrokken we beiden met een goed gevoel weer huiswaarts; eind April rood omcirkeld.

Tijdens een Social met Ben van Boekel volgden nummer 2 en 3

Tijdens een Social met Ben van Boekel volgden nummer 2 en 3.

En ook de volgende sessie was het raak.

En ook de volgende sessie was het raak.


Een vroege wekker

Inmiddels was het goed en wel April geworden en op het ontdekken van nieuwe visgronden en het haken van een enkel visje op de lokale parkwateren na stond mijn visserij zo goed als stil. Niet omdat ik de drive weer kwijt was, maar dit keer door chronisch tijdgebrek. De spaarzame vrije uurtjes werden vooral besteed om, zoals al aangehaald, nieuwe visgronden te ontdekken; plannen te smeden en op zoek te gaan naar avontuur.

Avontuur vond ik ook in mijn dromen op het moment dat er zich naast mij een telefoon in uiterste staat van alertheid begon te begeven. Kon ik een keer uitslapen, werd ik wakker gebeld.. Een vlugge blik verraadde al snel dat het mijn vismaatje Stijn was, de gek die vannacht in the middle of nowhere op een weiland had liggen koukleumen. Ik had hem kansloos geacht, het water in kwestie was nog niet ontwaakt en zijn voerstrategie was mijns inziens te fors geweest gezien de watertemperaturen.

Rick-van-den-Acker-Blog-3

Pure perfectie, een vis om van te dromen.

Rick-van-den-Acker-Blog-4

Vismaten gunnen elkaar alles!

Zijn eerste woorden spraken echter boekdelen “Ik heb hem”. Dertig minuten later gleed de mastodont rustig terug het diepe koude water in. Ons, twee jonge vissers, ontzettend gelukkig achterlatend. Het vangen van een grote vis is mooi, maar het delen van geluk, het vastleggen van de vangst van een ander, is misschien wel net zo mooi.

Een beauty voor even de mijne…

En ik, ving ik zelf dan ook nog wat? Jazeker, last-minute werd ik namelijk uitgenodigd voor de jaarlijkse Fish-Inn van de plaatselijke hengelsportvereniging. Een gezellige happening waardingen alskameraadschap, onderling respect en gigantisch veel flauwekul centraal staan. Dit allemaal natuurlijk wel aan het water, we blijven immers vissers. Op de tweede dag mocht ik mijn net schuiven onder een van de mooiste vissen van de plas, een vis die met fier de naam ‘Beauty’ met zich meedraagt.

Ja, de drive is weer helemaal terug en met talloze plannen in het verschiet is dit het uitgelezen jaar om mijn dromen waar te maken. Maar voor nu, voor nu blijf ik nog even dromen, van het onbekende wat ongetwijfeld nog te wachten staat.

Ook ik mocht in April een ware beauty bijschrijven.

Ook ik mocht in April een ware beauty bijschrijven.

Tot een volgende blog!

Rick van den Acker

Bekijk ook