Voorjaarssucces op de ‘Tigers in Talin’
Dennis Willemsma is een geslepen visser en heeft een grote trukendoos om karpers te verleiden in lastige omstandigheden. Hij is net terug uit Frankrijk en in zijn sessie wist hij een aantal vissen te strikken op de CC Moore ‘Tigers in Talin’. Lees mee hoe hij dit klaar speelde…
Extreem vroeg voorjaar
13 maart 2015 er stond een lang weekend Frankrijk gepland. Maar eigenlijk had ik hem liever een paar weken doorgeschoven. Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan en reizen Ulco en ik af richting het land van wijn en stokbrood. Eenmaal aangekomen meten we snel de temperatuur van het water. Zeven graden Celsius en een beetje. Het is niet anders, we zullen het ermee moeten doen. Die zeven graden valt me zelf nog niet eens tegen!
Het decor waar we in vertoeven is in ieder geval sfeervol!
Het is overdag prima weer, maar ‘s nachts knalt de temperatuur tot ver onder het vriespunt. Gelukkig staat er de komende dagen een lekker zonnetje gepland en hopelijk zal dat de vissen wat activeren.
Bliksemstart!
We zoeken een ondiepe kom op waar we afgelopen jaren vaker in het vroege voorjaar goed hebben gescoord. Het water van zo’n 600 hectare heeft een aantal armen en deze is het ondiepst. Ook is deze omringd door diepe rietkragen waar de vis lekker tussen kan liggen. Deze stekken warmen snel op en dat weet de karper wel te waarderen. Snel varen we een paar hengels op stekken die in het verleden voor aanbeten zorgden. Na de tweede hengel te hebben uitgevaren wacht ik eventjes met de derde. Ik heb voor de derde nog geen duidelijk plan.
Soms hoef je niet eens zo lang te wachten…
Aan een van de twee uitgevaren hengels hangt een super attractief aasje, kant klare ‘Tigers in Talin’. Een aasje waar ik in het vroege voorjaar vaker mee heb gescoord. Het zijn de enige tijgernoten in een potje die na opening ook beginnen te slijmen. Een teken dat door conserveermiddel niet alle enzymen dood zijn gemaakt. Het gistproces gaat dus gewoon door op moment dat de pot wordt geopend.
Deze kant-en-klare tijgernootjes van CC Moore zijn zéér attractief.
Talin is een zoetstof en eetlustopwekker en deze is ook duidelijk te proeven wanneer je de noten kraakt. Wanneer de karper een van deze aasjes heeft geproefd is de kans groot dat deze opzoek gaat naar meer. De nootjes liggen amper een kwartier tussen de rieten wanneer de hengel vertrekt. Nou ja, een paar piepen en tikken op de top verraden dat er actie is. Pas voor de kant weet ik zeker dat er een knappe schub aan hangt! We vangen de eerste twee dagen 4 vissen waarvan er twee op de Tigers komen. Van de zes hengels is er maar 1 voorzien van een Tiger in Talin…
Instant succes op de CC Moore tijgers!
Alles of niets offensief
De laatste nacht vissen we op een ander water, het weer in de regio van het putje is iets beter. En door de gemiddelde diepte van het water schatten we de kansen op een bak iets hoger in. De overige vissers op het water blanken alsof het een lieve lust is. Op een enkele vis na is het erg taai. Zelf ben ik ook erg benieuwd hoe de situatie op het putje is. Dit omdat het putje komende tijd een paar keer op het programma staat. Het is een grindgat van zo’n 10 hectare en herbergt een laag bestand aan karper. Echter zijn de aanwezige vissen wel van een hoog gemiddelde. Geen makkelijke opgave dus maar een mooie uitdaging.
De nachten zijn koud, heel koud!
Na een paar uurtjes sturen komen we aan bij het door wiervelden gekenmerkte water. Zo licht mogelijk bepakt snellen we ons naar de stek. Links van ons bevindt zich een ondiepe kom met enkele schone grindplaatjes. Op een van deze plaatjes laat ik een kort rigje zakken voorzien van een uitgebalanceerd Talin-nootje. Her en der een nootje rondom het haakaas. De attractie van deze nootjes is hoog. Zo kun je dus met weinig aas een goed signaal af geven. De vissen zullen maar enkele nootjes vinden en de kans is groot dat jouw haakaas daar bij is. De karpers hoeven immers niet door een berg andere nootjes ‘heen te azen’ voordat ze je haakaasje opnemen.
Last minute!
De nacht verstrijkt zonder enige actie en in de ochtend sta ik op met een beetje een verslagen gevoel. Mijn gevoel zei gisteren dat er wel een hengel zou aflopen. Echter is het kwik vannacht gedaald tot -7 graden Celsius. Niet echt ideaal dus. Toch heb ik een aantal lijnzwemmers gehad op de hengel in de kom. Een teken dat de vis toch door de wierbedden heeft gescharreld. Misschien wel zoekend naar de enkele nootjes die daar liggen. Wanneer we alles op hebben geruimd en we aanstalten maken om de hengels binnen te draaien. Zie ik ineens de waker tegen de hengel knallen. De top buigt door en de slip begint te ratelen! BAM! Snel met de boot achter de vis aan die zich al in een oud wierbed heeft geboord. Met een flinke bult wier om zijn lijf verdwijnt de schub in het net. Een mooie afsluiter van de sessie. Over een paar weken zijn we terug!
We will be back!
