Aanprutsen in Oostenrijk deel 3 – Michiel Pilaar
In dit derde deel van de vakantie van Laus, Toi en Michiel zien we de ‘ontploffing’ van hun “Duitse vriend” Barry en komen er hard vechtende karpers op de kant!
Lees ook deel 1 & deel 2 van dit Oostenrijkse avontuur!
Oeps…
Onze Barry die hem keihard chillt voor zijn residentie!
De lichten van de Mercedes doven en het autoportier klikt open en slaat daarna hard dicht. De Oostenrijkse ‘Barry’ komt aangerold in moordend tempo aangerold over het campingveldje en begint te schreeuwen en te schelden. We vragen ons oprecht af of deze beste man geen stoornis heeft en hij zegt: “Ich gebe dir fünf Minuten zu gehen”. Hij duwt Laus omver vertrekt. Laus wil gaan inpakken maar Toi pareert. “Vuile angsthaas, we laten ons niet wegpesten!” roept hij waarna hij een bankstick uit een foudraal trekt. De andere campinggasten kiezen massaal onze kant en zeggen zelf te willen getuigen als het escaleert. Dat dit in de lucht hangt is heel duidelijk want we horen Barry briesen tegen zijn chick, en dat terwijl z’n caravan een goede 80 meter verwijderd is van het strandje.
Nadat het 2 minuten stil is zien we plotseling een hoofdlampje over het water bewegen. We kijken eens goed en zien een aluminiumboot naderen langs het riet, op volle vaart. “WTF Barry heeft het op onze hengels voorzien”. Omdat het strandje langzaam diep wordt staan onze hengels op lange steunen, zo’n 30 meter uit de kant. Laus en ik spoeden ons in onze waadpakken en rennen het water in naar onze steunen. Barry nadert en begint weer te schelden en wijzigt nog niet zijn koers. Vlak voordat hij in zou varen op mijn hengelsetup kan ik snel m’n hengels er af halen en in het water gooien. De Nash Entity stokken zakken af naar de bodem en Barry z’n elektro motor mist (gelukkig) de gevlochten lijn. Vlak voordat hij m’n buzzerbar ramt kan ik de aluminium boot een grote beuk geven om deze van richting te veranderen. Terwijl ik dat doe zie ik en vuist naderen en in een reflex duik ik weg naar achteren waarbij ik water schep met m’n waadpak.
Door de beuk tegen de boot zijn Laus z’n hengels veilig en vaart Barry vloekend verder. Snel pakken we onze spullen bij elkaar en brengen we deze in veiligheid. Na 100 meter door te hebben gevaren draait hij om en komt hij weer op ons af. Met de Minnkota op standje 5 vaart hij het steeds ondieper wordende strand gedeelte op tot de voorkant van de boot in het zand hapt en onze aggro Barry als een woeste Bokito uit de boot springt. Omstanders komen tussen mij en Barry staan want ik sta nu ook in de oorlogsmodus en ben klaar om mijn knappe gezichtje op te offeren in een man tot man gevecht.
Gelukkig vallen er geen slachtoffers en even later vaar ik nog 2 stokken uit.
Gelukkig (voor mij BIBV – ben ik bang van-) wordt de rel gesust en druipen zowel wij als Barry af. Vannacht vist er niemand, alleen maar verliezers heute Abend. Bij de tent kook ik nog van woede en ros/lazer/pleur m’n uitrusting de tent in. Laus zit er psychologisch doorheen en wil het vissen stopzetten. “Joh, we gaan lekker biertjes tikken en uit eten, overdag een beetje zwemmen, prima man! Geen stress, het is vakantie!”
Hier kan ik niet mee instemmen en besluit eerst met de camping eigenaren te gaan praten. Hier tref ik begrip en uitleg. Onze Barry heeft een aantal jaar geleden een zwaar auto ongeluk gehad en hierbij hebben zijn hersenen schade opgelopen. Nu leeft hij het leven wat hij altijd wilde: mooie auto, veel op de camping en veel vissen. Echter: als dit aangetast wordt kan ietwat autistisch gedrag vertonen waardoor hij als persoon nogal ‘lastig’ wordt. No shit, REALLY !?
Nadat de camping eigenaren beloven om met onze amigo in gesprek te gaan houd ik het voor gezien en kruip ik de slaapzak in. Ik kan de slaap niet vatten en ben nog steeds boos, maar aan de andere kant vind ik het ook wel weer sneu voor Barry. Tsja, morgen maar eens een rondje fietsen en op zoek naar andere stekken.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen
Tijdens de dodelijk vermoeiende 4 uur durende fietstocht (vermoeiend voor Laus en mij, Testo Toi heeft geen enkele moeite) vinden we slechts 2 andere toegankelijke stekken. En dat op zoveel hectare water, helemaal NDK. We voeren één stek aan en bij terugkomst op de camping komt de camping eigenaresse aangelopen. Barry heeft de handdoek in de ring geworpen. Hij wil óf alle dagen vissen óf hij hoeft niet te vissen. Mooi zo, vanavond voeren, morgennacht vissen.
Het is voor elkaar: het strandje is eindelijk van ons! Dat moet gevierd worden!
Tijdens onze fietstocht hadden we geconstateerd dat er in een nabijgelegen stad (nouja, stad… een wat groter dorp) een ‘Bierfest’ is. Ik zal het even voor jullie vertalen: Bierfeest. Kijk, dat is nou ongelukkig! Bij deze nieuwe informatie gaan de oogjes van Laus en Toi acuut glimmen.
“Kommen Sie bitte mit Ons zum Party?”…. “Jawöhl!!!”
Bierfest associëren Nederlanders immers met push up BH’s en lange tafels waar man en vrouw door elkaar heen gezellig aan de bieros zitten. Vakantiegevoel in optima forma en we besluiten de resterende dagen ‘nacht om nacht’ te vissen. Dit komt neer op 4 visnachten zodat we de overige avonden op stap kunnen gaan. Slapen doen we immers wel weer als we thuis zijn.
Striemende karperrunssss
Nu we de ‘campingstrand oorlog’ hebben gewonnen doen we heerlijk ons ding en vissen we vanaf beide hoeken vanaf de camping. Maximaal 2 hengels per persoon om de lijndruk laag te houden en om ook nog te kunnen slapen. De nachtjes zijn namelijk extreem kort, we vissen van middernacht tot 6 uur en met iedere keer 4 of 5 aanbeten is het behoorlijk slopend. We zijn immers ook geen 18 meer ☺
De vissen zijn extreem sterk en de runs zijn zó psychologisch hard, ongekend. Omdat de hengels in het water staan duurt het best wel een tijdje voordat we erbij zijn. De vissen kunnen dan ook echt extreem op snelheid raken en scheuren daadwerkelijk de lijn van e molen. Met m’n telefoon heb ik dit filmpje gemaakt van een aanbeet in de ochtend.
De vissen die we vangen zitten qua gewicht tussen de 15 en 37 pond. Perfect voor zulke zomerse nachtjes. Er is immers altijd kans dat er een bak tussendoor hobbelt! Alhoewel het (late) najaar hier beter geschikt voor is. Met een lage watertemperatuur zullen de ‘knollen’ minder actief worden en de ‘bakken’ makkelijker neerstrijken op de voerstekken. Dit najaar heb ik geen tijd dus ik moet het nog maar even in de koelkast zetten.
Dit slag vissen zijn de kersen op de taart.
De avonden op het Bierfest blijken legendarisch te worden. Om en om zijn we de Bob wat resulteert in foto’s op de iPhone die niet geschikt zijn voor publicatie op een onbeveiligd medium als KWO. Vooral Toi heeft het uitstekend naar z’n zin en de laatste 2 stapavonden is het ook nog eens kermis. Kortom we vermaken ons prima en de dagen vliegen voorbij.
Een mooie combinatie zo: vakantie, voeren en vissen!
Voordat we het weten zijn de twee weken om en moeten we weer naar huis. Jammer, maar we kunnen terugkijken op een avontuurlijke en leuke vakantie.
Aan al het goede komt een einde…
Laus rookte volgas, maar dit mocht ab-so-luut niet op de foto!
Excursies doen we regelmatig!
Nu ik deze drie blogs heb geschreven besef ik meer en meer hoe bruut ik deze visserij eigenlijk vond. Met de boot lekker varen over het grote meer, de drills met de bizar sterke vissen, het heldere water, de rust in de nachten (geen snelwegen in de buurt), de kraakheldere sterrenhemel, mannn ik wil nu alweer terug. Toch zal dit nog even op zich laten wachten. Maar mijn droom om van een water als dit ooit een 25 kg plusser te vangen zal in vervulling gaan, ooit! Als dit gebeurd heb ik al een naam voor de vis…. Barry!
We will be back!
