Back on track – Dennis Willemsma
Wowww, mijn vorige blog over mijn verblijf in Zuid-Afrika bracht nogal wat reacties teweeg. De telefoon stond roodgloeiend en mijn Facebook Messenger liep over van de berichten. Al die berichten koester ik en bij deze wil ik iedereen bedanken voor de positieve reacties. Het geeft mij dan ook het gevoel dat ik het juiste heb gedaan. Mensen op wie ik niet gereageerd heb; excuses! Soms was het gewoon te druk om direct te antwoorden. Wel heb ik alle opbeurende en liefdevolle berichten gelezen en dat heeft me goede moed gegeven om het normale leven n het karpervissen weer volgas op te pakken.
Back on track. Eindelijk weer naar Frankrijk!
De eerste trip sinds maart
Na thuiskomst reed ik direct de volgende ochtend richting de BFP Carpstore. Tijdens mijn periode in Zuid-Afrika hield ik regelmatig contact met Bas en hij weet als geen ander hoe belangrijk het vissen voor mij is. Dankbaar constateerde ik dat mijn favoriete aas al klaar stond en na het aanvullen van mijn tacklebox pakken we samen nog een goede bak koffie. Bij het dichttrekken van de deur van de shop realiseer ik mezelf pas cht dat de eerste sessie sinds maanden eindelijk in het vizier is gekomen!
Hop, hop! Volladen die bus en wegwezen!
Een dag later steek ik mezelf in camou-kleding, trek een dikke jas uit de schuur en na een afspraak in Amsterdam kan ik meteen door richting Frankrijk, BAM! Zo?n 9 uren rijden staan er voor de boeg, helemaal in mijn eentje dit keer! De adrenaline giert weer ouderwets door mijn lijf en ik constateer dat de spanning om te gaan vissen weer helemaal terug is, heerlijk!
Geen stress
Vanaf Antwerpen sluit ik aan in de dagelijkse files. Bij Lille, waar ik de grens over ga is het eveneens raak. De vertraging bedraagt dan al zo?n 2,5 uur.
Geen stress tijd zat.
Pas diep in de nacht kom ik aan op water nummer n. Een betoverend klein putje waar eigenlijk geen informatie over te vinden is. Enkel het gerucht ?dat er een paar bakken zwemmen? is hetgeen dat ik weet. Onder het mom ?nu we er toch zijn? pomp ik de boot op en maak een rondje. Ik schrik als ik op de dieptemeter kijk: een enorm maandlandschap bevindt zich onder mij.
Zorgvuldig bevoer ik een aantal plateau?s en is het mooi geweest voor de dag (lees: nacht). ?s Morgens vroeg geniet ik eerst van een bak koffie en een broodje alvorens ik de hengels prepareer. Het zoeken van de juiste spots is een secuur werkje en pas aan het eind van de ochtend liggen ze allemaal spot-on.
Wier… Op alle wateren die ik bezoek is het groene goedje aanwezig in een groot aantal variteiten!
Zelden heb ik mezelf zo relaxed gevoeld aan het water als nu. Ik struin wat langs de overhangende takken en voor ik het weet is de dag alweer voorbij. De eerste nacht passeert helaas zonder actie en na het nog een aantal uren aan te hebben gekeken besluit ik wat te voeren en naar een water in de buurt te rijden. Vorig jaar heb ik er enkele goede sessies gedraaid en de kans op meerdere vangsten is er een stuk groter. Beet krijgen is wel iets waar ik aan toe ben na de intensieve voorliggende weken.
Hit n? Run
Op het nieuwe water val ik met de neus in de boter, want het is er enorm rustig. Het 110 hectare water herbergt veel vis en zelfs enkele hele grote exemplaren. Snel voer ik wat handen op een aantal bekende plekken. Voor de eerste nacht kies ik een stek bij de holding area, tenminste? tijdens een voorgaande trip lag de vis hier massaal. Fingers crossed dat dit nu ook het geval is.
Actieve Hit & Run visserij!
Tegen de ochtend vang ik dan eindelijk mijn eerste karper. De grote wierbedden maken het vissen lastig en zeker het drillen is een grote opgave. Ik waad zo?n 100 meter achter de vis aan en kan haar scheppen. Een fraai gebouwde schub is de eerste van een reeks die deze dag zou volgen. Tegen de avond verkas ik naar de volgende stek en bevoer ik de holding stek. We zijn weer ouderwets lekker bezig.
Zo hop ik een paar dagen van stek naar stek. Per dag bevis ik eigenlijk twee stekken. Dit om de spotszo lang mogelijk vis te laten produceren. De karpers staan op deze manier niet langdurig op dezelfde plek onder druk. Wel is het hard werken geblazen, maar ik geniet met volle teugen.
De mix tussen spiegels-schubs, jong-oud, hooggebouwd-mager is groot.
Grillig
Het water laat zich van zijn meest grillige kant zien. Dagen met 7 tot zelfs 9 vissen worden afgewisseld met onverwachte blanks. Het vreemde is ook dat er weinig grote vissen op mijn mat komen. Aan het einde van de week kom ik erachter dat er opnieuw een uitzetting van pootvis heeft plaatsgevonden. De kleinere vissen doen zich tegoed aan alles wat ik in het water gooi. Wel erg welkom al die actie en zo nu en dan bezoekt een oudje mijn schepnet. Echter, de echte toppers blijven weg, maar het kan me eigenlijk weinig schelen.
Af en toe weet ik een vis van het oude bestand tussen de uitzetters door te vangen.
Next stop: Zuid-Frankrijk
Op de terugweg bel ik enthousiast Charlie, een fanatieke Frankrijkvisser uit mijn regio. Vorig jaar zouden we al eens afreizen naar een hard circuitwater in het zuiden van Frankrijk. Omdat ik over een week of 2 weer een trip kan inplannen vraag ik hem naar de situatie op het water. Charlie reageert adrem ?geen idee, ga je mee om het zelf te bekijken?? Het blijkt dat hij ook een solotrip heeft gepland precies in de periode dat ik weer een karperreisin mijn agenda had staan. Binnen vijf minuten zijn we eruit; we gaan samen!
Whoop, whoop! Het volgende avontuur staat alweer in de planning. Dit maal met Charlie!
Als jullie deze blog lezen is de desbetreffende sessiezojuist achter de rug. Het was een roadtrip waarbij de kern ?vallen en opstaan? was, net zoals in het gewone leven! Na veel afzien kwam het uiteindelijk goed. De komende tijd kruip ik weer achter het toetsenbord om snel weer aan jullie te kunnen rapporteren. Stay tuned 😉
Happy days! Tot de volgende blog mannen!
