BTW Revealed – The Labyrinth – Mandy Zupansic
Natuur, stilte en veiligheid staan bij een sessie voor mij centraal. In het midden van Frankrijk ligt een prachtig water. The Labyrinth welke te boeken is via HotspotsinFrance.com. Een moeilijk water, van 20ha, dat in de beroemde Yonne – vallei naast het dorpje Misy sur Yonne verscholen ligt. Het water word sinds 2007 door Kevin en Anita Maddocks gerund. Het water bevat een schitterend bestand aan spiegel, schub en lederkarpers. Ook zwemt er meerval van boven de 50 kg rond. Het water bevat alles wat je jezelf kan wensen.
Plateaus, zandbanken, wiervelden, grind en zandbanken en de schitterend begroeide oevers. De diepte varieert tussen de 2 en 4,5 meter. Boten kunnen ter plekke gehuurd worden. Mogelijkheden zijn er in overvloed op dit water. De vissen zijn zowel op afstand, als onder de eigen hengeltoppen te vangen. Het bestand bestaat uit ongeveer 450 karpers tot hoog in de 40 pond.
Er zijn 22 stekken op Labyrinth. Mijn voorkeuren gaan uit naar Dead mans creek en Climbing tree. De karpers zwemmen tegen de avond de kreek naar binnen en zwemmen er ’s ochtends weer uit. Als je het een beetje slim aanpakt, dan kunnen de vissen niet langs jou aangeboden buffet en haakaas.
Het facillitair is dik in orde! Op meerdere plekken zijn waterkranen geinstalleerd en dit is drinkbaar. Bij Dredgers point staat een groene container. Hierin vind je een toilet, ijskast, diepvries en oplaadpunt voor je accu’s/batterijen etc. Op meerdere plekken langs het meer vind je deze groene containers. Bij Redwood staat een gebouw met 3 douche’s en 3 toiletten. Kortom, laat je verassen door dit magnifieke water, en ontdek de schoonheden die dit water herbergt.
De trip van Mandy Zupansic
De bus is volgeladen. De energy drank is klaar om mij wakker te houden gedurende de rit van 575 km. Rond middernacht vertrek ik richting het noorden van Frankrijk. Ik had met John Hewitt, de beheerder van het water, afgesproken dat ik voor 11.00 zaterdagochtend aanwezig zou zijn. Gelukkig was ik ruimschoots op tijd en kon ik John al om 08.00 uur in de ochtend bellen dat ik gearriveerd ben.
Na een hartelijk ontvangst word ik door de ingangspoorten van Labyrinth geloodst. Na een korte rondleiding langs het water besluit ik op Dredgers point te gaan zitten. Het sanitair is dichtbij, en de windrichting blaast vol op deze stek. Ik wist dat er wat wiergroei was, maar ik schrok toen ik met de boot op het water dobberde op zoek naar geschikte stekken.
Het was iets meer dan ik dacht. Maar het wier heeft ook iets moois. Er zwemt vis tussendoor!
Tijd voor de eerste nacht, altijd spannend!
Ik was moe van de trip, en had niet veel zin om wiervrije plekken te gaan zoeken. De hengels werden ingegooid en ik kroop mijn slaapzak in. Het was te verwachtten dat er niets zou gaan gebeuren. “Stom!”, dacht ik bij mezelf.
Let’s go fishing!
Het is maandagochtend. De onthaakmat is nog droog en het schepnet ligt nog steeds in de struiken. Ik ben positief gestemd en voel dat het wel eens kan gaan gebeuren vandaag. Ik neem de markers mee in de boot en met de peilhengel op scherp vaar ik vol goede moed rondjes op mijn kant van de stek. Het lood zakt mij steeds dieper in de schoenen als ik na een uur nog geen wiervrije plek weet te vinden. Dan nog maar een rondje!
“Tok….” Yes, een wiervrije plek. Hier gaat een marker erin. “Tik…” een stukje grind. Na een goede 2 uur zoeken had ik 5 wiervrije plaatsen gevonden. Tijdens het terugvaren zag ik opeens een hele klos wier heen en weer bewegen. He ? Zou hier soms een karper tussendoor gezwommen zijn. Deze plek had mijn voorkeur!
Er ging een kilo Red Fish bollen van Flevobaits te water. Met de spod voerde ik hennep en gebroken boilies bij. De vermoeidheid begon weer toe te slaan en nadat ik alle 4 de lijnen nat waren, dook ik weer terug in mijn slaapzak.
Volgens beheerder John blijven de vangsten overdag uit, en wordt er alleen ’s nachts karper gevangen. Tijdens mijn droom over een dikke bak, schrok ik wakker. Mijn rechter Delkim schreeuwde om aandacht. Het is de hengel die ik bij het ‘bewegende wier’ gepositioneerd had. Zenuwachtig stond ik deze eerste vis te drillen. Moeizaam kwam hij richting mijn schepnet. Beheerder John kwam net op dat moment aangereden en bleef even vol verbazing kijken. Hij pakte het schepnet en ging klaar staan om de vis te scheppen. Toen we een eerste glimp opvingen zagen we beiden dat dit om een 30+ vis ging.
Na een mooie dril lag er een lange schubkarper in mijn onthaakmat. En warempel… de unster bleef steken op 34,8 pond. “Yes!” Mijn eerste bak van Labyrinth is binnen.
Mijn onderlijn zit goed verankerd in de onderlip. De onderlijnen die vaak gebruik is erg simpel: een semi stiffrig van 10 á 15 cm. 1 cm voor de haak heb ik de coating weggehaald, zodat de haak tijdens het naar binnen zuigen nog beter kan indraaien. Als haak gebruik ik de Fox S4 haken maat 6 en 8. Vervolgens monteer ik een krimpkousje en klaar is Mandy. Om alles netjes op de grond te houden gebruik ik een leader van Piet Vogel. Normaal maak ik ook altijd gebruik van een flying backlead. Maar dit raad ik niemand aan als je in wier vist. Gebruik zo min mogelijk uitstekende dingen waar het wier aan kan blijven hangen.
In wateren met veel wier geef ik mijn voorkeur altijd aan inline, of een safety clip drop off systeem. Komt de vis vast te hangen in het wier, dan klikt het lood los en kun je de vis zonder verdere problemen het net in dirigeren.
Dat smaakt naar meer…
De hengel werd weer op dezelfde plaats gepositioneerd. John bleef nog even bijkletsen en Barry – mijn inmiddels engels vriend – kwam ook even buurten. Hij zat een kleine 50 meter verderop. Er kwam een uitspraak uit zijn mond waar ik hartelijk om moest lachen. “wow.. a woman can fish to!”. Bij Barry was het de eerste nacht stil gebleven. Maar na deze vis had ik toch een heel goed gevoel over de naderende nacht.
Wat is het water avonds schitterend. Er begon een lichte mist op te komen en de wind viel weg. Mijn ogen vielen op dat moment dicht en ik ging lekker in mijn slaapzak liggen. Heerlijk! Wat een gevoel om de eerste dag af te sluiten met een 30+ vis. Laat de nacht maar komen.
In de verte hoorde ik een Delkim gillen om aandacht. Niet veel later liep er weer ergens een pieper af. We zaten maar met 6 vissers op het hele meer en alle andere vissers zaten op het open stuk. Nog voordat ik mij om kon draaien in mijn slaapzak kreeg ik een run. Verrek ! Het was mijn middelste hengel die krom trok.
Mijn hart bonkte in mijn keel en het zweet liep over mijn rug. Daar sta je dan in het donker met een kromgetrokken hengel. Bevend op mijn benen stond ik te drillen. Barry had het ook gehoord en kwam al aangestormd om te helpen. Een grote schim liet zich heel even zien en dook daarna weer de diepte in. Zou het een meerval zijn ? Meters lijn werden van mijn spoel gerukt en de hengel stond bijna krom tot in het handvat! Na een half uur konden we zien dat het om een dikke bak van een spiegel ging. “Voorzichtig drillen nu Mandy ” zei ik steeds tegen mezelf. Barry begon te lachen en zei: “easy girl! Take it slow!”.
Niet veel later zien we dat het lood niet losgeklipt is en vol zit met wier. Ik schreeuw Barry toe dat hij de vis zo snel mogelijk moet scheppen want het onderlijntje hangt slap. Het wier haalt alle druk van de onderlijn af ! De nachtmerrie van iedere karpervissers werd werkelijkheid. Op het moment dat Barry het schepnet onder de kolos wil schuiven, schiet de haak los. ^#%@
Alle mogelijke scheldwoorden die in ons Nederlandstalig woorden boek voorkomen kwamen in mij te boven. Ik kreeg niet lang de kans om te vloeken want mijn rechtse pieper schreeuwde ook van plezier. De run ging zo hard dat de achterkant van mijn hengel van de rodpod werd getrokken. Net voordat ik wil aanslaan stopt de run! Shitttttttt, twee missers binnen 15 min. Ik was zo pissig en ontdaan dat ik mijn hengels maar ingooide. Gelukkig voelde ik op mijn rechterhengel een duidelijke bonk. Dat geeft weer hoop!
Een herkansing!
Alsof ik een engeltje op mijn schouder had ! Rond 03.00 uur liep de rechterhengel alweer af. Barry kwam slaapdronken en met zijn ogen op half 7 aangestrompeld. “WHAT..? AGAIN ?” zei hij met een lach op zijn gezicht. Ik kan heel eerlijk zeggen dat het een lekker gevoel was de mannen af te troeven die hier regelmatig komen vissen. Sorry heren 😉 Na een korte dril lag er een schubje van 22,2 pond op de mat. Een slachtoffer van een meerval. Net voor de staart zat een litteken en een lelijke knik in zijn lijf. Maar vechten kon het schubje nog goed! De rest van de nacht bleef het op een enkele piep stil.
Een bijzondere vis die zeer welkom was na de verspeelde bak.
’s Ochtends zag ik opeens een voerboot richting mijn stek varen. Links van mij zaten 2 Luxemburgers en die hadden al 2 nachten geen piep gehad. Dus besloten ze maar om hun lijn bij mijn marker te komen droppen. Toen ik mijn linkerhengel binnendraaide hoorde ik links van mij een beetmelder af gaan. Drie keer raden. Ik had een lijn van mijn buurman te pakken!
De *** had zijn lijn over mijn lijn heen gevaren en gedropt bij mijn marker. Ja maak het helemaal even! Ik heb zijn lijn binnengedraaid en de schaar erin gezet. Een aantal tellen later stond er een zeer boze Luxemburger op mijn stek. Natuurlijk spraken ze geen Engels, Duits of Nederlands. Uit zijn gebrekkig engels kon ik opmaken dat hij het belachelijk vond dat ik zijn lijn doorknipte, en hij niet wist dat ik bij de marker aan het vissen was. Dame of geen dame, ik wees hem erop dat hij rechtdoor moet vissen en niet voor andermans stekken. Waar haalde hij het lef vandaan?
Het is ochtend nummero drie, en ik zie vanuit mijn tent heel wat vis aan de overkant springen. Inpakken en verkassen dus. Het was een hele klus om met de bus aan de overkant te komen. Op de paden lag nogal wat modder en slib door de regen die er de afgelopen dagen is gevallen. Wiervrije plekken zoeken viel op deze stek niet mee. Na een goed uur lagen de hengels er weer in. Toen ik op mijn stretcher een welverdiend bakkie koffie zat te drinken zag ik wéér een voerboot over mijn oude stek varen. Stekkenpezers!
Verkassen met die handel…
’s Middags trok er een zware regen- en onweersbui over Labyrinth heen. Ook de avond en nacht waren doorspekt met heftige regenbuien en het verbaasde me ook niet dat ik dat ik ’s ochtends wakker werd zonder vis. De wind was gedraaid naar een koude noordoosten bries. De Luxemburgers hadden ook niets gevangen. Omdat de wind gedraaid was, besloot ik toch om deze te volgen en verkaste weer terug naar Dredgers point. Op de terugweg heb ik de Luxemburger gewaarschuwd dat hij voor zijn eigen deur moet vissen!
Barry bleef nog een nachtje aan de overkant zitten. Hij had wel twee vissen gevangen. Een schub van 38 pond en een spiegel van 36,2 pond. Daar zat ik dan weer op Dredgers point. Mijn hengels werden dit keer beaasd met mini Squid Dumbells. Mijn rechterhengel werd voorzien van een testbol waar Flevobaits op dit moment nog mee aan het testen is. De gehele strook voor mij werd aangevoerd met een ruime kilo gecrushte Squid en Red Fish bollen.
De hengels gingen vlak voor het donker te water. Rond 4 uur schrok ik wakker van een Delkim die wel heel erg hard stond. Het was mijn Engelse vriend Barry. Luttele seconden later krijg ook ik een ontiegelijk harde run. Aan de andere kant van de lijn voelde ik een logge tegenstander. Deze kwam wel erg gemakkelijk mee naar de kant. Het lood had zich gelost en de vis gleed zonder moeite mijn schepnet in. Shit! Ik kreeg het schepnet niet opgetild. Wat nu ? Ik heb de tripod en weegschaal maar in het water gezet. Toen ik het net open maakte om de vis in de weightsling te hangen zag ik pas om wat voor vis het ging. Een prachtige spiegel van formaat.
Wat een bak!
De weegschaal bevestigde mijn vermoeden dat het om een 40+ vis ging. De naald van de unster bleef steken op een gewicht van 42 ponden. Mijn eerste echte Franse bak! En dat op de testbol, wat een heerlijk gevoel. Ik stak de vis voorzichtig in een bewaarzak en ging weer op mijn stretcher liggen. Slapen lukte echter niet meer!
Om 8 uur was de fotograaf er al en na het maken van foto’s sloeg het weer in een keer om. De regen kwam met bakken uit de lucht en windstoten van 65 km per uur lieten mijn tent hevig schudden. Weer of geen weer, mijn trip kan niet meer stuk ! De regen maakte het lastig voor mij om op mijn benen te blijven staan. Mijn beperkingen maken het lastig om te doen wat ik wil aan de waterkant. Mijn verlamming en de regen maken het er zo niet makkelijker op. Vastberaden zet ik door, en ga ik op zoek naar plateaus e.d. Aan mijn rechterkant vond ik een plateau van nog geen meter diep.
Een nieuwe poging!
Ik voerde wat op dit plateau en legde er een hengel weg. Midden in de nacht begon de actie weer. Eerst mijn rechterhengel was het haasje. Een schubje van net geen 17 pond kwam mijn voerstek inspecteren en kon mijn scherpe rig niet ontwijken. Een uur later liep dezelfde hengel weer af. Elke meter die ik binnendraaide werd in drievoud weer van mijn spoel getrokken. Meerval!
Na een lang gevecht van een half uur kreeg deze tante de overhand. Het was geen meerval, maar wederom een karper van formaat. Mijn hart bleef bijna stilstaan (gelukkig dat ik een pacemaker heb) toen ik zag dat er onderlijnen en hoofdlijnen om mijn hoofdlijn gewikkeld zaten. Nog voordat ik het kon geloven luidde er een harde knal. De lijn brak en de vis gleed langzaam het diepe in. “Shittttt!”
Redwood
De laatste 3 nachten wilde ik op de ‘Redwood stek’ vissen. Alle spullen in de bus en verkassen maar weer. Redwood is een doodlopende aftakking van het grote water. Ik heb regelmatig vissen naar binnen zien zwemmen. Jammer genoeg liet mijn lichaam het af weten en zij dat het goed geweest was. Ik kon niet meer op mijn benen staan en John vond ook dat het genoeg geweest was. Ik nam afscheid van dit prachtige en mysterieuze water en beloofde John dat ik volgend jaar weer terug keer.
John met één van de topvissen van het water.
Voordat ik weg ging, ging ik Barry nog even gedag zeggen en ik gaf hem het restje van de testbollen die ik nog over had. Twee dagen later kreeg ik een sms van hem waarin stond dat hij nog vier vissen had gevangen en allemaal boven de 30 pond! Door Hotspots in France heb ik vertrouwen gekregen in het boeken van een vakantie. Op naar een volgende vistrip waarbij ik de Flevobaits bollen zeker weer in mijn vistas steek!
Mandy Zupansic
