Carp & Backpack Adventures – Part 4
Onze fanatieke (video)blogger Bas van den Broek heeft een waanzinnige zomer achter de rug en ook de start van het najaar verliep voortvarend. Hij wist namelijk flink huis te houden op een lokaal kanaalstelsel en we zijn dan ook benieuwd of hij deze lijn vast kan houden bij een terugkeer op de dode rivierarm die hij ‘The Secret River’ noemt. Volg zijn avontuur in deze nieuwe video en lees ook zijn blog over zijn karperavonturen van de afgelopen weken.
Voor het eerst dit jaar beslis ik pas op het laatste moment waar ik heen ga om mijn lijnen nat te maken. Ik heb namelijkgeen vaste voerplek meer, een vreemde gewaarwording aangezien ik maandenlang niets anders deed dan werken, voeren en vissen. Zoals jullie in mijn vorige blog konden lezen werden de vangsten op mijn vaste kanaalstek steeds minder en een hele drukke periode in de winkel en met BFP Baits, zorgde voor chronisch tijdgebrek. Een nieuwe stek zoeken zat er dan ook niet in. Dan maar terug naar ‘bekende gronden’…?
Toch nog een keer terug?
Nee, niet het kanaal waar ik dit jaar heel veel tijd door heb gebracht, maar weer naar het zuiden van het land? Ik twijfel om nog een keer naar de stek te gaan die we in de loop der jaren gedoopt hebben tot?The Secret River?. Een prachtige dode rivierarm waar altijd wel een visje te vangen is. Ik plan een weekend eind oktober in om hier weer heen te gaan, dit keer alleen. Jeroen zit met zijn voet in het gips, en aangezien het hier een flink eind backpacken is kan ik Jeroen niet even snel afzetten op de stek. De stek ligt immers vrijwel geheel in het water, alleen de brolley kan nipt droog staan. Water en gips? Nee toch maar niet 🙂 “Helaas Jeroen, maar dan ga ik alleen…”meld ik hem. Jeroen begrijpt mijn fanatisme en snapt volkomen dat ik in m’n uppiedie kant op ga.
Een heerlijke oktoberkarper van The Secret River.
Iets met obsessie?
Man man man, waar zijn we soms mee bezig? Ongetwijfeld zijn er meer karpervissers die zichzelf ook wel eens afvragen “wat ze nou eigenlijk aan het doen zijn?” Wordt het soms niet te gek? Nou, de week voordat ik ging vissen valt wel in de categorie ’te gek’… Om 18 uur sluit ik de winkel om naar het zuiden te knallen om ?even? voor te voeren. Rond 2 uur in de nacht ben ik weer in huis, en dat 3 keer deze week. In het donker het weiland door sjouwen, waadpak aan, 1 km naar de stek lopen door het water met 20 kg bollen op de rug. Elke keer gaat er ook een deel van de uitrusting mee. Het is te ver sjouwen om alles in een keer mee te nemen, dus elke voerdag neem ik spullen mee die ik er alvast neer leg. Op vrijdagavond kom ik hier aan en staat alles klaar, wat een luxe eigenlijk 🙂 Maar wel een risico, mocht iemand gaan ‘winkelen’ dan zou ik het haasje zijn geweest…
Er gaan weer flink wat attractieve bolletjes te water tijdens de voorbereiding.
Vrijdagavond
De hele dag ben ik al nerveus, ligt de vis op de voerplek? Ik kan simpelweg geen minuut langer wachten. Na het sluiten van de winkel rij ik met heel veel vertraging naar het zuiden. Om 22 uur arriveer ik op de stek en gelukkig ligt al mijn materiaal er nog! De rigs drop ik snel op de inmiddels vertrouwde hotspots en iets na middernacht begint het te lopen. Een klein schubje is de eerste vis die mijn haakaas weet te vinden. Niet lang daarna krijg ik een dubbele run en beide vissen weet ik te landen. Twee flinke schubs leg ik vast op de camera, vlot werp ik de hengels weer richting de voerplek.
Het voeren heeft gewerkt!
Gek genoeg blijft het stil de rest van de nacht. Als ik ’s ochtends een vis verspeel blijft het wederom lang stil. Het is duidelijk dat het niet meer zo hard loopt als andere keren, de watertemperatuur is met 8,5 graad ook een stuk lager dan de voorgaande keren dat we hier hebben gevist.
Vorst en zeer dichte mist
Al weken hebben we te maken met een koude oostenwind en een torenhoge luchtdruk, dat dit de vangsten negatief benvloed… Daar twijfel ik niet aan. Maar de tweedenacht is er dan toch weer eentje die laat zien dat het weerbeeld soms helemaal niets zegt over de karperactiviteit. Het vroor een paar graden en de mist was zo dicht dat ik zonder koplamp mr zag dan met: de mist weerkaatst immers het licht van het hoofdlampje.
Ondanks de mist en de kou was het toch een goede visnacht.
Deze nacht liep het hard door en zo staat de teller zondagmorgen maar liefst op 16 vissen terwijl het zicht nog altijd maar amper 50 meter is. Vorst en dichte mist, niet ideaal zou je zeggen? Zo zie je maar weer, soms is er geen peil op te trekken.
Zulke rakkers zijn altijd welkom.
Einde in zicht
In plaats van hele boilies ben ik meer gaan voeren met halve en verpulverde bollen welke ik hadgesoakt in de Actif8tor liquid. Dat dit meer aanbeten opleverde dan het vissen met hele boilies was snel te merken. De karpers worden op deze manier toch nt wat meer geprikkeld. Op de moeizame eerste 24 uur na is het verder een prima sessie geworden en vang ik door tot aan de laatste minuut. Uiteindelijk weetik minder karpers te versieren dan voorgaande keren maar met 23 vissen uit 26 aanbeten ben ik dik en dik tevreden. In de stromende regen pak ik in en na een korte stop bij de Mac Donalds rij ik vlot door naar huis waar ik direct een warme douche pak voordat ik mijn auto leeg trek. Dit was het voor dit jaar!
Voor Bas zit de ‘binnenlandse’ visserij er zo goed als op. Gelukkig kan hij terugkijken op een succesvol jaar!
Met weer een mooi avontuur achter de rug ga ik het in november wat rustiger aan doen, in de winkel moet veel gebeuren en er staat een leuke week Frankrijk op de planning met een groep gezellige klanten. Een keer wat anders, maar iets waar ik enorm naar uit kijk!
Tight lines!
