Cassien: Back Again – Najaar 2016 – Ben Scholten & Arjen Verleun

Lac de St. Cassien is een water waar je verslaafd aan kuntraken… Zeker wanneer je er eenmaal bent geweest (bij het water bedoelen we dan h!). Toen Ben Scholten en Arjen Verleun in het najaar van 2015 weer huiswaarts keerden na een toffe trip, waren zij het roerend met elkaar eens: “we komen terug!” Ongeveer een jaar later waren de boys opnieuw present op dit prachtige meer en in onderstaande video + artikel nemen deze vakmannen jullie mee op avontuur!


Video time!

Uiteraard beginnen we met de bewegende beelden van deze trip. Voetjes omhoog, popcorn erbij en genieten maar! Want de boyshebben weer flink tijd in de edit gestoken en het resultaat mag er zeker zijn!


Back for more!

Ben aan het woord: Nu, goed een jaar later in het najaar van 2016, staan we weer aan haar oevers. Het magische gevoel komt meteen terug. De eerste twee dagen wordt er niet gevist, maar gebruiken we om alles op orde te krijgen. Vismeelrijke boilies kunnen hier ellende opleveren met meerval. Vorig jaar gebruikten we dan ook alleen zoete boilies. Voor deze trip hebben we de nieuwe eiwitrijke insectenbol ProSect X en de vertrouwde zoete X2B van TTB Baits bij ons. De eerste uren op het water worden doorgebracht in de boot met het bekijken, peilen en aanvoeren van de beoogde stekken. Blijkbaar hebben we de accu?s niet goed opgeladen, want van de drie accu?s zijn er al snel twee leeg. Een lekker begin…

De eerste twee dagen worden gevuld met het treffen van de juiste voorbereidingen.

Wanneer de middelen het laten afweten…

De eerste visdag breekt aan en de routine van de auto inladen, de boot te water laten en beladen, zit er al gauw in. Vol goede moed zijn wij onderweg naar de eerste stek en bespreken we alvast hoe laat we naar de tweede stek zullen gaan. Tot onze verbazing is de eerste accu alweer leeg voordat we bij de eerste stek aankomen en wordt al snel duidelijk dat de tweede stek niet bevist kan worden vandaag. In eerste instantie denken we dat de accu kapot is, maar het betreft twee accu?s die niet goed functioneren. Helaas eindigt de dag visloos. Terug in ons tijdelijk huis gaat Arjen direct aan de slag met de accu?s. De halve nacht is hij bezig en als ik vroeg in de ochtend m?n bed uitkom tref ik een brakke Arjen aan met zeer slecht nieuws. Het probleem is de lader, ellende! Dit is een behoorlijke tegenslag, maar al snel krijgen we goed nieuws! Na contact met Rebelcell, zegde deze toe een nieuwe lader per express te versturen. Top!

Doorpakken en gewoon genieten van deze trip is de enige optie. Na een dag in de volle zon te hebben gezeten krijgen wij in een klein uur drie aanbeten, waarvan we er twee weten te verzilveren. Een heerlijk gevoel om beide van de nul af te zijn, met voor ons beide een prachtige schub.

Het eerste succes in de vorm van een toffe schub!

Na de vangst van deze twee vissen is het alweer tijd om terug naar het onderkomen te gaan. Op de trailerhelling krijg je een goed beeld van de aanwezige vissers. Het zijn er gelukkig niet al teveel en hier ontmoeten we twee aardige Engelsen. Ray en Dave zijn hier net als ons voor twee weken en zijn nog volop zoekende naar een productieve stek.

Op de valreep (nachtvissen is immers nog altijd verboden) pakt Arjen ook z’n eerste vis.

De volgende ochtend treffen wij Ray en Dave op de stek die wij voor ogen hadden. Wij besluiten met ze te gaan praten en tot onze verbazing schrikken ze van hun eigen actie. Ze hadden geen idee dat wij daar de avond ervoor de twee vissen hadden gevangen. Gelukkig waren ze nog niet volledig uitgepakt en na een tof gesprek vertrokken Ray en Dave naar een andere stek.

Wederom was het qua actie de hele dag stil en tegen de schemering volgde er twee aanbeten kort na elkaar, vooral de eerste was bizar. Moeiteloos nam deze vis mij en de boot op sleeptouw. 40 minuten en 200 meter verder kon ik de vis eindelijk bij zijn snor grijpen?

Als je denkt dat brasems slijmjurken zijn? Dit shirt verdween in de vuilnisbak :-).

De afspraak was vis om vis, maar Arjen bedoelde daar karper mee en daar was hij niet vanaf te brengen. Ook bij de volgende run kon ik het water weer op. Helaas weer een meerval die de eiwitrijke ProSect X niet kon weerstaan.

Rust, of te rustig?

Halverwege de trip ontvangen we de nieuwe lader en dat is dan ook gelijk het hoogtepunt van die dag. Doordat we nu over fullpower beschikken en omdat we ons beginnen te irriteren aan de toenemende drukte, besluiten we deze te stek achter ons te laten. Het is te merken dat het weekend is. Voor de tijd van het jaar is het prachtig mooi weer voor de recreanten en die zijn dan ook in grote hoeveelhedenaanwezig. De nieuwe stek levert helaas niets op. Wat te doen?

Dit soort taferelen vervelen nooit…

Het weekend is voorbij en de relatieve rust keert weer terug. Er zijn een aantal stekken gemarkeerd en rijkelijk aangevoerd. Het voelt als een nieuwe start en met frisse moed beginnen we op de ochtendstek. Na een uur krijg ik een snoeiharde aanbeet. Terwijl Arjen de boot pakt, vliegen de meters lijn van de spoel. Al snel ben ik op het wijd en begin druk te zetten. Tot mijn verbazing, gevolgd door hard gelach vanaf de kant, blijkt er een brasem aan te zitten en nog een hele kleine ook. Hoe de !$@% is dit mogelijk? Waarschijnlijk weer een meerval, die los heeft gelaten.

Hoe de !$@% is dit mogelijk?

Ondanks deze tegenvaller is het gevoel toch goed, totdat bij het opnieuw uitvaren van de rig, de dieptemeter niet meer aangaat. Arjen is van alle markten thuis en na wat gepriegel met de bedrading zijn we weer up and running: Tijd om te verkassen! De middagstek ligt vol in de wind, die vandaag behoorlijk aanwezig is, kost het ondanks de 55lbs-motor veel moeite om onze rigs op de juiste plek te krijgen. Als de avond valt is het mooi geweest. We gooien het nodige voer overboord en varen richting de trailerhelling.

De volgende ochtend zijn we vroeg uit de veren en kunnen we genieten van de mooie dikke ochtendmist. Halverwege de ochtend krijg ik een aanbeet, wederom een meerval. Ondanks dat Arjen vindt dat het nog steeds mijn beurt is, omdat het weer geen karper is. Na vier keer het water op geweest te zijn, geef ik de beurt aan Arjen.

Het is een mooie vissoort, maar blijf nu maar weg!

Het is alweer dag 12 en gezien de weersvoorspellingen, zou dit wel eens onze laatste dag kunnen worden. De ochtendstek levert niets op en met een laatste alles of niets poging verkassen we. Aangezien eigenlijk niets echt een doorslaggevende factor is, droppen we beiden een hengel op 12 tot 14 meter.

De laatste kans…

Alsof het zo moet zijn, knalt er in de namiddag n van de diepe hengels van Arjen vandoor. Arjen grijpt de hengel en ik pak de boot. De elektromotor is iets gezakt in de houder, waardoor de vergrendeling om de motor te kantelen, klem is komen te zitten. Na een hartig ABC-tje, krijg ik de vergrendeling eindelijk los. De vis is een goede 100 meter van de plek waar die gehaakt is en daarmee wordt de kans op het verstrikt raken van de lijn in n van de vele obstakels erg groot. Heel even lijkt dit ook zo te zijn, maar na 20 minuten zie ik de vuist van Arjen de lucht ingaan. Yesssss! In het net hangt een echte Cassien-parel van ruim een meter lang. Arjen kan z?n geluk niet op. En geef hem eens ongelijk!

Ruim een meter schoonheid…

Tegen mijn verwachtingen in, is het weer mijn beurt en ook ik heb een verlangen naar meer. De kans om dat verlangen te temperen, liet niet lang op zich wachten. Een run op een hengel die ook in de diepte was gedropt. Direct voel ik dat de lijn ergens aan vast zit. Als ik met de boot boven de plek ben waar de lijn het water in gaat, weet ik dat de lijn langs een boomstronk zit. Na een aantal verwoede pogingen om de lijn los te krijgen, voel ik een harde beuk op de hengel. De lijn begint te lopen en dan ineens? PATS! Het gevoel wat ik krijg is niet te beschrijven. Net als mijn humeur, wordt het nu snel donker. Teleurgesteld vaar ik terug naar de kant.

Net als mijn humeur, wordt het nu snel donker.

Stronken zoals deze, staan niet alleen op de kant!

Wetende dat dit wellicht de laatste avond is, zeg ik tegen Arjen: ?Deze kans krijg ik niet meer?. Met n been buiten de boot probeer ik mezelf te herpakken, als ik de run der runs krijg (te zien in de film!). De run is zo bizar hard, dat de beetmelder het niet aankan. Terwijl ik dichterbij de hengel kom, hoor ik de spoel door het geluid gaan en af en toe komt er een piepje uit de beetmelder. Deze moet ik hebben! Uiteindelijk is het de kleinste van de trip, maar wat maakt deze vis een hoop goed.

Does size matter?

Het is mooi geweest…

De volgende ochtend slapen we uit, ruimen alvast het een en ander op en gaan de toerist uithangen. Die dag rijden we bijna een tank leeg tijdens een ontdekkingstocht door de regio. Achteraf gezien, hadden we nog n dag kunnen vissen. Op de dag van vertrek is echt duidelijk waarom we niet het water op zijn gegaan. De storm is bizar en de eerste 300 kilometer richting huis rijdt Arjen met zweterige handpalmen aan het stuur. De 1350 kilometer rijden we al wisselend in n ruk. Het is wederom gebleken dat niet al het succes qua vangsten af te dwingen is. Het allerbelangrijkste is plezier in de visserij en het genieten van de hobby. We kunnen voorop stellen dat we daarin zijn geslaagd.

Het allerbelangrijkste is plezier in de visserij en het genieten van de hobby.

Mocht je de voorgaande verhalengemist hebben, check Cassien Times I en Cassien Times II.

Ben Scholten & Arjen Verleun

Bekijk ook