Een dagje parkvissen met Pecky

Onze Engelse vriend Darrell Peck is regelmatig voor zijn sponsors op pad om content te schieten voor artikelen en video?s. In dit artikeltje neemt Darrell ons mee naar een parkvijver waar hij vrijwel nooit blankt. Toch loopt het niet zo soepel en moet Pecky verdomd z?n best doen om de sessie niet visloos te eindigen?

Darrell vertelt: Tijdens het late najaar en de wintermaanden vind ik het altijd leuk om dagsessies te vissen op kleine parkwatertjes met een goed bestand aan karper. Na een druk jaar waarbij ik constant switch tussen de vele filmprojecten en mijn eigen visserij op lastige wateren is het fijn om ontspannen te vissen op wateren waar de kans groot is dat ik enkele karpers weet te vinden en? als het een beetje meezit ook nog eens vang.

De afgelopen maanden heb ik veel film- en fotografie klussen gedaan.

Niet ver van het Korda hoofdkantoor ligt een vijver waar ik nog nooit gevist heb. Maar een paar collega?s vertelde dat het een mooi watertje is met een bestand aan cool ogende visjes van een ras dat wij hier in Engeland ?Italian? noemen. Dat klinkt dus prima voor een koude dinsdag achter de hengels!

Vlakbij het Korda kantoor: een uniek parkwatertje.

Op jacht!

Als ik ?s ochtends aan het water arriveer loop ik eerst goed rond in de hoop vis te spotten. Het water is enorm lang gerekt met een eiland dat in het midden ligt. Hierdoor lijkt het een beetje alsof je op een kanaaltje of een soort gracht vist. Het geeft in ieder geval een uniek gevoel. Op een van de plekken die ik bekijk zie ik vrij snel een vis springen. Hij komt er volledig uit en vlak daarnaast zie ik een mooi overhangend stuk begroeiing van het eiland. Dat kan wel eens een mooie stek zijn die zorgt voor flink wat beschutting voor de karpers. Het ziet er in ieder geval goed genoeg uit om de visdag te beginnen!

Distance Sticks zijn echt onmisbaar als je snel en secuur wilt vissen.

Het eerste wat ik doe als ik strak tegen een eiland aan vis is de hengel op de juiste afstand clippen. Na enkele keren met enkel een lood uitgeworpen te hebben om de perfecte afstand te vinden zet ik de lijn onder de lijnclip die je op de molen hebt. Hierna draai ik het geheel binnen en meet ik met behulp van de Distance Sticks de afstand uit. Het aantal slagen kan je eventueel zelfs op je telefoon noteren voor gebruik tijdens volgende visdagen.

Naast de Distance Sticks gebruik ik ook een Marker Elastic om de afstand te markeren.

Als ik nu steeds op dezelfde stek werp en de hengel op de juiste afstand geclipt heb kan ik heel precies uitwerpen. Hierdoor voorkom ik niet alleen dat ik de hoeveelheid worpen beperkt houd, maar ook dat ik montages in de takken gooi. Na dit gedaan te hebben pak ik de spodhengel die ik op dezelfde afstand clip. Hiermee voer ik een mix van wat boiliekruim en pellets op de stek om vervolgens mijn hengels van een rig te gaan voorzien.

Met een spodhengel wordt nog wat kruim en pellets gevoerd.

Spinner rigs

Na Danny in actie te hebben gezien met zijn zogenaamde Spinner onderlijnen ben ik deze zelf ook gaan gebruiken. Het is een pop-up rig waarbij de haak in een Quick Change wartel wordt bevestigd en dit zorgt er voor dat je heel snel van haak kan wisselen als deze bot is. Je hoeft hem maar letterlijk uit het warteltje te klikken en een nieuw exemplaar te pakken. Het grootste voordeel is echter dat je hem nooit in de knoop kan werpen.

Controleer altijd voor het inwerpen of de haakpunt nog scherp is.

Het rechte stuk van de onderlijn maak ik namelijk van Boom. Dit is een stijf fluor carbon dat in de nabije toekomst op de markt komt. Deze krimp je eenvoudig met een tang vast aan een wartel waardoor je voor de onderlijn niet eens een knoop hoeft te leggen.

Een onderlijn zonder knopen!

Als haakaas kies ik voor opvallende gele pop-ups. Deze zijn gesoakt en vallen goed op boven het voer. Hierdoor hoop ik een snelle aanbeet uit te kunnen lokken als er een vis op de stek is.

De gele pop-ups moeten de aandacht trekken.

Check altijd of je pop-up wel goed uitgebalanceerd is!

Twijfels

Die snelle aanbeet laat echter op zich wachten. Na enkele uren vissen is er nog steeds niks gebeurd en ik begin over de stek te twijfelen. Elliot, de fotograaf die vandaag mee is, past even op mijn hengels terwijl ik een stukje ga wandelen. Ondertussen bekijk ik verschillende plekken in de hoop een aanknopingspunt te vinden. Een stuk verder, in een klein obstakelrijk hoekje, lijk ik die te vinden. Tussen enkele takken zie ik karpers zwemmen en ondanks dat ze niet groot zijn besluit ik gelijk te verkassen.

In de hoop de vissen niet af te schrikken plaats ik slechts een enkele hengel in het kommetje en voer ik met de hand wat van de spodmix bij. De val is gezet en met de vissen nog in de zone is het wachten op wat komen gaat.

Zal het op de tweede stek wel lukken?

Nou? dat bleek dus een verkeerde zet. Een uur later lijkt het er op dat de vissen geen medewerking gaan verlenen. Ondertussen begint de stek waar ik de dag begon te kriebelen en ik besluit dan ook terug te verkassen. Ik check even de afstand op mijn telefoon en binnen no-time liggen de rigs weer precies op de juiste afstand. De Distance Sticks hebben weder bewezen hoe makkelijk het kan gaan.

Toch nog!

Ondanks het grote bestand aan karper en alle moeite die ik vandaag gedaan heb ben ik bang dat het een blank gaat worden. De zon is al aan het zakken en ik kijk Elliot aan? Helaas! De paden die door het park lopen worden al gevuld door mensen die na een werkdag naar huis gaan. En dan ineens? De linker Delkim laat van zich horen. ?Yessss! Een aanbeet!?

Onder druk van de fotograaf dril ik de vis af.

Onder druk van de fotograaf dril ik de vis en bid ik dat alles goed gaat. Zelfs met een rig waar ik rotsvast vertrouwen in heb blijft het spannend. Pas als de vis in het net zit ben ik opgelucht. Het is een mooi donker, oud ogend schubkarpertje. Geen gigant, maar wel exact het type vis waar ik in dit park op hoopte.

Last minute! Het is exact het type vis waar ik op hoopte.

Darrell Peck