De Jeugd van Tegenwoordig – De Rijen Koi – Martijn Nieland
Heb je wel eens gevist in Duitsland? Ik wel! Sterker nog, ik woon er zelfs. Nét over de grens met Nederland, maar toch ver genoeg om ook in Duitsland op school te moeten. Ik ga in dit artikel over mijn visserij in Duitsland vertellen. Ik neem jullie mee naar een paar sessies die ik in de herfst heb gevist op een zandafgraving samen met mijn beste maat Erik.
Sessie 1, het ‘spookt’ hier
Het is vrijdag kwart over een als de schoolbel gaat. De herfstvakantie is begonnen en die staat voor mij in het teken van volop vissen. Eenmaal thuis aangekomen stap ik dan ook gelijk in de (met visspullen overbeladen) auto van mijn moeder om naar het water te gaan. Bij aankomst begint het al gelijk te kriebelen. Bij de stek staat mijn vismaat al op me te wachten.
Ik zet snel mijn tent op en begin daarna met de hengels. Na heel wat gedoe met het positioneren van de hengels ben ik dan eindelijk klaar. Gelukkig net op tijd want het wordt al donker. Omdat we allebei erg moe zijn gaan we gelijk slapen. Echter, dit duurt niet lang want er komt leven in een van de stokken van mijn vismaat Erik. Een rare aanbeet en zoals maar al te vaak is het een zeelt. Snel gooit hij de hengel weer uit en even proberen we verder te pitten. Een klein uurtje later gaat dezelfde hengel weer af, maar dit keer met een mooie lange spiegel.
Als ik ’s ochtends gewekt wordt door Erik vertelt hij me dat hij net een vis heeft gevangen. Ik kijk hem raar aan, maar als ik de sling in het water zie word duidelijk dat het waar is. Een mooie ronde schub, zeker een mooi begin van de sessie dachten wij.
Altijd leuk om zo wakker te worden…
Tegen de middag, als we net na het eten allebei op onze stretchers liggen, krijg ik opeens een paar piepen op een van mijn hengels. Deze signalen worden direct gevolgd door een harde fluiter. Snel ren ik naar de hengel die al bijna van de steun vliegt. Na een kort maar krachtige dril in het open water draait de vis nog steeds rondjes onder mijn hengeltop. Hij zwemt tegen de bodem en het lijkt op een dikke vis. Als er even later een brede, raar gekleurde rug omhoog komt besef ik dat het ZEKER een dikke vis is. Daarnaast blijkt het ook nog eens een ‘Ghost’ te zijn! Eén van de topvissen ligt in mijn net! En ook zeker een van de mooiste vissen die ik ooit heb gevangen!
Een van de topvissen van het water.
Nadat ik de vis vrij laat gooi ik snel de hengel weer terug. Tien minuten later draait er weer een vis over de stek. We kijken elkaar raar aan en dachten even dat het een van de uitgezette forellen was. Maar niks bleek minder waar te zijn als diezelfde hengel een kwartier daarna weer afloopt! Erik is weer aan de beurt en na een stevige dril komt er ALWEER een raar gekleurde vis boven!
Even denken we dat het dezelfde vis is maar als die in het net ligt en hij een stuk kleiner lijkt merken we dat het om een andere vis gaat. Twee Ghosts binnen een half uur en allebei een nieuw PR, het kon niet beter die dag! Maar aan elk geluk komt een eind… even later komt er namelijk doodleuk iemand aan en die rukker gaat op exact dezelfde stekken vissen als waar wij net de twee vissen hebben gevangen. We besluiten maar naar huis te gaan en binnenkort weer terug te komen…
Sessie 2, de jacht naar mijn target
Het is dinsdag als Erik en ik ’s middags tegen een uur of 16 aankomen op de stek. Het routinewerk begint weer. Tent opbouwen, hengels positioneren en afwachten… Tegen middernacht gaan we slapen en het valt op dat het al best koud is. Daarnaast is het gaan regenen en we zijn dan ook niet verbaasd dat we die nacht blanken.
De enige actie die er was die nacht zijn de ratten die mijn zak pellets hadden ontdekt. Even later zitten we op ons gemak een broodje met ei te eten als er opeens 2 piepen uit mijn sounderbox komen. Ik pak snel de hengel op en zet de haak. De vis vecht bijna niet en komt rustig mee. Tot een meter of 20 voor de kant want opeens trekt hij meters lijn van de spoel en komt hij aan de oppervlakte.
Erik vraagt of ik “die vage kleur ook zag?”… Mijn knieën beginnen te trillen want ik weet welke vis aan het eind van de lijn zit. Mijn target! Gelukkig komt de vis nu rustig steeds dichter bij het net. Hij is er klaar mee en anders ik ook wel! Erik schept de vis en wat ik toen voelde was onbeschrijfelijk! Een vis die er maar zeer zelden uit komt en zo mooi is dat hij bij iedereen die op dit water vist boven aan het lijstje staat! Bij deze vis maakt het gewicht me geen reet uit! Het is de vis die bekend staat als De Rijen Koi!
Mijn Target! Eindelijk heb ik hem gevangen!
Nadat we de vis hebben gefotografeerd zet ik hem snel weer terug. Hij zwemt meteen weer de diepte van de zandafgraving in. Bij het opruimen vangt Erik nog een mooie sterke spiegel. We gaan moe maar voldaan naar huis en besluiten weer snel terug te komen.
Sessie 3, de klap op de vuurpijl
Het zijn de laatste paar dagen van mijn Herfstvakantie als we weer in onze tentjes zitten aan de oever van de mooie zandafgraving. Dit keer voeren we extra weinig omdat er veel gevist is de laatste tijd. De avond begint met een dikke brasem, maar die horen er ook bij dus; snel onthaken en de hengel weer positioneren.
Daarna was het tijd om te gaan slapen. Rond 4 uur werd ik wakker door een raar geluid; het is Erik die me verteld dat hij aan het drillen is. Snel loop ik nog half slapend naar hem toe. De vis komt makkelijk mee en we denken dat het is een knol is. Maar niks is minder waar als de vis eenmaal in het net glijdt.
Het is een echte bak, een zwak beschubte spiegel ligt op onze mat. We zien gelijk dat het Erik zijn nieuwe PR is maar we wachten met het fotograferen en wegen tot de volgende ochtend en laten de vis even op rust komen in de sling. De laatste 2 uurtjes lig ik wakker; ik kan niet wachten om de vis in het licht te zien. “Eindelijk!” Denk ik; het word licht en het is tijd voor het wegen en fotograferen van de bak.
De weegschaal blijft precies bij 18kilo staan. Het is waarschijnlijk de topspiegel van het water. Erik was door het dolle heen! Zeer begrijpelijk als je pas een jaar vist en dan al een vis van 36 pond mag vangen!
Een vis die ons nog lang bij zal blijven!
Het mooie is dat we nóg een nacht voor de boeg hebben. Het vertrouwen zit er goed in! Later die dag komen en nog vrienden langs om Erik met zijn nieuwe PB te feliciteren. De tijd vliegt snel voorbij en overdag blijft het, jammer genoeg, stil. Omdat we de eerste nacht weinig hebben geslapen gaan we de tweede nacht vroeg de slaapzakken in.
Rond middernacht schrik ik wakker van een hele harde klap op het water. De vissen springen hier wel vaker maar dit was wel heel hard. Even denk ik aan de geruchten over de meerval, maar ik val al snel weer in slaap. Tegen de tijd dat ik weer in diepe slaap ben schreeuwt mijn ontvanger het uit. Ik trek snel mijn slaapzak open en ren naar de hengel.
De drill begint, daar sta ik dan in mijn korte broek en t-shirt. Het is echt herfstweer maar dat boeit me niet. De vis vecht hard en daar concentreer ik me op. Even later ligt er een lange spiegel in het net. Ik wil het net uit het water tillen maar dat is toch iets zwaarder dan gedacht. Ik leg de vis op de mat en bemerk dat hij niet alleen lang is maar dat hij ook nog eens een beste buik heeft. Ik doe hem in de sling, “het wordt zo toch licht en zo kan de vis nog even op adem komen” denk ik bij mezelf. Om 6 uur gaat de wekker en worden er een paar foto’s gemaakt van de spiegel. Echt bizar; twee van de topspiegels binnen één weekend! En ook weer allebei ons PB verbroken!
Mijn nieuwe PB en een van de dikste spiegels van het water!
De herfstvakantie was zeker de mooiste tijd voor mij van 2013, hopelijk is dat dit jaar ook weer zo…
Slack Lines!
