De traditionele Franse voorjaarstrip – Wim Hanegraaf
KWO Blogger Wim Hanegraaf begon zijn jaar goed in het Franse land. Samen met zijn vismaat Danny wisten ze diverse knappe vissen te strikken tijdens een ontspannen sessie. Toch ging niet alles van een leien dakje.Zo moest de EHBO tacklebox er bij komen 😉 Benieuwd naar het verloop van deze sessie? Lees dan snel verder!
Wim vertelt: Elk jaar ga ik met mijn makker Danny in het voorjaar een weekje vissen in het Franse land, tradities moet je in eren houden dus ook dit jaar was het weer zover. De vrij gevraagde dagen waren begin mei en in de eerste instantie hadden we er voor gekozen om een van de grotere meren in het Oosten van Frankrijk te gaan bevissen.
Het werd toch maar een kanaal.
Plannen gewijzigd
Het voorjaar begon prima dit jaar maar erna kwam er een flinke koude periode, ons gevoel vertelde dat het niet verstandig was om naar een groot meer te gaan waar waarschijnlijk de watertemperatuur nog nipt rond de 10 graden zou zitten. Het grote voordeel van het vissen op openbaar water is dat je op het laatste moment nog je tactiek kuntwijzigen. We kozen voor een gebied met wat kleinere meertjes, een rivier n een kanaal in de buurt, vorig jaar waren de vangsten dusdanig tegengevallen dat we nu wel zin hadden in een goede revanche ;-)Na een voorspoedige reis kwamen we in alle vroegte aan bij de oevers van de rivier, we zouden deze week elke dag verkassen en de rivier en het kanaal afwisselen, als we een mooie put tegenkwamen was dit ook optie. De eerste dag werd volledig gespendeerd aan het rondrijden en het zoeken naar potentile stekken. Het is zeker nuttig om een dag rond te rijdenen zo een goed plan de campagne te maken voor de rest van de week. Overal ging wat voer te water, een mix van de Xceed bollen van TTB Baits en tijgernoten.
Een bewezen aasje!
We maakte ons klaarvoor een instant nachtje aan ”Le Canal’. Het viel nog niet mee om de beoogde stek te bereiken aangezien Franse wegwerkers het nodig vonden om een spoorwegovergang op te knappen waardoor we zeker 30 kilometer moesten omrijden, vreemd volk die Fransen…
Dit stekkie moest het gaan doen!
Het kanaal op zich was niet erg breed (zoals de meeste Franse kanalen) er zijn lange en korte sluisstukken en ieder met een eigen bestand aan karper, sommige herbergen wat meer en wat kleiner spul en op sommige stukken is een verassing in de vorm van een dik varken mogelijk. Wij hadden gekozen voor een tamelijk lang kanaalstuk met flink wat obstakels in de vorm van in het water hangende takken. We waren moe van de nachtelijke reis en het speurwerk, dus vlug werden de rigs voorzien van TTB Hi-visuals en voerden we een paar handjes bij in combinatie met watpellets. Veel tijd om uit te rusten kregen we echter niet, de eerste karper meldde zich al snel in de vorm van een mooie schub.
Ook deze spiegel melde zich in de vroege ochtend!
Daarna liep het goed door want we vingen er ?s avonds 3 en in de ochtend nog eens 3. In de nacht konden we heerlijk slapen en bijtanken voor wat komen ging, in ieder geval een lekkere start. ?s Morgens was het tijd voor een ontbijtje, boodschappen doen, stek aanvoeren voor de volgende dag en door naar de rivier (dit zou ons dagelijks ritueel worden).
Knallen op de rivier?
De rivierstek was en prachtige plekbij een aftakking, aldaar stond een mooi pompenveld te deinen in de stroming en het zag er dan ook meer dan interessant uit. De stroming was aan de harde kant waardoor de overkant op zich te doen was, echter het drijfvuil in de lijnen zorgde ervoor dat we regelmatig opnieuw moesten ingooien. Lang verhaal kort, lekker geslapen…
De nacht en dag die volgde aan het kanaal gingen weer stukken beter: 6 vissen werden er weer buitgemaakt. Toch kozen we ervoor om ?s morgens weer naar de rivier te rijden, nu op een andere (voorgevoerde) stek. De stek lag aan een stuk rivier wat voor boten ontoegankelijk was, een steiger gemaakt door een of andere local voldeed aan onze wensen om plaats te nemen en uit te pakken.
Danny had direct de smaak te pakken op het kanaal.
Mijn oog was ook al gevallen op een put 100 meter verderop, nipt binnen het bereik van mijn ontvanger. Ik kon het dan ook niet laten om er een RJR hengel te plaatsen (Ren-Je-Rot), het parcours om deze hengel te bereiken was bultje op, gras, grindpad, bultje af, greppel, grindpad, gras, heuveltje af. Nou dat moet toch prima te doen zijn? In de avond vingen we enkel kopvoorns in de rivier die we al snel liefkozend Cock-voorn noemden. Na een overheerlijke barbecue en de nodige pilsjes zochten we de slaapzak op en vielen we al snel in een diepe slaap.
”PIIIIIEEEEEEEEPPPPP!” Slaapdronken en kijkend naar het rode lampje van de reciver vroeg ik me af welke hengel af ging, RJR hengel! Nou dat werd dus een sprintje. Bultje op, grasveld over, grindpad over, bultje af, grepppppuuuul BAM! Die greppel was ik dus vergeten en maakte daar even de smakker van de week! Vol op mijn bakkes over het grindpad heen (welke achter de greppel lag). Ik voelde direct wat ongemak in mijn lichaam en in het bijzonder mijn rechterhand. “Verdomme!” Toch maar door strompelend naar de hengel want de Delkim bleef het uitgillen. Terwijl ik trillend stond te drillen kon ik toch wat op adem komen en zag van alle kanten los vel aan mijn pink zitten en het bloed drupte op de grond, gadverdamme. Direct dacht ik einde vakantie want ik zei tegen m’n maat “dit gaat zeker ontsteken.” Danny schepte voor mij een mooie spiegel en kon zich erna over de vis en mij ontfermen, we besloten de vis maar even weg te hangen en de schade te bekijken.
Ter bescherming toch maar even een zakje om de vinger gedaan… 😉
EHBO
Mijn pink was aan de zijkant volledig van vel ontdaan en waren het erover eens dat we knuppels waren om geen verbandtrommel bij ons te hebben (is zelfs verplicht) en gingen ’s morgens maar op zoek naar een apotheek of dokter. In de ochtend kregen we nog een loei van een run op de rivier, na het oppakken van de hengel ging deze ook gewoon loeihard door. Er was geen houden aan en een lijnbreuk volgde, waarschijnlijk een dikke meerval, jammer maar helaas. Hoe zielig ik mijzelf ook vond, de karper moest op de foto een plastic zakje fungeerde prima als handschoen.
In het stadje zagen we al snel een apotheek en terwijl Danny even dubbel geparkeerd ging staan glipte ik even naar binnen. Ik zag bij binnenkomst 4 balies. 2 lelijke vrouwen 1 vent en 1 knappe bij balie 3, we pakten dus balie 3? Ik weet niet wat het is met Fransen en apotheken, elk dorp wat je binnenkomt zie je wel z?n groen kruis knipperen en het is er altijd druk, vreemd volk…
Danny had even daarvoor deze te pakken!
Na een kwartier was ik eindelijk aan de beurt bij (dat dan weer wel) de knappe Francaise, ik wees wat onbeholpen naar mijn ontvelde pink en zei iets van “bandage avec jodium svp”… Ze knikte instemmend en liep direct naar achteren waarna er een oude Fransman terugkwam. “H dat was niet het plan!” Gelukkig werd deze man mijn held want hij maakte mijn vinger prachtig schoon en met een verbandje erop kon mijn dag niet meer stuk. Ik kreeg nog wat gaasjes en jodium mee en wij konden onze weg weer vervolgen. Gas erop en niet piepen! Ik vroeg de vrouw van balie 3 nog voor een kusje erop, maar ik denk dat ze het niet begreep. Hoe kun je dat anders toch weigeren! Ik had mezelf toch pas 4 dagen niet gewassen.
Voor…
Na…
Terug naar ‘Le Canal’. Daar liep het eigenlijk direct weer, het voer had zijn werk gedaan en we vingen direct enkele mooie karpers. Na desnelle start werd het even rustig, dat gaf de mogelijkheid om eens te eten, we hadden onszelf al 3 dagen op barbecue getrakteerd en alhoewel het lekker klinkt werd het tijd voor iets anders! Goulash met rijst, eigenlijk niet eens te vreten, maar ja je moet wat. Danny zorgt voor de goulash en ik voor de rijst. Danny is een prima vismaat alleen soms een tikje onhandig. Ik heb daar natuurlijk nooit geen last van. Tijdens het koken kreeg mijn maat 2 piepen… Danny schrok en pleurde zo de hele pot goulash over het grindpad, lekker Danny…
We hadden het liever zelf opgegeten natuurlijk. #netjesnetjes
Terwijl we de goulash terug de pan in aan het scheppen warenhoorde ik een brommergeluid. Daar kwam ze aan, Annie de Rooij de sluisbediende. Een paar laarzen, bloemetjes jurk, overgewicht en half open helm die 3 maten te klein was… Direct zonder aankondiging kregen we een hoop Frans gevloek over ons heen in combinatie van iets wat Engels moet voorstellen. Que faites-vous sucker le food! Ja wat denk je? Wij hadden het ook liever opgegeten! Ik was vergeten een foto te maken van het vrouwtje maar het was vrij hilarisch. Een 50 meter verderop stopte ze nogmaals voor een scheldpartij, haha raar volk die Fransen
Het was weer een geslaagde sessie met veel humor en mooie vangsten!
Danny en ik waren het er toch wel over eens dat we de laatste dagen van onze vakantie onszelf beter op het kanaal konden focussen. Het kanaalliep immers meer dan prima dus die keuze was eenvoudig. We vingen dan ook nog een serie prachtige vissen en kunnen weer terugkijken op een mooi avontuur. De laatste dag waren we een beetje opgebrand en zijn we niet meer verkast, wat direct resulteerde in een blank. Zo blijkt maar weer: blijven verhuizen mensen… Hit en Run rulesss!
Tight lines & tot de volgende blog!
