Decembertrip Niels van Vooren: It’s Christmas time!

Waar de meeste van ons tijdens de feestdagen met een gourmetpannetje in de hand wegdroomden van betere tijden, zat Niels van Vooren met zijn maat Richie te hengelen in het zuiden van Frankrijk. In dit artikel vertellen zij over hun ijskoude avontuur die afgesloten werd met een droomvis.


Het startschot

Het is donderdagavond 20 december, berekoud en de voorruit van de wagen is bedekt met een hard laagje ijs. Krabben is de enige optie want er moet gevist gaan worden. Ik rijd in het gezelschap van Richie richting het zuiden van Frankrijk. Het is donker en kaal buiten maar de sfeer zit er gigantisch goed in. Bijna een half etmaal sturen met wat tussenstops staat tussen ons en een dikke sessie in. We weten niks van de regio en niets van bestemming, laat staan van het eerste water dat ingesteld is op de navigatie. Dit alles maakt het allemaal ng leuker.

We treffen gelukkig geen andere karpervissers.

Bij aankomst maken we een rondje en treffen we het meer aan zonder andere vissers. Niet zo gek ook eigenlijk in deze tijd van het jaar. Een snelle blik over het water volstaat om binnen enkele uren hier ons zinnen op te zetten. Het is ondertussen iets over vijf uur in de vroege ochtend als we in de auto nog wat slaap proberen in te halen. Uiteraard zijn onze gedachten al bij de aanpak dus daar komt niet veel van terecht.. Hoe diep zou het zijn en maken we hier berhaupt kans op een vis?

Hondenweer

Wanneer de duisternis stilaan plaats maakt voor de eerste schemering van de dag valt de regen met bakken uit de lucht. Dit wisten we al voor vertrek, daar we alles nauwlettend in de gaten hielden via de talloze weerapps. Een rondje rond de dam brengt duidelijkheid waar we ons zullen nestelen. De eerste dag staat in het teken van opzetten, uitpeilen en de voertacktiek bepalen. Samen kiezen we ervoor om op te starten met snel verteerbaar en vooral klein aas. Een paar handjes vijftien millimeter boilies met een flinke schep boekweit moet het gaan doen.

Ondanks de weersomstandigheden en onze inmiddels doorweekte en ijskoude kleding is de stemming opperbest.

De watertemperatuur bedraagt slechts vijf graden en uit ervaring weet ik dat op dergelijke wateren de vis dan al weken lam ligt. Daarmee bedoel ik dat de karpers al verzadigd zijn van de kilo?s boilies die hier terloops het jaar zijn ingegaan. Richie bevist het open gedeelte van de plas en heeft dieptes tot drie a vier meter, de ondiepe zone zo blijkt wanneer ik de boot in ga. Na flink wat arbeid hebben we aan het einde van de dag elk drie hengels uitstaan. Ondanks de weersomstandigheden en onze inmiddels doorweekte en ijskoude kleding is de stemming opperbest. De wind beukt ondertussen hard onze kant op en schuimkoppen vormen het decor van het wateroppervlak.

De stek bij de dam moet het gaan doen!

Taaie omstandigheden

Onder de geneugten van een heerlijk biertje toosten we op de eerste nacht van de sessie. Eerlijkheidshalve denk ik niet dat er veel actie zal volgen de komende dagen. Elke vis is al een bonus in deze tijd en met een luchtdruk die de hoogte in knalt… Vriesweer en een beukende noordooster zijn een ware boosdoener voor onze vangstkansen. Uiteraard geven we het volle pond!

Brrr… koud!

De eerste ochtend worden we wakker onder een bewolkte hemel. Mistbanken hangen zwevend tussen de heuvels, prachtige kliekjes worden geschoten terwijl de dampende koffie wacht om verorberd te worden. Op enkele snoekvissers na zien we nog steeds geen andere vissers. Gelukkig maar want stiekem vissen we wel vrij wijd over het water. Als de ochtend zijn einde nadert begint het harder te waaien en even later is het uitvaren met de Zodiac amper nog te doen. Toch varen we onze hengels opnieuw uit en herpositioneren we de rigs op andere spots. ’s Avonds wordt nacht en na een onstuimige periode steek ik mijn hoofd buiten en zie ik dat twee van mijn drie hengels op de grond liggen.. de banksticks zijn gewoon tegen de grond gewaaid, waarschijnlijk door de combinatie van zijwind en de hoge golven. Gelukkig zat er geen vis aan en kan ik alles weer snel goed zetten.

We schieten enkele fraaie foto’s bij het eerste ochtendlicht.

Omschakeling

Dag drie alweer, zonder actie. De ochtend verloopt stil en rond de middag zitten Richie en ik op de stretcher te praten over onze sessies van 2018. We keuvelen gezellig over een paar topvangsten van de laatste keren in Frankrijk waaronder een echt bakbeest voor Richie van ruim 23 kilogram. Samen hebben we een mooi najaar achter de rug met tal van dikke karpers die in een korte tijdspanne op kant kwamen. Dat is nu wel anders!

We keuvelen gezellig over de afgelopen maanden.

In het najaar wisten we een reeks mooie vissen te vangen!

Tijdens het terugblikken komt er uit het niets eindelijk klank uit mijn sounderbox. Ik sprint richting de hengel die om aandacht vraagt, maar voel al snel dat het niet om karper gaat. Helaas wordt mijn vermoeden bevestigd en komt er even later een slijmjurk boven. Toch zie ik dit als een aanknopingspunt en ik praat mezelf moed in dat wanneer er brasem zwemt de karpers mogelijk in de buurt zijn. We openen een goede fles wijn en verdrinken ons verdriet. In deze periode van het jaar is elke situatie goed genoeg om alcohol te nuttigen, al houden we het uiteraard binnen de perken want die ene aanbeet kan zomaar volgen!

De sfeer blijft opperbest!

Wanneer de derde nacht haar intrede maakt is er duidelijk een verandering merkbaar. Er is activiteit te zien aan het wateroppervlak, het waait iets minder hard en het is voelbaar warmer geworden. Er hangt iets in de atmosfeer waar mens en dier moeilijk omheen kan, en iets na drie uur wordt mijn vermoeden bevestigd: aanbeet op mijn linkerhengel. Ik spring met hengel snel in de boot en dril de vis af op open water. Het is een kleine spiegel maar uitermate zeer welkom na 72 uur zonder karper.

Het is een kleine spiegel maar uitermate zeer welkom na 72 uur zonder karper.

Ik bal de vuist en vaar richting oever, wanneer het eerste daglicht het overneemt van de donkere uren zetten we deze knaap op de gevoelige plaat. De uren die volgen vangen we de ene zeelt na de andere, we snappen er beiden vrij weinig van. Alles is gewoon hetzelfde gebleven en qua aas haken we ze op alle aanbiedingen. Ik hoop dat ze snel wegtrekken en ik besluit de spots beter aan te voeren.

Wanneer het eerste daglicht het overneemt van de donkere uren zetten we deze knaap op de gevoelige plaat.

Pechvogel

We besluiten de tactiek wat om te gooien. Ik voer een strook van zeventig meter aan met zes kilo aas die bestaat uit een mix van tijgers, wat snoepjes van Pro Line, halve boilies en blikmais. Op de uiteinden positioneer ik mijn haarscherpe rigs voorzien van twee vijftien millimeter boilies op de hair. Ik hoop op deze manier de zeelten te slim af te zijn. De laatste nacht gaat in, het is kerstavond en Richie en ik begeven ons richting de bivvy.

We besluiten de tactiek wat om te gooien.

Richie heeft wat maagproblemen en besluit zijn eerste kerstdiner grotendeels gehurkt in de bosjes te deponeren. Zijn gezicht trekt lijkbleek en het zweet loopt van zijn rug. De arme jongen ligt de rest van de nacht knockout op zijn bedchair. Alle hoop om de sessie nog wat glans te geven rust dus op mijn schouders. De hele nacht lig ik wakker en waak ik over Richie die dicht tegen de kachel aanligt. Maarrr, ik voel het: er volgt nog een aanbeet.

Het is ijskoud, maar ik voel dat er nog een aanbeet gaat komen!

Fish of a lifetime in de laatste nacht

Rond half zes in de ochtend is het inderdaad raak en ratelt de gevlochten lijn vlot van de molenspoel. Ik schiet in het waadpak en ren richting de hengels, waar mij onderweg al opvalt op dat het afgelopen nacht heftig heeft gevroren. Ik neem de hengel in de hand en grijp naar de boot van Richie. Wanneer ik de motor wil laten zakken breekt het hendeltje ineens af en ben ik genoodzaakt de vis maar vanaf de kant binnen te takelen. Ik voel eigenlijk amper spanning en twijfel of ik nu een brasem of zelfs enkel het lood aan het binnen halen ben.

Ik twijfel of ik nu een brasem of zelfs enkel het lood aan het binnen halen ben.

Voor de kant krijg ik alsnog de bevestiging dat het om karper gaat. De korte dril wordt in mijn voordeel beslecht en de karper kust het bevroren spreidblok. Opnieuw bal ik de vuist, ditmaal is het een betere vis. Ondertussen is Richie door het tumult een kijkje komen nemen en valt zijn mond open bij het zien van het blok schubbenvlees op de onthaakmat. Hij is schijnbaar volledig genezen want fris en fruitig hanteert hij even later de camera voor enkele brute platen.

In de winter telt elke vis dubbel. Wat een megavangst!

De schub van nipt over de veertig pond krijgt even later zijn vrijheid terug en ik ben door het dolle heen. Het kerstfeest kan beginnen en zo’n start zie ik als een uniek en prachtig moment in mijn viscarrire. Mijn dank gaat uit naar Richie en samen gaan we aankomend jaar enkele vette sessies tegemoet.

Veel succes in 2019!

Niels Van Vooren


Heb je genoten van het artikel van Niels en wil je meer lezen? Check dan al zijn blogs op zijn persoonlijke KWO page, klik hier. Van betaalwaterbezoekjes tot grote openbare meren en van tactiek tot rigs: het komt allemaal voorbij!

Door de jaren heen heeft Niels flink wat schrijfsels op KWO gedropt!

Bekijk ook