Drie weken Frankrijk deel I
Frankrijk moest in 2011 kennis gaan maken met twee nuchtere jongens die in een zinderend moment het idee hadden geopperd om drie weken te gaan struinen in het betreffende land.
Dus zo gezegd zo gedaan. Maar daar begint het twijfelen. Waar gaan we heen? De keuze tussen openbaar water of een commercieel water was zo gemaakt. Het zou een aanpak worden op openbare wateren. En dan niet de standaard aanpak zoals vele de trip in Frankrijk beleven jaar in en jaar uit. Wij gingen voor een gewaagde aanpak welke ons niet in de koude kleren ging zitten. Deze aanpak stelde ons fysiek en mentaal zwaar op de proef. De keus ging dus naar openbaar water. We kozen er bewust voor om een aantal vrij ‘onbekende’ putten op te zoeken om daar ons ding te kunnen doen. Dit vooral omdat wij al zenuwachtig worden als we ook maar één visser in de buurt vermoeden te gaan krijgen. Er werd in eerste instantie voor gekozen om als dagjesvisser door het leven te gaan. Dit betekende dus elke dag om 6 uur in de morgen richting het water en dan vervolgens rond twaalf uur in de avond weer in je bed te kunnen kruipen. Ook wilden we meerdere wateren tegelijk aan gaan voeren om zo onze vistijd efficiënt in te kunnen delen. Om deze aanpak te kunnen voltooien moest er dus een basiskamp worden geregeld. En wat is er nou makkelijker dan gewoon een camping te boeken en vanuit die plaats je ding te kunnen doen. Er werd wel rekening gehouden met het feit dat we een aantal ‘uitstapjes’ gingen maken waar wel nachten werden gevist. De spullen voor het nachtvissen moesten dus ook in de auto worden geladen. Na een tijdje wikken en wegen werd er een omgeving gekozen in het midden van Frankrijk op ongeveer 700 km rijden vanuit Nederland.
Door de lengte van de trip en de hoeveelheid wateren die we wilden gaan bevissen moesten er kilo’s voer meegenomen worden. Op Carp 2011 hebben we ons georiënteerd ter voorbereiding op onze trip. We hebben gesproken met mensen en hebben ons laten adviseren op de hoeveelheid en vooral ook op het aas. Dan spreek ik niet alleen over boilies maar ook over partikels en pellets. Na wat gesprekken hadden we al snel door dat de mensen op Carp ons een groot aantal kilo voer wilden aansmeren. Hier zaten we niet op te wachten en hebben onze zoektocht op het internet doorgezet. Na Bart van Vugt van Fauna Hengelsport te hebben gesproken kwamen we via het internet op de website van TTB Baits terecht. Na wat rondgekeken te hebben bestelden we 50 kg bollen om deze in Nederland te kunnen gaan gebruiken. De week later gingen we deze ophalen bij Jacco Noordermeer, de eigenaar. Toen we daar binnenkwamen kregen Daan en ik al gelijk een goed gevoel. Het voelde in de gesprekken of we Jacco al jaren kenden en uiteindelijk gingen we twee uur later naar huis. Hoe Jacco over vissen praat, brengt een glimlach op het gezicht van iedere visser. De bollen in Nederland werden wel gewaardeerd door de karpers en er werd goed gevangen. In aanloop naar onze trip was het vertrouwen op de boilies groot. Deze bollen gingen dus ook mee naar Frankrijk. Er werd naast 150 kilogram bollen ook nog 100 kg duivenvoer, 75 kg tijgernoten, 75 kg pellets en 20 kg hennep ingeslagen. Beter te veel dan te weinig zullen we maar zeggen.
Hiermee waren de voorbereidingen bijna afgerond. Twee weken voor de trip zijn we langs Bart gereden. Dit is de eigenaar van onze lokale hengelsport winkel. En eigenlijk kunnen we ons geen betere wensen. Buiten dat heeft Bart een uitstekend karper instinct wat ons al heel wat advies heeft opgeleverd. Hier werden de nodige loden en haken ingeslagen en het geregel was grotendeels rond.
De reis
Vijf augustus, de dag waar we lang naar uit hebben gekeken. We verzamelen rond één uur in de middag bij mij thuis. De spullen hebben we in de loop van de week al verzameld bij mij thuis. De auto werd binnen een record tijd van ongeveer twee en een half uur ingepakt. Er lag voor ongeveer 900 kilo aan spullen in en de wagen was tot het dak aan gevuld… maar het past.
De auto klaarmaken ging sneller dan verwacht en zo hadden we de hele middag nog om ons voor te bereiden op de reis naar het zuiden. We wilden nachts gaan rijden omdat dit met een zware auto, welke we niet teveel wilde belasten, rustiger rijden was. Het aftellen van de uren leken wel dagen te duren. Ik kon de slaap van een siësta niet meer vatten en was blij toen de klok twaalf uur sloeg. We konden vertrekken!
Na een rit van ongeveer acht uur kon ik de hand van mijn vader schudden. Deze was voor een muziekfestival in hetzelfde dorp als waar wij ons basiskamp op een camping zouden bouwen. Toen we de auto uitstapten zag ik de opluchting op zijn gezicht. Hij had zich werkelijk zorgen gemaakt over onze reis naar het zuiden. Het was namelijk de eerste keer dat Daan en ik zo’n lange reis maakten en je weet nooit wat er gaat gebeuren. De hele rit was gelukkig veilig en goed verlopen en we konden ons klaar gaan maken op de camping. Helaas konden we deze nog niet op. We gingen dus eerst maar even wat rondrijden opzoek naar leuk water. Thuis op Google Earth hebben wij de nodige avonden rondgezworven en we wisten bij aankomst dus al direct waar we heen konden. Na een middag rijden en wat plannen gemaakt voor de eerste paar dagen zijn we op de camping ons basiskamp op gaan zetten. Na een goede twee uur stond het kamp en konden we beginnen met het voer in de week zetten. De nodige tijgernoten en het vele duivenvoer werd in emmers gedeponeerd en eindelijk konden we even slapen.
Na een goede nachtrust zijn we de volgende dag weer vroeg op pad gegaan met de boot om te peilen en observeren. De nodige meren zijn overwogen en we kozen ervoor om drie stuwmeren aan te voeren. De grootste was ongeveer 180 hectare en de kleinste ongeveer 30 hectare. Buiten een kleine opstopping door autopech wat uiteindelijk niets ernstig bleek te zijn vloog de dag voorbij en konden we gaan slapen. De volgende dag moest namelijk gevist worden.
Het werkelijke begin
Het was acht augustus en de wekker ging om 05:30 af. Na een korte woordenwisseling met de wekker reden we een kleine twintig minuten later naar het water. Na een leuke wandeling met de kruiwagen en Daan met een mooie boottocht langs de oevers van het meer kwamen we aan op onze stek. De wind stond lekker in onze baai te blazen dus we hadden alle hoop op een visje. Er was immers ook goed gevoerd en we hadden al vis zien draaien op de stekken. De hengels werden uitgevaren en van de acht hengels hielden we er twee nog even op de kant. Dit om de stek niet gelijk met veel lijnen af te sluiten. We konden beginnen aan ons eerste echte Franse vissers ontbijt aan een mooi water. Het eerste uur schoot voorbij en we begonnen te twijfelen. De vis was duidelijk op de stek maar we konden maar geen aanbeet forceren. Na een goed anderhalf uur vissen werd onze twijfel weggenomen. Een kneiterharde run doorbrak de stilte. Na een mooie dril kon ik het net onder een spiegel van een pondje of 17 schuiven. De kop was eraf en dit beloofde nog een aantal leuke weken.
Gekkenwerk
Toen begon het gekkenuur. Daan was nog geen vijf minuten onderweg om boodschappen te doen en de runs vlogen me om de oren. Binnen 1,5 uur kreeg ik 5 runs waarvan ik drie vissen wist te landen. De twee verspeelde vissen loste ik op een aantal bomen die onder water lagen. Hier moest dus al direct iets op gevonden worden en na een kort overleg met Daan die inmiddels terug was. Kwamen we met het idee om steen te gaan gebruiken in plaats van lood. De steen monteerde we zo dat wanneer er een aanbeet kwam dat de steen direct losliet en de lijn dus gewicht vrij was. De theorie hierachter is dat wanneer het gewicht van de lijn afvalt de vis naar boven komt. Ver weg van de gevaarlijke onderwater bomen. Dit bood ons de tijd om de boot in te stappen en naar de vis toe te gaan om deze hier vervolgens veilig af te drillen. Die dag vingen we zes vissen. Maar ons gevoel was goed dus na een rijkelijke voerbeurt besloten we om de volgende dag terug te gaan.
Negen augustus was het inmiddels en we zaten na de ruzie met de wekker, de autorit en de wandeling inclusief bootreis weer op de stek. Nachtvissen was verboden op dit water dus we werden in eerste instantie beperkt tot dagjesvissen. Om een lang verhaal kort te maken. We vingen die dag tien vissen waarvan een aantal mooie vissen met een leuk gewicht. Rond tien uur zaten we weer in de auto op weg naar een water waar we nog moesten voeren. We voerden namelijk meerdere wateren tegelijk aan om zo altijd op een rijkelijk bevoerde stek te zitten en zo onze kansen te vergroten. Rond twaalf uur lagen we weer op ons bed. Moe maar voldaan.
De volgende dag was het weer geheel omgeslagen en was het ongeveer 35 graden en snikheet. Het ontbreken van wind zorgde ervoor dat het werkelijk ondraaglijk was in de zon. Die dag werd er ook niks gevangen. Het was even goed geweest op dit water en we besloten om op het water te gaan zitten waar we al een aantal dagen aan het voeren waren. Op het eerste water werd gewoon doorgevoerd om hier later nog eens terug te komen.
Daan schrijft:
Toen we de visvergunning gingen halen in de lokale viswinkel informeerde we natuurlijk ook even over de lokale wateren. Met handen en voeten werd er ons uitgelegd dat op het betreffende water veel Poisson Chat zat. Naast een populatie van deze onderwaterduivels bleek er ook grote karper te zwemmen. De handen van de fransman gingen 1 meter uit elkaar. Kijk dat is leuke informatie dachten we. Als we die ochtend met de eerste zonnestralen aankomen worden de hengels meteen uitgevaren. Het zou een lastig water zijn, dus vandaag moesten we geduldig zijn. We zaten net op onze stoeltjes toen er een hengel vertrok en we stapten meteen de boot in. Na een korte dril kon Sjoerd het net onder een klein spiegeltje schuiven. Met de vis in de boot roeien we terug naar de kant. We zijn nog zo’n 4 meter van de kant af, of er vertrekt weer een hengel. Aangezien Sjoerd door de run alles vergeet springt die gek uit de boot om vervolgens half lopend half zwemend naar de hengel te rennen! Ik lach me een ongeluk en vaar na de kant toe om de net gevangen vis te onthaken. De vis die Sjoerd aan het drillen is blijkt meteen de grootste van de dag. Een vis die max. acht kilo op de weegschaal brengt. Om het kort te maken, die dag vangen we een hoop kleine spiegels en een paar Poisson Chats.
Paaiende schildpadden
Die dag vingen we veel vis, maar rond het middag uur viel het toch even stil. Mooi tijd om een dutje te doen en om wat rond te kijken in de omgeving. Terwijl ik langzaam lig in te dutten hoor ik Sjoerd roepen. Nadat hij een paar keer heeft geroepen kom ik die kant op gelopen. Sjoerd zit achter het statief waar de camera op staat. Dus ik ga er naast zitten en kijk ook door de camera. Wat blijkt nou Sjoerd zit gewoon regisseur te spelen van een porno film. Het water spatte alle kanten op, het waren net twee paaiende schildpadden. Mooi man die digitale videocamera’s waar je 54x mee kan inzoomen. Want wat was nou het verhaal. Aan de overkant van het water was een stelletje van rond de 40 jaren oud zich aan het bezighouden met het spel wat de liefde bedrijven heet.
De dag na al het natuurgeweld wordt er weer gezocht naar nieuwe wateren. Die dag rijden we heel wat rond, maar naast wat privé wateren komen we weinig bijzonders tegen. Aangezien we heel de dag niet gevist hebben besluiten we toch maar een nachtje te doen. De hengels worden dit keer niet uitgevaren want het water ligt langs een drukke weg. Boot en nachtvissen op dit water is wederom verboden. Wij verstoppen ons zelf in de bossen en gaan op een stoeltje zitten. Iedereen die dit wel eens heeft geprobeerd weet genoeg. De Garde de Peche ligt altijd op de loer. Die nacht lijkt eeuwig te duren en de rug gaat er elk uur op achteruit. Die nacht vangen we toch nog twee kleine schubs die zonder foto terug gaan. ’s Nachts een foto maken is risico nemen en daar hebben we geen zin in. Het zal ’s morgens om een uur of 6/7 zijn geweest dat we besluiten om naar het grote meer te rijden. Snel word alles ingepakt om vervolgens het gaspedaal tot op de grond toe in te trappen.
We komen iets over 7 aan bij het water en snel worden de spullen op de boot en kruiwagen gegooid. Na een klein stukje lopen blijkt de as van de kruiwagen kapot te zijn. Dit maakt het stuk lopen alleen maar erger. Gelukkig weten we met Duck tape de kruiwagen aardig te herstellen. Ik weet zeker dat geen van ons beide is aangekomen deze vakantie. Het verkassen is werkelijk waar een ware aanslag voor je lichaam. Deze dag is het weer erg warm en de temperatuur gaat makkelijk over de 30 graden heen, toch vangen we die dag 4 vissen. Sjoerd vangt een prachtig gekleurde spiegel die we met de ondergaande zon op de foto zetten.
Er tussen uit
Na deze dag zoeken we onze nachtvis spullen bij elkaar, we gaan namelijk 2 nachtjes vissen op een stuwmeer van iets meer dan 100 hectare. Zo kunnen de stekken dicht bij de camping even rust krijgen en wij krijgen weer een nieuwe uitdaging. Het water bevat slechts 1 nachtviszone. Op de gehele lengte van de deze nachtviszone groeien slechts enkele struiken. Hier word dus genoeg gevist. Toch besluiten we om het te proberen en de eerste nacht gaan we vol vertrouwen in. Die nacht regent het aardig hard, zo hard zelfs dat blijkt dat het water zo’n 10cm stijgt. Gelukkig stonden onze paraplu’s goed opgesteld anders was alles zeik en zeik nat geweest. Die nacht vangen we niks. Als we rustig zitten te buurten komt er een karpervisser aanlopen. Het blijkt een Engelsman te zijn en hij kan ons gebrekkig Engels nog verstaan ook! Hij blijkt op het naast gelegen meer te zitten en had aardig gevangen. Ook wist hij ons nog te melden dat we uit moesten kijken voor criminaliteit: Because one will jump on your bivvy and the other one will take your rod’s and your bleepers. Wat een prachtige gast was dat. We besluiten om nog een nachtje te blijven zitten op deze stek, maar ondertussen voeren we wel even het naastgelegen water aan. Die nacht blanken we weer en het is net als of we wakker worden met een kater. Sjoerd vaart middags nog een van de kommen in en via de walki-talki hoor ik van hem dat er enkele karpers zwemmen. De vissen zijn alleen niet van het kaliber waar we voor naar Frankrijk zijn gekomen en we besluiten om te verkassen naar het meer waar ook de Engelsen zitten. Die Engelsen waren met een man of 6 neer geploft op de makkelijkste stek van het water en hebben daar twee weken gezeten.
