Drie weken Frankrijk deel II
Ik had van te voren dus al een stek aangevoerd op het meer, vlakbij een strandje waar veel gezwommen werd. Het was qua diepte net een badkuip, er waren nergens bijzonderheden te ontdenken. Dus werd er gewoon een voerstrook aangelegd. Weer gingen we met de kruiwagen en boot op pad naar de stek, gelukkig was het dit keer maar een klein stukje lopen.
Het meer van de Engelsen
Nadat we alle hengels hadden uitgevaren kon het wachten weer beginnen. Aangezien ik een kleine cafeïne verslaving heb besloot ik nog even na de auto te lopen voor de koffie. Als ik terug kom op de stek sta ik even raar te kijken. Waar is Sjoerd nou weer gebleven, de boot is ook weg. Dus ik kijk naar de horizon en ja wel hoor daar zit hij in de boot een vis af te drillen. Uiteindelijk landt hij de vis en komt hij terug gevaren met een prachtige spiegel in het net. Het is ondertussen weer over de 30 graden gegaan en snel zetten we de vis op de foto. De Engelse gast komt aanlopen en zegt: Nice fish you’ve get mate! Bij elke zin zeggen die gasten ‘mate’ prachtig! Nadat we de vis terug hebben gezet varen we de hengel snel weer uit en het vertrouwen is groot. Helaas vangen we die dag geen enkele vis meer. Maar gelukkig hadden we nog het uitzicht op het strand. Als het 30 graden is dan ligt er op het strand altijd wel wat schoon vrouwvolk. We zetten onze stoeltjes iets na achter en genieten van het uitzicht. Bij het strand is ook een friettent en bij een friettent is natuurlijk ook Kronenbourg te verkrijgen. Met een koude Kronenbourg in de hand komen wij deze dag wel door. Die nacht brengt ons geen vis op wat brasem en Poisson Chat na dan. ’s Morgens om een uur of 7 ruimen we op en rijden we terug naar de camping.
Als we op de camping aankomen hebben we even genoeg gevist en we gaan even met de laptop naar het clubhuis van de camping. Even op Google Earth en wat mailtjes versturen naar het thuisfront. Daarna duiken we nog even het zwembad in en zo zijn wij ook weer schoon. We besluiten om toch maar 2 nachten op het stuwmeer te gaan vissen waar we de eerste dagen hebben gevist, we verstoppen ons wel in de struiken om eventuele Garde de Peche te ontwijken. Die nacht vissen we zoals altijd weer vanonder de paraplu. We krijgen die nacht een gigantische onweerbui over ons heen. De ergste waarin ik ooit gevist heb, elke 5 seconden een bliksemschicht en keiharde windstoten. Die nacht vangen we enkele vissen die we vanaf de kant drillen en meteen terugzetten.
De volgende ochtend verversen we alle hengels. Gelukkig hoeven we niet lang te wachten op de eerste run, we stappen de boot in om de vis af te drillen. De vis is weer uiterst sterk, het zal dus om een schub of grote spiegel gaan. De schubs waren een stuk sterker dan spiegels op dit water. Na een tijdje drillen zien we voor het eerst de flank van de vis en het blijkt een schub te zijn. Het is een prachtige vis met een hoge rug. Na wat waterfoto’s zwemt de vis weer de diepte in. Na deze schub vangen we nog wat kleinere vissen. Maar dan vertrekt de meest linkse hengel weer, van deze hengel kwamen bijna alle grote vissen. Sjoerd pakt de hengel uit de steunen en roept meteen dat de lijn onder een boomstronk vast zit. Snel pakken we de boot en varen naar de plek des onheils. Als een gekke dwaas vaar ik rondjes boven het obstakel. Na een tijdje schiet de lijn los en gaat deze richting dieper water ver weg van de obstakels. Na een tijdje drillen hoor ik Sjoerd zeggen dat het om een betere vis gaat. Als we de vis voor het eerst boven zien komen klinkt er, de bij iedereen wel bekende zucht. Die mogen we niet verspelen. Uiteindelijk kan ik de vis scheppen en varen we terug naar de kant. We wegen de vis en het blijkt zelfs een nieuw record te zijn voor Sjoerd! We schieten wat foto’s en dan kan deze zoetwater big weer terug in zijn element.
Na deze spiegel pakken we een pilsje en proosten we op deze mooie tijd. Na deze vis vangen we nog een mooie serie spiegels. Met s ‘avonds een mooie afsluiter voor mij in de vorm van een mooie gebouwde spiegel.
Na deze geweldige dagen gaan we weer terug naar de camping, morgen gaan we een dagje vissen op een ander water. We zetten de wekker weer om 6 uur en vallen als een blok in slaap, de laatste twee nachten hadden we erg weinig geslapen. Als de wekker afgaat worden we allebei zwaar brak wakker en we drukken de snooze knop maar een keer in. Dan horen we buiten de tent allemaal geluiden en Sjoerd gaat even polshoogte nemen. Ik hoor hem zeggen: Hé wat doen jullie nou weer hier! Ik vraag me toch af wie er voor de tent staan en kom ook naar buiten gelopen. Plots sta ik oog in oog met mijn broers(Rens en Fons). Wat een gekken zijn het toch, komen ze even naar midden Frankrijk gereden om even een dagje mee te gaan vissen. Onder het genot van een bak koffie praten we bij over de afgelopen twee weken. Om een uur of elf rijden we richting het water om een dagje te gaan vissen. We zouden eigenlijk naar een lastig watertje gaan, maar omdat hun er bij waren reden we weer na het stuwmeer. Misschien konden hun zo ook nog een visje vangen. Die dag ervoor hadden we nog zo’n 20 kilo boillies en partikels gevoerd. We verwachtte er dus niet te veel van, maar als we er één kunnen vangen is het al goed. Na een uur wachten vertrekt er eindelijk een hengel en ik sla aan. Fons is er als de kippen bij terwijl Rens rustig blijft liggen in het zonnetje. De hengel wordt overgegeven aan Fons die samen met mij de boot in stapt. We drijven naar het midden van het water waar we de vis afdrillen. Aangezien Fons nog nooit een karper heeft gevangen moet er wel het een en ander wel uitgelegd worden. Na een tijdje kunnen we de vis toch nog landen en blijkt het een mooie schub te zijn. Eenmaal op de kant schieten we wat foto’s. Vervolgens laten we de vis weer zwemmen. Die dag vangen we nog enkele vissen waarna we rond vijf uur opruimen, zodat we samen kunnen eten op de camping. Het was een gezellige dag en Fons en Rens reden de volgende dag weer terug na huis. Wij vissen nog een paar dagen door.
Nadat de broers weg zijn rijden we de weg weer op met onze spullen achter in de wagen. Om een lang verhaal kort te maken. We rijden die dag 300 kilometer en na wat gekeken te hebben bij een aantal wateren. Belanden we alsnog op het water waar de Engelsen zaten, deze zijn inmiddels vertrokken. Helaas blanken we hier een dag en nacht. Het zit even niet mee en we zijn uitgekeken op de omgeving. We pakken de landkaart erbij en zoeken nieuwe wateren op. We kunnen alleen geen nieuwe wateren vinden op de kaart en spreken af dat we de laatste drie dagen op het eerste stuwmeer zullen uitvissen.
Sjoerd schrijft:
Na de afspraak om de laatste drie dagen uit te vissen op het stuwmeer besluiten we alles op alles te zetten om nog een aantal leuke vissen te kunnen vangen. Er is de voorgaande dagen zoals gewoonlijk doorgevoerd op het water en we hebben er alle vertrouwen in dat we bovenop de vis zitten. Als we naar het weerbericht kijken weten we genoeg. De regio waar wij ons bevinden gaat die nachten getroffen worden door een van de zwaarste stormen van het jaar. Dit betekent harde wind en veel hoosbuien. We hebben gemerkt op het water dat wanneer er een harde wind staat de vissen helemaal los gaan. We zitten dus gebakken op deze stek.
Dwaze nachten
Het is ondertussen 23 augustus en we komen laat in de middag aan bij het water. De gebruikelijke kilometers met de kruiwagen en de boot worden afgelegd en na een ritueel van het beazen en uitvaren van de hengels ploffen we moe op onze stoelen. Echter is er niet lang de tijd om te rusten want de karpergoden zijn ons goed gezind die dag. We vangen in een paar uur tijd een aantal mooie vissen waaronder een aantal twintigers. Na deze aasperiode valt het stil en dit komt mooi uit. Zo hebben we even tijd om een aantal onderlijnen te knopen. De rig waar we mee vissen is een vrij simpel gebeuren. We vissen hier met een combi rig welke ons in Nederland ook al veel vissen heeft opgeleverd. Na het knopen van de nodige rigs eten we een hapje en zoeken we vroeg onze slaapzak op omdat we in de nacht nog wel een aantal vissen verwachten.
Rond half twee in de nacht word ik wakker van een welbekend geluid. Een hengel aan de rechterzijde laat van zich horen en ik loop als een kamikaze piloot dwars over grote rotsen naar de aandachtvrager toe. Omdat Daan en ik met onze tenten ongeveer 75 meter uit elkaar staan heeft hij waarschijnlijk de run niet gehoord. De draadloze sounderbox zou oplossing moeten bieden maar ook hier slaapt die doorheen. Ik land zonder Daan een mooie spiegel van een pondje of 18 en zet deze zonder foto weer terug. Zo vang ik die nacht nog een vis zonder dat Daan het doorheeft. Rond vijf uur in de morgen krijgen we weer een run op de rechterzijde. Nu wordt Daan wel wakker en komt mij helpen bij het landen van een mooie spiegel die de twaalf kilo net aantikt. Ik vertel Daan dat ik die nacht twee vissen heb gevangen zonder dat hij het doorheeft gehad. Wat blijkt nou. Daan heeft ook een drietal vissen gevangen zonder dat ik het doorhad en dat brengt het totaal aantal vissen die nacht op zes. Door de zware weken die we achter de rug hebben zijn we beide zo moe dat we met moeite nog wakker worden van elkaar als we beet hebben.
Rond negen uur in de ochtend word ik weer wakker en ga Daan ook wakker maken. We varen hierna de hengels opnieuw uit en strooien weer het nodige voer op de stekken om de karpers weer te activeren. Die dag stormt het nog steeds hard en de vissen zijn weer goed los. Ze springen overal in de baai waar we tegen aan vissen. Dit is goed voor het vertrouwen. En binnen korte tijd krijgen we weer een run. Ditmaal aan de linkerzijde. Omdat het mijn beurt was om de vis af te drillen en het regent dat het giet hoef ik niet op de hulp van Daan te rekenen.
Deze zie ik vanonder de paraplu helemaal dubbel liggen van het lachen omdat ik in de stromende regen aan het drillen was. Gelukkig zou Daan zichzelf niet zijn als hij me niet kwam helpen en na de nodige opmerkingen zijn kant op komt hij toch de shelter uitgelopen. We landen een mooie schub van in de twintig pond en deze mag na een aantal mooie plaatjes weer terug zijn biotoop in. We vangen binnen een paar uur nog een aantal spiegels en daarna blijft het stil. Te lang naar ons idee. We voeren nog wat bij om de karpers weer een beetje te activeren en nemen weer plaats op onze stoeltjes. In de tussentijd gaat Daan een grote bak koffie zetten en ik kijk aandachtig hoe deze cafeïne verslaafde zijn shot ‘drugs’ tot zich neemt. Mee dat ik zelf ook een slok van mijn koffie neem krijgen we een run op een van de linkse hengels. Daan zet zijn koffie neer en sprint naar de hengel toe. Hij pakt de hengel en tot onze verbazing komt de vis direct naar de oppervlakte. Dat is vreemd want vaak kiezen de vissen op deze stek de diepte vlakbij de gevaarlijke obstakels. We hebben het vermoeden dat het om een kleine vis gaat aangezien hij zich zo simpel naar de kant laat dirigeren. Na een paar achtjes om de top vang ik de eerste glimp op van de vis en ik zie dat dit geen kleintje is. Ik meld het nieuws direct aan Daan en de bak koffie welke ik in mijn handen had zet ik ook maar even neer. Deze vis willen we hoe dan ook vangen. Bij de eerste beste keer dat de vis lucht hapt steek ik direct het net onder de machtige schub. Ik zie dat deze massief gebouwde schub tegen de meter aanzit en ik vermoed dat het de grootste vis van Daan kan zijn deze vakantie. Na het weeg ritueel weten we genoeg dit is een mooie dertiger en tevens de zwaarste vis van Daan deze vakantie. Na een aantal foto’s krijgt ook deze vis weer zijn vrijheid terug.
Na deze mooie vangst zijn we beide in onze nopjes en lopen we de gehele dag met een glimlach rond. Nu hebben we beide een mooie vis gevangen en we zijn dik tevreden. De middagklok loopt alweer tegen de drie uur aan en de wind begint wat af te nemen. Ook de karpers lijken even afwezig op de stek en wij knopen de nodige onderlijnen weer nu we er tijd voor hebben.
Ondertussen verzin ik een manier waarop we nog zo’n mooie vis kunnen vangen net als de koffie-schub. Ik bespreek met Daan mijn plannen. Ik heb het idee in mijn hoofd hangen om een stek aan de overkant van het water aan te voeren op zo’n 300 meter varen. Deze stek hadden we al meerdere malen aangevoerd maar deze hebben we bewust niet bevist. Nu kwam ik met het idee om de laatste nacht deze stek te bevissen. We hadden echter nog twee nachten en ik wilde die dag 7,5 kilo boilies compact verspreiden op deze stek. Het zou hier gaan om 24 mm bollen om de kleinere vissen wat weg te kunnen filteren. Na deze voerbeurt zou ik de stek een nacht met rust laten om deze vervolgens de volgende nacht te bevissen. Die dag loopt snel voorbij en vangen we beide nog een aantal mooie vissen waaronder een oude strijder van net geen vijftien kilo.
De nacht breekt weer aan en de wind wakkert met het uur meer aan. Ook begint het af en toe weer te hozen en in de verte zie ik een onweersbui steeds dichterbij komen. Ik hoop er deze nacht maar het beste van en dat het weer ons maar mag sparen want het kan af en toe echt spoken. Gelukkig hebben de weergoden het beste met ons voor die nacht en blijft de onweersbui tussen de heuvels hangen ver weg van het stuwmeer. De vangsten die nacht zijn zoals verwacht goed en we vangen een aantal mooie vissen. Geen grote vissen maar stuk voor stuk puntgaaf. Ook dat is een reden om naar Frankrijk af te reizen. De nacht is tot onze opluchting voorbij en we gaan onze laatste dag in op dit mooie stuwmeer. Overdag wordt de wind weer wat rustiger en daarmee dus ook de karpers. We voeren weer een aantal kg boilies en ik begin me langzamerhand af te vragen of de 7,5 kg stek die nacht vis op gaat leveren. Het wordt avond en die dag hebben we nog vier karpers gevangen tot veertien kilo. De wind wakkert zoals heel die week weer aan. En daarmee begint het.
Die nacht worden we opgeschrikt door een storm welke zijn weerga niet kent. Ik krijg midden in de nacht een smsje van mijn vader dat er in de streek waar wij zaten doden waren gevallen door het noodweer. Dit zorgt ervoor dat we erg op onze hoede zijn en het blijkt wel weer dat de krachten van de natuur niet te voorspellen zijn. Ik zoek mijn slaapzak op en tussen de hoosbuien door droom ik langzaam weg in onze laatste nacht van het beloofde land. Ik droom over grote vissen welke ik ga vangen. Ik had een goed voorgevoel over de 7,5 kg stek en ik was er heilig van overtuigd dat hier een grote vis vanaf ging komen. Wanneer ik die nacht een run krijg op deze hengel staan al mijn zintuigen op scherp. Echter door het noodweer durven wij niet de boot in te gaan voor onze eigen veiligheid. De golven die op de kant slaan zijn dusdanig hoog dat er een kans bestaat dat de boot om zal kunnen slaan. De vis vanaf de kant drillen is de enige optie. Door de grote afstand dril ik zeer voorzichtig en ik begin steeds meer te hopen op een goede afloop. Deze hengel moest immers die dikke bak produceren. Na een aantal minuten word angst werkelijkheid en ik verlies contact met de vis. De vis is gelost en ik smijt de hengel balend terug op de steunen.
Ik zoek mijn paraplu weer op om de rest van de nacht en storm uit te zitten. Ik ga er s ‘nachts zelfs nog een keer uit om de boot extra goed vast te leggen deze was namelijk door de golven bijna weggeblazen. Het aftellen van de uren naar de volgende ochtend lijkt weken te duren en ik ben blij als ik die morgen weer wakker word. Die nacht hebben we een vis kunnen landen en deze is zonder foto weer terug gezet. Het weer laat nog steeds van zich horen en we ruimen snel op in de regen om ook het basiskamp op te gaan ruimen.
We werken hard door en rond twee uur in de middag zijn we helemaal klaar. We kijken elkaar aan en beslissen om gelijk te vertrekken. Alles is door het slechte weer zeiknat en we willen naar huis. Het is voor onze ouders ook een verassing omdat we eigenlijk pas op 27 augustus thuis zouden komen. Nu kunnen we echter al op 26 augustus thuis zijn laat in de avond. Dit zullen ze zeker waarderen en we willen ze ook graag verrassen. De terugreis verloopt prima op een file na maar na een kleine negen uur stap ik de woonkamer binnen. Ons pa en ma hadden ons nog niet verwacht en zijn dan ook blij verast met onze komst. Ik schud de hand van mijn vader weer en de cirkel is rond.
We hebben deze weken de tijd van ons leven gehad! Nu ik weer thuis op de bank zit besef ik pas hoe bijzonder deze reis was en hier ga je heel je leven nog over na praten. De dingen die we hier geleerd hebben. Het weken lang met elkaar rondreizen in een land waar je onbekend bent. En noem zo nog maar een aantal clichés. Dit maakt het dat ik aan deze reis kan terugdenken met een zeer goed gevoel en ik weet zeker dat Daan hier net zo over denkt.
Op karper gebied hebben we het ook naar onze eigen tevredenheid gedaan. We vangen 80 karpers met enkele zeer mooie exemplaren ertussen. We hebben ongeveer 3000 kilometer gereden. De 420 kilo voer die we meegenomen hadden is voor het grootste gedeelte op. Ook hebben we een aantal mensen leren kennen waaronder de Engelsen. Ook voor 2012 staat er weer een lange reis gepland naar het buitenland.
Het enige wat ons nu nog rest is om jullie strakke lijnen toe te wensen en geniet van alle dingen binnen je visserij want het is echt de mooiste hobby die we ons toe kunnen wensen.
