Dromen worden werkelijkheid – Tom Kuster
Laat ik me even voorstellen mijn naam is Tom Kuster, ik ben 23 jaar en ik vis ongeveer 10 jaar op karper, ik droom al jaren van een bak van een karper. Dit jaar heb ik eindelijk mijn droom kunnen laten uitkomen.
Op 19 april 2013 was het dan zo ver, een heerlijk weekje Frankrijk gepland en dat is altijd weer een hele belevenis. Je kent het wel; die nachten voor je vertrekt is je hoofd vol met vragen. “Heb ik dit wel, heb ik dat wel?”. En uiteraard kan een bezoekje aan de hengelsportzaak niet ontbreken! Door alle spanningen vergeet je waar je eigenlijk mee bezig bent, maar dit is gelukkig alleen maar gezonde spanning. Dagen voor vertrek spookte het water door mijn hoofd. Ik wist dat er 30 kilo vissen zwommen en wie zou er dan niet van dromen om één van deze monsters te vangen.
Let’s go!
Eerst vertrekken we naar een ’tussenstop-camping’ op ongeveer 600 km van huis om daar rustig te borrelen en met zijn vieren eens goed de komende week door te nemen en alles voor te bereiden. Jullie kennen dit wel: het ene grote verhaal na het andere over die magische 30 kilo vissen die er zwemmen. Na al die grote verhalen zoeken we rond 23:00 uur het bed op om nog een keer flink te dromen over wat er morgen gaat komen. De wekker op 07:00 en dan kunnen we gaan! Nou ik zal jullie vertellen: elk uur van de nacht heb ik gezien!
Op 20 april 2013 vertrekken we voor de laatste 300 km naar Etang Negreloube. Ik zit met mijn vrouw Joyce in de auto en we hebben het over welke stek we graag willen zitten, hoeveel we willen vangen en natuurlijk dat het een gezellige week moet worden met onze maten Bas Bison en Ronald Wieberdink. Zij rijden in de auto achter ons en hebben er ook zin in.
Ik zit vaker samen met mijn vrouw langs de waterkant!
Eenmaal aan gekomen op Etang Negreloube en na een praatje gemaakt te hebben met de beheerder is het dan zo ver: de loting. Mijn hart zit bijna in mijn keel en ik fluister “laat me alsjeblieft een goed lootje trekken”. Het wordt stek nr. 8 en ik hoor Ronald zeggen “nr. 9, dat wordt gezellig”. Bas zit jammer genoeg aan de andere kant van het water, maar we komen ten slotte voor karpers en niet om bier te drinken, dat kunnen we in de kroeg in Nederland immers ook!
Kick off!
Nadat we de stekken hadden bekeken en het kamp overeind stond was het eindelijk tijd om de lijnen uit te varen, de stekken wat aan te voeren en hopen op een goede start. Helaas worden we zondagochtend wakker na een rustige nacht en het eerste wat er door m’n hoofd gaat is “staan m’n beetmelders wel aan?”. Ik tuur naar mijn wakers en zie dat er geen beweging in is geweest! Jammer maar niks aan de hand, het is pas zondag na een flinke bak koffie en een Frans stokbrood worden de lijnen opnieuw uitgevaren, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het weer word ook steeds beter en dat is gunstig want we zitten op het ondiepe gedeelte van het water, dus laat de zon maar komen.
Hier konden we op dit moment alleen nog maar van dromen…
Maandag ochtend: Goedemorgen Negreloube”! Echter: weer geen vis maar “alles komt goed” zeggen we tegen elkaar. Vandaag gaan we de eerste vissen vangen, de zon schijnt dus alles komt goed. Gespannen zitten we achter de stokken maar de dag verloopt wederom rustig. Ook de nacht op dinsdag is en blank en we beginnen ons af te vragen: “nog steeds geen vis, wat gaat er fout?”. Er is wel wat beweging maar ze willen niet echt bijten. Na enig overleg veranderen we onze tactiek: we gaan met 2 hengels naar plekken vissen waar de vissen sprongen, daar is het water ook wat dieper dus wie weet… Voer in de boot en varen maar, op hoop van zegen!
Nog weinig aanbeteren, maar we zitten wel erg mooi!
Beet!
Dinsdag middag 16:30, “piep piep piep”, uit het niets begint de linker Delkim te schreeuwen! Eindelijk actie, en het toffe is: dit is de hengel die we net opnieuw hebben uitgevaren! Ik pak de hengel en sla aan voel dat de vis gehaakt zit “YES!!!”. De karper begint rustig naar rechts te zwemmen en er valt weinig aan te houden. Dan draait hij om en gaat onhoudbaar terug naar links. “Bedankt voor het verkloten van mijn stek”, hoor ik achter me met een luid gelach. “Sorry Ronald ik kan hem echt niet houden man.”
De vis blijft maar gaan en draait weer terug naar rechts waar hij plotseling stil blijft liggen. De spanning neemt toe en ik roep “ik zal toch niet vast zitten?”. Ik durf ook niet te hard te trekken want ik heb al lang gevoeld dat dit een hele dikke vis is en misschien wel een (dik) PB! Na enig druk zetten met de hengel begint de vis weer te zwemmen en nu beukt hij richting de hoek van het water waar een ondiepe sloot het meer in komt. En daar gebeurd wat geen enkele visser wil hebben (al helemaal niet als je weet dat je een PB aan je lijn hebt): de vis zwemt zich vast in een tak! “Shitttt!”.
We bedenken ons geen moment en binnen no-time staat Ronald klaar om met het net te water te gaan. Ik doe mijn waadpak aan en samen waden we naar de vis. Wat ben ik op dat moment blij dat we op het ondiepe vissen en we er gewoon heen kunnen lopen. Aangekomen bij de tak zie ik mijn tube in de struik hangen en voel helemaal niks meer. Ik begin al te vrezen voor een losser maar plotseling zegt Ronald: “daar is hij”! Mijn vismaat ramt het net door de waterspiegel en binnen 2 seconden zit de vis er in! We halen de lijn uit de tak en kijken in het net en op dat moment is het zeker: een nieuw PB. Zo’n grote vis heb ik nog nooit gezien, laat staan gevangen!
We lopen terug naar onze stek, waar Bas ook is aan gekomen om te eten. Precies op tijd want we leggen de vis in de weighsling en tillen hem uit het water. “Pff wat een bak.” De weighsling gaat aan de weger en gespannen volgen we de wijzer die doorslaat, ver doorslaat en uiteindelijk stopt bij het bizarre gewicht van 31,5 kilo! BAM! Ik spring, ik schreeuw en ik kus mijn vrouw. Het hele water mag het horen. Ik omhels Bas en ik omhels Ronald. Ik wil rondjes rennen, de vis vast houden en nog meer rondjes rennen, nog meer schreeuwen. Wat een ongelofelijk machtig gevoel, om een bak zo als deze te vangen.
Tom met zijn Fish of a Lifetime, een leder achtige spiegel!
Een droom die uit komt
Eindelijk, na al die keren Frankrijk is mijn droom uitgekomen. Na flink wat foto’s op verschillende manieren gemaakt te hebben gaat de vis terug het water in. Ik steek mijn handen in de lucht en schreeuw nog een keer “yesss”. Weer kan het hele water mij horen iedereen mag weten dat ik een dikke superspiegel gevangen heb. Ik pak een biertje om eens even rustig na te denken wat er net allemaal gebeurd is. Een uur lang zeggen Ronald en ik niks anders tegen elkaar als korte zinnetjes als “wat een bak wat een vis, echt niet normaal wat een mega bak”…
Vrouwlief Joyce ving deze week ook een serie mooie karpers!
Die week vangen we nog eens vijf vissen rond de 18 kilo. We hebben het bijna elke dag over de topvis van de dinsdagmiddag. Eindelijk mijn droom is uitgekomen, en het zal vast heel lang gaan duren voor ik mijn PB van 31,5 Kilo zal verbreken. Maar het is en blijft vissen, dus wie weet wat er nog allemaal gevangen word. Ik wens iedereen veel succes en veel vis plezier toe. Blijf geloven in wat je doet en op een dag zal je droom uitkomen, en dan vang je ook een Fish of a Life time.
Tom Kuster
