Droomsessie – Deel 2 – Pieter van de Werfhorst

Drie weken na zijn verkenningstrip in het Paasweekend (klik hier voor het verhaal) heeft Pieter van de Werfhorst opnieuw de mogelijkheid om nogmaals af te reizen naar een schitterend Frans water. Dit maal kan hij voor 5 dagen naar dit paradijsje. Lees in dit stuk of het hem lukt om de topvissen van het water te strikken?

Nauwlettend heb ik het weer in de gaten gehouden en een week later vertrekken is ook een optie. Echter, als ik een opsomming maak en de weersvoorspelling bekijk realiseer ik dat het NU moet gebeuren. Ik denk zelfs dat de watertemperatuur nog wel eens rond de 15 tot 16 C kan zijn en het qua timing perfect is…

Het voorjaar… voor veel vissers d periode om naar Frankrijk te gaan.

?Niet te lang twijfelen kerel!? moedig ik me zelf aan en besluit de knoop door te hakken. Gert en Saron gaan beiden ook mee om tijdens de trip een aantal gave platen te schieten. Saron kan dan direct het andere water gaan bevissen. Hij besluit twee dagen later aan te schuiven (achteraf geen beste keuze Albert). De rit door Antwerpen valt me wederom zwaar tegen, wat een drukte! Het wordt nog spannend of ik de hengels er wel voor het donker in heb liggen. Mijn rechtervoet trapt het gaspedaal nog iets verder in. Ik hoop dat ik het ga redden.

Bij aankomst aan het water pomp ik snel de rubberboot op en vaar ik de reeds opgetuigde hengels naar de GPS-punten. Het water is veel helderder geworden en ik zie overal bodemwier op mijn beeldscherm. “Als mijn stekken maar schoon zijn,” schiet er door mijn hoofd? De zandbult voor het takkenbos is zeker weten schoon en die hengel ligt dan ook met het volste vertrouwen te wachten op actie.

Prima omstandigheden

Normaal voer ik altijd de eerste nacht, maar wil nu geen moment verliezen. Ik weet dat de stekken vis op hebben geleverd en het weer voelt te goed om deze nacht over te slaan. Het is nu super visweer: weinig wind, af een toe een dikke regenbui en de dalende luchtdruk voorspelt nog meer wind en regen voor de komende dagen. De buien dragen echter wel een nadeel met zich mee, de klei-oevers zijn kaal en spekglad. Schuifelend loop ik naar de tent om niet direct een backflip te maken. Zit me even te bedenken hoe ik bij een aanbeet in hemelsnaam veilig bij de hengels ga komen in plaats van met een snoekduik het water in te kukelen. Veel tijd heb ik niet om na te denken, want als ik eenmaal voel dat mijn rechterbeen te snel naar voren schuift is het al te laat? Ik klap ondersteboven en lig op mijn rug in de klei. Nee h! De klei zit nog achter mijn oren, de dikke klonten pluk ik eraf en ik trek mijn broek maar uit om te laten drogen. Veel te vroeg begin ik aan mijn tweede setje kleding? Fotograaf Gert is inmiddels ook gearriveerd en snel zetten we zijn tent op. Terwijl we lekker na zitten te genieten van de maaltijd duiken we redelijk op tijd ons bedje in.

Halverwege de nacht krijg ik een serie piepen en spring ik mijn nest uit. Het is de hengel voor het takkenbos. Het is nu belangrijk om volop druk te houden en er dan zo snel mogelijk naartoe te varen. Als ik bij het bos aan kom zie ik de boei al dansen op het water. De vis zit nog voor de takken, gelukkig. Ik ga op de auto-pilot en besluit direct om de vis heen te varen zodat ik deze zoveel mogelijk bij de takken kan weghouden. Ik voel direct dat het een wat serieuzere vis is. Zware, logge beuken op de hengeltop geven me de kriebels. Als ik de vis voor het eerst aan de oppervlakte zie word ik gek! ?Het is de topvis!? Direct herken ik haar aan het litteken op de flank. Ik moet me herpakken en dit niet verkloten? ?Kom op Piet!? Mijn benen staan te shaken en mijn maag voelt alsof ik drie rondjes in de ?Goliath? van Walibi heb gemaakt. Wat een adrenalinerush!!! De vis gaat nog een keer voluit en bereikt de eerste bomenrij. Uit alle macht blok ik, maar helaas voel ik de lijn al vast zitten. Snel ernaartoe en met de top van de hengel zwaai ik rond de boom en phoeee? gelukkig komt de lijn al snel vrij.

Het resultaat van de inspanningen: een Franse monsterkarper.

Ik heb maar n optie en dat is die bonk omhoog takelen, moet weg bij die stinktakken! De wind werkt natuurlijk net averechts en blaast me juist in de richting van het takkenbos. Ik zet de elektromotor in z?n achteruit. Sturen doe ik ondertussen met mijn achterwerk. Ik ga het redden, ?k ga dit winnen. Niet gek doen nu. Als het kolossale spiegellijf dan eindelijk aan de oppervlakte ligt, schep ik natuurlijk ook nog mis. De kreten die ik dan over het water uitstort zal ik maar niet herhalen…

Spannende momenten?

Bij de tweede poging is het gelukkig wel raak en heb ik haar! Het beest van de put, wat een bak zeg! Als een gek sla ik op de airtubes van mijn boot. Ik kan me niet meer beheersen en alle emotie moet eruit. Als een dwaas roep en gil ik: ?Kom op dan, kom op dan, wohhhhhh! Donders wat een beer, wat een vette bak!? Gert denkt dat ik aan de stuff heb gezeten en weet niet wat hem overkomt. Als ik naar de kant schreeuw hoe groot en hoe dik ze is, snapt hij dat dit geen toneelspel meer is. Dit is pure adrenaline! Als ik de vis in het water hang, moet ik spontaan overgeven. ? Doe eens rustig gek?, roept Gert op een bezorgende toon. Totdat we de vis in de sling hangen en de wijzer voorbij de 25 kg zien knallen? Dan brult ook Gert het uit.

Midden in de nacht vieren we een feestje…

Twee dansende dwazen midden in de nacht. De resterende uurtjes doe ik natuurlijk geen oog meer dicht. In de vroege ochtend vang ik nog twee mooie vissen. De aanpak en het systeem werk en eigenlijk is de sessie al ruim geslaagd.

Nog een bak!

Als we de tweede nacht in gaan blijft het tot 6 uur akelig rustig totdat de hengel bij het bomeneiland in beweging komt.De vis zit direct vast en ik besluit geen druk te zetten maar er naar toe te varen, er staat toch nauwelijks water dus desnoods spring ik zelfs de plomp in. Als ik aankom schrik ik me kapot; er ligt daar een beer onder de takken, niet meer normaal!

Ik pak de lijn heel voorzichtig vast en breek wat takken af om dichterbij de vis te komen. Daar lig ik dan, helemaal tussen de bomen en twijfel of ik erin moet springen of nog even de laatste tak moet gaan afbreken. Ik besluit het laatste te doen en op het moment dat ik de tak afbreek, neemt de dikke beer een spurt onder mijn boot door! Thank God dat ik de slip helemaal open had staan. Nu nog die takkenjungle uitkomen. Met de bramenstruiken vast in mijn trui en in mijn handen, ros ik me ertussenuit. De dril die dan volgt is hilarisch. De vis lijkt totaal beduusd en zwemt direct richting de boot waarop ik snel het net eronder steek. Ze neemt nog een spurt, maar het is al te laat. “Oh YES!”

Ik kan mijn geluk niet op!

“Dit moet een dikke 40?er zijn, wat een bak.” De adrenaline heb ik nu wat beter onder controle en ik lach dan ook keihard als ik de vis op de onthaakmat leg. Als ik terugvaar realiseer ik me dat het wel eens een hele dikke kan zijn? Als Gert dan ineens roept: ?Kiek dat dan!? Weet ik het zeker, deze gaat er ook voorbij. De tweede in 24 uur die de 25 kg passeert!

" Dit is een droom, dit is niet meer normaal? "

De vis hangen we diep weg en met een brede lach kruip ik de slaapzak nog even in. Als Saron in alle vroegte aan komt schudt hij me stevig de hand: ?Gast? wat een droomsessie…? Ik kan niet veel anders uitbrengen: ?Het is niet meer normaal Debs??

Pieter van de Werfhorst