Een druk voorjaar – Remco Akkermans

De afgelopen jaren staat bij onze vaste blogger Remco Akkermans het voorjaar steeds meer in het teken van jeugdactiviteiten dan van zelf vissen. Het kost veel (vis)tijd en energie, maar bij het zien van al die blije koppies weet Remco meteen weer waarvoor hij het elk jaar doet! Ook dit voorjaar was Remco volop in voorbereiding voor de jeugdcursussen van zijn plaatselijke HSV en het landelijke jeugdkamp van De KSN in Belgi wanneer hij onverwachts een berichtje krijgt…

“Rem, wil je mee naar Rainbow?”

Remco aan het woord:Het is 22 februari als ik onverwachts een berichtje krijg van Robin Bulters of ik mee wil naar het befaamde Rainbow Lake. Zelf vis ik al een paar jaar op Rainbow, maar mijn volgende trip stond pas gepland in mei 2018. Ik hoefde dus niet lang na te denken en snel pleegde ik een paar telefoontjes. Binnen het uur kon ik Robin melden “ik ga mee?! De dagen leken voorbij te kruipen voor het zover was. Alles stond in het teken van de voorbereiding, maar tussendoor trof ik ook de voorbereidingen voor het jeugdkamp en hield ik alle inschrijvingen voor de jeugdcursus bij. Net voor vertrek naar Rainbow was alles geregeld: het jeugdkamp was rond en met 42 inschrijvingen voor de jeugdcursus van onze HSV kon ik met een gerust hartnaar Frankrijk gaan.

" Ik ga mee!"

Het befaamde Rainbow Lake werd door Remco reeds eerder bevist.

Het avontuur kan beginnen!

We gaan deze trip met 6 man sterk naar Rainbow en we spreken daarom af dat we op vrijdagmorgen eerst verzamelen bij Hazeldonk. Vanaf daar rijden we achter elkaar richting het zuiden. Ik rij samen met Paul en we spreken af dat hij mij om 5:00 komt oppikken. Na een nacht van draaien en slecht slapen krijg ik om 04:00 een telefoontje van Paul: “Uhm Remco, de auto start niet…”, hoor ik hem zeggen. Even denk ik dat het een grapje is, maar al snel blijkt dat de accu van de auto echt leeg is, doordat ze per ongeluk een lampje aan hebben laten staan een dag eerder.

" Uhm Remco, de auto start niet…"

Dit soort dingen ben ik met mijn eigen vismaat Ron wel gewend, maar nu ook bij Paul. Datvoorspelt weiniggoeds? Gelukkig was de ANWB er redelijk snel, waarna Paul met een uurtje vertraging bij mij aankomt. Snel laad ik mijn spullen in en kunnenwe op weg naar Hazeldonk. De andere mannen stonden er nog steeds te wachten, dus bij aankomst dronken we snel een bakkie en konden we door.

Tja, dit soort taferelen wil je liever niet meemaken op de ochtend van vertrek! Gelukkig ben ik met mijn maat Ron wel wat gewend… 😉

Na een lange rit staan we rond 18:00 aan het water van Rainbow Lake. Het was een vermoeiende rit, dus we besluiten om lekker ergens te gaan eten, waarna we de avond afsluiten in het clubhuis onder het genot van een lekker sapje. Het wordt die avond niet laat, want iedereen is moe en we willen in de ochtend fris en fruitig naar de stek.

Onder het genot van een lekkere maaltijd wordt het strijdplan besproken.

Op naar de stek

Samen met Paul bevis ik stek 19. Een stek die voor mij niet bekend is. Gelukkig heeft Paul hier vaker gevist, waardoor we wel wat aanknopingspunten hebben. Paul bevist de rechterkant en ik ga links zitten. De linkerkant is een stek waar al weken geen vis is gevangen, dus de uitdaging is gelijk erg groot.

" De linkerkant is een stek waar al weken geen vis is gevangen. "

Stek 19, het strijdtoneel voor de komende week!

Zoals verwacht duurt het ook een aantal dagen voordat de eerste vissen eruit komen. Nadat ik begin met een mooi spiegeltje. vangt ook Paul zijn eerste vis in de vorm van een bazige22 kg spiegel. Het blijkt nog steeds erg taai te zijn om een visje te vangen die week, dus het is vooral veel zoeken met de fishfinder naar interessante plekken. Omdat ik van nature iemand ben die niet graag onder de bekende struikjes vist, zoek ik halverwege de week vooral naar mooie plateau?s op open water. Op dinsdagavond plaats ik dan ook een hengel op een nieuw gevonden stek op een mooi plateau gelegen op open water.

Het water is erg taai, dus met deze 22 kilo zware spiegel voor Paul zijn we dan ook erg content.

Rond 03:00 uur in die nacht knalt de hengel bijna uit de steunen! De vis gaat gelijk goed tekeer en Paul en ik gaan er als de brandweer achteraan. Snel zitten we boven de vis die zich snel laat zien. Paul en ik kijken elkaar aan en weten het gelijk: dit is een bak!Wanneer Paul de kans krijgt om hem te scheppen, gaat hij weer de diepte in. De vis geeft alles en er volgt een bloedstollend gevecht.

" Paul en ik kijken elkaar aan en weten het gelijk: dit is een bak!"

Als de vis zich uiteindelijk voor de tweede keer laat zien, steekt Paul er snel het net onder, gevolgd door een vreugdekreet die ze aan de andere kant van het meer gehoord moeten hebben. Als we aan de kant komen wegen we de vis gelijk en maken we snel wat foto?s. De mooi beschubte, 28,8 kilo zware spiegel komt erschijnbaar erg weinig uit, dusdes te meer reden om blij te zijn!

Wat een BAK! Mr.Fred is met zijn flinke gewicht een bewoner die hoog op het verlanglijstje van vele vissers staat.

De trip verloopt na deze vis rustig. Er komen geen bijzondere vissen meer uit, maar mijn vakantie kan niet meer stuk. Ook door het fijne gezelschap van Paul en de rest van de groep kan ik terugkijken op een erg leuke trip. Van de sessie hebben Paul en ik tevens een kort, maar leuk sfeerfilmpje in elkaar gedraaid!Hieronder bekijk je de trip van begin tot eind nog eens op beeld:

De jeugd wacht!

Als ik op zaterdag terug kom, wacht gelijk de nieuwe uitdaging. Op woensdag begint namelijk de jeugdcursus en ben ik weer 6 weken onder de pannen met elke week een leerzame cursusavond. Hoewel mijn voorliefde bij het karpervissen ligt, vind ik het wel belangrijk dat de jeugd vanaf 6 jaar ook een aantal andere aspecten van het vissen meekrijgen. Daarom geven we ook les over het wit- en roofvissen.

Dit is waar ik het allemaal voor doe: blije en gemotiveerde sportvissers in sp!

Op de Nationale Hengeldag sluiten we de cursus af met een leuke foreldag op de grachten van onze eigen hengelsportvereniging. Daarna kan ik eindelijk weer aan mijn eigen visserij denken. Of toch niet? Ondertussen zitten er thuis ook twee fanatieke vissertjes die nog te jong zijn om met de viscursus mee te mogen doen, maar wl graag met papa gaan vissen. Aangezien ze dit jaar hun eerste eigen werphengeltje hebben gehad moest er flink gevist worden op het parkvijvertje in het dorp. Zelf ingooien en drillen gaat al steeds beter, maar vooral het uitlachen van papa omdat hij minder gevangen heeft gaat de jongens het beste af!

De KWO boys vissen papa elke keer naar huis!

Tja, hier kan papa wel een voorbeeld aan nemen! 😉

Vanaf juni is het dus vooral lekker vissen in de weekenden met mijn jongens en krijg ik ondertussen ook weer tijd om af en toe een nachtje te gaan vissen. Omdat het in deze periode al erg druk is op de wateren van mijn eigen hengelsportvereniging, wijk ik al snel uit naar een rustig stuk kanaal waar ik lekker mijn ding kan doen. Op dit kanaal zitten vooral veel kleinere schubs, maar af en toe komt er ook wel eens een mooie kleine verrassing langs in de vorm van een SKP’tje.

Het kanaal bevat voornamelijk schubs van een dergelijk formaat.

Deze laatsteheb ik de afgelopen jaren zelf uitgezet met Sportvisserij Zuidwest Nederland. Super leuk om deze terug te mogen vangen!Het is vooral genieten van de momenten aan het water, of ik nou op Rainbow zit, het kanaal of gewoon aan het parkvijvertje met de kids…

" Het is vooral genieten van de momenten aan het water!"

SKP’tjes als deze zorgen ervoor dat de jeugd nog jaren kan genieten van onze prachtige hobby.

Succes en tot mijn volgende blog! 🙂

Remco Akkermans