Een jaar in de Alpen – Beer Keunen – Deel 1

In dit vierluik neemt Beer Keunen ons mee in zijn reis naar de Alpen. Vorig jaar viste hij namelijk maar liefst tien weken in deze prachtige omgeving, waar hij de nodige mooie momenten heeft meegemaakt! In het eerste deel vertelt Beer over de eerste sessie van twee weken lang, in mei 2017. Er moest flink gewerkt worden om een vis op de mat te krijgen, maar het resultaat mocht er zijn. Enjoy!


Beer aan het woord:Zoals jullie in de intro al konden lezen heb ik flink van het vissersleven mogen genieten. Tijdens de 10 weken die ik in het buitenland verbleef was mijn vriendin maar liefst acht weken aan mijn zijde.Eind 2016 werden de plannen gemaakt om cht te gaan knallen in 2017, maar waar zouden we heen gaan? Na avondenlang rondstruinen op Google Maps, YouTube, Franse vis sites en het bekijken van talloze foto’s waren we er uit: we gaan naar de Alpen!

Op naar het verre zuiden van Frankrijk!

Bakkenwater

We doen even een stapje terug in de tijd naar de eerste sessie. Het was begin mei, de TomTom was ingesteld en onze reis naar de Alpen kon beginnen! Na ongeveer negen uurtjes rijden kwamen we aan.

Voor de eerste keer werd de TomTom ingesteld, let’s go!

We hadden het geluk dat de slagboom naar het water open was, dus we zijn snel het pad ingereden om vervolgens de auto uit te laden. Dat uitladen was overigens nog wel even een dingetje, want spullen hadden we genoeg! Na het uitpakken hebben we de auto op de parkeerplaats gezet. Hopelijk staat de auto daar veilig, en wordt er niet ingebroken! Iets dat in deze omgeving helaas zeer regelmatig gebeurd…

Aan de uitrusting zou het in ieder geval niet kunnen liggen!

Een uurtje later waren de lijnen uitgevaren, de tent opgezet en de spullen ingeruimd. Het genieten kon beginnen, wat een mooie natuur en wat een rust! De eerste nacht kregen we geen piep, maar ’s ochtends vroeg liep de eerste hengel af. Zou dit dan de eerste Alpenkarper worden? Na een korte dril kon ik een mooie zeelt scheppen. Mijn vriendin vond het allemaal leuk, maar hier kwam ik natuurlijk niet voor! Lang konden we niet van onze stek genieten, want even later stonden er twee politieagenten met een kladblok naast ons. Of wij gereserveerd hadden voor deze stek… Dat hadden we natuurlijk niet, we wisten niet eens dat het moest! Er werd ons vriendelijk verzocht om te vertrekken.

Het kampement was er klaar voor!

Helaas kon er niet lang worden genoten van dit prachtige water!

De Camping

Gelukkig mochten we de auto wel naar de stek toe rijden om de spullen weer in te laden. Dat scheelde al een hoop gesleep! We hielden ons motto ‘altijd blijven lachen’ in ere en Google Maps werd aangezet om te zoeken naar een ander water. We besloten om naar een camping te rijden om daar een basiskamp op te bouwen. De camping was gelegen aan een mooi water met een dito bestand. De volgende ochtend zijn we in de auto gesprongen om het gebied te verkennen. Allerlei meertjes werden aangedaan, en de lokale Franse vissers werden met handen en voeten om informatie gevraagd. Zo kwamen we er achter dat er op het bekendste water in dat gebied een enduro bezig was.

Altijd blijven lachen! Vol goede moed ging de zoektocht verder.

Eenmaal aangekomen bij dat water zag het wit van de campers, party tenten en rokende barbecues! Dit water was voor nu niet te bevissen, dus besloten we op de camping aan de slag te gaan. De lijnen werden uitgevaren en voorzien van Citruz pop-ups. Ergens in de middag liep de eerste hengel af, en na een stevige dril kon ik mijn eerste Alpen karper scheppen!

De eerste Alpenvis is een feit!

De twee opvolgende dagen werden er, buiten drie brasems om, geen vissen meer bij gevangen. Het weer was inmiddels compleet omgeslagen. De tent is drie keer overstroomt en al de spullen werden nat. Ik gaf er niet zo veel om en mijn vriendin gelukkig ook niet, maar fijn is anders!

Het basiskamp op de camping. Ook wel even lekker om een vast plekje te hebben!

Skibaan

We besloten om opnieuw een ander water te gaan bevissen. Eenmaal aangekomen bij het betreffende water bleek dat je een sleutel moest hebben om er in te komen. Dat wisten we dus niet, en zo stonden we voor een gesloten hek. Het leek ons niet veilig om de auto daar alleen te laten met de spullen er in, dus ik besloot om met alleen de barrow, de voerboot, een werppijp en een zak bollen een kijkje te nemen bij het water. Eenmaal aangekomen bij het water raakte ik in gesprek met een Franse jongen, die zo aardig was om ons de sleutel te lenen van het hek. Zo konden we mooi dichtbij het water komen! Het water zag er prachtig uit, alleen lagen er wel heel veel boeien in het water. Naast vissen kon je op dit water namelijk ook waterskin!

Naast de hengelsporters waren de waterskirs ook volop aanwezig op dit water!

De tenten werden opgezet en de lijnen werden weer uitgevaren. Het vertrouwen was hoog! De eerste nacht verliep stilletjes dus besloten we om te verkassen naar een andere stek. Hoppa, alles kon weer in de auto! Op deze tweede stek liep het wel wat beter. We wisten drie spiegels en twee grote meervallen te landen.

Ook meervallen bleken Beer’s aas wel te lusten!

Het grote nadeel op dit water waren de speedboten met waterskirs, die tot op een meter of drie van je hengeltoppen langs vlamde. Zelfs toen ik aan het drillen was vanuit de boot scheurde de speedboten rakelings langs me heen. Nadat we van de lokale vissers hoorden dat er een massale vissterfte was geweest, besloten we na een paar dagen weer te vertrekken.

Ai, dat is geen fraai gezicht!

De omslag

Het was inmiddels een aantal dagen geleden dat de enduro was afgelopen, dus we hadden vertrouwen dat het voer van de andere vissers wel weg zou zijn en dat de rust op het water zou zijn teruggekeerd. We kwamen ’s middags bij het water aan om wat informatie in te winnen. We raakte aan de praat met twee Nederlandse jongens die super open waren over hun visserij. Zij hadden een topsessie gedraaid met meerdere 20 kilo + vissen! Ze vertelde ons dat ze met een flessensysteem hadden gevist. Ik had wel eens van dit systeem gehoord, maar het nog nooit gebruik in mijn visserij. We kregen wat materiaal mee en een YouTube linkje waarin werd uitgelegd hoe we het systeem moesten maken.

Het flessensysteem is onder andere bekend geworden door het gebruik ervan op rivier De Lot! Foto: Boudewijn Margadant.

Eenmaal terug op de camping werden de systemen aan de hengels bevestigd. De hele avond werd besteed aan het maken en het testen van de systemen, maar uiteindelijk was alles gereed om de volgende morgen ingezet te worden.

Shotgun!

De weker werd op half vier gezet zodat we om vier uur bij het water konden zijn. Toen we bij het meer aankwamen, zagen we twee kleine hoofdlampjes op de stek die we wilden bevissen. Op de stek zagen we een Nederlands kenteken. Dit was flink balen natuurlijk, en na een kort gesprek zijn wij een stuk verder op het meer gaan zitten. De montages werden er gefrustreerd weer afgeknipt. Die dag werd een keiharde blank, terwijl er om ons heen wel gevangen werd. Ietwat gefrustreerd reden wij terug naar de camping. Na een pizza en een warme douche werd de wekker deze keer om drie uur gezet, om teleurstelling te voorkomen. We moesten die stek gewoon hebben!

Beer had nog geen flauw idee wat de stek voor hem in petto zou hebben!

De wekker ging af en we snelde ons naar de auto. Op naar het meer! Daar aangekomen was de stek gelukkig nog vrij. Mijn vriendin bleef nog even lekker slapen in de bus en ik begon de hengels weer op te tuigen. Niet veel later stopte er een auto bij onze stek. Het waren dezelfde Nederlanders als een dag eerder. Ze stopten, maakten een praatje en reden even later (balend) verder. Toen het licht begon te worden werden de lijnen uitgevaren. Ik gebruikte anderhalve liter flessen om de lijn bij een aanbeet weg te houden bij de obstakels. Kort daarna kon het systeem op de proef worden gesteld, want de eerste aanbeet was een feit!

De eerste aanbeet was een feit!

Eerste vis

De fles schoot weg en mijn hengel stond te klapperen in de steun. Ik liep naar achteren om de vis weg te houden bij de obstakels. Na een harde dril vanuit de boot zag ik een grote zwarte schim onder de boot door cruisen. Ik werd erg zenuwachtig en draaide de slip een paar tandjes losser. “Deze vis mag ik zeker niet verspelen!” Er kwam een grote rug boven en die ik meteen omsingelde met mijn schepnet. Ik tilde het net op en kon mijn ogen niet geloven, wat een zieke bak! Al juichend vaarde ik terug naar de kant. De vis werd gewogen en de naald stopte pas bij 24 kilo. Een nieuw PR voor mij!

Hoppa! Na het harde werken is deze zware rakker zeer welkom. Foto: Robert Gibson.

De vis werd op de foto gezet en samen met de schub nam ik een duik in het water. Kort daarna zwom ze weer het diepe, heldere water in. Met deze karper, waar we hard voor hebben gewerkt, was de trip al zeker geslaagd! Echter hadden we nog twee dagen, dus er werd nog even volop gas gegeven. Later op de dag vingen we nog een aantal mooie vissen. Het vertrouwen in deze stek was hoog, en voordat we terug reden naar de camping werd er nog een kilo of tien gevoerd. Nu maar hopen dat er niemand anders gaat zitten, het blijft immers een openbare hotspot!

Bij een nieuw PB hoort natuurlijk een nat pak! 😉 Foto: Robert Gibson.

Het kan nog gekker

De wekker werd weer gezet, maar nu om half drie, zodat we om drie uur aan het water konden zijn. Bij aankomst zagen we niemand anders en na het uitladen van de bus werden de oogjes nog even dicht gedaan. Om vijf uur gingen de flessen te water en niet veel later stond de eerste hengel weer in de steunen te klapperen. Een mooie spiegel van 12 kilo werd na een lange dril door mijn vriendin geschept. Die dag vingen we nog een aantal vissen van hetzelfde formaat, tot daar aan het einde van de dag verandering in kwam.

Ook Beer’s vriendin weet hoe ze een karper moet landen! #goedbezig

De fles werd opnieuw onder water getrokken, maar dit keer blijf hij wel erg lang onder. Dit betekent meestal een betere vis! Na een dril van een uur, waarbij de vis me het hele meer over trok, kon ik hem eindelijk scheppen. Wat een ziek bak! Nog nooit had ik zo’n grote vis in levende lijven gezien. Snel naar de kant om hem te wegen. Met z’n tween tilde we de vis op om hem aan de weegschaal te hangen. Uiteindelijk bleek de vis maar liefst 28 kilo te wegen.”Wat een bak!” schreeuwde ik uit. Wat een super trip, dacht ik toen we weer naar de camping reden. Eenmaal daar namen we een welverdiende pizza en een lekkere douche. Die hadden we wel verdiend!

Deze ongekende Alpenbak van maar liefst 28 kilo spande de kroon van de sessie! Foto: Robert Gibson.

Het slot

De laatste dag van de trip was aangebroken. We waren wederom om drie uur bij het meer en gelukkig zat er niemand op de stek. De hengels werden weer uitgevaren en niet veel later liep de eerste alweer af. De snelle aanbeet was voor mij een teken dat de tien kilo die gevoerd was wel grotendeels weg zou zijn. Na een paar kleinere vissen schoot de fles weer weg en bleef deze weer lang onder water. Gehaast sprong ik in de boot en begon ik aan een lange dril. Ik merkte al snel dat dit wederom een erg sterke vis was, maar pas op de kant had ik door wat voor een ongekende bak dit was. Maar liefst 26 kilo werd op de weegschaal afgelezen! Deze vis bleek de allerlaatste van onze trip. ’s Avonds werd de bus ingeladen en begon de reis naar huis. Op het moment van wegrijden wist ik het zeker: hier komen we terug!

Alsof de bakken van 24 en 28 kilo nog niet genoeg waren, pakt Beer ook nog een 26 kilo spiegel erbij! Foto: Robert Gibson.

Uiteindelijk moesten we twee weken hard werken voor de vis, maar onze moeite heeft ook zeker zijn vruchten afgeworpen! Door met andere vissers te praten hebben we veel informatie ingewonnen die we ook in de volgende trips goed kunnen gebruiken. Ook de Franse vissers bleken zeer behulpzaam! Zolang je het in ieder geval probeert in de Franse taal, zijn ze vaak wel bereid om je te helpen.

Onze moeite heeft ook zeker zijn vruchten afgeworpen!

Tijdens deze eerste trip hebben we ons hart verloren in de Alpen. Wat een prachtig gebied! We waren zo verliefd dat we in juli alweer terug reden naar het verre zuiden, maar daarover meer in het tweede deel!

Beer Keunen

Wil je op de hoogte blijven van Beer’s vis avonturen? Check dan zijn Instagram@thesurgeforcarp en de Instagram van zijn vriendin@anglernextlake.

Bekijk ook