Een vergeten putje met bijzondere karpers – Ronald van Bruggen
Soms kun je ook in Nederland nog tegen verrassingen aanlopen. Ronald van Bruggen kwam, samen met zijn vismaat, een uniek karperwatertje op het spoor en besloot afgelopen voorjaar om hier zijn pijlen op te richten.
Ergens in de polder ligt een klein putje, vergeten en over het hoofd gezien door de meeste karpervissers. Ook ik liet het al die jaren links liggen en reed er zonder aarzelen en omkijken aan voorbij. Je zou niet eens verwachten dat er karpers zwemmen, maar gelukkig weet ik inmiddels wel beter! De oude visen die er hun rondjes draaien zijn namelijk stuk voor stuk pareltjes.
Er zwemt een mooi en bijzonder bestand!
Dit voorjaar zijn Rick en ik er min of meer ‘per ongeluk’ terecht gekomen. Door de drukte op de andere wateren konden we nergens lekker ons ding doen. We wilden toch kans maken op een paar vroege voorjaarsvissen en besloten eens een kijkje te gaan nemen aan de ‘Vergeten Put’. Het is inmiddels eind maart wanneer we voor het eerst een observatierondje maken.
Het kleine putje is natuurlijk zo overzichtelijk als wat en we weten beiden waar het zal moeten gebeuren. Er ligt namelijk een omgevallen boom in het water met links daarvan een mooie ondiepte en rechts aflopend naar vier meter water. Een perfecte holding voor de vissen waar ze alles kunnen vinden. Ze kunnen zich zowel diep als ondiep onder de takken verschuilen. De tweede stek die in aanmerking komt is een lange rietkraag die lekker op de zonkant ligt. Hier zullen de vissen met mooi weer ook graag vertoeven. Beide stekken besluiten we minimaal aan te voeren met de White Coco Choc.
Makkelijk verteerbaar en goed opvallend aas!
Het eerste nachtje dat we er vissen krijgen we twee aanbeten, waarvan we er één weten te verzilveren. Een mooie 90cm lange schub is de eerste vis die we van het lijstje kunnen strepen en tevreden keren we huiswaarts. Een week later zijn we terug en krijgen we tijdens de nacht 1 aanbeet van een hele mooie vis. Rick mag namelijk met een prachtige, chocoladebruine spiegel op de foto. Deze vis ving hij onder de boom op vier meter diepte.
First blood!
’s Morgens wint de zon snel aan kracht en is het een aangename voorjaarsochtend. Ik besluit om beide hengels te beazen met fluo pop-ups en ze vlak bij de obstakels neer te leggen. Nog geen 20 minuten later kruipt mijn hanger omhoog en krijg ik een paar piepen. Ik gris de hengel uit de steunen en loop direct een paar meter naar achteren. Wat volgt is een heerlijke dril, met als resultaat een vis die hoog op ons verlanglijstje staat.
Snel omschakelen levert direct resultaat!
Eén van de begeerde spiegels.
Tijdens het paasweekend plannen we onze volgende sessie. Ik ben dit keer al om 13 uur aan het water en Rick zal later vandaag aanschuiven. Direct vaar ik twee fluo pop-ups richting de plek waar ik wat activiteit heb waargenomen. Ik verwacht dat ze hier langs zullen trekken als ze naar de holding willen, of er juist vanaf komen.
Stiekem hoop ik dat ik ‘De Leder’ schaakmat kan zetten. Het is een stokoude spiegel, misschien wel dubbel zo oud als ik, die hier al sinds jaar en dag zijn rondjes zwemt. Rick had haar twee jaar geleden nog gevangen, dus ik wil haar ook graag op de mat.
Op zoek naar de leder…
Genieten in de zon!
Even later liggen beide rigs naar wens en geniet ik van het heerlijke voorjaarsweer. Wat knapt een mens toch op van een beetje warmte en zonlicht, heerlijk!
Al snel volgt een aanbeet en na een zenuwslopende dril ligt de ‘Edelschub’ op mijn mat. Ik zak de vis en stuur snel een berichtje naar Rick. Hij gelooft mij natuurlijk niet en denkt dat ik hem zwaar in de zeik neem. De hengel vaar ik in ieder geval niet meer uit, want de volgende vis is voor hem. Samen spelen, samen delen! 🙂
Samen delen is dubbel genieten.
Even later is Rick er ook en maken we snel wat mooie foto’s. ‘De volgende keer is ze voor jou’, zeg ik lachend tegen Rick. Samen vangen we dat weekend nog een aantal prachtige vissen, of zoals Rick zegt: ‘Juweeltjes.’ Helaas is er echter nog geen spoor van ‘De Leder’. Als we ook nog eens vissen gaan dubbelen, slaat de twijfel helemaal toe en zijn we er eigenlijk wel klaar mee. We besluiten de handdoek in de ring te gooien en een andere uitdaging te zoeken…
Stuk voor stuk juweeltjes…
Wij zijn hier nog niet klaar!
Na onze sessies die we op het putje gevist hebben, is Rick met een warme zonnige dag terug gegaan om te kijken of de ‘Leder’ nog in leven is. Er lagen die dag best wat vissen aan het oppervlak, maar niet ´De Leder’. Rick belde me nog om te komen kijken, dus ben ik snel naar het putje gereden. Ook ik heb haar niet gezien. Enkele weken later komt dan toch de bevestiging, Rick heeft het dier weer kunnen spotten! Gelukkig is ze nog in leven. De aankomende winter zal ik dan ook zeker terug gaan om deze mooie vis schaakmat proberen te zetten. Ik houd jullie op de hoogte.
Veel plezier langs de waterkant!
