Fish of a Lifetime – Jorn Serré
Dromen hoort bij het karpervissen. Wie niet droomt zal niet blijven vissen. Mysieke, grote karpers zweven van tijd tot tijd door het hoofd van iedere karpervisser. Soms zijn het onbekende, maagdelijke vissen, soms zijn het bekende buffels die het hart van de visser sneller doen kloppen… In de serie ‘Fish of a Lifetime’ laten we karpervissers aan het woord die ooit een droomvangst hebben gedaan en deze willen delen met de bezoekers van KWO.
Wie: Jorn Serré
Waar: Belgisch kanaal
Wanneer: Voorjaar 2012
Type karper: ‘De Covervis’ een oude kolossale rijenkarper.
Waarom zo bijzonder: Ze is de Queen van het desbetreffende kanaal.
Ik kende de vis al vanaf het jaar waarin ik karpervisser werd: 2006. Er was een sterfte geweest op het beruchte kanaal en de geruchten deden de ronde dat deze vis er ook bij zat. Al was dat volgens mij eerder om het volk weg te houden. Na vijf mooie jaren op de Waalse Maas gevist te hebben was ik compleet klaar voor een nieuwe uitdaging.
Eentje om bij te houden, mijn allereerste (maas) 30’er.
4 jaar later…
Door de loop der jaren ontmoette ik een visser waar ik enorm naar opkeek en veel van opgestoken heb (nog steeds leer ik regelmatig dingen bij van hem). Hij stelde voor om samen een stuk dressuurkanaal aan te pakken.
Al snel liet ik me ompraten en voor ik het wist reden we samen rond aan het kanaal. Ook bevestigde hij dat de Queen hier nog mooi haar rondjes zwom.
Hij kende de gang van zaken op dit kanaal. Hij had er namelijk een aantal jaren eerder zelf hard gevist. De persoon in kwestie had ook de eer om deze ”fish of a lifetime” te mogen vangen. Ondanks het feit dat ik wist wat er zwom op dit kanaal sprak het water mij niet meteen aan. Zeer smal, veel dresuur, 60km van huis… Toch begon ik tegen mijn zin te peilen op zoek naar taluds, mosselbanken, geulen enz… En al snel volgden de eerste sessies, met veel tegenzin weliswaar! Mijn vismaat bleef mij aanmoedigen. “Ik moest het tijd geven vooraleer ik mij zou thuis voelen op dit water” zei hij. Alles zou beteren wanneer ik de eerste karper op het droge had, dacht ik. Maar helaas… Een 9 kilogram zware schub veranderde niet veel aan de zaak. Toch bleef ik doorzetten. Een paar sessies later wist ik een spiegel van 17 kg te vangen. Ik was dolblij en het drong tot me door dat ik het kanaal misschien toch goed aan het aanpakken was.
De allereerste 30’er op kanaal, dat schept vertrouwen!
De temperatuur stijgt en de paai is in aantocht…
Net voor mijn sessies probeerde ik toch nog even te observeren. De observatie was mijn belangrijkste wapen, aangezien het water 60 km (enkele rit) van mijn werkplaats ligt. Al snel begon ik ook personen te kennen in deze regio en eentje wist me te vertellen dat hij de ”Covervis”gespot had! Dit slechts een paar honderden meters verderop! Deze vis moest nog langs mijn stek passeren om af te paaien Hierdoor besloot ik dezelfde stek te blijven bevissen omdat beide hengels al een vis opgeleverd hadden. Die nacht blankte ik en nog diezelfde dag besloot ik om ’s avonds terug te gaan… Al snel haastte ik mij naar de omgeving waar deze vis gespot werd, en ja… ze lag er nog steeds!
Zoveel jaren heb ik over deze vis gesproken en nu lag ze zo dichtbij van de zon te genieten. Langs de ene kant voelde ze zeer dichtbij, langs de andere kant was ze nog zo veraf… Wat een droomvis!
Vanaf dit moment besloot ik om alles aan de kant te zetten en viste ik zoveel mogelijk nachten als ik kon. Al was het wel een zeer zware bedoeling om vroeg in de ochtend in te pakken, wat wel nodig was om weer op tijd op mijn werk te zijn. Gelukkig had ik afgelopen jaar een nieuwe auto gekocht en was ik zeer mobiel voor deze visserij. In slechts 15 minuten was ik volledig ingepakt en kon ik gaan aanschuiven in de drukte.
De droom van elke (mobiele) visser!
Ik besloot om de stek een nachtje rust te geven, maar de dag erna was ik natuurlijk weer aanwezig! De uren gingen traag voorbij op het werk en het enige wat mij op dat moment echt interesseerde was mijn target. Bam, 17.30: de werkdag is om! Al snel worstelde ik me door de drukte richting het kanaal en ik begaf me meteen naar die ene stek waar ik ZE eerder had zien liggen. Oef, ze was nog niet doorgetrokken! Alweer lag ze daar lekker aan de oppervlakte. Wat genoot ik van deze momenten! Maar, genoeg geobserveerd nu, want het was tijd om de vallen uit te leggen op de hotspots! Er begaf zich enige vis in de sector waar mijn rigs lagen, maar helaas werd ik vroeg in de ochtend wakker zonder enige beet gekregen te hebben. Met een dubbel gevoel reed ik richting het werk met in mijn hoofd maar één vraag: ”Zou die 30’er geluk geweest zijn?” Het water begon nu wel heel warm te worden, ik moest dus kost wat kost echt nu doorzetten voor ik er spijt van zou krijgen. Dus ik besloot na het werk nog een nachtje te vissen. Ik ging zoals gewoonlijk eerst observeren en ik zag meteen dat alle vis verdwenen was in de sector waar ik ze eerder zag! Uitpakken is de boodschap, dit is het moment!
Hier en daar zag ik wel activiteit op het water, maar van een rollende of springende karper was er geen sprake. Ik maakte mijn avondmaal klaar, schreef alles netjes in mijn boekje op en besloot kort erna in mijn slaapzak te kruipen… Ik was immers aan een erg drukke week bezig, dus slaap had ik zeker niet teveel.
Om 07.00u liep mijn wekker af en ik kon niet geloven dat ik weer geblankt had. Blije kinderen passeerden mijn auto op weg naar school, maar bij mij kon er geen lach af. Ik besloot op mijn schepnet tegen de auto te drogen te zetten (door het vochtige weer van die nacht was het goed nat geworden). Tot ik plots 2 piepen op mijn kanthengel kreeg en de hengel volledig krom op de rodpod ging staan! Ik wrong mij als een malle door de fietsers heen en sloeg meteen de vis aan. Snel deed ik mijn laarzen aan en sprong ik in het water. Wanneer ik mijn hoofd draaide besefte ik dat mijn schepnet niet binnen handbereik lag. Gelukkig was er een vriendelijke fietser die me dat wel wou aangeven… Het voelde meteen aan als een betere vis, want hij bleef op de bodem en nam bruut lijn van de molen. Na 15 minuten kwam de vis voor de eerste keer aan de oppervlakte en al heel snel wist ik om welke vis het ging. Mijn glimlach kon niet meer op! Tot ik ineens wel erg zenuwachtig begon te worden… Deze wou ik echt niet verliezen! Iedereen zal dit gevoel wel herkennen!
Kort erna gaf de vis er de brui aan en kon ik hem scheppen… Door het fietsend volk liet ik even mijn emoties gaan en ik belde meteen mijn vismaat op die een paar kilometer verderop aan het vissen was. “Droom verder, ben je nu serieus?” en “Echt?”, waren de eerste uitspraken van mijn vismaat, maar 10 minuten later stond hij bij me en al snel bevestigde hij dat het om de Covervis ging… ik had ook nog eens het geluk om ze op topgewicht te vangen en haar kleuren zagen er bovendien superstrak uit! Tijdens het wegen zag ik dat de wijzer net voor de 25 kilogram bleef haperen. Ohh, wat een euforie! Wat een geweldig gevoel! Tijd om mijn eerste Belgische 40’er voor de camera te houden. Ik hoorde de fietsers nog zeggen: ”Wat een grote vis, ieuw!” Het kon mij allemaal niets schelen, dit was mijn moment en ik genoot ervan!
‘De Covervis’ op een propere 24.6 kg.
Na de foto’s was het tijd om deze oude bak terug in haar biotoop te zetten, ik genoot van alles, zelfs van de release! Het duurde tien minuten voor ze terug volledig op eigen krachten wegzwom. Mijn armen gingen de lucht in en mijn jaar kon dan al niet meer stuk! Ik droogde mijn handen af en belde meteen naar mijn baas dat ik iets later ging zijn. Ik zou het op het einde van de week wel inhalen… Na een uurtje gepraat te hebben over deze vangst vertrok ik naar het werk. De tranen stonden in mijn ogen, ik durfde echt niet geloven dat dit mij ooit zou overkomen. Een droom was een aantal ogenblikken eerder werkelijkheid geworden!
Ik kreeg sinds deze vangst plots een hoop voldoening van deze visserij en tot heden vertoef ik nergens liever als aan dat kanaal. De jacht op de overige targets is geopend en hopelijk levert deze even mooie successen op!
Jorn Serré
