Fish of a Lifetime – Kenneth Wiessenberg
Dromen hoort bij het karpervissen. Wie niet droomt zal niet blijven vissen. Mystieke, grote karpers zweven van tijd tot tijd door het hoofd van iedere karpervisser. Soms zijn het onbekende, maagdelijke vissen, soms zijn het bekende buffels die het hart van de visser sneller doen kloppen… In de serie ‘Fish of a Lifetime’ laten we karpervissers aan het woord die ooit een droomvangst hebben gedaan en deze willen delen met de bezoekers van KWO.
Wie: Kenneth Wiessenberg
Waar: Onbekend Nederlands water
Wanneer: 2008
Hoe groot: 21 kg+
Waarom zo bijzonder: Eén van de grootste Koi’s van Nederland
Mijn naam is Kenneth Wiessenberg woonachtig in het Gelderse Heerde en ik vis inmiddels 12 jaar fanatiek op karper. Ik heb mijn hart verloren aan het bevissen van de moeilijkere wateren waarvan ik weet dat er bijzondere vissen zwemmen.
Bijzondere vissen met fraaie beschubbing hebben mijn voorkeur!
Dit hoeven zeker niet de zwaarste vissen te zijn. Ik ga écht voor uiterlijk en het liefste vang ik mooie beschubte spiegels of puntgave schubkarpers. Mijn mooiste karper steekt ver boven mijn andere vangsten uit. In 2008 ving ik een werkelijk unieke vis. Graag neem ik jullie mee in de zoektocht naar ‘Nemo’…
Finding Nemo
Ik zit rustig op mijn thuiswater te vissen en klets gezellig met een paar omstanders. De sterke verhalen vliegen over en weer en opeens hoor ik een verhaal waar mijn oren van gaan klapperen. Er zou namelijk een zeer grote ‘gouden karper’ zwemmen op een water vlakbij mijn huis.
Op dit water heb ik al heel wat uurtjes geobserveerd. Maar door de jaren heen heb ik er zelf nog nooit een vis kunnen spotten. Mede daardoor heb ik er nooit de lijnen nat gemaak.
Maar, nieuwsgierig als ik ben, besluit ik de dag erop een kijkje te gaan nemen aan de waterkant waar volgens mijn ’tipgever’ de vis vaak met mooi weer te spotten is.
Met een goede smoes weet ik mijn vriendin mee te krijgen naar het water (aangezien ik haar had beloofd die middag wat leuks te gaan doen). Ik had immers al twee dagen gevist en dan kan ik het maar beter uit mijn hoofd laten om het woord ‘vis’ of ‘vissen’ in mijn mond te nemen.
Samen met mijn vriendin wandelen we langs de oevers van dit mooie water. Het water waar die éne droomvis zou moeten zwemmen. De vis waarvan ik de verhalen eigenlijk niet heel serieus neem. M’n tipgever zei “Kenneth, geloof me, die vis is echt ziekelijk groot! Goud van kleur en aan de rug te zien sowieso een dertiger en misschien wel een veertiger!”.
Tijdens de wandeling houd ik mijn ogen niet gericht op mijn vriendin, maar naar het water. Ik wil dan ook niets liever dan de waarheid achterhalen. “Zou de vis er echt zwemmen of houden ze mij compleet voor de gek?!” praat ik hardop. Ik vertel mijn vriendin het verhaal en gek genoeg bied ze aan om samen een kijkje te gaan nemen aan de kant waar de vis vaak gezien zou worden.
Het is waar!
Aangekomen bij de bewuste stek schiet er direct een eend weg en die veroorzaakt een flinke rimpeling op het water. Met een scherpe blik scan ik het water en plotseling zie ik een schim uit de diepte omhoog komen. Mijn hart slaat een keer over en mijn vriendin vraagt “is er iets?”. “Kijk, kijk daar, daar zwemt hij, daar zwemt Nemo!”
Mijn vriendin schrikt als ze doorheeft dat het echt zo’n grote vis is! Het verhaal is dus waar, ik ben in euforische staat! Direct beginnen alle radartjes in mijn hoofd te draaien. Gevonden betekend immers nog lang niet dat gevangen. Ik heb mijn spullen niet bij, maar wel mijn vriendin en zij ziet liever dat ik de vis met rust laat en aandacht geef aan haar.
Helaas voor haar kan ik het niet laten en leg haar uit hoe graag ik die vis wil vangen. Ik weet haar om te praten en binnen no-time zit ik als een epo gebruiker op de fiets terug richting huis om snel wat visspullen bij elkaar te schrapen. Mijn vriendin blijft aan het water om lekker van het zonnetje te genieten.
Terug op de stek
Een klein uur later kom ik uitgeput aan en zoals vaak is er geen teken van leven meer te bekennen ik kijk zo ver als ik kan maar helaas kansen verkeken denk ik bij mezelf. Plots hoor ik uit de verte mijn vriendin roepen “hier, hier zwemt de vis”.
Opgelucht haal ik adem en snel besluit ik wat maïs voor de vis zijn bek te gooien om vervolgens te kijken hoe hij hierop zal reageren. Gek genoeg zwemt de vis gewoon rustig door aan de oppervlakte. Over op plan ‘B’ ik pak de hengel met daaraan een opvallende fluo pop-up. “Dat zal zijn aandacht wel trekken”, is mijn eerste ingeving. Helaas gaat ook deze poging verloren en Nemo blijft rustig zijn meters zwemmen en inmiddels zit ik al bijna honderd meter verder dan waar ik de eerste maïs korrels in het water gooide.
Ik besluit de haak van mijn onderlijn af te halen en deze op de hoofdlijn te monteren om op deze manier de vis (hopelijk) te kunnen verleiden met heerlijk stukje brood. Even later zie ik de vis weer opduiken aan de oppervlakte en ik voel dat dít het moment is waarop het moet gebeuren. Langzaam en zorgvuldig laat ik mijn brood op minimale afstand voor de vis zakken. Bloedstollende seconden tikken weg en de vis komt dichter en dichterbij… Wat ik dan zie zal ik nooit meer vergeten: zonder enige twijfel en vol vertrouwen duikt Nemo op mijn vlok en ik weet hem te haken!
De drill is hectisch en ik probeer de klus snel te klaren. Met deze vis wil ik absoluut geen risico nemen. Ik ben dan ook in extase als ik de vis over het netkoord kan trekken en ik hem voor het eerst echt goed bewonderen. “Wauw, wat een vis!! En dat zo dichtbij huis, onwaarschijnlijk mooi…” Terwijl ik alles klaar maak om de vis te wegen besef ik hoe bizar dit is: binnen één dag nadat ik getipt word over deze vis heb ik hem al in mijn net liggen. Hoe vet is dat?! Ik besluit snel de vis te wegen want ik ben erg benieuwd wat de vis weegt. De weger slaat ver door en tot grote vreugde zie ik dat ik mijn Nederlandse PB scherper hebt gesteld naar ruim 21 kilo!
Wát een unieke vis, het mooiste moment uit m’n vissersleven!
Helaas heb ik op dit moment geen fotocamera bij me en tijd om er één op te halen is er niet (geen bewaarzak bij). Omdat ik geen risico’s wil nemen met deze bak schieten we snel wat foto’s met mijn telefoon. Hierna schenken we de vis terug aan de natuur en val ik mijn vriendin in de armen. Zij heeft wel een knuffel verdiend!
Nemo is terug gezet, het genieten kan beginnen!
Stilzwijgen…
Deze vis ving ik in 2008 en ik heb het niet openbaar gemaakt omdat ik wist dat deze vis voor velen een ’target’ zou worden. Ik wilde voorkomen dat het een druk bevist water zou worden en dat Nemo niet meer de ruimte zou hebben die het de afgelopen jaren heeft gehad…
Kenneth Wiessenberg
