Fish of a Lifetime – Remon de Zeeuw
Dromen hoort bij het karpervissen. Wie niet droomt zal niet blijven vissen. Mystieke, grote karpers zweven van tijd tot tijd door het hoofd van iedere karpervisser. Soms zijn het onbekende, maagdelijke vissen, soms zijn het bekende buffels die het hart van de visser sneller doen kloppen… In de serie ‘Fish of a Lifetime’ laten we karpervissers aan het woord die ooit een droomvangst hebben gedaan en deze willen delen met de bezoekers van KWO.
Wie: Remon de Zeeuw
Waar: Hollands circuit water
Wanneer: 2007
Hoe groot: Ten tijde van de vangst 16.4 kg
Waarom zo bijzonder: deze vis staat bij heel veel mensen boven aan hun verlanglijstje. Zo ook toen op de mijne.
De eerste kennismaking
Remon vertelt: De vis in kwestie ken ik al vanaf zij werd uitgezet halverwege de jaren tachtig. In die periode waren de putten (waar deze uitzettingen plaats vonden) gegraven om recreatie en natuur de ruimte te geven. Verheugd waren wij dat de plaatselijke hengelsport vereniging in de buidel tastte om een flink aantal K3 spiegelkarpers op één van de putten uit te zetten.
Na de uitzettingen bleek dat er toch wel erg veel vis op dit watertje zat. Sessies met twintig stuks waren dan ook niet uitgesloten. Op een zeker moment kwamen de lokale vissers op het idee om de vissen meer te gaan verspreiden over alle putten die dit gebied rijk is. We planden een driedaagse sessie in en alles werd klaar gemaakt voor de ‘vis migratie’.
In een lang weekend wisten we 67 te vangen en deze werden verplaatst over de 2 overige wateren van dit complex. Tijdens deze actie maakt ik voor het eerst kennis met een vis die voortaan als De Volschub door het leven zou gaan. Ik ving haar op een sneaky stekje, met een pennetje! Een mooi moment voor mij als jonge visser!
Op jacht naar een weerzien…
De eerste jaren lieten vissers deze put (waar wij de visjes in hadden gezet) links liggen. De ‘bakken garantie’ ontbrak en daardoor bleef het lange tijd rustig. Wat niet veel mensen wisten was dat de karpers gigantisch aan het groeien waren en het zou niet lang duren voor de eerste boven de vijftien kilo zou worden gevangen.
Toen deze ‘magische grens’ gepasseerd was kon het niet anders dan dat de hengeldruk toe zou nemen. Ik ben een visser die liever niet al teveel andere vissers tijdens zijn sessie ziet en ik liet de 3 putten dan ook een tijdje links liggen…
In 2005 kon ik me niet meer inhouden. Aan het einde van de winter begon ik twee à drie maal per week een korte ochtend sessie te vissen. Toen het voorjaar op haar einde liep had ik al een groot deel van het bestand in kaart gebracht en meerdere malen zag ik dezelfde vissen op mijn mat voorbij komen. In mijn achterhoofd had ik één vis die ik specifiek wilde vangen: De Volschub.
Ondertussen op andere wateren…
Tussen de sessies op het Volschub water maakte ik regelmatig uitstapjes naar andere wateren in binnen- en buitenland. De resultaten waren soms top, soms niet, maar een aantal grote vissen tot over de 25 kg grens kwamen in mijn net. Desondanks was De Volschub geen moment uit mijn hoofd!
Na een tiental sessies liet ik in het najaar van 2006 de teugels iets vieren en besloot ik om een ander water aan te gaan pakken. Hier zwommen twee topvissen die al op leeftijd waren én boven de twintig kilo grens. Dit betreffende water was mij beter gezind dan De Volschub en in een najaar en winter wist ik nagenoeg het hele bestand op de mat te krijgen inclusief de twee topvissen.
De focus terug!
Na de vangst van de laatste topvis besloot ik het water achter me te laten en me weer proberen te focussen op De Volschub. Twee dagen later was ik weer te vinden op de plas waar ik hele mooie momenten had beleefd en mooie vissen had weten te vangen. Dat voorjaar moest het gewoon gaan gebeuren en de aanpak zou niet afwijken van de methode van 2005! Voor iedere sessie beaasde ik thuis al mijn hengels zodat alles in ‘no time’ in lag. Tijdens het vissen liep ik veel rond in de hoop ergens azende vissen te kunnen spotten. De bewuste ochtend waren de omstandigheden goed en mijn vertrouwen was hoog. De eerste hengel werd secuur op de linker stek onder de kant gelegd en vervolgens kwam de rechter aan de beurt. Nog voor de rechter in lag liggen gilde de optonic het uit van plezier.
Na een ferme sprint kon ik de hengel te handen nemen en de haak zetten. Al snel bleek dat het ging om een sterke vis van een goed kaliber. Lange tijd zwom ze haar rondjes in de diepte en liet ze geen glimp van zich zien. Toen ze voor de eerste keer aan de oppervlakte verscheen zag ik dat ZIJ het was en de schrik sloeg me om het hart. De dril had al de nodige tijd gekost en het eventuele losschieten spookte door mijn hoofd…
Met recht een ‘Fish of a Lifetime’.
Juist op dat moment kwam ze met haar bek open aan de oppervlakte en ik zag dat de haak nog maar aan een ‘velletje’ vast zat. Nog enkele minuten gaf ze haar laatste krachten en kon ik met een super gevoel het net onder haar fraai beschubde lijf schuiven. Gelukkig bleek de haak muurvast te zitten, alleen was de line aliner van de haak afgeschoven en gaf een vertekend beeld tijdens de drill.
Party time
Na de vis voorzichtig te hebben gezakt heb ik eerst een paar minuten beduusd op mijn stoel gezeten. Toen ik het besefte heb ik mijn goede vriend, buurman én vismaat Daniël van Dijk gebeld om ons op de plaat te komen zetten. Hij begon hard te lachen en vertelde dat hij “niet in deze 1 april grap trapte”. Na lang op hem in te hebben gepraat schoof hij zijn werk even vooruit en snelde zich naar mij toe.
Eenmaal aan de waterkant legde ik de vis op de mat en heeft hij lang met open mond staan kijken. Verliefd waren wij op haar schoonheid en voorzichtig, alsof ze breekbaar was als kristal, hebben we haar op de foto gezet waarna ze met een ferme staartslag verdween in de diepte. Van tijd tot tijd jagen mijn vrouwtje Anouk en ik nog wel eens op De Volschub zodat ook Anouk haar ooit eens in haar armen mag sluiten. Wordt vervolgd?…
We will meet again.
I know where,
Don’t know when.
Remon de Zeeuw
