Geluk bij een ongeluk – Andy Caekaert

Tegenwoordig is het not done om stekken te claimen en dat kan wel eens betekenen dat een gedegen voercampagne in duigen valt. Vervelend, maar soms dienen zich nieuwe kansen aan! Dat blijkt wel uit dit artikelvan Andy Caekaert die ons mee neemt naar zijn thuiswater.Hier werd zijn najaarsoffensiefflink in de war geschopt. Hoe zijn sessies verliepen lees je hieronder!

Andy aan het woord:Met het vallen van de eerste bladerenkwam voor mij het moment om nog eens stevig gas te geven. Met de gedachte dat de vissen waarschijnlijk ook flink aan het azen zouden gaan had ik in september een plan gemaakt om mijn thuiswater te bevissen. Een zware voercampagne maakte onderdeel uit van dit plan. De tweede stap was om de juiste stek te bepalen. Ik wist dat er op verschillende stekken jongens bezig waren dus deze konden alvast geschrapt worden.Eerder dit jaar beviste ik een stek met veel succes, maar nu wilde ik andere delen van het water van dichtbij bekijken en bevissen. Een korte vissessie waarin ik een nieuwe stekeen kans gaf moest uitkomstbrengen.

Het beloofde vruchtbare sessies te worden…

Na het nodige peilwerk vond ik de plekken die ikwilde bevissen en tot mijn grote plezier kwam er na een uurtje al een hengel tot leven. Mijn gevoel zat goed en na vijf uurtjes vissen had ik de nodige vissen schaakmat gezet. Vierkarpers verdwenen in de mazen van mijn net en bij het opruimen strooide ik nog het nodige voer over een mooi plateau. Ik verkoos de nieuwe testbol dieop het Pro Line hoofdkwartier vakkundig was samengesteld: de nieuwe Squid NG. Deze bol had alleuke resultaten voor andere testvissers opgeleverd en ik stond te popelen om ermee aan de slag te gaan. Ik bevoerde met regelmaat ‘mijn’ stek en prikte enkele dagen uit waarin ik overdag mijn slagzou slaan.

Hoog tijd om de nieuwe NG Squid uit te proberen!

Zal deze het gewenste resultaat opleveren?

Het plan werkt

Ik ging drie opeenvolgende dagen mijn kans wagen. Ik viste telkens overdag, van ongeveer negen uur ’s ochtends tot een uur of drie ’s middags. De eerste dag dat ik naar het water racete had ik een goed gevoel, dat nog beter werd toen ik bij de stek aan kwam.De vissenlieten hun aanwezigheid direct zien en binnen no-time had ik mijn rigs beaasd. Ik was nog maar net bezig aan detweede hengel of het was al raak. Een zalig gevoel was dit! Mijn voer deed zijn werk, net als mijn aanpak. Een kleine schub was de buit en op de mat kon je zien dat hij de gevoerde bolletjewel kon waarderen. De eerste uren verliepen hectisch en na vijf gevangen vissen tot 13,9 kilo sloot ik de geslaagde sessie af. Ik voerde bij het verlaten van de stek nog vijf kilo bollen overhet plateau.

Heerlijk als een plan begint te werken!

De volgende ochtend, bij aankomst aan de put, was mijnplezier een stuk minder.Er stond een groene paddestoel op de stek en de moed zakte me in de schoenen. Ook al baalde ik als een stekker, er zat niets anders op dan een andere stek te bevissen. Ik was er nu toch, dus kon ik er even goed maar het beste van maken. Zo gezegd, zo gedaan en ik vertrok naar een vertrouwde stek als alternatief. De rigs werden op vertrouwde spots gedropt en met de werppijl knalde ik nog wat bollen richting de stekken. Het zou een instant sessie worden!

Er stond een groene paddestoel op de stek en de moed zakte me in de schoenen.

Verzachte pijn

Onderuitgezakt tuurde ikover het water tot ik plotseling attent gemaakt werd dat ik aan de bak moest. De pijn werd wat verzachttoen een toffe schub overhet netkoord gleed. Het statief werd klaar gezet en met behulp van de zelfontspannerkon ik de schubvastleggen op de gevoelige plaat. De hengel werd weer op de steunen gelegd en tot mijn ongeloof was het gelijk weer raak.

Voor Andy het goed besefte was het wr raak!

De dril verliep voorspoedig, maar net toen ik een eerste glimpvan de vis opvingknalde er ng een hengel vandoor. Een dubbelrun was een feit en na wat gestuntel lukte het mij tochom beide vissen te landen. De kleinere schub verdween direct terug maar de mooi beschubte spiegelwilde iknog evenvlug fotograferen.

BAM! Twee vissen in het net.

Deze fraaie spiegel mocht nog even poseren voor de camera.

Ik had gewoon even tijd nodig om bij te komen, endan te bedenken dat ik nieteens op mijn voerstekzat te vissen! Is het geluk bij een ongeluk? Klagen deed ikzeker niet, en al helemaal niet meer toen na een tijdje een twijfelachtige aanbeet de topspiegel van het water opleverde. Al had ik deze vis al eens gevangen, het blijft een pracht van een vis en ik besloot haar niet te zakken tot er iemand langskwam. Met de zelfontspanner nam ik enkele foto?s. Eerder dit jaar had ik al topplaten van deze vis kunnen schieten en dat nam een hoop stress weg! Desuperspiegel verdween terug inhaar habitat enliet mij met een grote smile achter. Bij het opruimen voerde ik de overige boilies op de stek, want ook morgen zou er weer gevist worden!

Omdat Andy deze brute bak al eerder ving, bleef een uitgebreid fotomoment uit.

Het zit erop

De volgende morgen was de visser ophet plateau nog steeds aanwezig, duspositioneerde ik mij op dealternatieve stek. De hengels lagen al rap netjes op hun plaats en nettoen er eenvriend langskwam meldde de eerste vis zich. Een stevige dril was mijn deel en even laterlag er een hele mooie dertiger op de mat, zalig! De vis was nog maar net teruggezet toen de volgende aanbeet kwam. Een hevig knokkende vis gaf zich moeilijk gewonnen, maar uiteindelijk wist ik het gevecht in mijn voordeel te beindigen. Een pracht van een spiegel met grote schubben was mijn buit! Na een vakkundige fotosessie zat het er voor mij op.

Wat een beauty!

Ik stopte wateerder wantik wilde nog even buurten bij een goede vriend dieeven verderop zat. We proosttenop de goede vangsten en zo waren het drie zeer geslaagde dagen voor mij. Ook alwilde ik heel graag mijn voerstek bevissen, het lot besliste er anders over. Die pech bleek later toch een succesverhaal op te leveren!

Tot de volgende keer,

Andy Caekaert