Grootse kleine beesten – Macrofotografie met Roel den Boer
In dit artikel neemt Roel den Boer ons mee naar eenonderdeelvan zijn visserij die voor hem onmisbaar is: het fotograferen van kleine beestjes. Het geeft Roel een ware adrenalinekick als hij de kans krijgt op het perfecte shot, en -heel eerlijk- de resultaten liegen er niet om! Lees mee en geniet van een knap staaltje macrofotografie!
Roel aan het woord:Vol bewondering kijk ik naar een Harmonia Axyridis (oftewel: veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje), die zijn weg vindt over een bramentak vol hindernissen. Waarschijnlijk is hij op weg naar de groep bramenluizen aan het eind van de tak, voor zijn maaltijd. Plotseling wordt mijn aandacht getrokken door de imposante verschijning van een Muskusboktor, die met zijn multifacetogen polshoogte komt nemen van het vreemde wezen dat camouflagekleding draagt en zojuist zijn territorium is binnengedrongen.
Deze kleine rakker vond het niet erg om voor de camera te poseren.
Ik kan enthousiast worden als ik het silhouet van een Machimus Tolmerus Cingulatus (oftewel: Roofvlieg) op een Veldrusspriet zie zitten, die zich aftekent tegen de ondergaande zon. Wat kunnen zulke kleine dingen toch mooi zijn! Ik droom weg bij de onnavolgbare dans van een tweekleurige Parelmoervlinder, die zorgt voor een glimlach van oor tot oor. De vlinder besluit namelijk om plaats te nemen op die ene grasspriet waar de camera op is gericht. Hetzelfde geluk hoop ik te hebben met de Kleine Wijngaardslak. Ik lig vol adrenaline in de blubber te wachten tot het beestje een blik werpt over de rand van de rottende tak waar de camera op is gericht. Deze slak heeft geen haast, net als deze karpervisser!
Prachtig als een insect op het juiste grassprietje gaat zitten!
Kleine actievelingen
Er gaat geen sessie voorbij waarin ik niet op de n of andere manier op jacht ben naar alles wat zichzelfstandig voortbeweegt. Hoe kleurrijker of bizarder van verschijning, hoe beter! Ook de ?gewone? alledaagse kruipende en vliegende organismen, met hun onnavolgbare routine, kunnen enorm intrigerend zijn. Heb je ooit een simpele mier een tijdje gevolgd? Deze kleineactievelingen lijken continu de weg kwijt te zijn. Het lijkt erop dat zeconstant rondjes blijven lopen en stoppen dan uit het niets. Ze steken hun kop eventjes omhoog, en maken weerrechtsomkeerts.
Het gedrag van insecten lijkt niet altijd even logisch.
Ze zigzaggen hier en daar wat rond en na enkele minuten zijn ze weer op het zelfde punt, waar ze even daarvoorbesloten rechtsomkeert te maken. Er lijkt geen structuur in te zitten en ik vraag mij op zo?n momenthardop af hoe het in godsnaam mogelijk is dat deze ogenschijnlijke ongeleide projectielen toch elke keer weer dat ene miniscule kruimeltje bruinbrood voor m?n bivvy weten te vinden? prachtig!
Dit kleurrijke beestje blijft een prachtig gezicht om te zien!
Diversiteit
Buiten de mieren om is deze grootse kleine wereld zo divers dat ik met enige regelmaat perplex sta van de verschijningen die ik aantref,gewoon in Nederland! Hoe verzin je het? Hoe is dit ontstaan? Geniaal gewoon! Neem bijvoorbeeld de nimf van een Struiksprinkhaan. De zwarte stippen op het fel groene lichaam met de mega lange voelsprieten; een levend meesterwerkje als je het mij vraagt! Net als het indrukwekkend geblokte en gespikkelde schild van een Meidoornkielwants. Voor mij zijn dit stuk voor stuk kleine momenten van geluk. Precies die kleine geluksmomenten zijn de belangrijkste reden om mijn hoofd telkens weer in het struikgewas telaten verdwijnen, op zoek naar nieuwe interessante verschijningen.
De nimf van een Struiksprinkhaan is op z’n zachts gezegd een bijzondere verschijning!
De camera vergezelt mij steevast tijdens de uitstapjes naar deze grootse kleine beestenwereld. Zo spotte ik tijdens een vistrip in Spanje een kleine Wijngaardslak, van bovenaf gezien niet iets waar het hart van de gemiddelde karpervisser direct sneller van gaat kloppen. Begeef je jezelf echter op ooghoogte met deze rakker, dan wordt dat ineens een heel ander verhaal. Een veranderend perspectief maakt veranderende perceptie. Het gevoel van beleving verschilt met de decimeter.
Het gevoel van beleving verschilt met de decimeter.
Op ooghoogte ziet een Muskusboktor er heel anders uit!
Grote rottende tak
Op goed geluk positioneer ik mij in een bijna onmogelijke horizontale positie aan het einde van een grote rottende tak. Mijn target voor dat moment begeeft zich nog op enkele minuten afstand.Onwetend of deze slijmjurk berhaupt besluit om de ingeslagen weg af te maken, check ik nogmaals de instellingen van mijn camera. Correcte witbalans? Check. ISO zo laag als mogelijk? Check. Diafragma helemaal open voor een kleine ‘depth of field’? Check. Sluitertijd minimaal 1/20e van een seconde? Check. Autofocus uit? Check. Nu een testshot, dat ziet er prima uit. Alle variabelen die ik kan benvloeden, zijn onder controle. Nu is het wachten of deze slijmjurk zijn route doorzet.
Roel doet er lles aan om het perfecte shot te creeren!
Oncomfortabel maar geduldig blijf ik roerloos liggen. De slak komt langzaam maar zeker binnen schietafstand. Hij is er bijna, nog maar een klein stukje! Met verhoogde hartslag richt ik mijn camera met militaire precisie op het nietsvermoedende slachtoffer. Ik focus snel en plaats voorzichtig mijn vinger op de ontspanknop. Het moment is bijna daar. De slak draait langzaam maar zeker zijn kop richting de lens, nog een stukje verder, nog iets! De zwarte puntjes op de uiteinden van zijn sprieten verschijnen langzaam boven de rand van de tak, millimeter voor millimeter worden ze groter. Nog iets verder en ook de kop doorbreekt de horizon van de tak. Precies zoals ik het voor ogen had, heerlijk gewoon!
Jammer genoeg doen insecten niet altijd wat je wil, maar als ze dat wel doen levert dat fraaie plaatjes op!
Moment suprme
Op het moment suprme, bijna klaar voor de perfecte shot, draait hij zijn kop weg en lijkt hij een andere route te nemen. Het zal toch niet he, alle moeite voor niets! Wat een anti-climax. Ik ben de teleurstelling nog niet te boven, of de slak besluit net zo plotseling als hij wegdraaide om toch een kijkje te nemen over de rand van de tak. Yes! De adrenaline giert door mijn lijf en ik houd mijn adem in… CLICK! CLICK! CLICK! CLICK! Snel nog een salvo. CLICK! CLICK! CLICK! CLICK! Vluchtig bekijk ik het resultaat. Even inzoomen en ik zie dat ze haarscherp zijn in de compositie zoals ik voor ogen had!
Het perfecte plaatje!
De argeloze slak heeft zijn route inmiddels permanent gewijzigd. Het uitzicht stond hem waarschijnlijk niet aan. Met een brede grijns en een voldaan gevoel begeef ik mij weer richting de stek. Ik neem plaats in mijn schommelstoeltje en besef dat deze grootse kleine beesten onlosmakelijk verbonden zijn met mijn visserij.
Ik besef dat deze grootse kleine beesten onlosmakelijk verbonden zijn met mijn visserij.
Heb je genoten van mijn fotografie? Volg me dan op Instagram voor meer moois!
