In de voetstappen van ‘de meester’ – David de Vos op Livardière

Een bijzondere man in het karperwereldje is David de Vos. Deze fanatieke visser is in het dagelijks leven evangelist en reist de hele wereld rond om te vertellen over het geloof. In dit artikel vertelt hij over een vissessie met zijn ‘oom’ op betaalwater Livardire.


David vertelt: In Karper magazine nummer 113 verscheen onlangs een artikel over mij als karpervisser n evangelist, geschreven door Sjoerd Beljaars. Wat in eerste instantie een vreemde combi leek, bleek zo gek nog niet. Het artikel maakte behoorlijk wat los onder andere karpervissers die ook voor hun geloof uitkwamen. Uit de kast met je geloof, zeg maar ;-).

Je zou denken dat dit een scene van Narcos is… David de Vos op een missie.

Een leuke reactie kwam van Bas van Klaveren. Enthousiast zoals we hem kennen, spraken we elkaar al snel over de verschillende mogelijkheden voor ng een week ?Vissen met David de Vos?. Voor de mensen die het interview in Karper Magazine hebben gemist nog een kleine toelichting. In het dagelijks leven ben ik evangelist. Ik spreek met regelmaat grote groepen mensen toe. Van enkele duizenden in Nederland tot honderdduizenden in het buitenland.

Zo sprak ik onlangs nog voor deze grote menigte in Pakistan.

Ja, ik geloof echt in Jezus! In de goede, liefdevolle boodschap die Hij aan de wereld kwam brengen. Omdat dit zo?n realiteit voor mij is, doe ik mijn best dit met zoveel mogelijk mensen te delen. Onder het motto: het zou maar waar zijn? dan moet toch de hele wereld het weten?!

ONAANTASTBAAR

Wat ik ook sinds jaar en dag doe, is vissen. Waar ik vroeger als klein jongetje voorntjes stond te tikken, zit ik tegenwoordig dag en nacht achter de karpers aan. Vissen is voor mij een echte uitlaatklep. Ik voel me aan de waterkant ?onaantastbaar?. Niemand die iets van me vindt. Ik doe mijn eigen ding. En tijdens het vissen heb ik genoeg tijd om na te denken, te bidden en inspiratie op te doen voor mijn spreekbeurten. Zo ben ik er graag in de ochtend bij als God het licht aandoet.

Zo ben ik er graag in de ochtend bij als God het licht aandoet.

Terug naar het gesprek met Bas. Het blijkt dat tussen mijn toehoorders regelmatig andere vissers zitten, die graag eens met me zouden willen vissen. Toen we dit vorig jaar voor het eerst organiseerden zat het binnen 48 uur vol. Allemaal vissers, die meer met elkaar willen delen dan alleen hun liefde voor vissen. Het geloof, de bezinning en alle uitdagingen die in het leven op je afkomen.

LAC DU RANDMEREN

We hebben het over nieuwe mogelijkheden als Bas me vraagt om een sessie te vissen op Livardire; een prachtig betaalwater, in een adembenemende omgeving. Met, niet geheel onbelangrijk, kans op een dikke vis!

Livardire; een prachtig betaalwater, in een adembenemende omgeving.

Mijn interesse is direct gewekt. Ook al speelt het grootste deel van mijn visserij zich de laatste tijd af op grote openbare wateren. Mijn thuiswater is De Randmeren! Lac du Randmeren, kun je beter zeggen. Via (letterlijk) een Godswonder kwam ik aan een huisje, direct aan dit water. Vanaf hier ga ik regelmatig achter onze schubbige vrienden aan. Vanuit een boot.

Tussen het blanken door vang ik af en toe prachtige vissen. Ik zie weleens artikelen over de randmeren voorbijkomen, die de indruk wekken dat het een waar karper walhalla is. Maar onthoud goed: zo groot als het meer is, zo ver kan de vis bij je vandaan zijn! Er gaan soms weken voorbij zonder vis, maar vind je ze? dan kunnen er wonderen gebeuren 😉

OOMZEGGER

Ik besluit mijn laatst geplande visdagen van het seizoen te gaan vissen op Livardire en bedenk wie ik mee zou kunnen vragen. Ik hoef niet lang te denken voordat ik op mijn oom kom. Een echte oudmeester in het karpervissen. Ik moet een kleine correctie maken, want in werkelijkheid is het de oom van mijn vrouw. Toch spreek ik hem aan met oom, en noemt hij mij dan ook een: ?oomzegger?, een bekende uitspraak uit het hoge noorden van ons land. Jaren geleden leerde ik hem kennen via mijn vrouw. Ik ontdekte al snel dat hij, net als ik, graag vist op karper. We spraken af om eens samen te gaan vissen. Nog voor het desbetreffende weekend samen spraken we elkaar aan de telefoon. Hij gaf aan een 30-er gevangen te hebben. Ik was onder de indruk, maar mijn reageerde nuchter: ?Dat is hier heel normaal hoor?.

Door de jaren heen hebben we echt een vriendschap ontwikkeld.

Mijn oom, Errold, is nog een visser van de oude stempel. Zo viste hij vroeger met aluminiumfolie als wakers, goot hij zijn eigen lood, bouwde hij zijn eigen rodpod en viste hij met de allereerste piepers op de markt ?Optonics?, gevolgd door de Knuckleheads die, als ze afgaan het hele water uit hun slaap kunnen houden. Vissen doe je voor jezelf. Kwam er iemand langs die vroeg of hij iets gevangen had, dan was hij zeker niet de eerste die begon met opscheppen over zijn vangsten. Door de jaren heen hebben we echt een vriendschap ontwikkeld en proberen we er ieder jaar een paar dagen op uit te gaan. In de eerste jaren heb ik veel geleerd van deze oudmeester, maar gelukkig mag ik inmiddels ook een duit in het zakje doen en leren we van elkaar.

SYMPATHIEKE GAST

Mee blrend op de muziek van Andr Hazes probeer ik het asfalt onder mijn wielen weg te slijten in de richting van Livardire. Man, het is niet bepaald om de hoek! En rijden door Parijs is echt wel even een bezigheid. Eenmaal op de plaats van bestemming zie ik dat Bas geen woord heeft gelogen. Wat een paradijs, en wat een ruimte om te vissen! Dit is niet zomaar een betaalwater, maar een prachtige grindafgraving op een natuurlijk domein. En wij hebben het voorrecht om hier te mogen vissen.

Wat een paradijs en wat een ruimte om te vissen!

Bij aankomst maak ik kennis met een sympathieke Belg. Davy is zijn naam. Hij komt hier al jaren en kent het water en de bijbehorende geheimen inmiddels aardig. Hij zit op stek negen, de plek waar wij deze week zullen vissen, en vertelt ons dat hij de nacht voor onze komst maar liefst acht (!) vissen heeft gevangen. Dit blijkt uitzonderlijk, omdat het water bekend staat als ?moeilijk?. Zou je acht vissen in n week vangen, dan mag je al spreken van geluk. Zelf heeft hij zoiets ook nog niet eerder meegemaakt. Zonder terughoudendheid deelt hij zijn kennis met ons. Dat is toch wel het voordeel van zo?n betaalwater. Het heeft geen nut om geheimzinnig te gaan doen. Dat is bij openbare wateren wel eens anders.

Op openbaar water moet je alles vaak zelf uitzoeken. Soms lukt dat ;).

Davy blijft nog een extra nacht tegenover ons liggen en wij gaan, na het opbouwen, vol vertrouwen de nacht in. Helaas blijft het doodstil. Uitgeslapen word ik wakker. Ik besluit nog eens te overleggen met Davy. Hij laat zien met welk aas hij heeft gevist en geeft ons er wat van, zodat we in ieder geval nog een beetje kunnen voortborduren op zijn succes. Ik zei het al: sympathieke gast!

EEN BAK VAN EEN SPIEGEL

Stek negen is z groot dat mijn oom en ik besluiten zo?n 60 meter uit elkaar te gaan vissen. Meestal vissen we run om run, maar met deze afstand lijkt het ons beter als ieder voor zich gaat. Zo kunnen we het water optimaal bevissen. Die nacht gaat alles om! Mijn oom vangt als eerste een mooie schub, gevolgd door een bak van een spiegel van 22,5 kilo! Iets in mij zegt me dat dit zjn week gaat worden. Ik geniet er met volle teugen van!

Zelf vang ik die avond een schub, waarmee mijn eerste Livardire vis een feit is. Het is inmiddels november en de temperatuur is als een duikboot naar beneden gezonken. Dit heeft volgens ons echt invloed op het aasgedrag van de vis. Ook tijdens het drillen merken we dat sommige vissen in de wintermodus zijn gekropen. Vlak voor mijn vertrek hier naartoe had ik nog even een muts gekocht. En dat blijkt achteraf gezien maar goed ook! Davy had het al gezegd: ?De karpers zijn momenteel alleen in de nacht actief?. Dit maakt dat de dagen soms wat lang duren. Maar met de faciliteiten in het clubhuis maken we de heerlijkste maaltijden en doden we de tijd met wat cowboyverhalen van mijn oom.

Nog snel een muts gekocht en dat blijkt achteraf maar goed ook.

COWBOYVERHALEN

Mijn oom is slager van beroep en dat is niet toevallig. Als kind moest hij achter in de schuur van zijn vader al kippen slachten. En daar bleef het niet bij. Zo had zijn vader hem gevraagd hun hangbuikzwijn te slachten voor de kerst. Nu behoor je dat eigenlijk te doen met zo?n slachtpistool, maar die had hij ?natuurlijk? niet. Hij moest het doen met een bijl en het was de kunst om het zwijn daarmee in n keer goed in de schedel te raken. Dit lukte mijn oom niet, waardoor het beest (met bijl en al nog in zijn hoofd) een tijdje door de schuur bleef heenrennen. Ik piste bijna in mijn broek van het lachen! Ik zag het helemaal voor me en kwam niet meer bij. Natuurlijk was het niet zo best voor het arme beestje, dus bij deze mijn excuses aan de Partij voor de Dieren en iedereen die van dieren houdt. Sorry!

We vermaken ons wel met mooie herinneringen en cowboyverhalen van mijn oom.

In het clubhuis zie ik een aantal foto?s van prachtige vissen die in het water huizen. Ik herken ineens een kennis van mij, die hier jaren geleden een monsterlijke sessie draaide. We appen over en weer en voor ik het weet beschik ik over nog meer info over dit water. Handig voor de komende dagen!

Echt interessant over grindplaatjes enz. hoef ik niet te doen, want bijna alle bodem is grind. In deze omstandigheden kun je beter op zoek gaan naar zand en modder en zo positioneren we onze lijnen voor de komende avonden. De dagen erna vangen we zo af en toe een vis. Ik een paar mooie dertigers en bij mijn oom valt het na een 30-er voor twee nachten stil. We merken: hoe zwaarder we voeren, hoe meer de vissen wegblijven.

Ik vang enkele mooie 30-ers.

BIDDEN MET BERNARD

De volgende dag ontmoet ik de beheerder: Bernard. Ik was al goed bij hem gentroduceerd, want hij zocht direct het diepe gesprek met mij op. Hij is Katholiek. Hoofdschuddend geeft hij aan het maar moeilijk te kunnen begrijpen dat, met zoveel moois in deze wereld, er nog steeds mensen zijn die denken dat het allemaal maar uit de lucht is komen vallen. We hebben een gaaf gesprek en even later staan we zelfs samen te bidden. Het werk gaat door, ook tijdens de vakantie.

De volgende nacht pakt mijn oom opnieuw een twintig kilo knaller! Wat een bak van een beest! Trots zetten we hem op de foto, waarna hij weer te water gaat. Mijn oom heeft zijn cruncher uit de tas gehaald en gooit allerlei heerlijke karpernijen door elkaar. Deze mix slaat zo aan, dat er ook bij mij nog een aantal prachtige vissen uitkomen. Ik vang een paar spiegels en schubs tot aan zestien kilo als mijn oom opnieuw een negentien kilo vis vangt.

Die nacht pakt mijn oom opnieuw een dikke!

ONDER HET BLOED

In Le Mans gaan we nog even langs de Mac Donalds. Ik krijg de rillingen bij het opnemen van mijn bestelling. De man achter de balie zit namelijk onder het bloed! Wanneer hij geen spier op zijn gezicht verrekt, vraag ik me af in welke slechte film ik ben beland. Niet lang daarna zie ik iemand voorbijkomen met een heksenhoed. O ja! Halloween! Ze nemen het feest hier wel heel serieus. Eenmaal terug op de stek grappen we over het verlaten huis dat achter ons ligt. Het zou er toch niet spoken met Halloween? De laatste nacht brengt mij nog een mooie schub!

De laatste nacht vang ik nog een mooie schub.

Ik ben meer dan tevreden. Een rondje om het meer laat zien hoe mooi deze plek werkelijk is. De beheerder vertelt mij dat er in het afgelopen seizoen zeker 100 vissen boven de twintig kilo uit zijn gekomen en dat de toplaag zeker uit vijftien karpers van tussen de 25 en 29 kilo bestaat! Je hebt op dit water veel vrijheid en moet het wel heel bond maken wil je ruzie krijgen met onze lieve Bernard. Ik kijk nog even achter me en voel me een gezegend man! Het was niet makkelijk, maar wel vermakelijk. Wat kan het leven van een karpervisser toch mooi zijn!

Bianca Venema met n van de topvissen van Etang de la Livardire.

Tot de volgende keer en?: have faith! 😉

David de Vos


Voor meer info over Livardire kijk je op de website van The Carp Specialist. Wil je meer weten over David de Vos en zijn werk? Kijk dan op zijn website en volg hem op Instagram!

Bekijk ook