Kanaalvideo: Feed your head – Ben Scholten

Vorigemaand reisde Ben Scholten een weekje af naar het Franse land met het idee om zijn hoofd eens goed leeg te maken maken door het ‘hakken’ van flink wat karpers! Met succes want Ben wist een aantal mooie vissen te strikken.In het onderstaande verhaal neemt Ben jullie mee naarzijn gave trip en tevens deelt hij een toffe video met ons:

Ben aan het woord:We schrijven begin april en eindelijk is die ellendige winter voorbij. Ik ben het hele jaar door wel bezig met deze prachtige hobby, maar ook bij mij dooft het fanatisme iets in de koudere maanden van het jaar… 😉 Nu de natuur weer ontwaakt begint het dan ookte kriebelen, ik moet weg en wel nu! Ik ben buschauffeur van beroep en dat vind ik een leuke baan, maar ik was het even meer dan zat.

Out of order…

Afijn, de vrije dagen waren snel geregeld. Het plan was om 6 dagen op de solo-tour door het Franse land te gaan. Niet het hele land natuurlijk, maar op en neer langs een mooi kanaaltje in de Noordelijke regionen van het land van stokbrood, wijn en bazige karpers!

Lets go!

Op woensdag zou ik alles in de auto laden en vertrekken. Daar kwam echter verandering in door toedoen van mijn vrouw Cindy. De avond voor vertrek had ik met Jacco van TTB Baits afgesproken om 30kg Strawberry Fish en 30kg ProsectX op te halen. Mijn vrouw zei ”waarom rijd je niet gelijk door?? Ja, waarom ook niet eigenlijk? Dit zou wel betekenen dat ik midden in de nacht aan zou komen aan het kanaal en dat zag ik eigenlijk niet zitten. Ik wilde de stekken, die ik via Google Earth had aangevinkt, op mijn gemak gaan bekijken. Al gauw had ik een plan bedacht voor deze korte bonus nacht. Op de weg naar het beoogde kanaal, rijd ik door een gebied waar ik al eerder geweest ben en waar ik een mooie grindafgraving weet te vinden.

" Mijn vrouw zei waarom rijd je niet gelijk door? "

Ik ben al vaker alleen op pad gegaan naar het Franse land en dat bevalt prima, maar nu heb ik voor het eerst onze hond Bobbi mee. Na het bezoek aan TTB, begint de lange rit. Bobbi heeft bijna de hele weg liggen snurken op de achterbank en dat vind ik toch wel een geruststelling. Het is haar eerste echt lange autorit.

Om 2 uur s ?nachts arriveer ik bij de put. Er staat al meer wier dan ik had verwacht, maar met behulp van de voerboot met dieptemeter, vind ik al gauw een aantal mooie stekken. Een zakje PVA, gevuld met 10mm boilies en een bijgesneden Hi-Visual aan de hair, moet het gaan doen. Over een paar uur als het weer licht is, rij ik door naar het kanaal. Als de hengels gereed zijn duik ik in de slaapzak en zie ik op mijn telefoon dat het al 3 uur is. Bobbi kijkt me aan met een blik die lijkt te zeggen ?ja schiet je op, ik wil ook slapen!?

Een paar uur later word ik uit mijn diepe slaap gerukt door een felblauwe led en snel opvolgende piepen van mijn sounderbox. In een waas spring ik in mijn crocs en grijp de hengel. Het is kouder dan ik had verwacht. Het water is gehuld in een dikke damplaag, wat samen met de opkomende zon, een geweldige sfeer maakt. Trillend sta ik te drillen en terwijl de vis dichterbij komt, realiseer ik mij ineens dat ik helemaal geen laarzen bij mij heb, maar omdat het voor de kant erg ondiep is, moet ik toch echt het water in om de vis te kunnen landen. Fuck die kou! Broekspijpen omhoog en gaan. Verrassend genoeg voelt het water warmer aan dan de buitenlucht. Vlak voor het net, geeft de vis een paar goede beuken en zie ik haar voor het eerst. Voor zover ik dat nog niet was, ben ik nu in 1 klap klaarwakker. Het is een bak. Bobbi staat te piepen op de kant, want die wil ook het water in. Ik sta te piepen in het water, want ik wil eruit en graag met deze dikke dame in mijn net.

De eerste buitenlandse vis van het jaar en dan gelijk een bak? Heerlijk!

Na nog een paar flinke uithalen, ligt ze klaar en schuif ik het net onder haar door. Bevend als een rietje, staar ik in het net en geniet van het moment. De zon jaagt de damp omhoog en ik hoor niets anders dan duizenden vogeltjes. Ik hang de vis even weg in de sling, want ik moet even opwarmen. Voordat ik de vis op de foto zet, pak ik alles in, zodat ik daarna gelijk door kan naar het kanaal. De zon schijnt nu op de stek, wat een mooi resultaat op de foto geeft. In gedachte bedank ik de vis, het water en start de motor. De druk is er af en dat voelt goed.

Onbewust leg je jezelf druk op, want je gaat toch om vis te vangen. Ik had mezelf voorgenomen om dat allemaal achterwege te laten en gewoon te genieten. Dat zou eigenlijk altijd zo moeten zijn. Na dit heerlijke begin voel ik me alsof ik in de fik, vol vuur om te gaan vissen!

Ik popel, ik borrel, ik LEEF!

Het kanaal

Het beoogde kanaal komt in zicht. Het is een behoorlijk lang stuken de stekken die mij interessant lijken, liggen ook verspreid over de gehele lengte. Het plan is om elke dag twee stekken te bevissen en een derde aan te voeren, maar waar begin je? Het kanaal is net als elke ander kanaal vrij monotoon. Recht toe recht aan, maar op een paar delen zijn er kommen te vinden, die ook nog is ondiep zijn. Bij het bekijken van deze stekken, zie ik dat er ook al wat wier in deze kommen groeit. Echte paaistekken dus! Bij de eerste stek zie ik gelijk enkele stofwolken in de kant. Met mijn polaroid op, staar ik als een reiger naar het water. Het zijn brasems die aan het paaien zijn, maar ik spot ook enkele karpers. Een daarvan steekt er letterlijk met kop en schouders bovenuit. Verder zoeken heeft geen zin en een half uur later liggen de hengels in, vergezeld met flink wat 10, 15mm boilies en tijgernoten. Na een kleine 2 uur, gilt 1 van de kanthengels het uit en kan de strijd beginnen. Het is een bijna goudkleurige hommer, met maar 1 oog.

One Eyed Willy!

De eerste is binnen en dat voelt goed. Niet lang daarna, terwijl ik lig te bakken in de zon, word ik overvallen door een zeer onaangename geur. Al gauw vind ik de bron van deze stank. Er staat een lichte stroming op het kanaal (afhankelijk van de hoeveelheid scheepvaart) en nu drijft er vlak voor de kant een dode hond in vergaande staat van ontbinding. Het lijk is bedekt met maden. De geur en de aanblik zorgen ervoor dat mijn maag zich wil omdraaien. Ik had nog even willen blijven, maar ik besluit door te gaan naar de nachtstek. Nadat ik een aantal kilo voer heb verspreid in de kom, gaat het gas erop. De nachtstek levert niets op en zo ook de stek van de volgende dag niet. In de avond gaan de hengels weer te water waar ik de dag ervoor de hommer had. Oftewel de ‘hondenstek’. De brasems zijn er nog steeds en weer spot ik een aantal karpers, het vertrouwen is hoog. Na het eten en het spelen met Bobbi pak ik een biertje en kijk naar de ondergaande zon achter de bomen. Aan de overkant staat een populier die beduidend hoger is dan de andere bomen en mijn oog valt op een grote zwerm vliegbeesten bij de top van de boom. Ik noem ze vliegbeesten omdat ik niet goed kan zien wat het zijn. Ze lijken me te groot voor muggen, omdat ik ze gezien de afstand, erg goed kan zien. Als ze maar daar blijven vind ik het best. Voor de zekerheid spray ik mezelf van top tot teen in met Deet.Kleine tip: Doe je mond dicht, terwijl je sprayt.

" Kleine tip: Doe je mond dicht, terwijl je sprayt. "

Midden in de nacht krijg ik een run op de hengel, die op de hoek van het rechte stuk kanaal naar het begin van de kom ligt. De vis duikt meteen de kant in waar een gesnoeide rietkraag staat. Ik wil de vis daar weg hebben en verhoog de druk. Het werkt en de drill verplaatst zich naar de kom. Doordat het daar ondiep is zorgt dit voor een hoop geplons, wat eigenlijk best gaaf is. Plots draait de vis en wil naar het diepe, maar daar ben ik het niet mee eens. Na een laatste kanteling beland de vis in het net. Een lange spiegel met kleine groepjes schubben op de rug en gigantische borstvinnen, is voor even de mijne.

Wat een borstvinnen!

Het blijft bij deze vis en ondanks dat er nu 2 vissen van deze stek zijn gekomen, besluit ik toch weer verder te trekken langs het kanaal. Tijdens het vele rijden tussen de geplande stekken, stuit ik op een stek die ik niet kan negeren. Ik voer er gelijk een flinke mix van boilies en tijgernoten en nu is het tijd om te kijken of dat z?n vruchten af gaat werpen.

" Ik voer er gelijk een flinke mix van boilies en tijgernoten "

Fat bitches!

Terwijl ik de spullen aan het uitpakken ben denk ik “waarom moet ik altijd van die moeilijke stekken kiezen?” In dit stuk kanaal zit een verhoging in de vorm van een dijk, die vrij steil is. Onderaan is het ongeveer anderhalve meter plat, waar precies de rodpod kan staan. Na een aantal keer letterlijk op en neer te zijn gelopen, ligt alles op zijn plek en kan het wachten beginnen. Er staat weinig wind en het water ligt bezaaid met bloesem, het is een schitterend tafereel!

Ik zit aan de schaduw kant en heb het best koud. Bobbi weet daar wel raad mee en na een half uur flink rennen en ravotten is het tijd voor de lunch. Het broodje zit erin en doordat de zon mij nu bereikt heb, krijg ik de welbekende middag dip. Voor de zekerheid zet ik de sounderbox naast me neer en dat is maar goed ook, want ik ben al gauw vertrokken.

Ik had mezelf voorgenomen dat als ik een aanbeet zou krijgen, ik rustig van de dijk zou lopen, maar dat gaat niet op. Een snoeiharde run op de linkerhengel. Ik spring letterlijk uit de stoel en zie de top zwaar doorbuigen. Lang leve de snagears. Door de plotselinge aanbeet, krijgt mijn lijf een ware adrenaline stoot. Zonder nadenken, spring ik half van de dijk af en glij ik op m’n gat naar beneden. Dwars door de brandnetels heen! Ik grijp de hengel, maar de vis is op volle vaart en laat zich niet stoppen door de druk die ik uitoefen. Voor zover ik weet zijn hier geen obstakels, dus laat ik de vis gaan. Als ik weer lijn begin te winnen, komt de vis vrij gemakkelijk mijn kant op. Voor de kant zie ik een hoop bellen omhoog komen. De vis leegt z?n zwemblaas en blijft maar achtjes draaien. Het is een mooie dikke schub. Het kost de vis steeds meer moeite om beneden te blijven en net als deze weer een poging doet om te duiken, stuit deze op mijn net. Yessss! Het voeren heeft gewerkt, want de hele mat wordt ondergescheten met boilie en tijgernoot resten. Snel schiet ik wat mooie plaatjes. Als ik haar weer loslaat, zwemt de vis enthousiast weer weg. Mij achterlatend met een big smile, ondanks de pijn in m?n hol van de sprong en de ledematen vol uitslag van de brandnetels.. 😉

De bandiet die mij op m’n gat liet gaan…

Na deze vis vertrek ik naar de nachtstek waar ik ruim 10kg voer heb gedropt. Onderweg maak ik een pitstop bij de Lidl en dat was nodig. Omdat ik niet zeker wist of ze open zouden zijn op Goede Vrijdag had ik al boodschappen gedaan, maar mijn voorraad moet hoognodig aangevuld worden met de Paasdagen op komst.

Aangekomen op de nachtstek spot ik meteen een groot iets wat drijft. Ik ben heel wat kilometers verder, maar is dit nou weer die hond? Als ik dichterbij kom, zie ik dat het een wild zwijn is waar alleen de kop nog van intact is en de rest van het lijf helemaal leeg gevreten is, zo kom je nog is wat tegen. Alles is ondertussen een routine en al snel ligt alles zoals ik het hebben wil. De avond valt en voor het eerste heb ik last van muggen, en hoe? Door mijn sokken en broek heen, word ik in beide enkels en knien gestoken. Dat word weer krabben vannacht. Ik zit op mijn stoel naar de sterren te kijken als ik vlak voor de kant een beste vis hoor draaien. Er zijn van die momenten dat je voelt dat het gaat gebeuren en dit was zo?n moment. Een enkele piep gaat over in een snoeiharde run. Het is de kanthengel waar ik net nog de vis hoorde draaien. Het is een lange smalle vis en ook deze verliest al hom. Opvallend is dat deze vis ook hele grote borstvinnen heeft en dat was te merken tijdens de drill. De vis gaat, na wat foto?s, snel weer terug en de rig gaat weer terug samen met een kilo bollen. Tijdens de dril zag ik weer een vis draaien en het goede gevoel was er!

Homey de hommer!

Het wordt al laat, maar slapen is het laatste wat ik nu wil. Die ?fat bitches? moeten toch ook in de buurt zijn. Het is zowaar een broeierige avond. Windstil en om 23 uur zit ik nog in m?n T-shirt. Net als ik de auto op slot doe en Bobbi d?r mand klaar zet naast mijn stretcher, vertrekt dezelfde kanthengel. Meteen na het oppakken, voel ik dat het een grotere vis is die de hengel laat doorbuigen. De drill is zwaar! Alsof ze boos is, omdat ik haar mannetje had gevangen. Even later ligt ze op de mat haar gal tegen me te spuwen. Ik zeg haar dat ze mooi is, maak een paar foto?s en terwijl ik haar terug in het water laat zakken fluister ik “ik wist dat je er was, you fat bitch.” Met een harde slag verdwijnt ze in de diepte. Pfffff vrouwen 😉

Fat bitches. I love it!

Ze heeft het vast aan haar vriendinnen verteld, want de rest van de nacht blijft het stil. In de ochtend voer ik weer ruim 10kg, want het plan is om hier morgenavond weer terug te komen. Als dag stek kies ik weer voor de steile dijk, maar helaas hoef ik ditmaal niet naar beneden te rollen (gelukkig heb ik dat niet gefilmd). Voeren doe ik hier niet meer en laat in de middag vertrek ik weer naar de ‘hondenstek’. Weer zijn het de brasems die flink tekeer gaan, maar van karper zie ik geen enkel spoor. Toch wil ik hier de nacht doorbrengen, want tot nu toe was het elke keer raak. De avond gaat visloos voorbij, maar in de nacht mag ik toch weer aan de slag. Nu is het de vaargeul hengel die afgaat. De strijd is snel gestreden en in mijn net ligt een heel licht gekleurde schub. Bijna zilver, lijkt het wel.

Pure?.Silver!

Een mooie afsluiter van deze stek. Morgen is de laatste dag en ik heb geen zin meer om te verkassen. Ik heb een heerlijke week tot nu toe, maar ik heb m?n spullen nog nooit zo vaak in en uit gepakt.

Laatste dag!

Na een heerlijk luie ochtend, pak ik in en vertrek naar de laatste stek. De fat bitch stek! Aan de banden sporen in het gras, is te zien dat er iemand anders hier is geweest. Dat zint me niks, maar ik pak toch uit. De dag gaat voorbij zonder een teken van leven. Ondanks het feit dat ik hier 2 leuke vissen gevangen heb en flink gevoerd heb, krijg ik ineens het idee, of meer het gevoel eigenlijk, dat ik de trip wil eindigen waar deze begon. Met de paasdagen is het er waarschijnlijk erg druk geweest, maar morgen moet iedereen weer werken. Die gedachte laat me niet los en ik zie mezelf al een paar slappe lijntjes erin leggen. Een uur lang zit ik te peinzen wat te doen, maar dan hak ik de knoop door. Volg je gevoel, zeggen ze dan!

Een kleine 2 uur later kom ik aan bij het putje en zoals gehoopt, ben ik helemaal alleen. Ik zoek dezelfde stekken weer op met de dieptemeter en gebruik dezelfde aanpak. Zou het weer lukken? Het is de hele dag al helder weer en dat zorgt ervoor dat het in de avond flink afkoelt. Dat en het feit dat ik moe ben, zorgen ervoor dat ik vroeg in de slaapzak kruip. Morgenochtend begin ik weer aan de lange rit naar huis. Ik word in de nacht een aantal keer wakker door de spanning, maar het enige wat ik opmerk ik dat het bijzonder koud is. Als ik weer wakker word is het licht en is alles bevroren. Zelfs de achterklep van mijn auto moest ik open rukken. Het gevoel is helaas niet uitgekomen, maar dat geeft helemaal niks. Ik heb een mooie week achter de rug en ben weer helemaal opgeladen met mooie nieuwe herinneringen.

Feed your head!

Ben Scholten