Karma… Het eendje en de dikke schub

Afgelopen maand maakte Taska consultant Timo Verbeke een heel bijzondere visdag mee. Hij moest eerst een onfortuinlijke eend reanimeren waarna zijn sessie alsnog dik zou slagen…


Enkele weken geleden plande ik een sessie op mijn thuiswater. Ik kwam er rond 7 uur aan en gelukkig was er geen enkele andere karpervisser te bespeuren. Vertrouwd met de omgeving laadde mijn materiaal op de trolly en wandelde ik met een goed gevoel naar de stek die mijn voorkeur genoot.

Eenmaal aangekomen op de stek verliep alles in een rush. De ene hengel werd beaasd met een Krill boilie van Sticky Baits, de andere beaasde ik met een uitgeballanceerde wafter inclusief een fake maiskorrel. De lijnen werden op eerder verkende spots gedropt. Nadat de hengels goed lagen kon ik beginnen met het opbouwen van mijn tijdelijk kampement. Pas toen alles weer wat op orde lag kon ik genieten van de rust en de omgeving. Waar ik vis bevinden zich namelijk veel vogels en de natuur is er overweldigend.

Timo-Taska-3

Reanimatie

Halverwege de ochtend kreeg ik plots enkele piepjes op mijn rechter hengel. De aanbeet zette niet echt door en op de stek zag ik verschillende meerkoeten duiken. Ik veronderstelde dat dit vogels waren die tijdens het duiken naar voedsel tegen mijn lijn aanzwommen. Ik hield al mijn adem vast en hoopte dat ze mijn haak aas niet zouden oppikken. Het bleef echter een half uur na de piepjes verdacht stil. Tot ik opnieuw een paar piepjes kreeg en enkele tikken op de slip van de molen hoorde. Ik zag niet direct vogels op de stek en nam dus de hengel in mijn handen en maakte contact. Ik voelde wel een weerstand maar niet zoals een karper normaal aanvoelt. Mijn tegenstander vocht praktisch niet terug, nam geen meter lijn en kwam als een ‘dood’ gewicht mee naar de kant.

Reanimeren maar!

Reanimeren maar!

Waarvoor ik daarstraks al vreesde bleek nu werkelijkheid te worden. Op 20 meter uit de kant zag ik plotseling een eend boven komen! Zo snel als ik kon haalde ik het eendje binnen. Bij het onthaken van het diertje bleef het levenloos in mijn handen liggen. Ik reageerde meteen alsof het een verdrinkingsslachtoffer was. Ik hield het eendje ondersteboven en gaf het borstkompressies (mondbeademing kwam niet aan bod). Tot mijn grote verbazing kwam er een sloot water uit de bek van de eend en begon het met z’n oogjes te knipperen. Het eendje leefde dus nog. Om het diertje verder te verzorgen deed ik mijn fleecetrui uit en wikkelde het eendje er in.

Timo-Verbeke-Taska-1

Even opwarmen en bijkomen!

Herstel

Omdat ik dat nog niet genoeg vond nam ik nog een warmte pleister erbij zodat het diertje wat kon opwarmen. Zo bleef het eendje wel een half uur lang op mijn schoot zitten. Maar al die tijd lag die ene hengel dus niet in het water. Ik nam het ingewikkelde eendje van mijn schoot af en plaatste het in mijn stoel. Zo kon ik mijn hengel opnieuw klaarmaken en inwerpen.Ondertussen deed ik mijn reserve broek aan. Het eendje had namelijk op mijn andere broek een ongewenst drolletje achtergelaten. Een verse broek en een gered eendje.

Ik was blij dat het diertje het overleefd had, maar het duurde niet lang of mijn gedachten waren weer bij de karpers. Ik kreeg namelijk een volle fluiter op mijn rechter. Deze keer was er geen twijfel, het is zeker karper. De vis nam wel 30 meter lijn vooraleer ik haar kon afremmen. De dril verliep zonder echte moeilijkheden. Mijn toeschouwer (het eendje) lag nog steeds in de stoel het gebeuren te aanschouwen. Na ongeveer 20 minuten kon ik de vis in het net trekken. En wat voor een!

Timo-Verbeke-Taska-heade-carp

Een ‘boenker’ van een schub.

Karma

De karper bleek voor mij volledig onbekend en ik was dan ook door het dolle heen. Na het wegen van de vis klonk het verdict 20,2 kg. Terwijl ik met mijn camera op het statief enkele foto’s schoot begon er nog meer leven in het eendje te komen en ik zag haar zichzelf uit de trui worstelen.

Op naar de volgende trip.

Op naar de volgende trip.

Bij het terugplaatsen van de gevangen schoonheid nam het eendje ook haar vrijgevochten vrijheid terug. Ik kon nog snel een foto maken van haar. Ze spoedde zich naar het open water en ze keek niet meer achterom. Een eendje gered en een mooie vis gevangen… Karma! Wie goed doet, wordt beloond!

Timo Verbeke

Bekijk ook