Karpervissen tussen de koeien – Sjoerd & Ronald on Tour

Als je passies deelt is het vaak eenvoudig om een vriendschap op te bouwen. Sjoerd Buijks en Ronald van de Riet zijn niet alleen beiden Brabander, ze hebben ook nog eens allebei ADHD n een diep gewortelde liefde voor het bevissen van de grote openbare Franse meren. Ondanks alle ?matches? kwam het nooit tot een gezamenlijke sessie. Tijd om daar verandering in te brengen, dus doken de boys de Nederlandse polder in?


Sjoerd vertelt: Vol energie en goede moed vertrok ik eind Juni naar het Westen van Brabant. Mijn eerste sessie met ?Ro? zou gevist gaan worden vanaf een rubberboot! Ronald was al een tijdje aan de gang op een water waar hij de stekken enkel kon bereiken (en bevissen) middels de boot. Een brute visserij (waar ik zelf overigens ook niet vies van ben) en ik zag het dan ook wel zitten om een dagje op het water rond te dobberen.

Onze West-Brabantse vriend, Ronald van de Riet.

Onze West-Brabantse vriend, Ronald van de Riet.

Ondanks een feestje de avond er voor (deze karpervissende Brabander ?spuugt er niet in?, zoals wij dat hier zeggen) en met een flinke kater rijd ik drie kwartier later het dorp in waar Ronald woont. Snel de spullen inladen en door naar het water waar we een goed uur later al in de boot zitten.

Het heeft wel wat, dat (rubber)bootvissen.

Het heeft wel wat, dat (rubber)bootvissen.

Op naar de stek

Onze vloot bestaat uit de grote Raptorboat van Ro en hier slepen we nog twee kleinere boten achter aan. Mijn Raptorstaat op het moment van schrijven nog in bestelling en mag ikin de loop van de zomerin ontvangst nemen. Een 330 type met een boottent heb ik mezelf cadeau gegeven, klaar om een nieuwe wending aan mijn karpervisserij te geven. Ik heb er zin in! Maar dat is een avontuur voor later. 😉

Nu moeten de eerste obstakels in deze visserij overwonnen worden. Het is immers mijn ?ontmaagding? op het gebied van bootvisserij op karper. Tegen een aantal praktische problemen loop je immers zo aan, dat zal hier niet anders zijn. Maar afijn; de stek is na een kwartiertje varen bereikt en ik geef mijn ogen de kost om het water in me op te nemen.

Ons 'wapen' voor deze trip: de ProSect X boilie van TTB.

Ons ‘wapen’ voor deze trip: de ProSect X boilie van TTB.

Ronald heeft, voorafgaand aan de trip, goed gevoerd met de ProSect X boilies, de nieuwe telg in de TTB Baits familie. Deze boilie bevindt zich aan het eind van de testfase en zal weldra op de markt komen. De resultaten zijn veelbelovend en deze bol biedt een goed alternatief voor vismeelboilies. De eiwitten in de ProSect X worden namelijk verkregen dankzij het insectenmeel wat er in verwerkt zit. Deze insecten worden duurzaam gekweekt en is een antwoord op de overbevissing van de oceanen. Zie ook dit rapport van Sportvisserij Nederland.

Rods out

Na de hengels te hebben uitgevaren is het tijd om eens lekker onderuit te zakken en te genieten van het Hollandse landschap. Het voelt als een echt avontuur zo in de boot en ik voel me helemaal thuis in deze visserij. Dat beloven mooie sessies te worden! Met Ronald wordt er gezelligbijgekletst en zien we een hoosbui in de verte amper aankomen. Net op tijd kunnen we onze shelters over de bootjes monteren voordat het onweer lost barst. Even voel ik me niet op mijn gemak wanneer zware windstoten, gepaard met donder en bliksem, boven ons tekeer gaan. Omdat we geen kant op kunnen is afwachten het devies terwijl de regen onze sheltertjes uitvoerig test op lekkages. Wanneer het ook nog begint te hagelen hebben we alles gehad en weldra zal de bui voorbij zijn. Dat waren een aantal hachelijke momenten?

Natuurgeweld in haar zuiverste vorm.

Natuurgeweld in haar zuiverste vorm.

Het is wennen om je hengels alle kanten op te zien gaan en dat je je lijn van boven naar beneden ziet bewegen. Toch weet ik dat mijn montage niet verplaatst is en heb ik alle vertrouwen op een aanbeet. En deze kwam er, heel voorzichtig weliswaar, maar vis is vis. Met de bijboot wordt de vis gehaald en na een kort gevecht kan Ronald een mooie schubkarper voor mij scheppen.

Nu de eerste karper vanaf de boot gevangen is ben ik echt ontmaagd en voor mijn gevoel is de sessie al geslaagd. Ik hoop echterdatRonald nog een vis kan vangen. Dit wachten duurt echter langer dan verwacht en na een verspeelde vis is uiteindelijk toch de nul eraf voor onze West-Brabander.

Dit soort resultaten geven veel voldoening.

Dit soort resultaten geven veel voldoening.

Met twee mooie schubs zijn we tevreden die dag en na het inpakken van de spullen wordt er afscheid genomen en meteen een nieuwe sessie gepland. Die gaat ditmaal plaats vinden op mijn thuiswater, een uit- en thuiswedstrijd zeg maar 🙂

Sessie nummer twee

Na een geweldige vakantie van twee weken (die ik samen met mijn vriendin doorbracht in de Franse Pyreneen en langs de Atlantische kust) is het tijd voor de tweede gezamenlijke sessie, ditmaal op een kanaal waar ik al menig jaar mijn lijnen nat maak. Ik ben er zowat opgegroeid en weet er veel interessante plekjes te vinden. Toch blijft het vissen en het watersysteem is groot, geen vangstgarantie dus. Daartegenover staat de rust van het gebied en de sterke vissen die blaken van een goede gezondheid.

Back to nature in de Pyrenee

Back to nature in de Pyreneen, ik houd zo van het outdoor leven!

Drie dagen voer ik het kanaaltje aan, ditmaal niet met de nieuwe ProSect X, maar met de ?good old? StrawberryFish. Een boilie die zichzelf al jarenlang bewijst en die eigenlijk geen introductie behoeft. Menig karper heeft zich al laten strikken door deze vismeel bol met een zoet accent.

De visserij op het kanaal is eigenlijk vrij simpel; twee hengels links, twee rechts. Eentje aan de overkant en de andere onder het eigen kantje. En dit zo breed mogelijk gevist. De bereikbaarheid is echter een ander verhaal en eigenlijk is het alleen per boot te doen. Deze werden dus (voor de verandering) maar weer eens opgepompt. Nog even de spullen erin en op naar de stek.

De visserij is simpel, moeilijk doen is hier niet nodig.

De visserij is simpel, moeilijk doen is hier niet nodig.

Vlam in de pan, euhm: boot

Het kanaal blijkt erg hard te stromen door de vele regenval van afgelopen nacht. De elektromotor heeft hier zichtbaar moeite mee maar krijgt de twee volle boten toch vooruit, zij het met een slakkengangetje. Halverwege ruik ik ineens een brandlucht en kijk ik even of ik iets kan zien bij de accu of kabels. Ik zie niks en vaar gestaag door. N een paar minuten volgt er een klap en een grote steekvlam. Ook vat de kabel van de elektromotor vlam en heb ik brand op de boot.

In blinde paniek weet ik het brandje te doven en ga ik geschrokken op een van de tubes zitten. De kabel blijkt op een van de polen te hebben gelegen en is compleet doorgebrand, dit heeft op zijn beurt weer kortsluiting veroorzaakt met de steekvlam tot gevolg. Dat was schrikken! Via de oever zet ik de weg voort en samen duwen we beide een bootje vooruit met onze waadpakken aan. Godzijdank is de oever op dit gedeelte niet diep en kunnen we hier redelijk normaal lopen.

Als we eindelijk op de stek zijn blijft actie, gelukkig, niet lang uit.

Als we eindelijk veilig en wel op de stek zijn blijft actie, gelukkig, niet lang uit.

Eenmaal veilig aangekomen op de stek worden de hengels ingelegd en kan het wachten beginnen. Een aantal koude Kronenbourg?s worden meester gemaakt. Deze rakkers had ik meegenomen vanuit Frankrijk om tijdens Nederlandse vissessies een Frans sfeertje op te doen, I LOVE IT!

Het blijft lang stil en pas na middernacht zoeken we onze stretchers op. ?s Ochtends, wanneer het al licht is, word ik gewekt door een snoeiharde run op een van Ronald zijn hengels. Deze hengel lag slechts zo?n vijf meter bij de boot vandaan dus jullie snappen dat dit een berg geweld gaf toen de vis er vandoor ging. Ik kan me niet echt herinneren dat een Delkim het zo hard uitkrijste! Na een tiental minuten kan Ronald zijn eerste vis op dit kanaaltje noteren. Een mooie schub, langgerekt en massief, zoals er zoveel hier op het kanaal zwemmen.

Langgerekt en massief, IHEV.

Langgerekt en massief, zo zien we het graag.

Ik ben blij dat hij deze vis gevangen heeft, het geeft toch altijd voldoening wanneer je iemand mee naar je thuiswater neemt en hij een vis kan netten. Ik weet helaas die nacht geen vis te vangen en tegen 11 uur ruimen we op. De sessie zit er nog niet op want we gaan die middag struinen met de brok. Een visserij die ik zeer vaak uitoefen in de zomermaanden.

Struinen

In een andere sector van ditpoldersysteem sluipen we diezelfde middag langs de oever van een smal gedeelte van het kanaal. Al vlug worden de eerste vissen gespot en is de spanning voelbaar. Wat een geweldige visserij is het toch, zeer ondergewaardeerd naar mijn mening. Water- en gedragskennis worden veel sneller kundig gemaakt bij deze manier van vissen en ik kan het iedereen aanraden vaker te doen. Binnen een half uurtje hebben we een aantal vissen aan het azen gekregen en een paar minuten later heb ik al beet. Hoe simpel kan het soms zijn?!

Dit achtergrond decor is toch wel redelijk uniek ;-)

Dit achtergrond decor is toch wel redelijk uniek 😉

Ik vang een mooie sterke schub welke mijn penhengel, van 390cm met een 1,5lb testcurve, tot in het handvat laat werken. Een goed uur later is het voor Ronald ook prijs, wederom een brute schub kan hij even later vereeuwigen met een aantal zwartbonte koeien op de achtergrond. Hollandser kan haast niet, het is genieten geblazen in deze mooie omgeving.

Sorry vrienden, ik was aan het vissen!

Sorry vrienden, ik was aan het vissen!

Na deze vis proberen we het nog even maar krijgen we de vissen niet goed meer aan het azen. Dus sluiten we de sessie nu noodgedwongen cht af. Ik moet namelijk naar een verjaardag waar ik rond 15 uur zou moeten zijn. Het is echter al 15.30…

" Sorry vrienden, jullie kennen me. Ik was aan het vissen? "

Tijdens deze sessie hebben we nog wat videobeelden geschoten. Deze hebben we verwerkt in onderstaand filmpje. Kijk en geniet mee van ons avontuur tussen de koeien 😉

Sjoerd Buijks

Bekijk ook