KWO Rotary – Mei – Beïnvloeding
In de Rotary van mei laten we 3 mannen met een duidelijke visie los op het onderwerp ‘beïnvloeding’. Aan het woord Giovanni Vanhooren, Martin Post en Wijtze Tjoelker. Zij geven hun eerlijke mening!
De KWO Rotary is een maandelijks item waarin 12 ervaren vissers als Niko Vervaet, Gio Vanhooren, Robert de Wilt, Wijtze Tjoeker, Roelof Schut, Roderick Langeveld, Martin Post, Ernesto Kamminga, Sjef van den Hoven, Kevin Diederen, Lex Cuyten en Rolf Bouman hun visie geven op een breed scala aan interessante onderwerpen.
Iedere maand kiest 1 van de rotaristen een onderwerp waar hijzelf én twee medevissers hun visie op geven. Het leuke is dat zij NIET van elkaar weten wie er mee schrijft. Dus ook de rotaristen lezen pas ná publicatie de visies van hun mede auteurs! Dat maakt deze rotary uniek en super leerzaam!
De 3 bijdragen zijn allemaal kort en bondig (zo’n 500 woorden) en nodigen hopelijk uit tot een interessante discussie die ons allemaal verder zal brengen in onze visserij!
Rotary Master Mei – Giovanni Vanhooren
Onderwerp: Beïnvloeding
In de Rotary van mei laten we 3 mannen met een duidelijke visie los op het onderwerp ‘beïnvloeding’. Aan het woord Giovanni Vanhooren, Martin Post en Wijtze Tjoelker. Zij geven hun eerlijke en ongezouten mening! Veel leesplezier!
Het karperwereldje evolueert snel. Héél snel zelfs. Door zelf alweer een aantal jaartjes mee te draaien (dit jaar is het mijn twintigste als karpervisser) en dankzij een hoge vinger-aan-de-pols mentaliteit en gezonde dosis realiteitszin merk je al vlug dat alles wel vaker in trends gaat. Van de HNV-mixen destijds tot de meer recentere wateroplosbare vismelen. Van blowback tot chod rigs.
Wat me door het interviewen van tal van oldschool topvissers (denk hierbij aan Phil Cottenier, Rod Hutchinson, enz.) voor mijn eigen Monkey Climber magazine opgevallen is, is dat deze mannen ondanks hun aanblijvende successen honkvast trouw blijven aan wat voor hen reeds standaard was in de jaren ’70, ’80 of ’90.
Omgekeerd merk ik bij het maken van een magazine in mijn zoektocht naar speciale rigs en edges dat tal van zaken bijvoorbeeld de 90° rig en het slijpen van haken zeker die extra vissen kunnen opleveren. Door het magazine veranderde mijn visserij de afgelopen drie jaar trouwens drastisch en ik meen dat het perfectioneren van mijn chods een paar jaar terug – zie het artikel The Chod Cookbook in MC#4 – hét verschil maakt in mijn huidige visserij die hoofdzakelijk instant is.
De 90° Rig voor het eerst in de Benelux in MC#4 gebracht, een ware killer!
Dat die laatste zin uit net uit mijn elektronische schrijfveer vloeit, had ik in de jaren ’90 nooit kunnen geloven. De beste resultaten heb ik immers steeds geboekt op plekken waar ik dagelijks een tot meerdere malen kon voeren, maar waar kan je dat tegenwoordig nog? Nooit de massa, nooit het hele sop. Nooit het ‘Eddyen’ of het ‘Luccen’ dus. Maar wel dagelijks een vaste hoeveelheid van bijvoorbeeld vijfhonderd gram tot een kilootje, en als het even kan op een ‘vergeten strookje’. De enige plekken waar dat tegenwoordig wél nog lukt, zijn deze waar géén dikke vissen rondzwemmen.
Overal elders heeft de populaire literatuur uit begin jaren 2000 iedereen doen doorslaan en menig karpervisser is beginnen waters kapot dumpen. Beïnvloeding, weet je wel.
Werkt dit wel?
Of ik mezelf snel laat beïnvloeden? Helemaal niet! Al was dat in sommige gevallen beter wel zo geweest, want over chods en zigs las ik in de Engelse magazines en boeken al rond de eeuwwisseling. Ik kon er dus al tien jaar eerder mee aan de slag geweest zijn… Veel lezen doe ik door tijdsgebrek niet, maar aan de andere kant zie ik wel zo goed als alles in de binnen- en buitenlandse bladen passeren. En heel af en toe zie ik dan weer iets technisch voorbijkomen waarvan ik denk: ‘Tiens, clever, erg clever!’ Maar dan ben ik weer veel te kritisch en nuchter om het meteen zelf in de praktijk toe te gaan passen.
Na de publicatie van de 90° Rig in het inmiddels uitverkochte MC#3 hoorden we tal van winkeliers die in een mum van tijd alle componenten voor deze overigens erg goed vangende rig uitverkochten. Van beïnvloeding gesproken!
Zelf ga ik wel sneller in op inside tips. Als een Ben Hamilton vertelt dat chods the closest thing to cheating zijn, of als Gaz Fareham meent dat haken slijpen today’s biggest edge zijn, dan sla je die raad niet in de wind, toch? Ik ben er rotsvast van overtuigd dat heel wat zaken je geheid die extra aanbeten opleveren, maar omgekeerd besef ik maar al te goed dat ‘lomp’ vissen (al dan niet op veel voer) je sneller tot de toplaag van het bestand zal brengen.
The closest thing to cheating.
Tot slot nog even dit: tegenwoordig wordt maar al te veel verklaard ‘in het licht van’. Successen zijn makkelijk aan iets toe te schrijven, maar vergeet niet dat er tegenwoordig zoveel factoren spelen dat je niet langer écht kan testen en bijgevolg conclusies kan trekken zoals in de begindagen. Onze interviewgast in het op stapel staande MC#6 heeft het er straks ook nog uitvoerig over.
Benieuwd hoe dit alles jullie beïnvloeden zal!
Giovanni Vanhooren
Bijdrage Martin Post
Nieuwigheden zijn onlosmakelijk verbonden aan de moderne karpervisserij. Ze ontstaan enerzijds door de commerciële trein die doordendert, anderzijds worden ze ontdekt door het creatieve brein van de inventieve visser die alsmaar op zoek is naar nieuwe slimmigheden. Alles om de concurrent een stap voor te blijven!
Twee jaar geleden viste ik samen met Age op Cassien, het drukst beviste water van Europa. Tacktieken van 20 jaar geleden werken er prima, maar toch kun je er met nieuwe trucs veel extra bonusvissen vangen.
Artikelen in allerlei magazines zijn daarbij voor sommigen een leidraad, persoonlijk beperk ik me echter vooral tot m’n eigen ervaringen, en op ervaringen van klanten die ik natuurlijk dagelijks spreek. Echt spectaculaire nieuwtjes zijn daarbij zeldzaam, varianten en verbeteringen op bestaande tactieken en technieken zijn echter aan de orde van de dag. Gio noemt terecht de populaire hakenslijpers. Niet dat bestaande haken niet goed zijn, maar door technologische verbeteringen kun je een haak net dat beetje extra scherpte meegeven waardoor je soms een extra bonusvisje vangt.
Nieuwe slimmigheden maken het karpervissen steeds effectiever. Wat dacht je van deze lijnclips om je stek ‘lijnvrij’ te houden!
De gedrag van een karper is in essentie niet heel erg veranderd sinds mannen als Cottentier en Hutchie ze fanatiek belaag(d)en. Waarschijnlijk is dat ook de reden waarom die mannen trouw blijven aan hun tactieken. Ze vangen er immers nog steeds hun visjes mee. Want laten we eerlijk zijn. Een goed opgebouwde voerplek met het goede aas op de juiste plek op het juiste moment levert nog steeds de dikste vissen op. Dat het allemaal beter kan, en dat je met een aantal moderne slimmigheden veel meer vissen vangt heb ik al heel vaak gemerkt.
Het is maar wat je wilt. In de nacht 5 keer je bed uit om vier kleintjes te vangen en een beer, of ’s ochtends gewekt worden door 1 fluiter, een bak in je net en de rest van de dag weer fit aan het werk! Keihard feit is en blijft dat de ‘voerplekvissers’ relatief ‘simpel’ doordringen tot de toplaag van een water. Weliswaar is de opbouw van zo’n voerplek totaal anders als 20 jaar geleden (althans in mijn geval), maar toch! Grote karpers gaan nog altijd voor de gemakkelijkste voedselbron.
Martin met een dikke vijftiger uit het verleden. Alweer op een voerbed van heel veel boilies…
Het starten van m’n eigen karpershop heeft m’n visserij wel flink verandert. Tijd is inmiddels spaarzaam en omdat ik de klus aan de waterkant moet klaren in slechts een paar uurtjes of korte nachtjes, zoek ik steeds vaker naar een zo efficiënt mogelijke manier om karpers te vangen. Voorvoeren blijft daarbij een cruciale en bepalende schakel. Nieuwe vistactieken echter ook. Zo viste ik enkele jaren geleden zelden met Zigs en Chods. Inmiddels is dat anders. Vooral Zigvissen zou wel eens een nieuwe revolutie teweeg kunnen brengen in de karpervisserij. Ik zeg bewust ‘kan teweeg brengen’ want we zullen de visserij wel drastisch moeten aanpassen aan onze Nederlandse wateren die over het algemeen een veel lagere bezetting kennen dan de Engelse wateren.
Met nieuwe gadgets en producten vang je meer en daardoor ook kleinere vissen. Ik vind het helemaal niet erg!
Dat Zigvissen op een aantal wateren de meest efficiënte manier van karpervissen is, heb ik zelf mogen ondervinden. Dat je daardoor meer kleine karpers vangt is echter ook een understatement. Op sommige wateren kan dit een soort van ‘overkill’ creëren en de dikkerds juist afschrikken. Maar dat is en blijft ook zo leuk aan het karpervissen. Met de Zigrig trek ik de hengels krom en geniet ik van het ‘nieuwe vissen’ terwijl ergens in een hoekje meestal wel een hengel op een ‘ouderwetse’ voerplek ligt, wachtend op die ene bak! Oldskool versus Newskool, het blijft een boeiend spel.
Martin Post
Bijdrage Wijtze Tjoelker
Tegenwoordig maken de middelgrote tot grote hengelsportproducenten gebruik van een uitgekiende marketing strategie. Was het ruim twintig jaar geleden voldoende om een advertentie te plaatsen, nu worden nieuwe producten gelanceerd op strak geregistreerde DVD’s. Ook wordt een team van consultants ingezet om geredigeerde artikelen over de producten te schrijven die weer de vele karpermagazines en sites vullen. De vraag is dan ook of zo’n product ervoor gaat zorgen of je ook echt méér en grotere vissen gaat vangen…
Beïnvloeding kan onder andere plaats vinden via de (digitale) media.
Laat ik meteen iedereen uit de droom helpen. Dat gaat niet gebeuren (oké, de factor geluk speelt altijd een rol). Wat met name van belang is wat je zelf als karpervisser ervan vindt en ermee doet. Ben je kritisch, denk je goed na over je eigen visserij en of het product een toegevoegde waarde heeft voor jouw karpervisserij, dan pas zal blijken of het nieuwe product een aanwinst is of niet. Helaas blijkt maar al te vaak dat de firma tracht zoveel mogelijk karpervissers te vangen. En die moeten zelf hun best maar doen om de beloofde karpers te vangen. Oftewel, garantie tot aan de voordeur…
Doe maar gewoon…
Een succesvolle karpervisser (en die zijn er genoeg in Nederland) is kritisch en nieuwsgierig. Die kijkt door een andere bril dan menig mens denkt. Die redeneert vanuit zijn eigen visserij. Die neemt niet alles klakkeloos aan. En die zal iets nieuws (als hij denkt dat het hem een stapje verder brengt) voorzichtig en bedachtzaam proberen. Waarom afstappen van een beproeft recept als het niet nodig is?
Je zou concluderen dat een succesvolle karpervisser oogkleppen op heeft en zich niet laat verleiden tot nieuwigheden. Dat is ten dele waar. Ik kan me zo voorstellen dat hij de factor geluk zoveel mogelijk in zijn visserij wil elimineren. En als je onderlijnmontages goed zijn, je haken zijn scherp en laten de vis niet glippen, waarom veranderen? Veranderen doe je pas als iets ‘niet in de haak’ is. Je verspeelt vissen of je vangt niet terwijl je collega karpervisser naast jou je helemaal zoek vist. Dan pas verander je of van tactiek of techniek.
Voorbereiding gedaan en nu wachten.
Door de jaren heen heb ik wel eens nieuwe producten uitgeprobeerd. Vaak op advies van goede bekenden. En dan ook alleen als zij mij met steekhoudende argumenten konden overtuigen dat mijn resultaten positief zouden verbeteren. En dan nog blijf ik terughoudend. Waarom iets wat werkt inruilen voor iets wat een risico kan inhouden? Voor mijzelf sprekend doe ik dat uit enerzijds uit nieuwsgierigheid en anderzijds omdat ik de toegevoegde waarde ervan in zie. Maar je kunt ook bedrogen uitkomen.
Vroegah had ik zelfs een eigen boilieboom.
Voorbeeldje? Ik liet me deze winter verleiden om de nieuwe haken van een bekend Engels merk te gaan gebruiken. Aangezien ik in mijn provincie met drie hengels mag vissen, gelijk op één hengel deze haak uitgeprobeerd. Resultaat na twee visbeurten: 3 aanbeten, twee lossers tijdens de dril en 1 losser in het schepnet (toch nog de karper op de mat). En de twee andere hengels met mijn oude en vertrouwde haken geen enkele losschieter. En ja, je kunt een heleboel vragen stellen of ik wel de juiste onderlijn heb gebruikt; de boilie wel van de juiste grootte is geweest; het lood wel van het juiste gewicht of dat de karper uit de verkeerde hoek is komen zwemmen enzovoort. Tja, en dan noem je factoren die altijd van belang zijn. En ja, willen we nu juist die factoren tot een minimum beperken? We willen onder alle omstandigheden goed zitten vissen. Dat schept vertrouwen.
De oldschool karpervissers blijven trouw aan hun oude en vertrouwde standaard. Maar neem maar van mij aan dat ze allemaal een leerschool hebben doorlopen en heel goed weten wat wel en niet werkt. Het leergeld hebben ze betaald. En waarom dan overschakelen? Omdat het nieuw is en omdat de commerciële boys zeggen dat het moet? Dacht het niet.
Als karpervissers zijn we altijd opzoek naar de sleutel tot succes. En de verschillende firma’s spelen daar handig op in. Zij beweren dat zij jou de sleutel tot succes kunnen leveren. Klinkt goed, maar als je dat gelooft, word je altijd teleurgesteld. Hoe je het wendt of keert, je zult zélf altijd moeten blijven nadenken over je eigen visserij. Je kunt met het beste aas en met de state-of-the-art onderlijnmontages zitten vissen. Als je gewoonweg op de verkeerde plek zit te vissen, zullen die zaken je echt geen betere karpervisser maken.
Beïnvloeden van het aasgedrag.
Nog even daarop inhakend. Op sommige wateren kun je door kleine aanpassingen snel een hele populatie naar je hand zetten. En dat betekent weer fitnessen aan de waterkant. Voorbeeldje? Op een groot water bij mij in de buurt kon ik na een paar dagen grof voeren elke vissessie (van ongeveer 14 uurtjes) altijd op zo’n zes tot negen aanbeten rekenen. Door vismaat Arjan Verkoelen werd ik gewezen op de dips van een andere bekende Engelse aasfirma. Door mijn ingevroren boilies – als ze uit de vriezer kwamen – met dit spul te overgieten en in te laten trekken alvorens ermee te voeren of te vissen, zou ik volgens hem veel meer aanbeten krijgen. Hoewel ik in eerste instantie sceptisch was (nog los van het feit dat de prijs voor zo’n potje dip belachelijk hoog was/is), liet ik mij door Arjan overtuigen. De eerste vissessies die erop volgenden bewezen zijn gelijk. Twaalf tot zestien aanbeten per keer waren eerder regel dan uitzondering.
Luc de Baets zei een tijdje terug dat de cirkel al een paar keer rond is geweest. Grote uitvindingen zullen er niet meer komen. Dat denk ik ook. De laatste tien jaren zijn er veranderingen geweest die te definiëren zijn als zijnde wijzigingen op een bestaand thema of product. Meer in de kantlijn. Ik geloof niet dat op materiaal gebied, maar ook op aas gebied, revolutionaire wijzigingen zullen komen, al zullen er producenten zijn die ons anders willen doen geloven. Ik geloof wel in het feit dat bestaande producten zullen verbeteren; dat zien we de laatste drie jaren al. Maar laat ik eerlijk zijn, de echte ontwikkelingen die ertoe doen, vinden aan de waterkant plaats en niet op de tekentafel.
Onzekere (en zonder enig geloof in eigen kunnen) karpervissers zullen er altijd zijn. Twijfelaars onder de karpervissers zijn er ook. Die laatste groep zijn perfectionisten. Dat is positief. Twijfelaars blijven kritisch kijken naar hun eigen visserij. Dat maakt hun beter. Onzekere niet. Die laten zich leiden door wat de commercie hen voorschrijft. Zij zijn opzoek naar de heilige graal en bang de boot te missen. En laat dat nu net een mythe zijn.
Uiteindelijke resultaat van beïnvloeding door de karpervisser zelf.
En om dit keer maar eens te eindigen met een cliché, het volgende:
De sleutel tot succes ben jezelf.
