KWO Whatsapp met Bart van den Hurk
Onze interviewer Wesley Smits stort zich in het drukke leven van Bart van den Hurk…
Bart, we gaan een stukje terug in de tijd. Waar is voor jou deze hobby begonnen?
Het is fout gegaan toen mijn oom me een hengeltje gegeven heeft met m’n communie. In het begin klungelig met een vaste hengeltje van 3 meter en een kant en klaar tuigje van 6 meter, wat direct in de war zat natuurlijk. Wist ik veel… Vol bewondering keek ik naar de oudere jongens bij ons op de parkvijver, die met een werphengel aan de slag waren om een karper te vangen. Toen ik er zelf een verspeelde die volgas door mijn lijntje heen trok was het hek van de dam. Niet veel later stond ik aan het water gewapend met een winkle picker, voerkorf en blok kaas in de jacht op mijn eerste karper.
Tijdens jou studietijd ben je volgas de bekende circuitwateren afgegaan. Hoe heb je deze tijd beleefd?
De visserij op deze cirquitwateren was geweldig en heeft me de visser gemaakt die ik nu ben. Het was een enorme leerschool, waar ik nu nog altijd profijt van heb. Want bedenk, als je 150 nachten per jaar aan het water te vinden bent, dat je dan in een jaar leert waar een ander misschien wel vijf jaar over doet. Wel had ik in die tijd echt oogkleppen op!
Een van de pareltjes met een commercieel emmertje op de achtergrond 😉
Een wereld buiten het vissen, voeren en observeren bestond er niet. Tentamen of niet, wanneer het goed visweer was dan moest ik naar het water. Je kan begrijpen dat ik mijn school dan ook niet in de vier jaar gehaald heb. Alles schoof ik aan de kant voor die ene vis en toch, het is een tijd die ik voor geen goud zou willen missen. Natuurlijk vang je als je zo intensief met je hobby bezig bent ook veel mooie vissen. In die jaren heb ik het geluk gehad enkele echte Nederlandse monumenten te mogen vangen!
Er waren tijden waarin je haast aan het water woonde. Hoe reageerde je omgeving en andere vissers daar op?
Je moest eens weten hoeveel woorden ik thuis heb gehad in die tijd. Zoals ik zei, de oogkleppen waren op en ik realiseerde me totaal niet wat voor een effect mijn manier van leven had op mijn omgeving. Maar gelukkig hebben mijn ouders me altijd door dik en dun gesteund en zijn ze inmiddels ook een beetje trots op hetgeen wat ik met mijn hobby heb mogen bereiken. Wat andere vissers betreft, daarover heb ik nog wel een leuke anekdote. In het jaar 2003 op het water van Oranje parels viste wij eigenlijk fanatiek met drie man. Ik, Rogier en Frank. De laatste met vrouw en kinderen, dus gebonden aan twee nachtjes per week. Al snel kozen we ervoor om samen met een boilie te voeren, om de vissen zo op het aas te zetten.
Door veel te vissen bouw je vertrouwen op en maak je steeds vaker de goede keuzes
Echter, als antwoord op mijn sponsoring in die tijd was Rogier zijn reactie om gewoon elke nacht te gaan vissen. Snel ving hij enkele vissen en het was kiezen en delen of achterblijven voor mijn gevoel, dus nam ik de beslissing om zijn ‘goede’ voorbeeld te volgen. Ik heb in die periode ruim twee maanden eigenlijk elke nacht gevist en de slechtste periode beleefd uit mijn “carrière” met 37 nachten blanken op rij. Maar wel een geweldige tijd en nog altijd een van mijn gezelligste en leukste (leer)jaren in mijn vissersleven.
Was er geen moment waarop je verzadigd was?
Eigenlijk kwam er in 2005 wel een punt in mijn visserij, of eigenlijk twee, waardoor ik anders over het vissen ben gaan denken. Mijn doel was en is namelijk altijd geweest om een mooie en bijzondere targetvis te vangen. Een vis die al jaren op mijn verlanglijstje stond mocht ik dat najaar in Oktober vangen, Betsy, de woestijnspiegel. Deze vis, die nu nog altijd leeft, is in mijn ogen een van de mooiste vissen die er in Nederland rondzwemt. En als je dan niet vist puur op zwaarder of groter, maar juist op schoonheid. En je vangt in jouw ogen de mooiste vis die er rondzwemt, wat dan? Ik had nog wel een aantal doelen, maar niet echt iets concreets waar ik met een zelfde intentie voor zou kunnen gaan. Ik had echt even tijd nodig om deze vangst te verwerken en mijn motivatie terug te vinden.
Wat doe je als je de mooiste karper in Nederland gevangen hebt?
Verder was het zo dat we met alle beste bedoelingen met een groepje karpervissers een aantal visjes hadden uitgezet op een van mijn thuiswateren, het water wat nog altijd het naarst aan mijn hart is en waar ik volwassen geworden ben als karpervisser. Een aantal topvissen waren reeds overleden en we wilden proberen de toekomst veilig te stellen. Iets wat gebruikelijk leek in die tijd, maar waar we met de kennis van nu toch een stuk voorzichtiger in zijn geworden. Want de introductie van vreemd bloed op het water zorgde helaas voor een sterfte onder de oudere generatie vissen. Je mag weten dat ik hier echt een tijd kapot van ben geweest, zeker omdat ik binnen de groep als het ‘bekende gezicht’ erop aangekeken werd. Het nam de zin om te vissen volledig weg en ik heb dat jaar eigenlijk ook enkel wat in Frankrijk gevist.
En wat doe je dan met al die tijd die je over hebt?
Tja, in die tijd heb ik me volledig op het darten gestort. En zoals je inmiddels kan lezen doe ik iets niet of doe ik het goed. Uren werden er gesleten aan het oefenbord in de hoop ooit zo goed te worden als de mannen op TV. En ik moet zeggen, ik heb zelfs een tijdje de illusie gehad dat ik wat zou kunnen bereiken in dit wereldje. Immers, de bouw heb ik er al voor! Nationale toernooien en rankings werden afgelopen, in de hoop op wat succes.
Het figuur heb ik ervoor, maar ik ben uiteindelijk toch een echte karpervisser 😉
Maar telkens als ik tegen een ‘bekende naam’ van TV moest dan droop ik af met de staart tussen de benen. Nee, darten is een geweldige hobby en prachtig spelletje, maar uiteindelijk ben ik toch echt een karpervisser!
Wist jij tijdens je studie al dat je bij een hengelsport gerelateerd bedrijf zou gaan werken?
Nee, totaal niet! Ik heb in mijn studieperiode wel altijd in een dierenspeciaalzaak gewerkt waar ik verantwoordelijk was voor de hengelsportafdeling. Tijdens mijn tweede (echte) studie, bedrijfseconomie, wist ik eigenlijk nog niet precies wat ik wilde. Ik heb vooral het sturen van complete bedrijfsprocessen zeer interessant gevonden binnen de opleiding. Maar gebruikelijk is dat je bij een bank, accountantskantoor of op de financiële afdeling van een bedrijf terecht komt met deze opleiding. In die richting was ik ook aan het solliciteren, totdat Koos me vroeg of ik geen interesse had om als bedrijfsleider bij Pro Line aan de slag te gaan.
Hoe ben je bij Proline terecht gekomen en hoe is de periode verlopen nadat je in dienst kwam bij Proline?
Tja, eigenlijk vanaf de beginjaren ben ik al betrokken bij het bedrijf en heb ik met het aas gevist. Eerst gewoon als klant, later als testvisser en uiteindelijk als medewerker. Ik heb het bedrijf altijd al een warm hart toegedragen en heb het in de loop der jaren zien groeien tot wat het nu is. Eenmaal in dienst was het in het begin even aftasten natuurlijk, maar ik heb direct het vertrouwen gekregen en de middelen om de organisatie verder te professionaliseren.
Hier is het allemaal begonnen voor Pro Line.
Daarbij werken we met een vaste groep fanatieke mensen. En dit is oh zo belangrijk binnen elk bedrijf, want enkel goede mensen die samen richting een doel werken kunnen bergen verzetten. Pro Line, begonnen vanuit de garage, waar een varkensboer een droom had. Uitgegroeid tot uiteindelijk een internationaal bedrijf en echt hengelsportmerk. Ik denk ook dat we best trots mogen zijn op hetgeen wat er nu staat.
Heb je kort daarna je visserij aangepast?
Ja, want ik ben juist weer fanatieker gaan vissen! De periode van 2006 tot 2008 heb ik wel gevist, maar toch met veel minder intensiteit dan ik daarvoor had gedaan. Natuurlijk kan je met een baan niet elke dag aan het water liggen, maar ik heb wel een baas die me volledig begrijpt. Het werken in de hengelsport heeft wel weer volledig mijn plezier in het vissen teruggebracht. Ik zie het ook als onderdeel van mijn werk, ondanks dat het hobby is.
Meer geluk dan wijsheid, maar niemand die erom maalt.
Je moet weten wat een karpervisser beweegt om ook een goed product te kunnen maken en te kunnen verkopen. Wel merk ik dat inderdaad mijn visserij zich verandert heeft. Ik vis nu nog korte intensieve periodes, maar kan als het druk is in de winter en zomer ook goed maanden niet vissen. Ik heb niet meer de drang dat ik elke week aan de waterkant moet zijn, maar geniet met volle teugen als ik er daadwerkelijk ben. Dit is steeds vaker tijdens een buitenlandtrip dan tijdens een sessie in Nederland.
Was het niet moeilijk om te accepteren, dat het vangen van een target een stuk moeilijker zou worden, door minder tijd?
Zeker is dit moeilijk te accepteren als je ziet dit jaar dat dat een target in Nederland voor je neus weggevangen wordt door een werkeloze karpervisser die kan gaan wanneer hij wil. Maar als je wat ouder wordt en wat langer vist, leer je steeds beter relativeren. Als je er niet zit kan je hem ook niet vangen. Hoe je het ook wend of keert, je zal moeite in een vis moeten steken als je hem ook op je onthaakmat wil bewonderen. En daar wringt de schoen. Tijd om te vissen heb ik zeker, maar het lukt me gewoon niet meer om zo intensief mijn stekken voor te bereiden. Want de kracht van de vissers die goed vangen zit hem veel meer in de voorbereiding, het voeren en observeren, dan daadwerkelijk in het vissen zelf. In de tijd dat ik zo goed en veel ving op de cirquitwateren in Nederland viste ik vier nachten per week, maar was ik daarnaast toch elke dag meerdere uren aan het water te vinden zonder de hengels.
Zo nu en dan weet ik nog wel een targetvis te vangen in Nederland.
Je merkt dat dit simpelweg gewoon niet meer lukt en om hier nu op de lokale visvijver te gaan zitten, daar kan ik me ook niet voor motiveren. Nee, ik moet wel een doel hebben. Ik merk dan ook dat tijdens een visvakantie, waarbij je een langere periode aan het water zit, je echt je stek op kan bouwen net als vroeger. Het water meer naar je hand kan zetten en echte even heel intensief met het vissen bezig kan zijn. Ik vis de laatste jaren dan ook een 7 tot 8 weken per jaar in Frankrijk en dit bevalt me goed moet ik zeggen. En toch, een Nederlandse bak blijft altijd zo veel meer waard voor mijn gevoel. Dus vissen doe ik hier nog zeker, maar niet meer op drie wateren tegelijk. En als je dan gaat voor een vis, dan moet je wat geluk hebben…
Zijn er nog momenten dat je veel aan het water zit?
Zeker, zo heb ik bijvoorbeeld de afgelopen September eerst drie weken aan Great Lake gevist. Vervolgens 5 dagen thuis, om weer 8 dagen te gaan filmen en vissen in België. Eenmaal klaar nog een nachtje of 7 gevist binnen twee weken op een watertje in Nederland. Hoezo intensief vissen?!
Grand Etang, beter bekend als Great Lake.
Maar in de maanden daarvoor, Juni tot en met Augustus, toen het druk was op het werk en de collega’s op vakantie waren, toen heb ik mijn hengels niet eens aangeraakt.
Welke visserij was leuker? Die van destijds of nu?
Goede vraag hoor, beide manieren van vissen hebben iets. Elk met een eigen intensiteit. Nu is het meer van de pieken, maar ik zou graag nog eens een sabbatical year nemen om eens echt een jaar fanatiek in Nederland aan de slag te gaan net zoals vroeger. En toch, hoe geweldig dan ook, het blijft een vis die je vangt. Niet meer en niet minder. Daar zou ik niet meer mijn hele leven voor opgeven. Nee, het vissen heeft inmiddels gewoon een gezonde plaats in mijn leven.
Als je terug kijkt naar je studietijd, waar zat de kracht van je succes?
Tijd! En deze zo goed mogelijk benutten door te voeren en te observeren. Zeker 2004, mijn topjaar in Nederland, wist ik verschillende wateren af te romen en uiteindelijk maarliefst 11 veertigers en een vijftiger te vangen. Gewoon omdat op elk water de puzzelstukjes in elkaar vielen.
Je moet de vangsten altijd in het juiste perspectief blijven zien.
Nu zijn er wateren in Frankrijk waar je dit vangt op een sessie! Maar de vissers die het verschil in waarde van de ene of de andere vis niet kunnen zien, die hebben waarschijnlijk ook een kortstondig vissersbestaan.
Wat is je mooiste moment van al die jaren?
Al vaak gezegd, maar dat was toch echt de Hoge. De vangst van een schubkarper waar ik ruim 160 nachten achteraan heb gejaagd. De bevestiging voor mijzelf dat ik toch echt een “targetvisser” ben.
De Hoge is nog altijd de vis die het meest voor me betekend.
Kan je de lezers uitleggen wat je werk bij Pro Line inhoudt?
Heb je even? Eigenlijk moet je binnen mijn rol een duizendpoot zijn. Je moet van alles wat verstand hebben, maar toch uiteindelijk de specialisten binnen het bedrijf het vertrouwen geven en de randvoorwaarden bieden om goed te presteren. Vaak ben ik dan ook veel meer met morgen bezig, dan met vandaag. Het is vooral constant regelen en vooruit blijven kijken, zorgen dat de motor blijft draaien. Waarbij de nadruk binnen mijn functie toch wel ligt op marketing en verkoop.
Fieldtestersvergadering, een van de evenementen tijdens de wintermaanden.
Onlangs ben je nog op jacht gegaan naar de Queen op Great Lake. Volgens mij is het weer niet gelukt. Ga je dat een plaatsje geven?
Moeilijk, ik was weer op het goede moment op de verkeerde plaats… Twee keer werd hij binnen een periode van 9 dagen gevangen, na 18 maanden de kant niet bezocht te hebben. Beide keren door een buurman gevangen.
Twee keer kwam de Koningin eruit, twee keer bij de buurman…
Zuur natuurlijk en je vraagt je af om mijn naam wel op deze vis staat. Het is ook gekkenwerk als je het zonder roze bril bekijkt. Het najagen van een specifieke moeilijk vangbare vis in Frankrijk. Je hebt een sessie en dan moet het gebeuren. De intensieve visserij daar komt heel dicht in de buurt van mijn visserij op het water van Oranje Parels. Je moet echt alles geven en moeite doen voor je vissen.
Op Great Lake zwemt een heel bijzonder bestand, dit maakt het water alleen nog maar specialer.
Elke vis die je vangt is een beloning voor het harde werk. Het unieke bestand, de uitdagende omstandigheden en de moeilijkheidsgraad zorgen ervoor dat dit water inmiddels in mijn bloed zit en ik het niet los kan laten. Ook komend jaar ga ik het toch maar weer proberen, want vroeg of laat zal ik toch wel eens de gelukkige zijn die deze geweldige vis mag vangen. De aanhouder wint zullen we maar zeggen!
Hoe ziet de komende tijd eruit?
Het is weer winter, dus dat betekent beurzen, open dagen en meetings bezoeken. Daarbij is het ook nu de tijd om de hele marketingcampagne weer uit te rollen voor 2014. Tal van zaken dus op hengelsportvlak. Daarbij zijn er ook wat klusjes in huis die ik links heb laten liggen. Vanaf half Maart begin ik weer te vissen, dus voor die tijd zal dat gordijntje toch echt moeten hangen en moet die muur eens eindelijk getext zijn…
Zijn er nog toekomstplannen?
Op visgebied hoop ik dat 2014 eindelijk mijn jaar wordt en ik de Queen zou mogen vangen, samen met een grote schub in Nederland waar ik dit voorjaar naast greep. Verder zien we wel wat er op mijn pad komt. Ik werk meestal van doel tot doel in alles wat ik doe.
Mijn grootste vis van mijn laatste Great Lake sessie, een brute meterlange spiegel die ik ook graag eens wilde vangen!
Heb je de lezers nog wat mee te geven?
We hebben een geweldige hobby, maar die vis is het niet waard om er alles voor opzij te schuiven. Er is meer in de wereld is dan vissen alleen. Vissen is een hobby, een hele mooie hobby zelfs, maar laat het geen obsessie worden. Anders ben ik bang dat je rond je veertigste op een dag wakker wordt, waarschijnlijk alleen in het bed van je ouderlijk huis, met enkel een dik fotoalbum van vergane glorie op je nachtkastje…
Wat is een bijzondere vangst waard als je hem niet kan vieren met vrienden..?
Bart, bedankt voor je openhartige interview. Veel succes met je visserij, je werk en je dagelijks leven. We hopen dat The Queen langs gaat komen en we hier zo snel mogelijk een pint op pakken 😉
Wesley Smits
