KWO Whatsapp met Emil Molzer

KWO Redactie 22 februari, 2014 om 07:29

Emil, Hoe ziet jou leven er tegenwoordig uit?

In het dagelijks leven geef ik les in het speciaal onderwijs op de vakken bouw en timmeren. Daarnaast ben ik ook buiten school actief met de ‘klussenbus’ om klussen te klaren bij klanten. Op onze werkplaats (op school) maken we veel creatieve en praktische dingen: van vogelnestkastje tot kozijnen. Ook ga ik regelmatig met de jongens die van karpervissen houden een nachtje vissen! Dit doe ik al sinds jaar en dag als ik karpervissers in mijn klas heb zitten. Daarnaast ben ik gelukkig getrouwd met de liefste vrouw ter wereld en samen hebben we 2 schatten van kinderen.

Oldskool!

Je bent al een behoorlijk tijd actief binnen de karperwereld. Waar speelt je visserij op dit moment allemaal af?

Klopt, ik vis al fanatiek op karper vanaf de jaren ’80. Allerlei verschillende watertypen heb ik bevist en momenteel ben ik weer bezig op het wel bekende Twentekanaal. Dit omdat ik hier al jaren niet meer had gevist en ik het geluk heb dat ik hier mag vissen op een privé oever (de school waar ik werk heeft een stuk grond hier). Ik vis daar dan vaak alleen doordeweeks een aantal nachten.

Een Jonge Emil aan het kanaal.

Daarnaast vis ik de laatste jaren in de winter op een zandafgraving waar ik een voerstek onderhoud en waar ik structureel 3 keer per week voer. Ik vind de winter één van de mooiste tijden van het jaar; de vissen mooi van kleur en op topgewicht, niemand aan de waterkant en ik kan veel beter mijn ding doen.

Je komt met regelmaat met een bak van een vis voorbij. Hoe flik je dat telkens?

“Hoe flik je dat?” Tsja, goede vraag..! Het klinkt gek maar in mijn gedachten ben ik 24/7 met mijn visserij bezig. Ik probeer dan ook eerst het desbetreffende water, wat ik wil bevissen, te analyseren en probeer dan de puzzel stukjes in elkaar te laten vallen. Vaak doe ik dit door er korte sessies er te vissen en mijn rondjes rond het water maken. Verder probeer ik zoveel mogelijk info te krijgen van het water voordat ik er begin met voeren. Ook mijn ‘watersense’ spreek ik aan: ik probeer het water te lezen, de route van de vis te ontdekken en het aasgedrag te ontleden. Ook observeren is iets wat ik veel doe!

Emil-Molzer-alpen-bak
Emil met één van zijn topvissen.

Ik bijt mij dan ook vast in het water en laat het niet meer los tot dat ik heb wat ik wil hebben. Je heb ten opzichte van andere vele voordelen dan. Als er veel voor doet en je leeft je er helemaal voor dan komen de vissen vanzelf op de mat. Het is dan ook maar net hoe ver je in je visserij wilt gaan… En die lat ligt voor iedereen anders. Ik kan dus een verdraaid fanatieke rakker zijn 😉

Ben je een instant visser? Of ben je meer van het voeren?

Ik hou van een goede voorbereiding en één van de dingen waar ik veel aandacht aan besteed is het ‘vis klaar maken’ van een stek. Hiermee bedoel ik dat ik bewust bezig ben met het (voor)voeren. Goed aas is hierbij onmisbaar. Vroeger draaide ik altijd thuis in mijn schuur en was ik veel aan het experimenten met ingrediënten. Alles werd met het plankje gedraaid, monnikenwerk. Ik heb toen veel geleerd van Hennie Mattemaker, waar ik toen een goede band mee had, en in de jaren ’90 haalde we al ingrediënten en flavours uit Engeland. Want veel producten waren hier niet te krijgen.

Tegenwoordig is het een stuk makkelijk er zijn prachtige machines voor. Ik weet nog als de dag van gisteren toen ik de eerste zelfgemaakte boilies te water liet. In die tijd viste ik al met de ‘Hit en Run’ methode: stekken 2 tot 3 keer aanvoeren en dan afromen en daarna door naar een nieuwe stek. Ook in die tijd durfde ik al flinke hoeveelheden te voeren, soms wel 10 kg!

Over aas gesproken; je bent al een tijdje consultant bij MTC. Wat houdt dat voor jou in?

Vanaf de eerste dag van MTC Baits ben ik erbij! Ik heb dan ook de hele groei door gemaakt tot wat het nu is. We zijn begonnen vanuit een schuurtje toen we door stank overlast na een ander schuurtje moesten. Echter; dit ging ook niet gang goed en verhuisden we naar het pand waar we nu nog steeds zitten. Gelukkig kunnen we hier met stapjes steeds verder uitbreiden.

Ik sta volledig achter MTC en dat komt mede doordat we gaan voor 100% kwaliteit. De afkorting MTC staat niet voor niets voor Made To Catch (gemaakt om te vangen). Kortom: goede producten met een hoge kwaliteit en een nette prijs: dat is waar we voor staan en dat uit zich in tevreden klanten.

De liquids zet ik in om mijn aas nog aantrekkelijker te maken.

Inmiddels hebben we diverse teams van consultants waaronder in Duitsland, Italië, Frankrijk, België en Nederland. De verwachting is dat dit zich in de toekomst alleen maar zal uitbreiden. De producten van MTC Baits worden inmiddels geleverd Spanje, Oostenrijk, Italië, Frankrijk, België, Duitsland en Engeland.

Producten zoals haakaas en pop up’s wordt bij ons ontwikkeld en geproduceerd dit geldt natuurlijk ook voor de mixen en de boillie’s. Verder importeren we de producten wereldwijd en zijn we ook leverancier. MTC houdt voor mij in: het meedenken in een groeiend top bedrijf en de kwaliteit en de ontwikkeling steeds scherper stellen.

Ben je van mening dat aas echt een groot verschil kan maken?

Ja zeker! Kwaliteit maakt het en wat ik ook belangrijk vindt is de voedingswaarde van het aas (afhankelijk van de periode en watertemperatuur( en de periode van het jaar). Je kan eigenlijk het hele jaar met dezelfde bol vissen als je de voedingswaarde maar aanpast van de boillie. Verder vind ik belangrijk dat een boillie langzaam weg smelt (dit kan met de juiste water oplosbare ingrediënten). Bij voorkeur moeten mijn boilies weg zijn 24 uur. Dit heeft twee voordelen: de boilie geeft constant geur/smaak af en je triggert de karpers continu.

Goed aas en goed materiaal: het helpt om het hele jaar door te vangen.

Een water oplosbare bol zet ik ook altijd in op wateren met een klein bestand. Sowieso zullen de karpers je aas sneller vinden en als ze je aas NIET vinden… dan is je voer in ieder geval weg (overvoeren is dus niet mogelijk). Ik heb al eens op zandafgravingen gedoken met een klein bestand aan vissen en wist niet wat ik onderwater tegen kwam: bergen met stinkende boilie’s waar een dikke laag algen overheen gegroeid was…

Verschilt jouw zomerboilie veel van je winterboilie?

Ik pas mijn aas in de jaargetijden en de watertemperatuur aan. Ik een echte wintervisser en bouw rustig een stek op. Dit begint al in oktober, dan nog met flink wat kilo’s. De voerhoeveelheden bouw ik rustig af naarmate de watertemperatuur daalt. Als deze onder de 12 graden komt pas ik mijn aas aan en schakel ik over op nog lichter verteerbaarder aas. In de zomermaanden kan je eigenlijk niet veel verkeerd doen qua aas. Je kan dan altijd wel een visje vangen! Ik gebruik graag een boilie met veel eiwitten er in.

Wintervissen, ik hou er van.

Sommige vissers passen telkens hun rigs etc. aan op de situatie. Doe jij dat ook? Of houd je het simpel?

Ik pas mijn rig aan het water en situatie aan als dit nodig mocht zijn. Inhaking vind ik een belangrijke factor: de haak moet goed kunnen draaien. Verder pas ik de lengte aan waar dit nodig is; de hardheid van de bodem bepaalt dit. Al met al ben ik iemand die zijn rigs ‘op gevoel’ aanpast. Vertrouwen is hierbij erg belangrijk.

Simpel maar razend effectief.

Je woont in het oosten van het land. Ben je vaak bij onze Duitse buren te vinden?

Ik vis inderdaad veel in Duitsland. Hier in de omgeving is de hengeldruk hoog en er zijn veel karpervissers op relatief weinig water. Voor mij is het vijf minuten rijden naar de Duitse grens en ik ben steeds meer van het land gaan houden. Het gaat mij niet alleen om kapitale karpers maar ook om de rust.

Qua visserij is het niet veel anders als bij ons: er liggen prachtig putten, kanalen en zand afgravingen, maar dan gewoon rustiger! Qua wetgeving is het er wel anders, vaak is het lastig om aan een vergunningen. Zonder de juiste papieren vissen kan een dure hobby zijn; oom agent is er niet makkelijk… Gemiddeld zijn de karperbestanden laag in Duitsland, iets om rekening te houden bij je voerstrategie en aanpak.

Regelmatig reis je af naar Frankrijk. Wat voor type wateren zijn dat en waar ligt voor jou de uitdaging?

Ik probeer een keer of drie per jaar naar Frankrijk af te reizen voor een langere sessie op openbaar water. Als ik op wateren vis in Noord Frankrijk wil ik nog wel eens weekendjes gaan. Ik vertrek dan op donderdag na werk weg en kom dan zondags weer thuis.

Vaak hoor je mensen roepen dat ze “geen water weten” en deze vissers komen dan vaak op de bekende wateren terecht. Ik vind dat jammer, je hebt in Frankrijk echt 1001 wateren, alleen moet je soms goed zoeken en er ook echt tijd in steken. Ik heb dan ook al diverse wateren bevist in Frankrijk. Van de grote meren zoals Oriënt en Du Der tot rivieren en kanalen. Ook heb ik een liefde voor de ontelbare putten die Frankrijk kent. De laatste jaren richt ik mij meer op één water. Een persoonlijke uitdaging voor mij is nog om een Franse bak van een kanaal te vangen.

Wat vind je eigenlijk van de discussie over betaalwater of openbaar water?

Voor mij geen discussie; ik vis op openbare wateren in zowel binnen- als buitenland. Maar de vraag en de groep die na betaalwateren vragen wordt steeds groter en voor die mensen is dat een goede zaak en de mogelijkheid er is. Ik persoonlijk kan er mijn ding niet doen en vind dat ik dan te veel afhankelijk ben.

Wat is je meest bizarre moment uit het verleden?

Daarvoor gaan we een aantal jaar terug naar een 14 hectare groot putje in het Noorden van Frankrijk. Ik had mijn zinnen gezet op een mooie grote spiegel die daar zwom en had er al een aantal sessies gedraaid maar ik kon de vis nog niet aan de vinnen komen. Het was al half november en ik had de put voor mij alleen. Ik zat op een centraal gedeelte en kon het water mooi overzien. De tweede nacht werd ik midden in de nacht bruut gewekt… Niet door mijn Delkims maar door pistool schoten en wel vlak naast mij. Ik zat daar met mijn plu verscholen tussen het riet en de ‘schutters’ hebben mij nooit gezien. Ik kroop er voorzichtig heen om te kijken en ik zag een paar koplampen van auto’s en zag een aantal gasten staan. Plotseling hoorde ik een auto vol gas geven en deze reed zo de put.

WTF, 2 auto’s in het water!

Binnen 30 seconden volgde een tweede auto die ook met een grote plons onder water verdween. Mijn hart zat in mijn keel want wie weet wat voor gasten dit waren? Even later reden ze gelukkig weg en ik dacht bij mezelf “dit kan toch niet waar zijn?” Ik kon niet meer slapen en lag te malen tot het licht werd. Toen de zon in het water scheen kon ik de twee autos zien liggen en gelukkig lag er geen lijk in…

Wat is je mooiste moment uit het verleden?

Dat was een aantal jaar geleden op een put met een heel klein bestand. Ik had er in de winter niets kunnen vangen en het liet mij niet los. Ik had mijn pijlen er ook in de zomer op gericht en ik kon dan ook niet wachten op de zomervakantie. Ik ging eerst twee weken voorvoeren met de MTC De Liver boilie. De eerste week ging er elke dag 2,5 kg in en de tweede week om de dag 2,5kg 25mm ballen.

De eerste sessie zou een 2 nachtse trip worden op een centrale stek. Hier kon ik het water overzien. De eerste nacht blijf het rustig en ik besloot een rondje om de put te maken en toen gebeurde het: plots kwam er een vin onder de takken omhoog en ik zag een bak van een vis liggen. Deze lag lekker te zonnen samen met een aantal andere bakken. Ook de nummer 1 van eht water lag er bij. Voorzichtig ging ik terug en wist niet hoe snel ik mij spullen moest inpakken en verkassen. Ik ging honderd meter terug zitten waar ik de vissen had gespot en plaatste 1 hengeltje waar de vissen lagen en legde mijn rig op nog geen meter uit de kant met wat gebroken boilies er omheen.

Als ik een run zou krijgen zou ik door een dicht bos heen moeten rennen. De andere twee hengels viste ik recht voor mij uit. Ik kon die nacht niet in slaap komen, gelukkig maar want ik kreeg een harde run op de ‘bos hengel’. In het pikkedonker moest ik door een dicht begroeit bos en ik knalde tegen een drietal bomen. Toen ik bij de hengel kwam liep deze nog steeds. Vol overtuiging sprong ik het water in en stopte de vis af. Na een korte dril lag er een bak van een schub in het net. Het was de nummer twee van het water; een dwarrel schub. Na foto’s te hebben gemaakt door mijn maatje Albertino Essers ging ik voldaan na huis.

Unieke momenten in eigen land.

Twee dagen later was ik weer terug aan het water en spotte de vis weer op dezelfde stek. Snel de hengels er in en ook nu weer om 3 uur een volle fluiter net na een onweersbui. Dit gaf de vis zich niet snel over en was het een heftige dril maar ik kon de vis uiteindelijk landen, ik deed mijn hoofdlampje aan en keek in het net: de nummer 1 van het water lag daar. Een BAK van een Nederlandse schub van 26,5 kg. Alle puzzeldeeltje vielen samen en in korte tijd ving ik Nederlandse bakken.

Hoe zie jij de toekomst van je visserij?

Als je die vraag voor 20 jaar geleden had gesteld dan had ik dit niet verwacht hoe het had gelopen. Nu weet ik echter wat ik wil in mijn visserij: ik ga lekker genieten en mijn ding doen.

Blijven genieten.